LOGIN“พี่ยศ!!!” เสียงหญิงสาวร่ำไห้มองหน้าแฟนที่รัก กำลังจะถูกจับข้อหาลักขโมย เธอกำลังจะสูญเสียเขาไปต่อหน้าต่อตา
“พี่ติดคุกไม่นานหรอก พี่สัญญา พี่จะกลับมาอยู่กับหญิงด้วยกันอีก!” ยศเป็นแฟนกับหญิงมานาน และเขาไม่ได้เป็นคนขโมยทรัพย์สินใดๆ เลย แต่เขากลับต้องมาติดคุกเพราะความโลภของ “ยอด” พี่ชายของเขาที่อยากได้ทองและเพชร เพื่อไปแลกเป็นเงิน ซื้อบ้านและรถ ตามค่านิยมสังคม
ยอดยากมีครอบครัว อยากมีเมีย อยากร่ำรวย อยากได้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ชีวิตไม่ได้ให้ต้นทุนแก่เขาและน้องชาย ตั้งแต่พ่อแม่เสียไป ทรัพย์สินที่มีมา ต้องโดนยึดเพราะเป็นหนี้ สองพี่น้องดิ้นรนกันต่อสู้กันข้างถนน เก็บเงินกันหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง จนกระทั่งเริ่มไปเรียนกศน. สมัครงานจนเริ่มมีฐานะพอเลี้ยงปากได้ไปวันๆ
จนกระทั่งยอดอยากรวยทางลัด ในขณะที่ยศกำลังคบหากับหญิง เริ่มต้นชีวิตกันอย่างช้าๆ ยอดจึงเริ่มหาทางลักขโมยทองและเงินมาเป็นของตน แต่โชคร้ายที่โดนตามล่าจนเกือบจะถูกจับได้ ด้วยความสงสารพี่ชาย ยศจึงเป็นฝ่ายออกปากรับ เพื่อให้ยอดรอดพ้นจากการจับกุม แต่เขาต้องแยกกันอยู่กับแฟนที่เพิ่งคบหากัน
“ฝากดูแลหญิงด้วยนะ พี่ยอด!!!” ยศมองหน้าแดงก่ำร่ำไห้ของแฟนสาวเป็นภาพสุดท้าย ก่อนจะต้องไปถูกจองจำในคุกเป็นเวลาห้าปี โทษได้ลดหย่อนเพราะเป็นโทษครั้งแรก และรับสารภาพ จากโทษสิบปีได้ลดไปครึ่งนึง เวลานี้เองที่ยศได้ข่าวจากหญิงภายในคุกเดือนละครั้ง โดยเธอไม่ได้เล่าเรื่องราวของเธอทั้งหมด
******
แม้ว่าห้องนอนหญิงสาวจะต้องอยู่เพียงลำพัง ไร้ร่างของแฟนหนุ่มอย่างที่เคย เธอนอนพักอยู่ใต้ชายคาเดียวกับพี่ชายของแฟน เพราะไม่มีเงินมากพอจะหาห้องเช่าได้ จึงมาขออาศัยกับยศก่อนเขาจะติดคุก
เธอรู้อยู่แก่ใจว่า ยอดเป็นคนขโมยทอง และโยนความผิดนี้ให้ยศ แต่เธอก็ไม่มีที่ไป และไม่มีวันให้อภัยยอด เพราะเขาเป็นต้นเหตุให้ยศติดคุก วันเวลาที่ต้องออกไปทำงานเพียงลำพัง และต้องกลับมานอนเพียงคนเดียว หญิงแสนเดียวดายมากแค่ไหน
วันดีคืนดี มีอาหารถุงร้อนๆ วางไว้ในห้อง เธอเองก็รู้ว่ายอดก็อยากจะขอโทษเธอ ที่ทำให้ยศต้องจากเธอไป หญิงได้แต่มองและนิ่งเฉยต่ออาหารเหล่านั้น เธอยังคงหากินเอง โดยไม่แลอาหารจากยอด ซึ่งพยายามจะง้อเธอ
