共有

บทที่6

last update 最終更新日: 2025-01-08 23:12:58

คิ้วได้รูปของดรุณีสาวเพียงยักขึ้น ดวงตาหวานเจือดุหรี่มองพร้อมกอดอก ไอ้ต้าวหัวขโมยตัวเล็กหลุบตาลงอย่างคนไม่กล้าสู้หน้า ในขณะที่ผู้สูงวัยกว่าเตรียมจะฟาดไม่ยั้ง

"ลื้อมีปัญหาอะไรหรืออาจินจิน หรือคิดจะเข้าข้างอาตี๋ของลื้อ"น้ำเสียงข่มขู่ ทั้งคำเรียกขานของเจ้าของบ้าน เรียกสายตาประหลาดใจจากหญิงสาวได้ไม่น้อย ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความครุ่นคิด..ไอ้ต้าวหัวขโมยรู้จักเธอ?

“พวกคุณกล่าวหาว่าเด็กคนนี้เป็นหัวขโมย...มีหลักฐานหรือเปล่า?”

“นี้ไง เงินที่อาเทียนขโมยไป..แล้วพวกเพื่อนๆอั้วก็เห็นอีขโมยเงินด้วยจริงมั้ย?”คำท้ายของเด็กชายอายุมากสุดในกลุ่ม หันไปขอความเห็นกับบรรดาพวกลิ้วล้อ พวกนั้นเพียงพยักหน้ารับ แต่หากล้าสู้หน้ากับเจ่เจ้คนสวย..เพราะประวัติความดุร้ายของจินเยว่ขึ้นชื่อลือชาในชุมชนชาวจีนไม่ใช่น้อย

“เหรอ แต่เงินไม่ได้อยู่ในมือเด็กนั้นนี้ แต่อยู่ในมือนาย”

“นี้อาจินจิน ลื้อจะหาว่าลูกชายอั้วเป็นคนขโมย อาตี๋เล็กบ้านอั้วนี้นะจะขโมย? ถ้าอีอยากได้..อีก็ขออั้วแล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องขโมยเงินเลย...ไม่เหมือนกับไอ้เด็กเหลือขอน้องชายลื้อหรอก ที่บ้านฐานะก็ยาจก ขโมยของชาวบ้านเขาไปทั่ว”

คำว่า ‘น้องชาย’ ส่งผลให้คนตัวเล็กนิ่วหน้าเล็กน้อย ก่อนดวงตาคมคู่สวยจะมองสำรวจร่างเล็กๆ นั่น..ไม่มีส่วนไหนของเด็กชายแม้แต่เศษเสี้ยวเดียวที่จะเหมือนเธอ เว้นแต่ ‘แววตาเฉลียวฉลาด’

ไอ้คนโดนด่าว่าเป็นหัวขโมยแทบร้องไห้ เด็กชายผอมเกร็งพยายามดิ้นรนจากมือหนาใหญ่ของคนอายุมากกว่า

“เปล่า อั๊วไม่ได้เอาไป เจ่เจ้จินจินเชื่ออั้วนะ”

“ไอ้เด็กเหลือขอนี้ ยังจะโกหกอีก!!”เจ้าของบ้านฟาดหลังเข้าให้เต็มแรงไปหนึ่งที เรียกเสียงร้องเจ็บปวดของเด็กชายได้ทันที

“ฉันบอกให้หยุดไง!! งั้นเรามาพิสูจน์กันมั้ยละว่าเด็กคนนี้ขโมยเงินไปจริงมั้ย”น้ำเสียงหวานใสเจือดุเริ่มโมโห เธอเกลียดความรุนแรงในเด็กมากที่สุด

"พิสูจน์ ลื้อจะพิสูจน์ยังไง?"

