จัดการหนอนบ่อนไส้1

ยามซวีเซียวอี้เซียนนั่งคิดบัญชีอยู่ในห้องของตน  แม้ว่าตอนนี้ฮ่องเต้จะคุ้มครองสกุลเซียวอยู่แต่นางก็ต้องมีแผนรับมือหลายๆด้าน   ภัยแล้งแก้ไม่ยาก  เพราะจากความทรงจำของร่างเดิมนางฉลาดไม่น้อย   มักคอยดูท่านปู่ทำงานแต่เด็ก  นางดูแผนที่เป็น  กว่างผิงเป็นที่ลุ่ม  หากระบายน้ำออกได้ก็ไม่ยาก  แต่ปัญหาคือการขุดคลองส่งน้ำ  

อยู่ใกล้ฮ่องเต้เหมือนอยู่ใกล้เสือ  นางต้องอยู่ห่างๆเขา  แผนงานทุกอย่างบิดาไม่ค่อยได้เรียนรู้เท่าไหร่นักเนื่องจากก่อนหน้าเจ็บป่วย  เท่าที่สังเกตบิดาน่าจะถูกพิษมากกว่า  ในจวนเซียวคงมีหนอนบ่อนไส้ของสกุลจ้าวอยู่  หากบิดาจากไปนางแต่งงานกับจ้าวเฉิงยิ่งต้องพึ่งพาตระกูลจ้าว  จ้าวอันปู่ใหญ่ของจ้าวเฉิงนั้นนับว่าเล่ห์เหลี่ยมคบไม่ได้จริงๆ  

"เสี่ยวฮวา   ปกติยาของท่านพ่อใครเป็นคนดูแลหรือ"

"เป็นพี่เสี่ยวลี่เจ้าค่ะ"

"แล้วยาท่านพ่อไปเอาจากที่ใด  โรงหมอหรือเปล่า"

"ท่านหมออี้จะมาจ่ายเทียบยาเดือนละสองครั้งเจ้าค่ะ  คุณหนูถามทำไมหรือเจ้าคะ"

"พรุ่งนี้หาทางไปเอากากยาที่เสี่ยวลี่ต้มเสร็จแล้วมาให้ข้า  จำไว้อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้"

"เจ้าค่ะ  หรือว่ามีคนไม่หวังดีกับนายท่าน  คุณหนูนี่มัน...."

"ชู่จุ๊ๆๆ....อย่าเสียงดังไป  ข้าแค่คาดเดาอาการท่านพ่อน่าจะถูกพิษ  ส่วนใครเป็นคนวางยาข้าสรุปไม่ได้หรอก  เจ้าหาทางเอามาก็พอ  ข้าจะไปคุยกับท่านพ่อสักหน่อย"

เสี่ยวฮวาขนลุก  ในจวนมีคนอยากวางยาฆ่านายท่าน  เหตุใดมีคนใจกล้าถึงเพียงนี้  เซียวอี้เซียนไปหาบิดาที่ห้อง  นางยกน้ำขิงอุ่นไปให้  เจอกับสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวลี่ยืนอยู่หน้าเรือน   ร่างเดิมไม่คุ้นเคยกับสาวใช้เท่าไหร่  แต่ทันทีที่เซียวอี้เซียนเห็นหน้าก็จำได้ทันทีว่า  ครั้งล่าสุดที่ครวญครางในอารามคือสาวใช้คนนี้

"อ๊า..คุณชายงานที่ท่านสั่งบ่าวจะทำให้ดีเลยเจ้าค่ะ"

"เสี่ยวลี่จ๋า  เจ้ารู้ความนัก  ในเมื่อเจ้าตั้งใจทำงานดีเช่นนี้  งั้นวันนี้ข้าจะเอาเจ้าให้ถึงใจดีหรือไม่เล่าคนงามจ๋า"

"อ๊าย..คนบ้าแรงกว่านี้อีก  อ๊า"  

เซียวอี้เซียนคาดเดาได้ลางๆแล้ว  สกุลจ้าวปล่อยพวกเจ้าไว้ข้าคงนอนไม่หลับ  สาวใช้สารเลวคนนี้นางต้องจัดการ  เสี่ยวลี่ที่เห็นคุณหนูเดินมาก็ยิ้มเยาะในหน้า   คุณชายไม่เอาก็เรียกร้องความสนใจทำเป็นขายสินสอด  หึ  เขาก็ยังไม่ชายตาแลน่าสมเพช   ก่อนจะปรับสีหน้าปกติแล้วทำความเคารพ    เซียวอี้เซียนทันได้เห็นใบหน้าเสแสร้งนั้น    เสี่ยวลี่คิดฆ่าบิดาข้าหรือ  เจ้าจะได้รู้รสชาติการตกนรกทั้งเป็น   นางเดาไม่ผิดดีที่ไปหาท่านตาเจิ้นหนานก่อนมาหาบิดา  เรื่องกากยาคงไม่ต้องสืบแล้ว  จัดการเรื่องตรงหน้านี้เลยดีกว่า 

"คุณหนู  ดึกแล้วมิทราบว่ามีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ  นายท่านนอนแล้ว"

