Chapter 08 : สัญญาแต่งงาน

เช้าวันต่อมา

หลังจากผ่านค่ำคืนการเข้าหอที่ทำให้แทบนอนไม่หลับเพราะคำพูดและการกระทำของเขา วันนี้พิมดาวจึงตื่นเช้าเป็นพิเศษ เธอลุกมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ตีห้า และพอสายขึ้นมาหน่อยก็ลงมาเตรียมอาหารเช้าให้สามี

นี่เป็นวันแรกของการเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายของจาง อินหลง ดังนั้นเธอต้องเตรียมพร้อมที่จะดูแลเขาให้ดีที่สุด ทุกอย่างจะต้องไม่ขาดตกบกพร่อง

ในช่วงเวลาสามเดือนที่ผ่านมา เธอได้เรียนรู้การจะเอาอกเอาใจอินหลงในทุกวัน เช้านี้เธอเลยเลือกลงมือทำเมนูโปรดของเขานั่นก็คือ โจ๊กหมูสไตล์ฮ่องกงแต่ท็อปปิงด้วยหมูแดงเนื้อนุ่มที่ถูกย่างมาอย่างหอม ๆ กับไข่ลวกและโรยงาขาว

"กลิ่นหอมมากเลยค่ะคุณพิม คุณชายต้องชอบมากแน่ ๆ ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะพี่จิง" พิมดาวยิ้มรับและมองโจ๊กร้อน ๆ ในหม้ออย่างภูมิใจ ที่เธอกล้าทำโจ๊กในเวลานี้ก็เพราะมั่นใจว่ายังไงเขาก็ต้องตื่นมาแน่ ๆ เพราะเกศมณีเคยบอกว่าตารางชีวิตของลูกชายเขามักจะเป็นแบบนี้เสมอ

นอนดึกแค่ไหน แต่ไม่เกินแปดโมงเช้าก็ต้องตื่น การใช้ชีวิตตามตารางมาตั้งแต่เด็กมันฝังลึกลงไปใน DNA ของลูกชายทั้งสามคนไปแล้ว

และก็เป็นไปดั่งที่เกศมณีกล่าวไว้จริง ๆ เพราะระหว่างที่พิมดาวกำลังเทน้ำดื่มลงในแก้วให้เรียบร้อยอยู่นั้น คุณชายของบ้านก็เดินลงมาจากชั้นสองด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

เขาใส่เพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้น กับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ติดกระดุมเลยสักเม็ดให้เห็นแผงอกบวกรอยนกอินทรีย์สยายปีกและหน้าท้องแกร่งชัดเจน

พอเห็นเรือนร่างเขาแบบนี้หญิงสาวก็อดหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาไม่ได้...เพราะภาพที่เขาดูดดึงเต้าอวบของเธอยังติดอยู่ในหัวใจอยู่เลย

"ตื่นแล้วเหรอคะ โจ๊กร้อน ๆ เลยค่ะ" คนตัวเล็กรีบกุลีกุจอตักโจ๊กนุ่ม ๆ ใส่ในชามและจัดเรียงหมูแดงลงข้างบนอย่างสวยงามเตรียมให้ชายหนุ่มรับประทาน

"ฉันไม่หิว" เขากล่าวอย่างไร้เยื่อใย แม้ว่าจะเดินมานั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าว แต่เขาก็ไม่เหลียวมองอาหารที่หญิงสาวทำเลยแม้แต่น้อย

พิมดาวได้แต่นั่งหงอยอยู่บนเก้าอี้ อุตส่าห์ตั้งใจทำแท้ ๆ แต่เขาไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำ แถมยังขยับชามโจ๊กให้ออกไปพ้นหูพ้นตาแล้วแทนที่ด้วยกระดาษหนึ่งใบพร้อมปากกาแทน ซึ่งก็พอจะเดาได้ว่ามันคือสัญญาที่เขาบอกว่าจะเอามาให้เซ็นเมื่อคืน

"นี่สัญญาแต่งงาน" เขาเอ่ยสั้น ๆ ก่อนยื่นกระดาษมาให้พิมดาวที่นั่งจ๋องอยู่

เธอรับเอกสารมาและตั้งใจอ่านข้อสัญญาที่อินหลงร่างมาหลายข้อ พลางเหลือบมองสามีที่นั่งใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกเหมือนเคย ไอร้อนของโจ๊กที่อุตส่าห์ตั้งใจต้มค่อย ๆ เจือจางหายไปในอากาศ

คงเหมือนกับความรู้สึกของเธอในวันนี้...

