Chapter 14  เริ่มมีแผนการ

 พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขาหากมีนาตาชาเข้ามาวุ่นวาย บิดาของเขาทำธุรกิจหลายอย่าง และที่กวินได้รับตำแหน่งเป็นรองประธานของบริษัทนี้ เพราะผู้เป็นมารดาต้องการยกมันให้กับเขาเป็นผู้บริหารเต็มตัวในไม่ช้า เนื่องจากบริษัทมากวินลองดู (Ma Kwin Long Ma do) เป็นบริษัทแบรนด์ดังที่นำแฟชัั่นเสื้อผ้าหลากหลายแบบ หลายสไตล์

ซึ่งมารดาของเขามั่นใจว่าลูกชายจะบริหารมันออกมาได้ดี เพราะความคิดของคนสมัยใหม่ย่อมออกแบบ และดีไซน์ได้ดีกว่าคนรุ่นก่อนๆ และกวินก็เรียนด้านนี้มาโดยตรง เขาควรจะนำความรู้ที่ได้มาพัฒนาบริษัทบ้าง ไม่ใช่ผลาญเงินไปวันๆ แบบที่ผ่านมา

หลังเลิกงานกวินขับรถตรงไปที่บ้านของแบงก์ แน่นอนเขามีปัญหาหัวใจจะปรึกษากับเพื่อนๆ ในแก๊ง และเวลานี้ดูเหมือนกวินกำลังร้อนใจ เพราะพรุ่งนี้นาตาชาก็จะเข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขาของเขา แน่นอนหล่อนคงจะตามติดชีวิตเขาแจ และมันคงน่าเบื่อไม่น้อยที่จะต้องอยู่ใกล้ๆ กับคนที่เราไม่มีใจให้ทั้งวันแบบนั้น

รถยนต์คันหรูวิ่งเข้ามาจอด ก่อนที่ชายหนุ่มรูปงามจะเดินตรงไปที่ม้าหินอ่อนบริเวณสนามหน้าบ้านใต้ร่มไม้ ที่เวลานี้เก้า พายุ และแบงก์กำลังนั่งสนทนาถึงลูกๆ ของพวกเขาในแต่ละวัย ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข                                                                                                               

"เชี้ย! หน้ามึงเนี่ย บอกได้คำเดียวเลยนะไอ้กวิน มึงทำหน้ายังกับว่าโลกทั้งใบเป็นของมึงคนเดียวอย่างนั้นแหละ พวกกูยังอยู่ร่วมโลกกับมึงนะ มีอะไรก็เล่ามาพร้อมรับฟังเสมอ" เก้าเอ่ยแซวเพื่อนขึ้น เมื่อกวินเดินมาถึง ชายหนุ่มยังคงทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดไม่จากับใคร ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พายุ ที่ดูเหมือนกับว่าเขานั้น ไม่ได้สนใจโลกภายนอก เมื่อพายุนั้นกำลังนั่งจิบบรั่นดีอย่างใจเย็น    

               "พายุ แล้วก็มึง มึงด้วย กูมีเรื่องจะถาม" กวินพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่แบงก์กับเก้า ในขณะที่สายตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของพายุ                       

"ไอ้เชี้ย! มึงมองกูแบบนี้หมายความว่าไง มีอะไรจะถามก็รีบพูดมา กูต้องรีบไปรับลูกสาว ใยไหมใกล้หมดชั่วโมงเรียนพิเศษแล้ว" พายุพูดพร้อมเหลือบไปมองนาฬิกาเรือนแพงที่ข้อมือ                                         

"เอ่อ... กูอยากรู้ว่า เมียพวกมึงเป็นวันนั้นของเดือนกี่วันวะ"               

"ไอ้เชี้ย!" ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันเสียงดัง ในสิ่งที่กวินเอ่ยถามมา แน่นอนบรรดาเสือหนุ่มหลังจากมีภรรยาเป็นตัวเป็นตน พวกเขานั้นทั้งรักทั้งหลงและหวงพวกเธอ จนบางครั้งก็คิดว่าคำถามแบบนี้ไม่ควรจะตอบออกไป เมื่อมันเป็นเรื่องของภรรยาพวกเขา ก็ไม่อยากเปิดเผยในวงเหล้า แม้จะสนิทแค่ไหนก็ตาม          

"ถ้าพวกมึงไม่ตอบกู กูก็ไม่รู้จะไปถามใคร เพราะพี่กูเกิลก็ตอบให้ไม่ได้ แม่ดาราสาวของฉันบอกว่า ผู้หญิงแต่ละคนเป็นไม่เหมือนกัน เธอเป็นเกือบทั้งเดือน แม่ง! กูได้แค่นอนกอดทั้งคืน เมื่อไหร่จะหายก็ไม่รู้" กวินพูดออกมายาวเหยียด เพื่อระบายให้เพื่อนๆ ได้ฟัง ถึงปัญหาของเขาที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในเวลานี้ รองลงมาจากเรื่องของนาตาชา                                  

