เข้าสู่ระบบแชร์
ไม่เจอกันนาน 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-21 04:21:09ปึก!
พอกลับมาห้องทำงานก็ทุบมือกับโต๊ะทำงานด้วยความขุ่นเคือง ภาพของแม่และลูกเลี้ยงของแม่ มันทำให้เขาหงุดหงิดโมโหจนต้องกำมือแน่นเข้าหากัน ไรอันเป็นใครกัน ทำไมถึงมาแย่งแม่ไปจากเขากับน้องชาย เมื่อแม่เลือกครอบครัวใหม่แล้ว ทำไมต้องกลับมายุ่งวุ่นวายกับเขาอีกเล่า
แอค!
ประตูห้องทำงานเปิดผลักเข้ามาทำให้เขาหันขวับไปมองคนที่เปิดเข้ามา
“ผู้หญิงคนนั้นก็มาหาพี่เหมือนกันเหรอ?” ธีร์ น้องของเขานั่นเองเปิดผลักเข้ามา เขาและน้องชายเป็นหมอประจำโรงพยาบาลเดียวกัน
“ไปหาแกเหมือนกัน?”
“อือ...ไปรอผมที่ห้องทำงานเลยแหละ”
“ทำไมต้องกลับมา ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำหน้าที่แม่”
“นั่นดิ กลับมาเรียกร้องความเป็นแม่จากเราทำไม ตัวเองก็มีลูกเลี้ยงอยู่แล้ว จะมายุ่งอะไรกับเราก็ไม่รู้” ธีร์เห็นด้วยกับพี่ชาย
“ไปดื่มกันไหม”
“ไปดิพี่”
“ออกเวรพอดี แกล่ะธีร์”
“เหมือนกันครับ”
“งั้นก็ไปเปลี่ยนชุดเถอะ พี่ก็จะเปลี่ยนชุดเหมือนกัน”
“อือ...ผมจะบอกพี่ว่าค่าจ้างพยาบาลพิเศษที่ดูแลพ่อที่บ้าน ผมจ่ายแล้วนะเดือนนี้ และค่าเด็กรับใช้ คนสวน คนขับรถ แม่ครัว ผมก็จ่ายหมดแล้วเดือนนี้”
“อือ...พี่ก็ลืมไปเลย ทำแต่งานจนลืมเรื่องค่าจ้างพวกเขา”
“ผมรู้ไงถึงจ่ายก่อนแล้ว ไปเปลี่ยนชุดละ เจอกันที่รถ วันนี้เอารถพี่ไปนะ”
“อือ...แกขับ”
“ไม่มีปัญหา”
หึ!
หมอภีร์มองน้องชายอายุห่างกับตนสี่ปีเดินออกจากห้องทำงานตัวเองไปก็หันกลับมาสนใจตัวเอง
น้ำสีอำพันแก้วแล้วแก้วเล่าถูกกระดกเข้าปากไหลผ่านลำคอรวดเดียวทุกครั้งที่น้องชายรินเติมให้ จนตอนนี้เริ่มมึนเมาตาลายแล้ว แต่ก็ยังมีสติทุกอย่าง
“ผมมีเวรพรุ่งนี้เช้า ดื่มเยอะไม่ได้” ธีร์บอกพี่ชาย
“แกกลับก่อนพี่เถอะ พี่หยุดพรุ่งนี้”
“ขับรถกลับไม่ไหวก็นั่งแท็กซี่กลับนะพี่ อย่าฝืนตัวเองถ้าเมาแล้ว”
“เออ! ไม่ต้องมาบอก ไปเถอะ เนี่ยก็ห้าทุ่มแล้ว พี่ดื่มอีกสองสามแก้วก็จะกลับ”
“งั้นผมไปนะ”
อือ
หมอธีร์มองพี่ชายจนแน่ใจว่าไม่น่าเป็นห่วงก็เดินออกจากร้านเพื่อไปเรียกแท็กซี่กลับโรงพยาบาล มีบ้าน มีคอนโดให้กลับ แต่ชอบนอนที่ห้องพักทางโรงพยาบาลจัดไว้ให้มากกว่า เพราะมันสะดวกสบายเวลาเดินทางไปทำงาน
พอน้องชายกลับแล้ว ภีร์ก็จัดการน้ำสีอำพันในขวดคนเดียว จากรินใส่แก้วก็เป็นยกขวดกระดกดื่มรวดเดียวให้ลืมเรื่องราวเมื่อกลางวันในวันนี้
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ปลุกเจ้าของเครื่องที่เพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงให้ตื่นนอนมากดรับสาย อ้อมดาวงัวเงียคลำมือหาโทรศัพท์แล้วกดรับสายโดยไม่ดูว่าเป็นใครโทรมาหาตนเวลาดึกดื่นเช่นนี้
