로그인공유
ตระกูลซู
최신 업데이트:
2025-06-21 02:52:08
최신 챕터
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง เจ้าจะซื้อทั้งหมดเลยรึ
รุ่งเช้า หลี่เฉียงทำตามเช่นที่เขาพูดไว้เมื่อคืนทันที พอฟ้าเริ่มจะสว่างเขาก็เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลงมาถึงด้านล่างของโรงเตี๊ยมก็พบคนตระกูลซูทั้งสามมารอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว“ท่านพ่อ ท่านแม่ เหตุใดพวกท่านมาเร็วยิ่งนัก กินอาหารเช้ามาแล้วหรือยังเจ้าคะ” หว่านหนิงนางรีบเดินมาหาพวกเขาทันที“เรียบร้อยมาแล้ว” นางจินซื่อยิ้มมองบุตรสาวอย่างพอใจ“เช่นนั้นก็ไปที่ว่าการกันเถิด” หลี่เฉียงเดินนำพวกเขาไปที่ว่าการที่ว่าการกับโรงเตี๊ยมอยู่ไม่ห่างกันมากนัก พอเขาบอกความต้องการกับเจ้าหน้าที่ ก็พาพวกเขาทั้งหมดมาเลือกเรือนที่ต้องการทันทีเรือนที่ยังว่างอยู่ในเมืองหลวงมีหลายแห่ง มีทั้งขนาดเล็กกลางใหญ่ ต่อไปซูหยวนจะต้องทำการค้า หว่านหนิงนางจึงเลือกเรือนที่มีขนาดกลางให้กับพวกเขาแม้จะบอกว่าเป็นเรือนขนาดกลาง แต่ก็มีพื้นที่ว่างที่ไม่เกี่ยวกับตัวเรือนพักมากถึงห้าหมู่ เรือนหลักเป็นเรือนสี่ประสานที่มีห้องมากถึงหกห้อง เรือนด้านข้างฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตกมีห้องอย่างละสามห้อง“ไม่ใหญ่ไปหรือหนิงหนิง” นางจินซื่อมองเรือนที่หว่านหนิงนางเลือกอย่างปวดใจไม่รู้ว่าต้องใช้เงินมากเพียงไหน พวกนางอยู่กันเพียงสามคนพ่อแม่ลูก เ
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง ตระกูลซู
ตอนที่นางไปถึงที่ตลาด ร้านขายหมูของตระกูลซูก็เก็บกลับเรือนไปเรียบร้อยแล้ว ชาวบ้านบางคนที่จำหว่านหนิงได้ก็มองนางด้วยสายตาที่ดูแคลนนางมิได้สนใจสายตาของผู้อื่น ได้แต่มุ่งหน้าไปที่เรือนตระกูลซูทันที จากความทรงจำของเจ้าของร่างช่างเลือนรางนัก นางหยุดยืนอยู่ที่หน้าเรือนก็ได้ยินเสียงไอออกมาเป็นระยะๆ จนต้องรวบรวมความกล้าเคาะเรียกอยู่ที่หน้าเรือน“มีใครอยู่หรือไม่ขอรับ” หลี่เฉียงร้องเรียกแทนนาง เมื่อเห็นว่านางทำเพียงแค่เคาะประตูเท่านั้นพอประตูเรือนถูกเปิดออก สตรีวัยกลางคนที่ร่างกายดูเหมือนจะไม่ค่อยแข็งแรงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของหว่านหนิงน้ำตาของนางไหลอาบเต็มสองแก้มทันที เมื่อใบหน้านั้นเหมือนมารดาที่อยู่ในภพเดิมของนางไม่มีผิดเพียงแต่ดูชรากว่ามากนัก“ทะ ท่านแม่” นางร้องโฮออกมาเสียงดัง ก่อนจะพุ่งเข้าสวมกอดมารดาไว้แน่น“นะ หนิงหนิง” นางเรียกชื่อบุตรสาวเสียงสั่น ทั้งยังกอดกันร้องไห้เสียงดังอีกด้วยจนคนที่อยู่ในเรือนต้องวิ่งออกมาดูว่าเกิดสิ่งใดขึ้น พอเห็นว่าเป็นผู้ใดที่มา บุรุษอีกสองคนก็ตรงเข้ามาสวมกอดสองแม่ลูกไว้ด้วยหลี่เฉียงมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ตัวเขาไม่รู้ว่าหากกลับไปที่เรือนจะม
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง เดินทางเข้าเมืองหลวง
