เข้าสู่ระบบ[ณ โรงแรมหรูย่านใจกลางเมืองกรุง]
“ถอดสิพราวมุก เรย์อยากเห็น”
นราวิชญ์นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงกว้างขนาดคิงส์ไซส์ สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างอวบอิ่มกลางห้อง วันนี้เขาจะทำให้ ชรินทร์ทิพย์รู้จักความสุข ที่เขาจะมอบให้กับเธอ และจะทำให้เธอลืมกันต์ธีร์ให้ได้ นราวิชญ์รู้ว่ากันต์ธีร์ไม่ได้รักชรินทร์ทิพย์เลยแม้แต่น้อย แต่เป็นชรินทร์ทิพย์เองต่างหากที่พยายามมาตลอด เขาอยากจะเปิดบางสิ่งให้เธอรู้ว่า ผู้ชายคนอื่นก็ให้ความสุขเธอได้เหมือนกัน
“เรย์แน่ใจนะคะ ว่าถ้าพราวมุกยอมเป็นของเรย์แล้ว เรย์จะช่วยพราวมุกแก้แค้นอีนังเนย์ได้”
ชรินทร์ทิพย์มองชายหนุ่มเรือนร่างกำยำที่นอนแผ่หราอยู่บนเตียงกว้าง เพื่อรอสัญญาเป็นของรางวัลจากเธอ ชรินทร์ทิพย์ไม่ได้หวั่นเกรงอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะจะว่าไปแล้วเธอเองก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อะไร ที่จะต้องกังวลมากที่สุด ก็เห็นจะเป็นสิ่งที่ นราวิชญ์รับปากจะช่วยเธอต่างหาก
“อืม...แน่ใจสิครับ เรย์จะช่วยพราวมุกเอง มาสิ...เรามามีความสุขกันเถอะ เรื่องนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เรย์จัดการเอง”
เสียงทุ้มแหบพร่าขึ้นมาทันที เมื่อมองเรือนร่างอันเย้ายวนตรงหน้า
“ก็ได้ค่ะ” มือบางเริ่มปลดพันธนาการออกจากเรือนร่างของเธออย่างช้าๆ ชรินทร์ทิพย์ไม่ได้เขินอายแต่อย่างใด เพราะเธอผ่านสิ่งนี้มาแล้วมาหลายครั้ง กับชายหนุ่มที่เธอมักซื้อบริการนั่นเอง
“โอวว์...พราวมุก คุณสวยมาก”
นราวิชญ์ตะลึงทันที เมื่อชุดสวยนั้นหลุดออกจากเรือนร่างอวบอิ่ม แม้กระทั่งชุดชั้นในก็ไม่เว้น ร่างงดงามขาวโพลนปรากฏอยู่ตรงหน้า ความเซ็กซี่ของชรินทร์ทิพย์เขาให้เต็มสิบไม่หักเลยทีเดียว
“สนุกให้เต็มที่นะคะเรย์ พราวมุกยอมให้เรย์เสมอค่ะ ขอให้เรย์ทำตามสัญญาก็พอ”
ร่างอวบอิ่มกำลังคุกเข่าและคลานเข้าไปหาชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของเธอมาตลอดเกือบยี่สิบปี เธอพาเรือนร่างของเธอแทรกไปตรงหว่างขาของชายหนุ่มทันที สายตาของเธอเหลือบเห็นแท่งใหญ่มหึมาผงาดขึ้นอยู่ตรงหน้าของเธอ
“ทำมันสิพราวมุก...”
“ค่ะ”
“โอ๊ะ!”