สัญญาส่วนมากจะพุ่งเป้าไปที่พิมดาวเป็นหลัก ก็ไม่แปลกใจ เพราะคนร่างไม่ใช่เธอ แถมไม่มีความคิดเห็นของเธอมาเกี่ยวข้อง ย่อมเป็นสัญญาที่ไม่เป็นธรรมแก่เธออยู่แล้ว

1. คู่สมรสทั้งสองฝ่ายตกลงร่วมกันว่าการสมรสจะมีผลเฉพาะระหว่างการดำเนินคดีของนาย ชาญ จึงศิริพานิช เท่านั้น หลังจากคดีสิ้นสุดทั้งสองฝ่ายต้องดำเนินการหย่าร้างตามกฎหมาย

2. ห้ามมิให้อีกฝ่ายแตะเนื้อต้องตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต

3. ตลอดเวลาแต่งงานจะต้องแยกห้องนอนอย่างชัดเจน ไม่มีสิทธิ์เข้าไปในห้องของอีกฝ่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต

4. ห้ามก้าวก่ายหรือแทรกแซงชีวิตส่วนตัว

5. ห้ามมิให้นางพิมดาว จาง มีความสัมพันธ์อื่นในระหว่างแต่งงาน หากฝ่าฝืนสินสอดแต่งงานทั้งหมดจะถูกเรียกคืนพร้อมค่าปรับ 100 ล้านดอลลาห์ฮ่องกง เนื่องจากทำให้จาง อินหลง เสื่อมเสียชื่อเสียง

6. ระหว่างแต่งงานนางพิมดาว จาง ต้องมีความประพฤติเป็นที่เชิดหน้าชูตาต่อวงศ์ตระกูลและสามี

"พิม...ขอปรึกษาคุณเกศก่อนได้ไหมคะ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล ขืนเซ็นโดยไม่บอกเกศมณีกับหลี่หมิง ถ้าพวกท่านมารู้ทีหลังก็จะเท่ากับว่าเธอหักหลังน่ะสิ

"ถ้าเธอไม่เซ็นสัญญาแต่งงาน เธอก็ต้องเซ็นใบหย่า เลือกเอานะพิมดาว" อินหลงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"วันนี้...พิมยังไม่พร้อมเซ็นค่ะ" หญิงสาวเอ่ยด้วยความกังวลมากมายในจิตใจ จะใบหย่าหรือสัญญาแต่งงานมันก็มีค่าไม่ต่างกันเลย…

"ก็ดี ไม่ยอมเซ็นก็อยู่กันคนละซีกโลกไปเลยแล้วกัน ฉันจะบินกลับไปอเมริกา เธอก็นอนกอดกาสิโนที่ไม่มีผู้ดูแลไปแล้วกันนะ ได้ข่าวว่าเธอต้องทำให้ฉันอยู่ฮ่องกงเพื่อความปลอดภัยของพวกเราไม่ใช่เหรอ สงสัยแผนของเธอคงต้องพังแล้วมั้ง"

"ฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไรนะ ไม่ปลอดภัยก็ช่างมันสิ ฉันไม่กลัวหรอก และถึงว่าอาจจะโดนป๊ากับหม่าม้าตัดหางปล่อยวัดแต่ยังไงฉันก็เป็นลูกแท้ ๆ ของพวกเขา แต่เธอนี่สิ...เป็นแค่ลูกสะใภ้ที่เขาช่วยไว้จะหาคนมาแทนใหม่ตอนไหนก็ได้" ถ้อยคำเหยียดหยามของอินหลงทำเอาพิมดาวแทบสะกดกลั้นอารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจไม่อยู่ เธอรู้ดีว่าอยู่ในฐานะที่ต่อกรอะไรไม่ได้เลย จะให้ออกจากการคุ้มครองของตระกูลจางยิ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ใหญ่

ฟุ่บ!

ว่าจบเขาก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารเตรียมจะขึ้นไปชั้นสองทันที แต่พิมดาวก็รีบเดินไปคว้าข้อมือแกร่งไว้ก่อน พร้อมทั้งถือเอกสารไปด้วย

"เฮียคะ พิมขอโทษ เดี๋ยวพิมเซ็นให้ค่ะ" เธอทั้งจับข้อมือใหญ่ทั้งส่งสายตาอ้อนวอนขอให้เขาไม่ทำอะไรผลีผลาม แต่นั่นไม่สำคัญต่อเขานอกจากว่าเธอยอมเซ็นหรอก...