“กลับมาแล้วรึ เร็วยิ่งนัก” นางหันมามองหลี่เฉียงที่ยามนี้เกยคางอยู่ที่ไหล่ของนาง“ไม่เร็วแล้ว ข้าแวะไปคุยเรื่องสุรากับอาอวี้มาตั้งนานสองนาน พักก่อนดีหรือไม่” เขารวบมือนางมากุมไว้“อืม” หว่านหนิงลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ นางจึงได้รู้ว่ายามนี้เกือบจะได้เวลาเข้าครัวทำมื้อเย็นเสียแล้ว“เสี่ยวหู่เล่า” นางมองหาเสี่ยวหู่ แม้แต่มื้อกลางวันนางก็หลงลืมไปจนสิ้น“ขึ้นไปบนเขาเจ้าค่ะ” เสี่ยวหู่ที่ไม่อยากกวนหว่านหนิงตอนมื้อกลางวัน มันจึงขึ้นเขาไปหาเนื้อกินแทนหลังจากที่มีน้ำผึ้งของเซียงเซียง หลี่เฉียงเจ้าคนหน้าหนาก็นำไปเก็บไว้ให้ห้องทันที ทั้งยังออดอ้อนให้หว่านหนิงนางปลอบโยนเขายามค่ำคืนเสียทุกคืนไปผ้าปักฉากกั้นขององค์ชายสาม หว่านหนิงนางใช้เวลาปักเพียงแค่ห้าวันเท่านั้น แม้จะมีขนาดใหญ่กว่าของท่านเจ้าเมืองถึงสามเท่า“ข้าอยากไปเจียงหนานเสียแล้วสิ” หลี่เฉียงมองภาพปักท้องทะเลของหว่านหนิงแล้วเอ่ยออกมาเขาอยากจะไปเห็นด้วยตนของตนเองสักครั้งว่าจะเป็นเช่นที่นางปักขึ้นมาหรือไม่“ไว้ไปกันดีหรือไม่” นางเอียงคอถามเขา นางก็อยากจะเห็นท้องทะเลในยุคนี้ว่าจะสวยกว่าในยุคของนางมากเพียงใด“อืม ไว้ไปกัน” เขาดึงนางเข้ามากอดอย่า
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง ฮวาเตี๋ยลงมือ
หลี่เฉียงจับขาของนางยกขึ้นพาดบ่า ก่อนที่จะขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้นไปตามแรงปรารถนา เสียงครางหวานของหว่านหนิงยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้พุ่งทะยานขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่“อ๊า...ไม่ไหวแล้ว...” นางครางหวานออกมา ก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งตัว “พร้อมข้าหนิงหนิง” หลี่เฉียงเชิดหน้าขึ้นอย่างเสียวซ่าน ก่อนจะเสร็จสมตามนางไปหว่านหนิงหอบหายใจเหนื่อยอ่อน นางดันตัวของหลี่เฉียงเพื่อให้ลุกออกจากตัวของนาง แต่เขาจับนางให้ลุกขึ้นนั่งแทน ลำทวนที่แข็งขึงขึ้นมาอีกรอบกระแทกสวนขึ้นมาจนหว่านหนิงนางเผลอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ“อาเฉียง ท่าน...” นางเกาะบ่าของเขาไว้แน่น เพราะยามนี้เขาอุ้มตัวนางขึ้นจากที่นอนแล้ว“หนิงหนิง ปลอบข้าต่ออีกหน่อยได้หรือไม่” เสียงกระเส่าที่เต็มไปด้วยความต้องหารของเขามิใช่ถามเพื่อขออนุญาตจากนาง แต่เป็นการบังคับนางเสียมากกว่าหลี่เฉียงไปหยุดที่หน้าต่าง ก่อนจะว่างนางลง แล้วจับตัวนางให้พลิกหันหลังให้เขาพร้อมทั้งสอดใส่เข้าไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว หว่านหนิงนางทำได้เพียงยึดเกาะขอบหน้าต่างไว้ไม่ให้ตัวนางล้มลงไปเพราะขาที่อ่อนแรงแผ่นหลังที่ขาวเนียนของนาง ยามนี้เต็มไปด้วยร่องรอยขบเม้มที่หลี่เฉียงฝากไว้เต็
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง เจ้าปลอบใจข้าหน่อย