“ใครคะ? อา..” เธอกรอกเสียงถามปลายสายพร้อมปิดปากยกมือหาว
“ฉันเองดาว”
“หมอภีร์” อ้อมดาวตื่นเต็มตาทันทีเมื่อได้ยินเสียงปลายสายแล้วดึงโทรศัพท์ออกจากหูมาดูเบอร์ก็อมยิ้มเขินแล้วนำกลับไปแนบหูพูดต่อ
“นอนรึยังดาว”
“ยังค่ะ ดาวยังไม่นอนค่ะหมอภีร์” เธอรีบตอบเขาแม้ว่าเขาจะโทรมาปลุกตัวเองกลางดึกก็เถอะ แต่ขอแค่เป็นผู้ชายในสาย ไม่ว่าจะหลับหรือทำอะไร เธอก็อยากจะคุย
“คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม รบกวนรึเปล่าดาว”
“ไม่รบกวนค่ะ หรือจะให้ดาวไปหาก็ได้นะคะตอนนี้”
“อือ...มันดึกแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กออกมาหาผู้ชายดึกๆ ดื่นๆ ไม่ดี” หมอหนุ่มเอ่ยตอบกลับมา
“แต่ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นหมอภีร์ ยังไงดาวก็ปลอดภัยค่ะ” สาวน้อยส่งเสียงตอบกลับไปในสาย
“หึหึ...เอาอะไรมาแน่ใจว่าอยู่กับฉันแล้วปลอดภัย อึก!” แล้วเขาก็สะอึก ตอนนี้ภีร์อยากหาผู้รับฟังความเจ็บปวดของตัวเอง และมีแค่อ้อมดาวเท่านั้นที่เขาไว้ใจจะเล่าให้ฟัง
“เพราะเป็นหมอภีร์ยังไงคะ หมอภีร์มีแต่ให้ดาวไม่เคยทำร้ายดาวสักครั้ง”
“เธอยังไม่รู้จักฉันดีเด็กน้อย เธอรู้จักฉันผ่านเสียงเท่านั้น” น้ำเสียงทุ้มตอบกลับมาในสาย
“ดาวเคยเจอหมอภีร์สองครั้งจะว่าผ่านเสียงได้ยังไงคะ”
“แต่สองปีมานี้เราไม่ได้เจอกัน ฉันและเธออาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง อาจไม่เหมือนเดิมที่เคยเห็นแล้วก็ได้เด็กน้อย”
“ดาวยังเป็นเด็กน้อยของหมอภีร์เหมือนเดิมค่ะ ไม่ว่าจะวันแรกที่หมอภีร์เจอจนตอนนี้ดาวก็ยังเป็นเด็กน้อยขี้แยของคุณหมอเหมือนเดิมค่ะ”
“หึหึ...ฉันจะพยายามเชื่อ รู้อะไรไหม เวลาเปลี่ยนอะไรๆ ก็เปลี่ยน แม้แต่จิตใจของคน เฮอะ!” เขาพูดแล้วก็นึกถึงมารดาผู้ให้กำเนิดของตนเองแล้วเม้มปากแน่น น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลอาบล้นออกมานอกดวงตาสีน้ำตาลเข้ม
“กับคนอื่นดาวไม่รู้ แต่สำหรับดาวแล้วยังเหมือนเดิมค่ะ ดาวจะอยู่กับหมอภีร์จนกว่าหมอภีร์จะไม่ต้องการเด็กคนนี้แล้วค่ะ” สาวน้อยตอบกลับเสียงใสและรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงปลายสายว่าเขากำลังเจ็บปวดและร้องไห้อยู่ เป็นแบบนี้ทุกครั้งยามเขาโทรหากลางดึกและไม่ต้องเดาว่าเขาดื่มหรือไม่ดื่ม เขาดื่มและเมาอยู่แน่ๆ
“เธอปีกกล้าขาแข็ง เธอก็จะไม่เห็นหัวฉันแล้วดาว ตอนนี้เธอยังต้องพึ่งพาเงินของฉันในการเรียน พอฉันหมดประโยชน์ เธอ...” ยังไม่ทันได้พูดจบ สาวน้อยก็พูดแทรกส่งกลับไป