นราวิชญ์ร้องเสียงหลง เมื่อมือของหญิงสาวจับไปที่เจ้ามังกรใหญ่ของเขาโดยที่ยังมีกางเกงกั้นอยู่ มันร้อนฉ่าสู้มือหญิงสาวทันที เขาจัดการควักมันออกมาสู่โลกภายนอก เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับเธอ
“พราวมุกทำให้นะคะ”
ปลายลิ้นเล็กไล้ไปที่แท่งร้อนนั่นทันที ปลอกสีชมพูสดร้อนฉ่านั้น มันผงาดขึ้นสู้กับลิ้นของเธอทันที ชรินทร์ทิพย์ก็ต้องการเขาไม่น้อยไปกว่ากันเลย ร่างกายของเธอเกิดความต้องการ ตามธรรมชาติของมนุษย์ ถึงแม้เธอจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์เหมือนแต่ก่อน แต่เธอจะใช้บทรักอันร้อนแรงของเธอ ทำให้นราวิชญ์ถึงใจ! และยอมทำตามในสิ่งที่เธอต้องการ
“พะ-พราวมุก โอ๊ะ!”
นราวิชญ์ร้องครางขึ้นมาทันที เมื่อลิ้นเล็กของเธอลากไล้ไปที่ปลายกระบอกปืนของเขา ใบหน้าคมหงายไปทางด้านหลังทันที มือเขาวางไว้บนที่นอนจิกดึงผ้าปูเอาไว้แน่น อีกข้างหนึ่งจับศีรษะเล็กของเธอเอาไว้
“อึก...อุ๊บ” ริมฝีปากบางควงแท่งร้อนเข้าไปเต็มปาก ความใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทยของนราวิชญ์ ทำให้ปากของเธอเข้าไปไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ มือบางจับแก่นกายใหญ่รูดขึ้นลง ปากเธอทำงานอย่างหนัก ปลายลิ้นเล็กระรัวไปที่ปลอกสีชมพูนั่น
“โอ๊ะ! อ่าสส์ โอวว์ สะ-เสียว!”
เสียงครางของนราวิชญ์ดังสนั่น มือเขาจับขยุ้มไปที่ผมยาวสลวยของเธอเอาไว้ เพื่อบังคับให้เธอทำเร็วขึ้น ตามแรงอารมณ์ของเขาที่พุ่งปรี๊ดอยู่ตอนนี้
พรุ่บ! พรุ่บ! เสียงปลายลิ้นทำงานอย่างหนัก เธอกำลังอร่อยกับไอศกรีมแท่งโต สิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องมีใครสอนเลย เธอถนัดอยู่แล้ว
“โอวว์ ไม่ไหวแล้ว โอ๊ะ โอ๊ะ เร็ว! เร็วกว่านี้ โอ๊ะ!”
มือหนาเร่งความเร็วโดยการขยุ้มลงไปที่ศีรษะเล็กของเธออย่างระรัว เมื่อความเสียวซ่านนั้นทะยานขึ้นเรื่อยๆ ความเก่งกาจของชรินทร์ทิพย์ ทำให้นราวิชญ์รู้สึกเหมือนจะถึงปลายทางก่อนกำหนด แต่ทว่าเขาก็พยายามฝืนมันเอาไว้ ลืมไปแล้วหรือ เขาจะทำให้เธอมีความสุข จนลืมไอ่เพื่อนบ้านั่น
พรึบ! ร่างบางโดนจัดท่าให้ขึ้นคร่อมบนร่างของชายหนุ่มทันที มือเล็กบีบสองเต้าของตัวเองอย่างท้าทาย อารมณ์ของ ชรินทร์ทิพย์มาถึงขีดสุดแล้ว เธอต้องการความสุข เต้างามละเลงไปบนใบหน้าของชายหนุ่มทันที เพื่อเร่งปฏิกิริยาฝั่งตรงข้าม โดยไม่รอช้าริมฝีปากเขางับไปที่ปลายถันสีชมพูทันที มือเขาฟ่อนเฟ้นอกใหญ่ของเธออย่างดุเดือด
“อ๊ะ! อ่าร์ พราวมุกชอบค่ะ อ๊ะ!”