ร่างบอบบางไม่ตอบ เธอเพียงแต่เดินไปหาชายหนุ่มรุ่นเดียวกัน ผู้ที่กำลังนั่งจิบชาไปด้วย เสพเหตุการณ์ตรงหน้าไปด้วยอย่างคนอารมณ์ดี..ดวงตาชั้นเดียวมองพฤติกรรมของยัยตัวร้ายหน้าสวยแห่งตรอกหมายเลขแปดด้วยความสนใจ ซึ่งหญิงสาวเองแทบจะไม่ชายตามองคนตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ

จินเยว่จัดการหงายถ้วยน้ำชาที่ยังไม่ใช้ทั้งสองถ้วยขึ้น พร้อมรินน้ำชาใส่ถ้วย นิ้วเรียวสวยกระดิกเรียกเด็กชายที่มีอายุมากสุด อาจเพราะดวงตาหวานดำขลับเจือดุ...บุคลิกเต็มไปด้วยอำนาจ ร่างอวบอ้วนของเด็กชายวัยสิบสองจึงเดินเข้ามาอย่างเสียไม่ได้

“เหรียญที่เด็กนั่นขโมยคือเหรียญที่นายถือถูกมั้ย?”เสียงอาเจ้สุดสวยเรียบเรื่อย ร่างอวบอ้วนพยักหน้ารับหงึกหงัก เด็กชายเกร็งโดยไม่รู้ตัว 

“งั้นนายเอาเหรียญนั่นใส่ถ้วยใบนี้..ส่วนนายมานี้ซิ”จินเยว่สั่ง และหันไปเรียกไอ้ต้าวที่ถูกเรียกว่าน้องชายให้เดินเข้ามาหา พร้อมหยิบเหรียญอีกอันจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้เด็กชายตัวเล็ก

การกระทำของหญิงสาวคนสวยสร้างความแปลกใจกับทุกคนได้ไม่น้อย แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าอาเจ้สุดสวยจะมาไม้ไหน...เด็กชายคู่กรณีจึงหย่อนเหรียญในมือลงถ้วยชา..ในขณะที่คนมีฐานะเป็นน้องชายผู้กำลังกำเหรียญแน่นก็หย่อนเหรียญลงอีกถ้วย

เจ้าของบ้านวัยกลางคนนามว่าเหมยรีบเข้ามาดูด้วยความสนใจ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเบิกตากว้าง เหตุเพราะถ้วยของลูกชายเธอนั่นปกติดี แต่ถ้วยของเด็กชายที่ถูกกล่าหาว่าขี้ขโมยกับมีน้ำมันใสๆ ลอยขึ้นมา

“นี้..คืออะไร อั้วไม่เข้าใจ”ซ้อเหมยตั้งคำถามขึ้นทันที

“แบมือให้อาซ้อแกดูซิ”ยัยตัวแสบหันไปสั่งคนเป็นน้องชาย เด็กชายเองก็ตกใจไม่น้อย..ก่อนจะรีบปฎิบัติตาม...ภาพตรงหน้าที่ผู้สูงวัยเห็นคือมือเล็กๆ หยาบด้านแวววาวเต็มไปด้วยน้ำมัน 

“หยิบปาท่องโก๋ที่อยู่ในกระเป๋าให้อาซ้อดูด้วย”เธอยังคงสั่งต่อ และอีกเช่นเคยเด็กชายยังคงปฎิบัติตาม ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์หรี่มองเย็นชา ริมฝีปากรูปกระจับบิดขึ้นเล็กน้อย 

“ถ้าเด็กคนนี้ขโมยเงินซ้อจริง เหรียญต้องมีน้ำมันเคลือบ เพราะอีพึ่งกินปาท่องโก๋ไป..ทีนี้คงรู้ตัวหัวขโมยตัวจริงแล้วใช่มั้ย?”น้ำเสียงหยามเยาะ เล่นเอาใบหน้าผู้สูงวัยกว่าขึ้นสีด้วยความอับอาย ก่อนร่างอวบอ้วนจะกระโจนเข้าหาคนเป็นลูกพร้อมบิดหูของเจ้าหัวขโมยตัวจริง

“ไป..เข้าบ้านกับอั้ว อายุแค่นี้ริอาจขโมย อั้วจะตีลื้อให้ขาหักเลยคอยดู!!”