“ไม่มีวันนั้นค่ะ ดาวจะไปจากหมอภีร์ก็ต่อเมื่อหมอภีร์ไล่และไม่ต้องการดาวแล้ว ตอนนี้หมอภีร์อยู่ไหนคะ ดาวจะไปหา” เมื่อก่อนอ้อมดาวอยู่ต่างจังหวัดไปหาภีร์ไม่ได้ แต่ตอนนี้เธออยู่กรุงเทพฯ สามารถไปหาไปปลอบและฟังเขาปรับทุกข์ระบายความเจ็บปวดในใจได้ แม้ว่าตอนนี้หอพักจะปิดแล้วก็ตาม แต่เธอก็สามารถหาวิธีขอผู้คุมหอพักออกไปหาเขาได้
“มันดึกแล้ว อันตราย”
“ดาวเป็นห่วงหมอภีร์มากกว่าค่ะ ตอนนี้อยู่ไหนคะ ดาวจะไปหา”
“มีแค่เธอที่เป็นห่วงฉัน ขอบใจมากดาว ขอบใจ”
“บอกดาวมาค่ะ อยู่ไหนคะ ดาวจะไปหาตอนนี้”
“ฉันอยู่ร้าน...มาถึงโทรบอกนะ จะออกไปหาที่หน้าร้านแล้วกลับด้วยกัน”
“ค่ะ และเลิกดื่มด้วยนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“อือ...ขอบใจเด็กน้อย” แล้วหมอหนุ่มก็ตัดวางสายจากเธอ ส่วนอ้อมดาวพอวางสายก็ลุกขึ้นลงจากเตียงของตัวเองเปิดไฟหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนจนทำให้เพื่อนร่วมห้องด้วยตื่น เธอจึงรีบขอโทษเพื่อนและบอกเพื่อนว่าจะออกไปข้างนอกจะกลับเช้า ไหนๆ ก็มีเรียนตอนบ่ายกลับเช้าได้
บทล่าสุด
กรงสวาทคุณหมอ ตอนพิเศษ พรหมลิขิตรัก
อุ๊ย! เด็กน้อยในชุดนักเรียนคอซอง ผมสั้นเห็นติ่งหูล้มลงกับพื้นหญ้าเมื่อชนเข้ากับกำแพงมนุษย์ตรงหน้า ด้วยความไม่ทันระวัง นายแพทย์หนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำก็ชนเข้ากับเด็กนักเรียนที่วิ่งมาทางตนพอดี “เป็นอะไรรึเปล่าหนู” ภีร์ถามพร้อมย่อตัวคุกเข่ากับพื้นหญ้าหนึ่งข้างแล้วส่งยื่นมือไปให้เด็กนักเรียนจับลุกขึ้น “หนูไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษด้วยนะคะคุณหมอ” เด็กหญิงอ้อมดาวยื่นมือไปจับมือใหญ่นุ่มของคุณหมอแล้วคุณหมอก็จับดึงพาลุกขึ้น “แล้วจะรีบไปไหนเด็กหญิงอ้อมดาว” เมื่อช่วยดึงเด็กนักเรียนลุกขึ้นก็เอ่ยถามเมื่อได้อ่านชื่อของอ้อมดาวที่อกเสื้อ “หนูรีบกลับบ้านไปหาข้าวให้ยายทานค่ะ พอดีวันนี้ยายหนูไม่สบายค่ะคุณหมอ”&
กรงสวาทคุณหมอ ตอนพิเศษ อาทิตย์ส่องใจ
ณ จังหวัดกำแพงเพชร บ้านเกิดของอ้อมดาว ตอนนี้อ้อมดาวในวัยยี่สิบสามปี เธอเรียนจบปริญญาตรีเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะมีสามีและลูกแล้ว แต่เธอก็ไม่ทิ้งการเรียน เธอโชคดีที่ได้เจอกับหมอภีร์และครอบครัวของหมอภีร์ ที่รักและเอ็นดูตนเอง “ขอบคุณนะคะที่พาดาวกลับมาไหว้ยาย ตา และพ่อกับแม่” เธอหันมาขอบคุณสามีหลังจากไหว้อัฐิของทั้งสามคนที่จากตนไปอยู่อีกภพภูมิหนึ่ง “ฉันจะพาดาวและลูกมาไหว้พวกท่านทุกปี