ผ่านไปได้สองเดือนกว่าที่หญิงเริ่มจะเบาบางจากความรู้สึกโกรธแค้นยอด แต่ความคิดถึงและความโหยหาทำให้หญิงเริ่มใจเปราะบาง ระหว่างที่คิดถึงยศเพียงลำพังภายในห้อง… ยอดเคาะประตูเพื่ออยากจะปรับความเข้าใจกับหญิง
“ฉันไม่อยากคุยกับพี่ยอด… อย่ามายุ่งกับฉันนะ” หญิงตอบน้ำเสียงขุ่น เธอคิดถึงยศตลอดเวลา คิดถึงวันคืนดีๆ ที่เคยมีกันในห้องนี้ แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงห้องไม้เก่าๆ เล็กๆ ที่เธอกับสองพี่น้องร่วมกันออกทุนซื้อในราคาถูกแสนถูก และบ้านก็เก่าแสนเก่า แต่ยังเป็นชายคาให้เธอได้อยู่ร่วมกับยศ จนกระทั่งเขาต้องแยกจากเธอไป เหลือเพียงยอด ที่อยู่กับเธอคนละห้องเล็กๆ
“หญิง… พี่ขอคุยหน่อยเดียว…เปิดประตูให้พี่เข้าไปคุยหน่อย” ยอดตั้งใจอยากจะให้หญิงกับเขามีความรู้สึกดีๆ ขึ้นมาบ้าง ในขณะที่กำลังรอยศออกจากคุก
หญิงสาวเริ่มรำคาญจึงลุกจากที่นั่งต้น เพื่อไปต่อว่าที่หน้าประตู เพียงประตูไม้เปิดออก หญิงระเบิดอารมณ์ใส่อีกครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา คนที่อยู่ที่นี่ น่าจะเป็นยศ ไม่ใช่ยอด เขาควรเป็นคนติดคุก ไม่ใช่ไปโยนความผิดแบบนี้ให้น้องชายรับ
“พี่จะมาคุยกับฉันเรื่องอะไรอีก?” หญิงถามด้วยความฉุนเฉียว มองเห็นว่าชายฝ่ายตรงข้าม กำลังมาด้วยอารมณ์บางอย่างที่แปลกไปจากทุกวัน
“พี่คิดว่าเราน่าจะดีกันมากกว่านี้ น่าจะสนิทให้เหมือนเมื่อก่อนยังไงล่ะ” ยอดอยากใกล้ชิดกับหญิง ในเวลาที่อยู่ภายในบ้านสองคนตามลำพังแบบนี้
“มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง ในเมื่อพี่ยศไม่อยู่!!! ทำไมพี่ยอดเป็นคนนิสัยแย่ๆ แบบนี้ ถ้าพี่เป็นลูกผู้ชายจริงๆ พี่ควรจะออกปากรับผิด ไม่ใช่ปล่อยให้พี่ยศไปรับผิดแทนพี่!!!!” หญิงรู้ความจริงแล้วว่า คนที่ไปลักขโมยทองคือ ยอด และยศก็อยากจะให้พี่ชายดูแลหญิงสาวที่เขารัก เพราะเขาไว้ใจพี่ชาย
“พี่ขอโทษนะหญิง พี่อยากดูแลพวกเราทุกคนให้ดีกว่านี้ พี่เลยตัดสินใจแย่ๆ ลงไป แต่พี่ก็ขอบคุณยศ และหญิงที่เข้าใจพี่นะ อภัยให้พี่ได้มั๊ย? พี่สัญญาว่ายศกลับมา พี่จะดูแลยศกับหญิงให้ดีเหมือนเดิม พี่ก็รอเขาออกจากคุกเช่นกัน”
คำพูดของยอดทำให้หญิงอ่อนใจลง เธอมาโกรธเขา ก็เท่ากับถือของหนักเอาไว้ในใจ จึงลดหย่อนความโกรธลงจนเผลอตัวปล่อยให้ยอดเข้ามาในห้อง และจับเธอกอดเอาไว้ในอก หญิงสาวแทบใจสั่น และกายสาวก็โหยหาร่างชายหนุ่มมาเป็นเดือนๆ เวลานี้เธออยู่ภายใต้อ้อมกอดของยอด