“โอ้ยยยย อั้วเจ็บ ม๊าเบาๆ หน่อย”เสียงร้องโอดโอยของเด็กชายนิสัยไม่ดีลั่นไปทั้งตรอกเล็กๆ แห่งนั้น ดวงตาคู่สวยแต่คมกริบกับมองสองแม่ลูกด้วยความสมเพช..ร่างเพรียวระหงรั้นแขนผู้สูงวัยไว้ก่อนที่เจ้าหล่อนจะพาลูกชายเข้าบ้าน...ใบหน้าอวบอ้วนเต็มไปด้วยริ้วรอยมองกลับด้วยความสงสัย

“เดี๋ยว...หยุดก่อน” 

“...”

“เมื่อกี้ซ้อตีอาตี๋ของอั้วไปหนึ่งที”ทันทีที่เสียงเย็นชาของแขกผู้ไม่ได้รับเชิญพูดจบ กลับกลายเป็นเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นในความเงียบ...มือเรียวยาวราวลำเทียนสะบัดเล็กน้อย เพราะคำว่าออมมือไม่มีอยู่ในสารบทของเธอ...ในขณะที่รอยแดงบนแก้มของเด็กชายตัวโตเป็นรอยฝ่ามือขึ้นสีทันทีเช่นกัน พฤติกรรมดุร้ายของหญิงสาวทำคนบริเวณรอบๆ เงียบงัน

“นี้..ลื้อ..ลื้อกล้าตบหน้าลูกอั้ว”

“อื่อ ทำไมอั้วจะไม่กล้า..ทีลื้อยังตีเด็กคนหนึ่งโดยไม่หาข้อเท็จจริงเลย..เพราะฉะนั้นเราก็หายกันแล้วอะเนอะ”น้ำเสียงคนตัวเล็กกว่าเหี้ยมเกรียมเอาจริง ดวงตาคมหวานแสนดุส่งผลให้คนอายุมากกว่าพูดไม่ออก และกว่าจะรู้ตัวหญิงสาวก็ลากน้องชายกลับไปแล้ว

กลางตรอกร่างเพรียวระหงที่ดูบอบบางกำลังลากคอเด็กชายผอมเกร็งมาตามทาง...ไอ้ต้าวน้องชายที่เธอเองยังจำไม่ได้ ร้องโวยวายมาตามทาง บัดเดี๋ยวอ้อนวอน บัดเดี๋ยวขอร้อง...สักพักก็เริ่มข่มขู่

"เจ่เจ้อย่าทำกับอั้วแบบนี้นะ ไม่งั้นอั้วจะไปฟ้องอาม่าแน่" และเช่นเคยคำขู่ที่กาลก่อนไม่เคยได้ผลฉันใด ปัจจุบันไอ้ต้าวต่างภพผู้ซึ่งไร้ความทรงจำในอดีตก็ยังคงจำอะไรไม่ได้เลยสักนิด ก็ย่อมไม่กลัวฉันนั้น...ยิ่งขู่เหมือนเธอจะยิ่งลากคอเขาแรงขึ้น เล่นเอาเด็กชายแทบร้อง

"เจ่เจ้จินจิน เบาๆ อั้วเจ็บ"

"รู้จักเจ็บด้วยเหรอ...ไอ้เด็กหัวขโมย"เสียงขู่ฟ่อเหี้ยมเกรียม เต็มไปด้วยความโมโหหิว...อีกทั้งหงุดหงิด 