อาทิตย์มาไหว้คุณยายทวด คุณตาทวด และคุณตา คุณยายเร็วลูก” ภีร์เรียกลูกชายวัยสี่ขวบให้มากราบไหว้ท่านทั้งสี่พร้อมตนและภรรยา “ก๊าบ!” หนุ่มน้อยอาทิตย์ ผู้ถอดแบบพ่อมาทุกตารางนิ้วและมีสิ่งเดียวที่เหมือนแม่คือลักยิ้ม และนั่นทำให้พ่อหลงลูกชายมาก จิ้มหยิกแก้มหอมแก้มลูกได้ทั้งวันไม่เบื่อ “ระวังล้มนะลูก” อ้อมดาวบอกลูกชายพร้อมยื่นมือไปให้ลูกน้อยจับ&n
กรงสวาทคุณหมอ ตอนพิเศษ เพราะมีเธอ ฉันถึงผ่านมาได้
ภีร์ไม่รู้จะขอบคุณอ้อมดาวยังไงดี เพราะมีสาวน้อยเข้ามาในชีวิต โลกของเขาก็เริ่มสว่างสดใสขึ้น เงาดำมืดที่เกาะกินจิตใจก็ถูกดวงดาวดวงนี้ทอแสงกลบจนไม่เหลือเงาดำแฝงเร้นในจิตใจ เมื่อก่อนเขามองไม่เห็นเหตุผลของผู้ใหญ่ว่าเพราะเหตุใดถึงต้องแยกทางและทิ้งตนและน้องชาย พอมาวันนี้ตนเองได้มีครอบครัว เป็นหัวหน้าครอบครัวและกำลังจะเป็นพ่อคนก็ได้รู้และเข้าใจท่านทั้งสอง หากวันนั้นท่านทั้งสองไม่ตัดสินใจแยกทางกันแบบนั้นก็คงจะมีข่าวหน้าหนึ่งสามีภรรยาทะเลาะกันจนพลั้งมือทำร้ายกันถึงชีวิตเป็นได้ “ขอบคุณนะดาว ขอบคุณที่อยู่กับฉันและทำให้ฉันกับพ่อและแม่เข้าใจกัน เพราะมีเธอ ฉันถึงไม่ติดใจเรื่องในอดีตที่ผ่านมา ขอบคุณที่ฉุดดึงฉันออกมาจากความมืดนั้น” ภีร์บอกภรรยาที่นอนซบอกตนเองพร้อมกับจับกุมมือน้อยทาบทับอกขึ้นมาจูบ “ดาวดีใจนะคะที่หมอภีร์กับคุณพ่อคุณแม่เข้าใจกันได้ จริงๆ แล้วมันไม่เกี่ยวอะไรกับดาวเลยสักนิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้เพราะหมอภีร์ ดาวรู้นะคะ แม้ว่าหมอภีร์จะพูดถึงท่านทั้งส
กรงสวาทคุณหมอ ฟังเสียงจากข้างใน 2
“หมอภีร์คุยกับท่านทั้งสองนะคะ ดาวจะไปช่วยที่ห้องครัวเผื่อมีอะไรให้ช่วยค่ะ”เมื่อเห็นว่าตัวเองควรปล่อยให้พ่อแม่ลูกอยู่คุยกันตามลำพัง แม้ก่อนหน้าบอกสามีแพทย์ว่าตนจะอยู่ด้วย แต่ตอนนี้เขาควรอยู่กับพ่อกับแม่เขาตามลำพังมากกว่า “ไหนบอกจะอยู่กับฉัน” “ดาวไม่ได้ไปไหนค่ะ ดาวก็อยู่ตรงนี้ของหมอภีร์แล้วไงคะ ดาวอยู่ตรงนี้ตลอดค่ะจะไม่ไปไหนจนกว่าหมอภีร์ไม่ต้องการดาวแล้ว” มือเล็กยกจิ้มอกซ้ายของสามีบอกเขาว่าตนอยู่ตรงนี้ของเขาตลอด “ขอบใจนะดาว ขอบใจที่เข้าใจฉัน ระวังด้วยนะเข้าไปในครัวน่ะ ห้ามยกของหนักรู้ไหม”ก่อนหญิงสาวจะลุกเดินจากไปก็ไม่ลืมบอกเธอด้วยความเป็นห่วง “รู้แล้วค่ะ ดาวไปนะคะ คุยกันดีๆ นะคะ หมอภีร์ถามใจตัวเองดีๆ นะคะว่าลึกๆ แล้วหมอภีร์มีความสุขกับที่ผ่านมาแล้วรึยัง ไปนะคะ” แล้วอ้อมดาวก็ลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่นปล
กรงสวาทคุณหมอ ฟังเสียงจากข้างใน 1
