บทที่ 9 ยั่วโมโห

“มากกว่านี้ก็ทำมาแล้วนี่”

โรมินิกเหยียดหยัน ปลายจมูกไล้ไปตามสันกรามกรอบใบหน้าหวาน ปกติแล้วเขาไม่ชอบที่จะหิ้วผู้หญิงคนเดิมขึ้นเตียงซ้ำเป็นครั้งที่สองที่สามนัก เพราะไม่อยากจะสานต่อให้มีความผูกพันกันทั้งสิ้น แต่กับร่างบอบบางตรงหน้าเขานี่ ไม่ว่าจะได้ตักตวงไปเท่าไหร่ เขาก็ไม่รู้จักอิ่ม

เพียงแค่สูดกลิ่นหอมอ่อนๆบนเนื้อกายสาวเพียงเล็กน้อย เขาก็แทบอยากจะกลืนกินเจ้าหล่อนลงไปทั้งตัว

“นี่ออกไปนะ!”

เสียงหวานร้องห้าม กลัวว่าเขาจะทำอะไรมากกว่านี้ แม้ว่าร่างสูงกำยำของเขาจะบดบังตัวเธอไว้จากมุมกล้องได้เกือบทั้งหมด แต่ยังไงท่าทางล่อแหลมของเขาก็คงทำให้คนที่ได้พบเห็นมองออกไม่ยากว่าคนทั้งสองคน หนึ่งหนุ่มและหนึ่งสาวในลิฟต์กำลังทำอะไรกันอยู่

ตัวเลขดิจิทัลสีแดงบนหน้าจอบ่งบอกว่าอีกไม่นานก็ใกล้ที่ประตูลิฟต์จะเปิดเพราะถึงที่หมายแล้ว

ริมฝีปากหนาละจากเนื้อตัวเนียนนุ่มของหญิงสาวขึ้นมาบดจูบริมฝีปากบางเล็กที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีไวน์แดงเย้ายวนแทน ลิ้นสากร้อนมอบรสจูบที่เต็มไปด้วยรสชาติน้ำอำพันผสมกับบุหรี่จางๆให้กับคนตัวเล็กพร้อมกับกวาดชิมความหวานไปทั่วโพรงป