"อั้วขอโทษ เจ่เจ้อย่าทุบตีอั้วเลยนะ ไม่งั้นตอนเย็นอั้วไปช่วยงานที่โรงน้ำแข็งไม่ไหวแน่"เด็กชายเริ่มกลับมาอ้อนวอนอีกรอบ อาจเพราะรู้รสมือรสเท้ากันดี...พี่สาวตัวเล็กแต่ใจยักษ์ของเขาเห็นตัวเล็กๆ แบบนี้แต่มือไม้หาได้เบาไม่...เพราะคำว่า 'ทุบตี' ทำให้หญิงสาวชะงัก..มันทำให้เธอชักสงสัยแล้วว่าร่างเดิมในอดีตของเธอคงเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงไม่ใช่น้อย

"งั้นนายตอบฉันมาก่อน ทำไมต้องขโมยด้วย?"

"ก็อั้วหิวนี้ เมื่อวานอั้วได้กินข้าวแค่สองมื้อเอง"น้ำเสียงเศร้าสร้อยของเด็กชายตัวผอม ส่งผลให้คนที่ถูกเรียกว่า 'เจ่เจ้' งงงัน มือเรียวสวยปล่อยคอเสื้อ ดวงตาคมกริบกวาดมองคนตรงหน้าจากหัวจรดเท้า...เสื้อผ้าที่เด็กชายตัวจ้อยที่สูงเพียงอกเธอสวมใส่คือเสื้อยืดสีน้ำตาลหม่นๆ ที่ดูแลผ่านการซักมาหลายรอบ จนสีจางและบางลง..กางเกงสีดำเข้มสั้นเต๋อ ถ้าสังเกตดีๆ ก็มีรอยปะชุนไม่น้อย

ถ้าเธอกับเด็กคนนี้เป็นพี่น้องกันจริง...ทำไมเด็กชายถึงดูยากจนข้นแค้น สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ทั้งยังเป็นหัวขโมยด้วยเล่า? 

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทพิเศษ2

    ณ มหาวิทยาลัย J ชื่อดังระดับต้นๆ ของประเทศหลังตึกคณะบริหารธุรกิจ...หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังยืนรอชายหนุ่มทายาทของตระกูลดังอย่างใจจดใจจ่อ...ท่าทางกระสับกระส่ายพาลให้เพื่อนสาวที่มาด้วยสองคนหัวเราะคึกคัก "ยัยซีลีนเธอจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นยะ ทำเหมือนไม่เคยอ่อยผู้ไปได้"เพื่อนที่มาด้วยกันแซวเมื่อเห็นดาวคณะนิเทศกระสับกระส่ายใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสมัยนิยมถูกแต่งแต้มเป๊ะปัง จนหนุ่มๆ พากันเหลียวหลังมองด้วยความชื่นชม...นอกจากหน้าตาที่ดีเลิศ โปรไฟล์เจ้าหล่อนก็แสนจะไม่ธรรมดา..เพราะเป็นถึงลูกสาวบริษัทรับเหมารายใหญ่ระดับประเทศ คนที่มาจีบมีตั้งแต่ลูกเศรษฐีด้วยกัน ไปจนนักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่ง...แต่ชายที่หญิงสาวตกหลุมรักดันเป็นชายหนุ่มสุดหล่อแสนเย็นชาของคณะบริหาร"คีรีมาทางนั้นแล้วยัยซีลีน"เพื่อนอีกคนรีบสะกิด เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าราวกับหลุดมาจากนิยายจีน..ที่ตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยติดจะเย็นชาเล็กน้อย..ยิ่งสายตาคมกริบที่กวาดมองยิ่งพาให้หัวใจไฮโซสาวหวั่นไหวร่างอวบอิ่มรีบเดินเข้าไปตรงหน้าตามแรงผลักของคนเป็นเพื่อน"สวัสดีคีรี"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น พร้อมช้อนดวงตากลมโตขึ้นมอง...ชายหนุ่มเพียงหรี่ต