พอเห็นเสี่ยวหู่ขึ้นมาอยู่บนรถม้าแล้ว ก็ร้องสั่งให้ม้าทั้งสองตัววิ่งกลับไปที่หมู่บ้านด้วยตัวมันเอง“เสี่ยวหู่ เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือไม่” หว่านหนิงหันมาสนใจเสี่ยวหู่ที่ยามนี้มันกำลังเลียเท้าเลียขนทำความสะอาดรอยเลือดอยู่“ไม่ขอรับ แต่เลือดของพวกมันเหม็นคาวยิ่งนัก” เสี่ยวหู่เบ้ปากออกอย่างรังเกียจ“ขอบใจเจ้ามาก” นางอุ้มเสี่ยวหู่เข้ามากอดไว้แน่น พร้อมทั้งมองไปที่ฮวาเตี๋ยและเซียงเซียงอย่างซึ้งใจหากไม่มีทั้งสามอยู่กับนาง ไม่รู้ว่าตอนนี้นางและหลี่เฉียงจะยังมีชีวิตรอดไปได้หรือไม่“อาเฉียง ท่านคิดว่าผู้ใดส่งคนร้ายมา”“หึ เรื่องนี้ยังต้องคิดอีกรึ” แววตาของเขาแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนไม่คิดว่านางสุ่ยซื่อจะไม่ปล่อยทั้งสองคนไปง่ายๆ เช่นนี้ สิ่งที่หลี่เฉียงคิดไม่ผิดสักนิด เป็นนางสุ่ยซื่อที่สั่งให้สาวใช้ของตนออกไปจัดการจ้างมือสังหารให้ไปจัดการทั้งสองคนนางจะยอมเจ็บตัวโดยไม่ได้แก้แค้นได้อย่างไร แผลที่ปากของนางฉีกไม่น้อย ท่านหมอที่เมืองซานตงทำได้เพียงรักษาไปตามอาการเท่านั้น หานเจิ้งจึงต้องพามารดาของตนเดินทางกลับเมืองหลวงทันที นายท่านหานก็ต้องเดินทางกลับไปพร้อมกันด้วยเลย แต่เขายังฝากนายท่านจ้าวใ
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง มิอาจทนฟังได้
นายท่านหานได้แต่ขมวดคิ้ว มองนางอย่างไม่พอใจ เขาเพิ่งจะได้รู้วันนี้ว่านางวางแผนลึกล้ำกับบุตรชายคนโตของเขาเช่นไร ส่วนเรื่องตระกูลซูของหว่านหนิงเขาไม่เคยได้ยินเช่นที่นางพูดมาก่อนหว่านหนิงกำมือแน่นอย่างแค้นใจ นางลืมไปเลยว่าเจ้าของร่างยังมีบิดามารดาและน้องชายอยู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นเช่นที่นางสุ่ยซื่อพูดจริงหรือไม่“อาเจิ้ง พามารดาเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้!!!”“ท่านพี่ ท่านจะทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร คนที่ท่านต้องสนใจตอนนี้มีเพียงแค่ข้ากับอาเจิ้ง บุตรชายที่ไร้ค่าของท่านที่ท่านตัดขาดแล้วจะนับเป็นอันใดได้ โอ๊ยยย”ทุกคนในห้องตกตะลึงนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ไม่คิดว่าเสี่ยวหู่ที่อยู่บนโต๊ะจะกระโดดเข้าใช้กรงเล็บของมันตะครุบไปที่ปากของนางสุ่ยซื่อจนเป็นเพราะฉกรรจ์ไม่น้อยเสียงกรีดร้องของนางสุ่ยซื่อดังไปทั่วห้อง พร้อมทั้งเสียงด่าทอที่นางพยายามพูดออกมาอย่างอยากลำบากที่หว่านหนิงนางจับใจความได้ คือนางร้องสั่งให้คนจับตัวเสี่ยวหู่ไว้ เพื่อฆ่ามันให้นาง“ท่านพูดมากเกินไป แม้แต่เสี่ยวหู่ของข้าก็มิอาจทนฟังได้” หว่านหนิงอุ้มเสี่ยวหู่ที่เชิดหน้าอยู่ที่พื้นขึ้นมากอดไว้อย่างหวงแหน“ท่านแน่ใจรึ ว่าจะฆ่าเสี่ยวหู่” หลี่เฉีย
다른 추천
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว292.7K 조회수อ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่20.6K 조회수ย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง216.9K 조회수ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ28.4K 조회수ไม่ว่าอย่างไร ก็มิอาจปล่อยวาง
moonlight -mini1.7K 조회수พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!!
KraTak414 조회수ดอกท้อบานยามวสันต์
องค์หญิงโนเนม194 조회수ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง
มังกรเล่นน้ำ3.1K 조회수