“ไม่เอานะ พี่ยอด ปล่อยฉันได้แล้ว…” หญิงไม่อยากเผลอตัวเผลอใจมากไปกว่านี้ เธอคิดถึงยศเหลือเกิน…
******
เสื้อผ้าหญิงสาวหลุดหมดจากกาย เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า นอนหงายอยู่เบื้องล่าง ยอดคร่อมอยู่เหนือกายหญิงสาว พลางโยกออกแรงดันระหว่างแหกเรือนต้นขาทั้งสอง แทบพาดข้อเท้าบางๆ จรดไหล่หญิงสาวเสียเอง
เสียงปะทะกายชายหนุ่มและช่วงล่างของหญิงสาว กำลังตอบรับกับสิ่งที่กำลังอัดตอกกระแทกเข้ามาภายในช่องท้องของหญิง แม้เรือนหน้าจะไม่อยากต้อนรับยอด แต่ร่างกายเธอดันตอบสนองเขา เพราะโหยหายศมาหลายเดือน
ทำไมใจหญิงช่างทรยศต่อชายที่รัก ปล่อยกายให้ตกเป็นของยอด เพราะเขาทำให้เธอต้องจากชายที่รักไป แต่ความโหยหานี้ ทำให้เธอต้องยอมเขาโดยหาเหตุผลไม่ได้
“พี่จะทำให้หญิงมีความสุขระหว่างรอยศออกจากคุกนะ อภัยให้พี่แล้วใช่มั๊ย?” ยอดยังคงตอกสะโพกตัวเอง ออกแรงดันของหวงส่วนตัว มุดเข้าร่องสวาทเปียกฉ่ำของหญิงหมดลำ มันทั้งลื่นและไหลเข้าไปจนสุดโคน ร่องภายในช่างหวานฉ่ำ นุ่มลึก ทั้งบีบทั้งรัดช่องคับแน่น ยอดแทบน้ำลายไหล เพราะกลั้นทนเสียวปลายหัวบาก มันถูกดูดและบีบตอกเป็นระยะ เมื่อเขาสอดลึกอัดร่างเธอ
หญิงสาวเริ่มกัดฟันจุกท้อง กายบางถูกดันโยกหนักแทบหายใจติดขัด ร่องสวาทเธอเปิดกว้าง อ้ารับความใหญ่แน่นคับยาวแทบจุกตลอดลำ รู้สึกได้ถึงความเปียกลื่นกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างกายช่วงล่าง พร้อมกับคำพูดพร่ำบ่นของยอด และพรมจูบปิดปากเธอมิให้ค้านใดๆ
ยอดเคลื่อนไหวตอกลึกอัดแน่น กระแทกซอยย้ำ กอดรัดหญิงสาวจนถึงปลายทางสวรรค์ร่วมกัน พร้อมๆ กับอัดฉีดของร้อนเหลว ยามเมื่อถึงจุดบรรลุสุดยอด ถึงกับทำให้หญิงร้องเสียงครวญคราง ลืมความโกรธแค้นไปด้วยความสุขแสนท่วมท้น… ภาพของยศค่อยๆ เลือนหายไปจากใจหญิง ทุกๆ ครั้งที่ยอดเข้ามาในห้องของเธอ… ชายหนุ่มยอดเสียของเหลวของตน เพื่อให้หญิงหายโกรธเขา
******
นพถือโอกาสอาบน้ำ ในขณะที่เชนเดินเข้ามาตัวเปล่า ขอเข้ามาอาบน้ำด้วยเช่นกัน นพรู้สึกเขินแทบไม่กล้ามองหน้า แต่สำหรับเชน จึงเดินเข้าไปสวมกอดนพใต้ฝักบัวอาบน้ำ“รู้แล้วนะว่าตัวละครในหนังสือแฟนตาซีเล่มนั้น เขาทำอย่างนี้และรู้สึกยังไง” เชนกระซิบอยู่ข้างหูนพ พร้อมๆ กับอาวุธใหญ่ยาวมันเริ่มนอนหลับพักผ่อน แต่ยังแนบอยู่ระหว่างแก้มก้นของนพ ทำให้หนุ่มน้อยใจหายพอสมควร“คะ...