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทพิเศษ1

    ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อนณ MMMO international schoolเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปีศึกษาปีที่สี่ผู้มีฐานะเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนเอกชนอันดับหนึ่งของประเทศ..ซึ่งเวลานี้กำลังนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่บริเวณหน้าโถงประชุมของโรงเรียน ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบูดบึ้ง..นัยน์ตาคมกริบกวาดมองหมู่คนที่ผ่านไปผ่านมา..คล้ายกับกำลังใครสักคนอยู่...รุ่นพี่รุ่นน้องผู้หญิงเมื่อสบสายตาเข้าก็แทบเป็นลม..บรรยากาศเย็นชาน่าหลงใหลไม่ได้ทำให้ความนิยมในตัวเด็กหนุ่มน้อยลงเลยไม่ถ้าในโรงเรียนหรือมหาลัยวิทยาลัยมีเดือนคณะ นายคีรี สิริวงษ์ชัย ย่อมเหนือเมนขึ้นไปอีกขั้นแน่ละ ทั้งรูปร่างหน้าตา..รวมถึงฐานะวงศ์ตระกูลที่จัดอยู่ในหนึ่งกลุ่มลูกหลานผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ...รวมถึงผลการเรียนอันดับหนึ่งของสายชั้น เมื่อขึ้นเวทีร้องเพลงเสียงก็เพราะเป็นหนักหนา..ต้องเรียกว่า hot ยิ่งกว่า hotดังนั้นตั้งแต่เกิดมาใครๆ ล้วนต่างประจบสอพลอ เชิดชูบูชา ถ้าจะมีคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ก็คงไม่พ้นนางสาวดาริน กิตติวรชัยกุล เจ้าหล่อนอย่าว่าแต่ประจบเอาใจเขาเลย วันๆ มีแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้าอีกทั้งวันนี้ยัยตัวร้ายยังหลอกให้เขามารอหน้าโถงประชุมใหญ่ได้ครึ่งค่อนชั่วโมง ทั้งๆ

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่81 จบ

    รถสปอร์ตคันหรูยังวิ่งไปตามทางที่คุ้นเคย..เพียงแต่รอบนี้หญิงสาวสายซิ่งกับขับรถด้วยความไวที่ช้าลงกว่าปกติ หลังคารถเปิดประทุนถูกเปิดออก..สายลมยามดึกปะทะหน้าพาให้อารมณ์ดีไม่น้อย..ผมดำสลวยที่เริ่มยาวถูกมัดรวบง่ายๆ ไว้ด้านหลัง น่าแปลกปกติอดีตคู่หมั้นคนสวยจะตัดมันเสียสั้นกุด เพราะเจ้าหล่อนติดนิสัยขี้รำคาญจวบจนรถหรูจอดสนิทตรงลานจอดรถสะพานขึ้น p มันคือสถานที่...ที่หญิงสาวมาทุกครั้งเวลาไม่สบายใจ หรือเวลาที่เขารู้สึกแย่..เธอจะยืนอยู่บนข้างๆ หันมามองหน้าเขา พร้อมเอียงหัวรับฟังเล็กน้อย..แล้วก็ปล่อยเขาพูดไป..แม้จะไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่แค่เธอยืนอยู่ตรงนั้น แค่รับฟัง..มันก็ทำให้เขามีความสุข เวลานี้ก็เช่นกัน..ร่างเพรียวระหงยังยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักเหม่อมองออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ประจำประเทศ ใบหน้าด้านข้างของเธอยังงดงามราวกับรูปสลัก..ริมฝีปากที่ถูกเคลือบด้วยสีแดงจัดเหมือนสีเสื้อผยอเล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผินตากลับมามองเขา..เราต่างก็รู้ถึงนัยยะเดียวกัน..เขารู้ว่าเธอจดจำได้..และอะไรบางอย่างในดวงตาเขาก็บ่งบอกว่าเขาจดจำได้เช่นกัน“นายคีรี”“ว่ายังไงนางสาวดาริน”คำเรียกขานที่ชอบใช้แท