มือของชรินทร์ทิพย์คว้าศีรษะของนราวิชญ์ดึงเข้าแนบสองเต้าของเธอ เมื่อปลายลิ้นของชายหนุ่มละเลงไปที่ยอดอกของเธอ เท่านั้นยังไม่พอ ปลายนิ้วแกร่งยังคงเกลี่ยวนที่ปลายถันของเธอ อีกข้าง ทั้งมือและปากของเขาทำงานพร้อมกันอย่างดุเดือด
“คะ-ครับ! อื้ม...” ปากหนาดูดเม้มยอดอกอย่างมัวมัน ทั้งบีบเคล้นอกอวบ มันล้นมือใหญ่ออกมา ความขาวละลานตาของอกใหญ่กระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน
“อ๊ะ! พราวมุกไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”
สะโพกสวยยกขึ้นสูง พร้อมกับเล็งเป้าไว้อย่างพอดีกับมังกรใหญ่ของเขา ที่กำลังผงาดชูชันตั้งตรงราวกับเป็นแท่งเหล็กร้อน!
สวบ!! โหนกนูนกระแทกลงมาที่แท่งร้อนใหญ่โดยไม่พลาดเป้าหมาย ความใหญ่โตของมังกรใหญ่ทำให้เข้าช่องทางรักของเธอไปได้ไม่สุด แต่เรือนร่างงามก็พยายามทิ้งน้ำหนักลงไป
“โอววว์ พราวมุก! โอ๊ะ!”
ช่องทางรักคับแคบของเธอบีบรัดมังกรใหญ่ของเขาเอาไว้ อารมณ์ของนราวิชญ์พุ่งทะยานเข้าไปอีก มือสองข้างเขาจับเอวบางทันที พร้อมกับกดร่างของเธอให้ดิ่งลงดันแท่งมังกรใหญ่เข้าไปตัวของเธอ จนลึกสุดลำ!
“อ๊ะ! อ๊ะ! เรย์คะ...พราวมุก อ๊ะ อ๊ะ!”
เสียงครวญครางอันร้อนแรงของชรินทร์ทิพย์ดังลั่น ร่างบางดีดเด้งตัวเองขึ้นลง แท่งร้อนสัมผัสกับโพรงนุ่มของเธอ ความเสียวซ่านแทบจะระเบิดออกมา นี่คือสิ่งที่เธอต้องการอย่างที่สุด เช่นกัน!
“โอวว์ ยะ-โยกสิครับ อึ้ม...”
“อ๊ะ! อ๊ะ! อูยย์ ซี้ดดดด”
ช่องทางรักของเธอสอดใส่เข้ากับแท่งใหญ่ โดยที่เธอนั้นกำลังควบคุมเกม ดันร่างของตัวเองขึ้นลงแบบระรัว ยิ่งเร็วก็ยิ่งเสียวซ่าน!
เสียงแท่งใหญ่กับช่องรักประสานกันดังลั่น!
“อ๊ะ อ๊ะ เร็วค่ะ! อ๊ะ พราวมุกชอบแรงๆ ค่ะ อ๊ะ!”
“โอววว์” มือหนาจับเอวบางดันร่างของเธอขึ้นลงเพื่อกระแทกกับมังกรใหญ่ของเขา ยิ่งกระหน่ำก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของนราวิชญ์เดือดขึ้น
ความยาวของแท่งร้อนทำให้ชนผนังโพรงนุ่มของเธอแทบจุก มือบางจับไหล่กว้างเพื่อส่งแรงกระแทกเพิ่มขึ้นไปอีก
“อ๊ะ! อ๊า! อ๊า! ฮึก!”
“โอ โอ๊ะ!”
การร่วมรักที่แสนดุเดือดผ่านไปนานนับชั่วโมง ความรุนแรงของอารมณ์รักโหมกระหน่ำ เสียงกรีดร้องครวญครางอย่างสุขสม ดังลั่นห้อง จากท่วงท่ายืนเป็นท่านอน สลับไปมา พร้อมกับถึงฝั่งฝันไปนับไม่ถ้วน ระเบิดลาวาออกมาจนท่วมท้น ช่องทางรักตอดรัดระรัวกับแท่งใหญ่ เอวหนายังคงกดย้ำเด้งไปข้างหน้าจนสุดเพื่อรีดลาวาขาวขุ่นนั้นออก! ก่อนที่จะเริ่มบทรักครั้งใหม่อีกครั้ง!
กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ ทรายแมว : เขียน
“ฉันก็รักแกมาตลอดแหละ แต่แกไม่รู้ตัวเอง อืม อีกอย่างฉันคิดว่าพราวมุกกับแกเป็นแฟนกัน ฉันเลยไม่อยากเข้าไปยุ่ง” “และตอนนี้ล่ะ แกจะยังไงระหว่างฉันกับพราวมุก” “ตอนนี้เหรอ...ต่อให้ต้องกลายร่างเป็นนางร้ายนางมาร ฉันก็จะทำ เพื่อแย่งแกจากพราวมุกมาน่ะสิ ฉันไม่ยอมเสียแกไปอีกแล้ว กันต์...ฉันรักแกนะ” “อึ้ม... ฉันก็รักแก...เนย์ รักมาก และรักที่สุด” จูบร้อนประกบมาอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาได้เอ่ย “ฉันปวดขาแล้ว เราไปที่เตียงกันเถอะ กันต์” “แกนี่ยังดีเดือดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะเนย์” “ก็ใช่น่ะสิ...ฉันคือเนย์คนเดิม เพิ่มเติมคือตอนนี้ฉันเป็นเมียแกแล้ว...เอ๊ะ! แต่แกยังไม่ได้ตอบตกลงคำขอแต่งงานฉันเลยนะกันต์” “ยัยบ้าเอ้ย...แกต้องรอฉันเป็นคนขอ ไม่ใช่แกขอฉัน” “ตามบทของไอ่หลิวนี่ ฉันจะต้องเป็นคนขอแก...กันต์ เอ่อ ว่าแต่ แกจะทำยังไงกับพราวมุกล่ะกันต์ พราวมุกต้องไม่ปล่อยฉันไว้แน่นอน และไหนจะพ่อแม่แกอีก” “พราวมุกถอนหมั้นฉันไปแล้ว...แกไม่รู้เหรอ” “ห๊ะ! จริงเหรอ? ทำไมพราวมุกถึงยอมรามือจากแกง่ายขนาดนี้
“นี่มันก็เป็นความคิดของแกไม่ใช่เหรอหลิว...ที่...เอ่อ...ให้ฉันทำแบบนี้” “นี่ไง...บทละครเรื่องใหม่ของฉัน นางเอกไม่ต้องรอให้พระเอกไปง้อหรอก...มาง้อเองเลย...ดีมั้ย นางเอกคือสายรุก...รุกเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง...ฮ่า ฮ่า นางเอกผู้แสนดีหลบไป!” “อือ บทละครเรื่องนี้ ฉันไม่ขอแสดงแล้วกันนะหลิว คิดบ้าอะไรของแก”ใบหน้าสวยร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงแผนการที่นิชาภัทรเพื่อนของเธอบอกว่า มันคือละครที่นางเขียนพล็อตขึ้นมาเอง โดยให้เธอนัดพระเอกของเรื่อง มาเจอกันที่โรงแรมแห่งนี้ “อีกครึ่งชั่วโมง กันต์มันก็จะมาแล้ว แกรีบเข้าไปเถอะ จะอาบน้ำอีกสักรอบก็ได้นะ จะได้ตัวหอมๆ และ...เอิ่ม... ^^” “พอเลยแก...หลิว แกนี่บ้าจริงๆ ไปเถอะ ไปหาน้องมายด์ หวานใจของแกเถอะ” “โอเค...เสร็จแล้วก็กริ๊งกร๊างมานะ จะมารับ ^^” “อือ...” [เวลาผ่านไปราวสิบห้านาที] แกร๊ก!! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด “...” สายตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วบริเวณห้อง แต่ก็ไม่พบเจ้าของร่างที่นัดเขาวันนี้ ‘ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก...กันต์’ แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำใหญ่ถูก