ครับ” นพตอบอย่างตกใจ เพราะตื่นเต้นและใจเต้นแรง เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมันได้เกิดขึ้นกับนพ และไม่มีใครในบ้านรู้ว่าเขาอยากทำแบบนี้มานานแล้ว แม้ว่าจะเป็นฝ่ายรับก็เถอะ“จะมีโอกาสบ้างมั๊ยถ้าผมอยากจะรุกบ้าง” นพถามเชนเบาๆ มองเขาด้วยสายตาแบบอยากวิงวอนขอร้อง“ผมไม่มีวันหันหลังให้ใคร เพราะผมชอบเผชิญหน้า แต่ตอนนพหันหลังให้ผม... ผมก็ชอบอยู่นะ มันใกล้ชิดแน่นมากๆ” เชนยิ้มหวานพลางบอกว่า เขาพึงพอใจในตัวนพมากแค่ไหน เพราะจากการคุยกันวันแรก เชนก็พอจะเอาออกว่า นพอ่อยเขามาตลอด ตอนนี้เขาคงสิ้นท่าอ่อยแล้ว และเชนเองก็อยากสานต่ออย่างเงียบๆ เพื่อมิให้นพเสียการเรียนต่อ“ครูเชนครับ... ผมต้องรีบกลับแล้ว นี่มันใกล้จะค่ำแล้วนะครับ” นพรู้สึกได้ว่าเวลา
นพเริ่มลดตัวลงต่ำนอนราบมองภาพที่สูงกว่าตรงหน้า ร่างของเชนดูตัวใหญ่ขึ้นเมื่ออยู่ข้างบน และเรือนขาของนพเริ่มถ่างออกกว้าง ความเป็นของเขาก็เริ่มอวบแข็งแต่ยังไม่ขยายเต็มที่ แต่สำหรับเชนแล้วเขาพร้อมที่จะเริ่มแนบกายเข้าหานพอย่างไม่ลดละ เพราะกำลังตื่นตัวเต็มที่หัวใจหนุ่มน้อยเต้นระรัวจนเริ่มกังวลว่ามันจะเป็นอย่างไร ในขณะที่เชนเริ่มตัวร่างนพเข้าหาให้ถนัดใกล้ชิด จัดแจงให้อยู่ถูกที่ถูกทางมองหนุ่มน้อยตรงหน้า ใจหนึ่งเชนอยากจะหยุด เพราะมันเกินหน้าที่ครูติวหนังสือ แต่อีกใจบอกให้ทำต่อไป เพราะมันเป็นความต้องการลึกของเชน และนพเองก็ต้องการเช่นกัน...“คือ...ผม...” นพรู้สึกกังวลจนเขาเริ่มรู้สึกกลัว“มันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ...” เชนลดตัวลงต่ำในขณะที่ส่วนปลายร้อนระอุก้อนเนื้อแข็ง จ่อเข้ากับประตูสวรรค์ที่ไม่เคยเปิดให้ใครผ่านมาก่อน ยามนี้เชนค่อยๆ เริ่มออกแรงดันเบาๆ ให้นพได้ผ่อนคลาย เพื่อเขาจะไม่เกร็งจนเจ็บเกินไป“ครู...เชน... ครับ... คือว่า... มัน...” นพรู้สึกถึงอะไรบางอย่างเริ่มปริปากแย้มเปิดส่วนล่างของเขา ทวารของเขาค่อยถูกดันให้เผยอเปิดออก จนนพรู้สึกอยากหยุดมัน ก้อนเนื้ออวบร้อนใหญ่ ค่อยๆทะลุแทงอัดร่างของนพจนเ
เชนพานพมาถึงบ้านของเขา แม้จะเป็นทาวโฮมเล็กๆ แต่นพก็เดินตามเข้ามาในบ้านเขาอย่างว่าง่าย หนุ่มน้อยเห็นว่ามีของบางอย่างเป็นของผู้หญิง ของใช้ไม่กี่ชิ้นที่เห็นน้อยมาก ราวกับว่าเคยเกิดขึ้นและก็หายไปจากชีวิตของเชน แววตาหนุ่มน้อยมองเชนจากเบื้องหลัง เมื่อครูหนุ่มพาหนุ่มน้อยมาเที่ยวบ้านเขาก่อนจะไปส่งบ้านของนพ“ครูเชนเคยมีแฟนหรอครับ? ผมเห็นของใช้บางชิ้นเป็นสีชมพู” นพสายตาดีสังเกตเก่ง เชนจึงไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพามาถึงห้องรับแขก เพื่อจะได้เลี้ยงน้ำชาเขาก่อนพาไปส่งบ้าน“เลิกกันไปนานพอสมควรจนไม่อยากจำ” แม้ว่าเชนจะตอบแลไม่ใยดี ในความทรงจำเขายังเหลือแฟนเก่าในหัวเขายามที่เคยรู้สึกดีต่อกัน เขาแค่อยากมีที่ว่างให้ใครสักคนมาแทนที่ เพื่อลืมแฟนเก่าคนนั้น เธอแต่งงานใหม่มีลูกกับแฟนใหม่ไปแล้ว เชนยังเคยไปงานแต่งเธอด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากตบมือยินดีกับเธอ...“ขอโทษนะครับ เผื่อว่าถ้าหากว่าผมช่วยได้...” นพเว้นคำพูดไว้ ทำให้เชนต้องแลมาทางนพ และรอยยิ้มอันอบอุ่น กับดวงตาที่จ้องมองมายังนพ มันแทบจะไม่ละสายตาไปต่อหน้าเขา...“นายอยากรู้ต่อนี่ ว่าในหนังสือที่ชอบเขาทำอะไรต่อ...” เชนเปลี่ยนความรู้สึกของครูหนุ่ม กลายเป็นแ
หนุ่มน้อยยิ้มแย้มร่าเริงเมื่อได้พบครูเชนอีกครั้ง วันนี้เขาไม่พูดถึงหนังสือแฟนตาซีเลย แต่ตั้งอกตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ จนเชนเห็นว่านพมีแววความสามารถเรื่องเรียน อีกทั้งสามารถวิเคราะห์โจทย์ได้อย่างดีเยี่ยม เชนลองให้ทำข้อสอบปีที่แล้ว และตัวอย่างข้อสอบปีนี้ ผลปรากฏว่าคะแนนสอบออกมาเกือบเต็ม“ฝีมือดีมิใช่น้อยเลยนะนพ” เชนค่อนข้างตะลึงกับความเก่งของนพ จนต้องขยับแว่นตาบนหน้าเพื่อโฟกัสคำตอบที่ได้ตรวจทานไป หลังจากนั้นนพเห็นว่าเขาสามารถทำข้อสอบได้ดีแล้ว เขาเริ่มยิ้มแย้มสดใส ราวกับต้องการรางวัลบ้าง“ครูเชนครับ วันนี้ผมอยากหัดขับมอร์เตอร์ไซค์หลังติวเสร็จครับ ครูเชนไม่ได้รับกลับไปไหนใช่มั๊ยครับ?” นพถามน้ำเสียงใส หวังว่าเขาจะไม่โดนปฏิเสธ ครูหนุ่มอมยิ้มจนเกือบขำลั่นออกมา เพราะเขายังไม่มีแพลนจะสอน แต่มีความตั้งใจจะพาไปกินขนม นั่งรถเล่นหลังเลิกเรียน“สอบเข้ามหาลัยได้แล้ว ผมจะสอนให้นะ แต่วันนี้ผมจะพาไปนั่งรถเล่น กินขนมที่ร้านคาเฟ่ก็แล้วกันนะ ผมเลี้ยง...” เชนกล่าวน้ำเสียงสุภาพราบเรียบอย่างเป็นมิตร มันทำให้นพรู้สึกดีที่รู้สึกว่ามันเป็นรางวัลที่น่าสนใจมาก“สอนให้ผมจริงๆ นะครับ” หนุ่มน้อยมีอารามดีใจจนแทบจะโผก