ภีร์มองภรรยาเด็กของตนลุกจากเตียงนอนเดินเข้าห้องน้ำ ตอนนี้เจ้าตัวเล็กในครรภ์อายุได้สี่เดือนสองสัปดาห์ ร่างเล็กเปราะบางเพรียวระหงตอนนี้จับเคล้นตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือ จะว่าไปล้นมือเสียด้วยซ้ำ อ้อมดาวมีน้ำมีนวลอวบอิ่มและสวยวันสวยคืนจนเขาเริ่มหวงเธอ เพราะได้ยินเธอบอกว่าวันสอบปิดภาคเรียนมีหนุ่มต่างคณะมาทำความรู้จัก แต่เธอก็บอกผู้ชายคนนั้นไปว่า ‘แต่งงาน’ แล้ว “ดาวไปซื้อแหวนแต่งงานกันเถอะ เพื่อกันไม่ให้ใครเข้ามาจีบเมียฉัน” ภีร์เดินมาสวมกอดอ้อมดาวจากด้านหลังที่กำลังบีบยาสีฟันใส่แปรงตัวเองกับของเขา “ใครจะมาจีบได้อีกคะ ตอนนี้ท้องดาวก็เริ่มโตแล้วนะคะ ใครก็มองออกว่าดาวกำลัง ‘ท้อง’ ค่ะ” สาวน้อยตอบ “แต่ท้องดาวมองเผินๆ ก็ไม่เหมือนคนท้องนะ” เขาบอกเธอ “แปรงฟันกันเถอะค่ะ แล้วรีบไปทานมื
กรงสวาทคุณหมอ แท้จริง 2
ภีร์วิ่งเข้ามาในห้องน้ำ เขามาส่องกระจกดูตัวเองในห้องน้ำแล้วก็ขบกรามแน่น เมื่อกี้เขาร้องไห้ ร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนั้น สองมือกำแน่นเข้าหากันแล้วเปิดน้ำวักน้ำใส่หน้าตัวเองจนเปียกไปทั้งตัวแล้วทุบชกกระจกตรงหน้าตัวเองเมื่อเห็นว่าตนกำลังอ่อนไหวกับคนที่ทิ้งตนไปตอนนั้นตุ้บ!กระจกร้าวแตกเมื่อโดนกำปั้นใหญ่ชกเต็มแรง และกำปั้นของเขาก็แตกไม่ต่างจากกระจกที่ชก เจ็บมือไม่เท่าไหร่ แต่ใจของเขานี่สิ มันเจ็บเหลือเกินตอนนี้ ไม่เข้าใจว่าตัวเองนั้นต้องการอะไรกันแน่“ให้ช่วยไหมครับ?” เสียงของคนที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นเขาเอ่ยถาม“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ ขอโทษด้วยนะครับ” แล้วเขาก็รีบเดินออกจากห้องน้ำไป ส่วนกระจกที่ร้าวเขาค่อยไปแจ้งให้ฝ่ายช่างมาจัดการ เขาจะรับผิดชอบความเสียหายที่เกิดขึ้นเอง เพราะเขาใช้มันระบายอารมณ์“ภีร์” เมริษาร้องเรียกคนที่กำลังเดินผ่านตนเองรั้งไว้พร้อมกับฉวยโอกาสคว้าจับข้อมือใหญ่ดึงรั้งไว้ให้หยุด“ปล่อยเมย์” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยเสี
บางทีคุณอาจจะชอบ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.2K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C33.9K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn26.0K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.3K viewsแพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา2.0K viewsเกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ
อาภาลดา199 viewsHappy Feeling - เสพอิ่มใจ
ภูผาสีน้ำเงิน47 viewsเส้นทางรัก
ซูซี่แคท / รดาพรรณราย92 views