"งั้นก็เซ็นตอนนี้เลย" เขาสะบัดข้อมือออกและยืนกอดอกรอ

พิมดาวได้แต่ยืนจับเอกสารแน่น เธอไม่อยากเซ็นเลยแต่ก็ต้องเซ็น เพราะถ้าไม่ยอมเซ็นอินหลงก็คงไม่สงบสติอารมณ์ง่าย ๆ ดังนั้นเธอจึงมีทางเลือกไม่มาก และห่วงที่สุดคือความปลอดภัยของเขาด้วย...ถ้าเกิดเขาแอบบินกลับไปอเมริกาแล้วเกิดอะไรขึ้นมาเธอจะให้อภัยตนเองได้อย่างไร

'พิมดาว จาง'

ไม่เป็นไร เพราะยังไงสัญญาก็ย่อมมีวัน 'โมฆะ' ได้อยู่แล้วถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำตามข้อตกลงไม่ได้ และคน ๆ นั้นคงไม่ใช่เธอแน่ ๆ

"เซ็นแล้วค่ะ"

"ดี นอกเหนือจากสัญญาแล้ว กฎเหล็กที่เธอห้ามทำคือ...อย่าริอ่านจะรักฉัน!" หลังจากรับเอกสารจากคนตัวเล็กและประกาศกร้าวเสร็จเขาก็เดินขึ้นไปข้างบนโดยไม่ชายตามองเธอแม้แต่นิดเดียว ทิ้งให้หญิงสาวยืนจมอยู่ในความคิดอย่างนิ่งงัน

เธอรู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้มันคือการบังคับ ไม่ควรมีความรักเข้ามาเกี่ยว แต่การที่ได้ยินคำพูดเช่นนั้นจากปากของเขา มันก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงสิ่งของไร้ค่าที่ถูกโยนเข้ามาในชีวิตที่เขาไม่ต้องการ

พิมดาวเองก็ไม่ได้อยากจะตกอยู่ในสถานะอันยากลำบากนี้ แต่เพื่อความปลอดภัยของทั้งเธอและเขาเอง เธอจึงจำเป็นต้องอดทนให้ถึงที่สุด

ทนจนคน ๆ หนึ่งจะทนไม่ไหว แล้วพอถึงวันนั้นก็ค่อยว่ากันว่าจะเอายังไง และต้องหมั่นท่องกฎเหล็กในจิตใจว่าอย่าได้ริอ่านไปรักคนอย่างเขา...

ทางด้านชั้นสองของคฤหาสน์

'น่าสงสาร'

อยู่ ๆ ความคิดที่ไม่สมกับเป็นเขาก็แล่นเข้ามา แต่อินหลงก็รีบสลัดความคิดนั้นออกจากหัว เพราะสิ่งเหล่านี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้น เขารู้อยู่หรอกว่าความคิดพวกนี้มันจะแทรกเข้ามาในตอนที่กำลังเครียด

เมื่อถึงห้องนอนของตัวเองเขาก็โยนกระดาษแผ่นนั้นลงบนโต๊ะอย่างไม่ใยดี อันที่จริงเขาก็ไม่ได้จะอะไรกับเอกสารนี้มากหรอก แค่อยากขู่ให้เธอทนไม่ไหวแล้วเป็นฝ่ายขอหย่าไว ๆ

เพราะยังไงการตบแต่งมาเป็นภรรยาก็ย่อมอยากมีส่วนร่วมในชีวิตสามี แต่การที่เขาจำกัดสิทธิ์เธอในหลาย ๆ ข้อแบบนี้ ก็คงทำให้เธอหมดความอดทนได้เร็ว

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจสถานะที่เธอกำลังต้องเจอนะ การต้องเผชิญกับศัตรูที่มองไม่เห็นมันอาจจะเป็นเรื่องน่ากลัวสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ไม่จำเป็นต้องอยู่ในสถานะแต่งงานกันก็ได้ ถึงเธอจะขอหย่า แต่ยังไงพ่อแม่ของเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว ไม่ว่าจะในฐานะอะไร

เขารู้ว่าเธอกำลังจะพยายามเป็นภรรยาที่ดีเพื่อให้เขาเห็นใจ แต่เธอกำลังคิดผิด

เพราะถ้าเธอเลือกที่จะทำทุกอย่างให้ชนะใจเขา เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอหมดใจจะอดทนเช่นกัน

"ฉันจะไม่สงสารเธอเด็ดขาด" เขาย้ำกับตัวเองอย่างหนักแน่น แม้จะรู้ว่าลึกที่สุดของหัวใจนั้นมีความรู้สึกบางอย่างที่กัดกินเขาอยู่ก็ตาม