หลังจากที่ชรินทร์ทิพย์ทะเลาะกับลัลน์ลลิตไป เธอก็ไปเจอกับกันต์ธีร์ เธอต้องการฟังจากปากของเขาด้วยตัวเอง ‘ใช่! กันต์รักเนย์ รักมาตลอดเกือบยี่สิบปี’ นี่คือคำสารภาพจากชายคู่หมั้นของชรินทร์ทิพย์ ที่เธอรักเขามาเกือบยี่สิบปีเช่นกัน แต่ก็ยังน้อยกว่าลัลน์ลลิตนัก และได้หมั้นหมายพร้อมที่จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ ‘แล้วกันต์เอาพราวมุกไปไว้ที่ตรงไหนคะ?’ คำถามที่เธอรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เธอก็พยายามถามมันอีกครั้ง โดยคำตอบที่ได้รับมันทำให้หัวใจของเธอแทบแตกสลาย ‘กันต์รักพราวมุกแบบเพื่อน ไม่คิดที่จะรักแบบอื่นเลยสักครั้ง สิ่งที่พราวมุกกับคุณแม่ทำ มันไม่ใช่ความต้องการของกันต์เลย’ “กันต์มันบอกยังไงครับ พราวมุกถึงถอนหมั้นมัน”อกซ้ายของนราวิชญ์กระตุกทันที ความรู้สึกสงสารผู้หญิงตรงหน้านั้น มันเทเข้ามาแบบปัจจุบันทันด่วน ถึงแม้เขาจะชอบบทรักของเธอมากขนาดไหน แต่ในเมื่อเธอเองไม่ได้รักเขา นราวิชญ์เองก็ไม่คิดที่จะบังคับ และปล่อยเธอเป็นอิสระเมื่อเธอต้องการ แต่เมื่อมาได้รับรู้เรื่องราวของเธอแบบนี้ ความรู้สงสารก็บังเกิดขึ้นทันที “อย่าโทษกันต์เลยค่ะเรย์ ความเป็นจริง เ
“จะต่ำยังไง! ลูกสาวของคุณก็ได้ตาดนย์ของเราเป็นผัวไปแล้วค่ะ ยัยคุณนาย! ไงคะได้ลูกเขยเป็นผู้ชายข้างถนน!” “แม่ครับ!” “คุณน้าคะ!” “แก!! หมายความว่ายังไง! ห๊า! ยัยกิม นี่แกกับไอ่ผู้ชายคนนี้มีอะไรกันแล้วเหรอ!” “ใช่! ดิฉันเป็นคนจัดการให้สองคนนี้นอนด้วยกัน เป็นไง สมใจคุณนายแล้วใช่มั้ย อย่าลืมนะคะว่าที่นี่คือบ้านของดิฉันเอง!”ความโมโหในระดับสิบ ทำให้กุลทิพย์อุปโลกน์เรื่องนี้ขึ้นมา เพื่ออยากเอาชนะยัยคุณหญิงกานต์รวี ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย มีเหตุการณ์เดียวที่จะตัดปัญหานี้ได้ ‘แม่ขอโทษด้วยนะตาดนย์’ “ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก!” “เอาสิ! อยากทำอะไรก็เชิญ! ยังไงถ้าลูกชายดิฉันติดคุก ลูกสาวคุณนายอาจจะท้องไม่พ่อนะ คุ้มกันหรือเปล่าคะกับข่าวหน้าหนึ่ง!” “กรี๊ดดด!! แก!!” “แม่คะ...คุณแม่กลับไปก่อนเถอะค่ะ” “ในเมื่อแกไม่รักดีขนาดนี้ ระหว่างแกกับฉัน เราไม่ใช่แม่ลูกกัน แกไม่ต้องกลับไปเหยียบที่บ้านฉันอีก ต่อไปนี้แกกับฉันเราขาดกัน! ยัยกิม!”คุณหญิงกานต์รวีสะบัดหน้าและกระทืบเท้าเดินจากไปด้วยความโกรธอย่างที่สุด เธอไม่คิดว่าลูกสาวที่เคย