เชนเริ่มสับสนแล้วนี่เขาทำอะไรลงไป เมื่อได้อยู่กับนพในสวนหลังบ้าน ขณะที่เชนยังติววิชาให้นพอ่านข้อสอบและทบทวนเนื้อหา กลับเป็นเชนที่แอบลอบมองนพอยู่หลายครั้ง หลังจากเผลอกอดจูบนพอย่างลืมตัว ไม่ใช่เพราะเขาเกลียดหรือท้าทาย เขารู้สึกดีมากเมื่อกอดนพเช่นนั้น เชนพยายามลืมเรื่องเมื่อตอนบ่าย และตั้งใจว่าจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก“ครูเชนไม่ชอบผมรึครับ?” นพแค่รู้สึกดีกับเขามากๆ เมื่อเขาได้มอบรอยจูบที่อบอุ่นนี้มาให้ หลังจากที่นพโดดเดี่ยวและเหงามานาน มีแค่หนังสือกับจินตนาการที่ยังอยู่ปลอบประโลมเขาให้มีชีวิตและความรู้สึกเหล่านี้ต่อไป“ผมกำลังติววิชาให้อยู่นะครับนพ อย่าเพิ่งถามอะไรผมตอนนี้นอกเรื่อง” เชนพยายามไม่ให้นพลากออกนอกเรื่อง เพราะเขามองนาฬิกาอยากให้ระฆังช่วยชีวิตเขาที เพราะเขาเองก็มีระดับความต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนต้องอดทนที่จะไม่แตะต้องนพอีกครั้งในรอบถัดไป“เอ่อ... ถ้าเรียนเสร็จแล้วว ผมขอถามอีกครั้งได้มั๊ยครับ?” นพรู้สึกหน้าแดงเขินอายมาก เขามีความต้องการ และอยากสานต่อเรื่องนี้เมื่อตอนบ่าย เขารู้สึกดีมากๆเมื่อครูเชนกอดและมอบรอยจูบที่อบอุ่น เขารู้สึกชอบและอยากทำมันอีกเชนไม่ได้ตอบนอกจากขยับแว่น
พักเที่ยงเหมือนเดิมยามสาวใช้เข็นอาหารมาให้ช่วงเที่ยง วันนี้นพทานอาหารเสร็จเร็ว แต่กลับหยิบขนมของว่างเอาไว้ในมือ พลางชักชวนครูเชนให้ออกไปรับแดดที่สวนหลังบ้านด้วยกัน มันเป็นส่วนที่เขาได้พักผ่อนก่อนจะต้องเรียนหนักยามบ่าย“บ้านนายสวยมากเลยนะ นพ” เชนเดินตามออกมา พร้อมน้ำดื่มในมือที่ถือเอาไว้ เขารู้สึกได้ว่า นพเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ร่าเริง แล้วก็นิสัยดีเวลาเรียนกับเขาด้วย“ผมแค่อยากถามว่า ถ้าเราจะทำอย่างในหนังสือ ผมอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง?” นพถามในฉากเดียวที่ตัวละครเพศเดียวกันเขาได้ทำร่วมกัน ทำให้สีหน้าของเชนถึงกับตกตะลึงที่โดนถาม เพราะเขาอ่านส่วนนี้แล้ว บอกเลยว่าเขารู้สึกแฮปปี้มากๆ และมากกว่าตอนอยู่กับแฟนของตัวเองเรือนหน้าของครูเชนเริ่มร้อนและเขินแดง เรียวปากเริ่มสั่น ยามมองริมฝีปากหวานๆ เนียนสวยตรงหน้าที่ได้ร้องขอให้เชนสาธิตให้เขาหน่อย“มันคงไม่ดีหรอกนะ นพ ครูมาติวหนังสือนะ เราไม่ได้มาเน้นเนื้อหาในนิยายที่เราได้แลกเปลี่ยนกันบ่อยครั้ง” เชนเริ่มเสียงสั่นเพราะในใจลึกๆ เขารู้สึกกับนพ แต่จะให้ทำแบบนั้นตามคำร้องของหนุ่มน้อย เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะต้องรู้สึกกับนพต่อไปอย่างไร“ดีสิครับ ผมอุต