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่80

    "หมายความว่ายังไงคะ!!!"คำตอบของคนเป็นพ่อ ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ...หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลง..ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ป๊ะป๋าก็หมายความตามนั้น ป๊ะป๋าเป็นคนขอถอนหมั้นเอง""อ้าว ได้ยังไงคะ แล้วแบบนี้นายคีรีไม่เสียใจแย่เหรอ""ถ้านายคีรีจะเสียใจก็เป็นปัญหาของนายคีรีซิ เกี่ยวอะไรกับบ้านเราด้วยล่ะแค่วันนั้นขับรถพาอายไปลงเขา...ป๋าก็แทบจะฆ่ามันทิ้งแล้ว..ถอนหมั้นๆ ไปก็ดีแล้ว อีกอย่างหนูก็ไม่เคยชอบพันธะนี้อยู่แล้วนี่""ป๊ะป๋า!!! มันไม่ใช่ความผิดของนายคีรี วันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..นายคีรีเขาปกป้องอายด้วยซ้ำ""ไม่รู้ ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น อย่าไปพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกเลย"คนเป็นพ่อผู้หวงลูกสาวรีบตัดจบอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบมือถือมาไล่อ่านข่าว ไม่สังเกตสีหน้าซีดเซียวของคนเป็นลูกแม้แต่นิด'เผด็จการชะมัด..เผด็จการเหมือนใครกันนะ ก็เหมือนตัวเธอนะซิ!!'เมื่อออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์คนป่วยเริ่มอาการดีขึ้น...อีกทั้งได้สรุปในใจอีกหลายอย่าง ดังนั้นไอ้คนที่ไม่ชอบออกงานเลี้ยงสังคมหรูหราก็กลับมาออก...เพื่อจะเห็นหน้าใครบางคนและยังสามารถใช้เหตุผลประมาณว่า 'บังเอิญเจอกัน เลยไ

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่79

    เมื่อคนเป็นพี่กลับบ้านมาแล้วพบน้องชายทำหน้าเครียด ในมือของเขามีสมุดเบิกถอนสมุนไพร ส่งผลให้คนมีชนักติดหลังเสียววาบในใจ...ดวงตาคมกริบหรี่มอง พร้อมโยนสมุดในมือลงบนโต๊ะ"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?""...""ทำไมเจ้ทำแบบนี้ เจ้ทำมันลงไปได้ยังไง""ลื้อมันบ้าอาซาน อีฮวงนั้งไม่สมควรให้กำเนิดลูกหลานตระกูลหลี่!!""คนที่ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คือเจ้ต่างหาก ส่วนจินจินเธอดีเกินกว่าผู้หญิงหลงท่ก สันดานเลวอย่างเจ้มาก""อาซาน นี้ลื้อ นี้ลื้อด่าอั๊ว""เออ อั๊วด่าเจ้นี้แหละ เรื่องนี้มันไม่จบแน่ เจ้เตรียมใจไว้ได้เลย"คนเป็นน้องพูดพร้อมกับเก็บสมุดเบิกจ่ายสมุนไพรติดมือไปด้วย เล่นเอาพี่สาวเหงื่อตก แต่หล่อนรู้น้องชายนั้นแสนดีขี้ใจอ่อนมากแค่ไหน...อีกอย่างจินเยว่ก็เสียไปหลายปีแล้ว...ไหนเลยจะมาเอาผิดเธอได้แต่ไอ้คนใจดีมาตลอดชีวิต กับเลือกนำเรื่องไปฟ้องอาปามู่เฉิน กับอาม๊าด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนยุติธรรม...เมื่อบุพการีรับรู้เรื่องทุกอย่างก็ถึงกับตกใจ...เพราะสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก มันไม่ต่างทำจากการทำร้ายสายเลือดครอบครัวตระกูลหลี่ดังนั้นตอนหลี่หนิงเกอเดินเข้าห้องทำงานของอาปามู่เฉิน

  • back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน   บทที่78

    ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status