“แก! กลับไปอ่อยกันต์อีกทำไม แกก็รู้นี่ ว่าฉันกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน และกำลังจะแต่งงานกัน!” “ฉันรู้ ว่าเธอกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน แต่ไอ่เรื่องแต่งงาน ที่เธอบอกว่าจะเกิดขึ้นนั้น ฉันไม่รู้หรอกพราวมุก ว่ากันต์ จะยอมแต่งกับเธออยู่อีกมั้ย” ลัลน์ลลิตให้โอกาสชรินทร์ทิพย์มาตลอด เธอปฏิเสธกันต์ธีร์ โดยคิดเพียงว่า เพื่อนของเธอรักกันต์ธีร์มาก เลยไม่คิดที่จะโต้ตอบ...ในวันนี้เธอรู้แล้วว่า กันต์ธีร์นั้นรักเธอมากแค่ไหน และรักเธอมาตลอด โดยไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนไปจากเธอเลยสักครั้ง “อ่อ นี่แกยังหน้าหนาเหมือนเดิมสินะเนย์ แย่งได้แม้กระทั่งของเพื่อน เนี่ยเหรอ ดาราเบอร์หนึ่งของเมืองไทย!” “เธอเองก็ไม่ต่างจากฉันเหมือนกันพราวมุก” “ฉัน! ขอสั่งให้แกเลิกยุ่งกับกันต์!” “เธอต้องไปสั่งกันต์นู่น ไม่ใช่ฉัน นี่เธอก็คงยังไม่รู้สินะ ว่า...” “รู้อะไร! แกพูดมาเดี๋ยวนี้นะ!” “เอาเป็นว่า เธอไปถามกันต์เอาเองแล้วกัน…อืม…เป็นคู่หมั้นกันนี่ ไม่คุยกันเหรอ” “แก!!” ชรินทร์ทิพย์เดือดในระดับเกินร้อย อย่าบอกนะ ว่าระหว่างกันต์ธีร์กับลัลน์ลลิตจะ...ไม
“ก็ทำนองนั้นแหละหนู แม่ของหนูอยากให้ยัยเนย์เลิกคบกับตากันต์ ก็เลยมาโวยวายที่บ้านนี่จ้า” “หนูต้องขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะคะ ที่คุณแม่ทำแบบนี้” “ไม่เป็นไรหรอกจ้า มันนานมาแล้ว เกือบสี่ปีแล้วมั้ง ว่าแต่หนูเถอะ ทะเลาะกันหนักเลยหรือไง ถึงได้เตลิดออกจากบ้านมาแบบนี้ แล้วนี่แม่ของหนูไม่ตามหากันให้วุ่นเลยเหรอ” “ก็น่าจะตามหากันอยู่ค่ะ คุณแม่ไม่มีวันยอมอยู่แล้วค่ะ คุณแม่อยากให้หนูแต่งงานกับคนที่คุณแม่เลือก แต่ว่า หนูไม่ยอมทำตาม แม่ก็เลยโมโห และ...”น้ำเสียงของกัญญ์วราสั่นเครือทันที เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ความน้อยใจในวาสนาของตัวเองที่มีอยู่ในอก มันประเดประดังขึ้นมา ถ้าเลือกเกิดได้ เธอจะไม่ขอเกิดกับคนที่มีฐานะร่ำรวยแบบนี้เลย เงินทองไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่นิด“อืม เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่กิม พี่พักอยู่ที่บ้านของเนย์ไปก่อนค่ะ ไม่ต้องออกไปที่อื่นแล้ว และถ้าพี่กิมสบายใจเมื่อไหร่ ก็ค่อยไปก็ได้ค่ะ เนย์จะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ”“นั่นสิหนู อยู่ที่นี่ก่อนเถอะ รอให้แม่ของหนูใจเย็นลง แล้วค่อยคิดหาทางอีกทีนะ อีกอย่างช่วงนี้เป็นวันหยุด ตาดนย์ไม่ได้ไปทำงาน มีอะไรก็ให้ตาดนย