หึหึ!! เสียงหัวเราะในลำคอของเสือหนุ่มทั้งสามดังออกมาพร้อมกันอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าเสือซุ่มอย่างกวิน ที่โชกโชนเรื่องผู้หญิง จะมาตกม้าตายเพียงเพราะดาราที่เขานั้นหมายปอง                                        

"มึงโดนแม่ดาราสาวนั่น หลอกให้แล้วไอ้กวิน ผู้หญิงอย่างมากก็เป็นแค่เจ็ดวันนั่นแหละ หรือจะมากกว่านั้นก็แค่พิสูจน์จะยากอะไร" คำบอกเล่าของเก้า ทำให้กวินมองมาที่เขาด้วยสายตาที่มีเลศนัย

"เออวะ! แต่มารียาต้องโกรธแน่ แต่ยังไงคืนนี้กูจะไม่ปล่อยให้เธอลอยนวลเด็ดขาด ไม่ว่าไฟเขียวหรือไฟแดงจัดเต็มครับ ได้แต่นอนกอดกว่าจะหลับลงได้ แม่ง! ข่มใจแล้วข่มใจอีก" กวินพูดออกมาด้วยทีเล่นทีจริง เมื่อเขานั้นกำลังคิดแผนการที่จะทำให้มารียายอมจำนน และเธอนั้นจะต้องหนีเขาไม่พ้นอย่างแน่นอน

"ไอ้เชี้ยกวิน! มึงลดความเลวลงบ้างก็ได้ ไหนว่าจะหยุดใจที่เธอไง แล้วยัยนาตาชาอะไรนั่น คงไม่สร้างปัญหาให้มึงกับมารียาใช่ไหม" พายุเอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อเขารู้ดีว่าการถูกแทรกกลางระหว่างที่คบกับใครอีกคน จะทำให้ใครคนนั้นเสียใจแค่ไหน เพราะเขาเคยทำให้แพรไหมเผชิญมาแล้ว                 

"แม่กูก็พยายามยัดเยียดเธอให้เหลือเกิน มารียาก็เล่นตัว แต่ความจริงแล้ว เธอก็ทำถูกที่ไม่ยอมกูง่ายๆ เพราะที่ผ่านมาผู้หญิงหลายคน ยอมเสียจนกูคิดว่าพวกเธอนั้นไร้ค่า มีเพียงมารียาที่ไม่เหมือนใคร เธอจะเป็นคนของใจที่กูนั้นปรารถนาเพียงคนเดียว" คำพูดน้ำเสียงที่ดูจริงจังกำลังบ่งบอกให้เพื่อนๆ เขารู้ว่า กวินไม่ได้หวังที่จะคบมารียาเล่นๆ แต่ชายหนุ่มนั้นหวังจะสร้างครอบครัวกับเธออย่างจริงจัง                                                       

"คืนนี้โชคดีนะเพื่อน หวังว่ามึงคงไม่ได้ผ่าไฟแดง เพราะเดี๋ยวโดนใบสั่ง กูไม่ช่วยมึงนะเว้ย" แบงก์พูดออกมาทีเล่นทีจริง พร้อมกับฉายแววตาที่มีเลศนัย เมื่อเขานั้นรู้ดีว่าคืนนี้เพื่อนจะต้องได้เดินทางไปถึงดวงดาวอย่างแน่นอน                                                                                                                    

"ขอตัวกลับก่อนนะ มีปัญหาอะไรค่อยคุยกันอีกที" พายุพูดพร้อมกับหยิบกุญแจรถแล้วลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะก้าวเดินออกไป                                        

"ถามจริงเถอะไอ้พายุ เลิกงานแล้วรีบกลับบ้าน สรุปมึงกลัวลูก หรือกลัวเมียกันแน่วะ"

 เก้าถามเพื่อนออกไป ทั้งที่รู้ดีว่าพายุนั้นเกรงใจ และรักภรรยาเขาแค่ไหน ซึ่งทุกคนไม่คิดมาก่อนเลยว่าแพรไหมจะทำให้เสืออย่างพายุสิ้นลาย แถมถอดเขี้ยวออกจนไม่เหลือเค้าของเสือด้วยซ้ำ

"ทำไม มึงไม่กลัวเมีย ก็นอนอยู่บ้านไอ้แบงก์เลยกล้าไหมล่ะ" พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นต่อ ในขณะที่เก้าเองก็แอบชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือหลายครั้ง เมื่อภรรยาของเขานั้นส่งข้อความมาให้กลับได้แล้ว                                                                                                                                

"กลับได้แล้วเก้า มองโทรศัพท์อยู่นั่นแหละ กลับก่อนนะแบงก์ แล้วค่อยเจอกันใหม่" กวินพูดพร้อมกับเดินไปขึ้นรถ ขณะที่เก้าลุกเดินตามกวินไปติดๆ