"ข้าเป็นบุตรสาวมาพบบิดาต้องรายงานเจ้าด้วยหรือ  เสี่ยวลี่  ชื่อเจ้าใช่ไหม   เป็นเพียงแค่บ่าวที่ซื้อมา  แต่กลับวางท่าใหญ่โตคนอื่นไม่รู้จะคิดว่าเจ้าเป็นฮูหยินเสียอีก"

"คะ คุณหนู  ท่านหาเรื่องบ่าวแล้ว"

"เสี่ยวลี่  บ้านข้ายากจนนัก  เงินเดือนบ่าวบางครั้งก็ต้องกัดฟันจ่าย  สาวใช้อย่างเจ้าเงินเดือนเพียงหนึ่งตำลึง  กลับมีปิ่นราคาหลายสิบตำลึงครอบครอง  หรือว่าเจ้าไปทำอะไรไม่ดีลับหลังสกุลเซียวหรือเปล่า  อย่างเช่น"

"คุณหนูกล่าวหาคนต้องมีหลักฐาน  ข้าไม่เคยทำอันใดผิด"

"อ้อ...ข้ายังไม่ได้พูดอันใดเลย  ข้ากลัวเจ้าจะเดินทางผิดไปเป็นอนุผู้อื่น  ในเมื่อเจ้าไม่ได้ทำก็แล้วไป"

เซียวอี้เซียนเดินผ่านหน้าเสี่ยวลี่ไปเพื่อจะไปหาบิดา  วันนี้มารดานอนเป็นเพื่อนท่านย่าอีกเหมือนเดิม  นางต้องคุยกับท่านแม่ก่อนจะวางแผนการ  เสี่ยวลี่คนนี้เก็บไว้ไม่ได้    เมื่อเสี่ยวลี่เห็นคุณหนูเข้าไปในห้องประมุขของบ้านก็เดินตามมาที่หน้าประตู  

"เจ้านายคุยกันขี้ข้าอย่างเจ้าอยากรู้สิ่งใด"

"บ่าวเปล่าเจ้าค่ะ  คือ"

"เสี่ยวฮวา  ข้าจะคุยเรื่องงานกับท่านพ่อคนไม่เกี่ยวไล่ออกไป"

เสี่ยวลี่ถูกไล่ออกไปยืนรอไกลๆ  ได้ยินเสียงหัวเราะของสองพ่อลูกในห้องดังลั่น    เซียวอี้เซียนคุยกับบิดาเรียบร้อยแต่นางไม่ได้พูด  ใช้วิธีเขียนตัวอักษรจากนิ้วที่จุ่มในน้ำชา  ก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยเสียงหัวเราะ  ถ้าเป็นคนฉลาดก็เดาออกว่าเสียงหัวเราะนั้นไม่ได้มีความสุขแต่อย่างใด  แต่มันกลับแฝงไปด้วยไอสังหารและความเครียด    มีเพียงกลุ่มคนบนหลังคาที่รู้  แต่เสี่ยวลี่ไม่รู้นางจึงยิ้มเยาะแค่นเสียง

"หึ..ดีใจให้พอเถอะพวกเจ้าดีใจอีกไม่นานหรอก"

เซียวอี้เซียนออกมาจากห้องของเซียวหงแล้ว  นางเดินผ่านเสี่ยวลี่ไม่ได้พูดอันใดอีก  เหมือนกับว่าเสี่ยวลี่คนนี้ไร้ตัวตน    ส่วนเสี่ยวลี่นางต้องหาทางจะปีนเตียงของเซียวหงตามคำสั่ง   ฮูหยินใหญ่ต้องไปเฝ้าไท่ฮูหยินทุกคืน  วันนี้นางต้องทำให้สำเร็จ

คุณหนูไปแล้ว  เสี่ยวลี่ยกน้ำขิงอุ่นๆไปให้เซียวหง  นางถอดเสื้อคลุมออกเหลือเพียงชุดเบาบางมองเห็นทรวดทรงชัดเจน  แม้ว่าจะเป็นเพียงสาวใช้แต่นางก็ถือว่างามนัก  ผิวพรรณหน้าตานับว่าสวยกว่าคุณหนูบางคนเสียอีก   หยางเทียนหลงมองสาวใช้คนนี้อยู่บนหลังคา  เขาไม่ได้ยินสองพ่อลูกคุยกันดูเหมือนว่าที่ภรรยาเขาจะระวังตัวพอสมควร  นางวางแผนรับมือสาวใช้คนนี้อย่างไรเขาอยากเห็น

"นายท่าน  น้ำขิงอุ่นๆมาแล้วเจ้าค่ะ"

เซียวหงเงยหน้าจากหนังสือก็เห็นสาวใช้ที่ดูแลเขายกน้ำขิงมาให้  นางแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าบางเบาจนเห็นเนื้อหนังไปหมด  เขาวางหนังสือลงก่อนจะเอ่ย

"เอาออกไปเถอะเซียนเอ๋อร์นางยกมาให้แล้ว  อีกอย่างอากาศหนาวเย็นนัก  แม้ว่าจวนข้าจะยากจนแต่ก็มิได้ให้บ่าวไพร่ไร้อาภรณ์สวมใส่  เสี่ยวลี่เจ้าควรแต่งกายให้มิดชิด  หากป่วยไข้จะลำบาก"

"บ่าวขอบคุณนายท่านที่เอ็นดู  นายท่านเมื่อยล้าหรือไม่   ให้บ่าวนวดให้นะเจ้าคะ"

เสี่ยวลี่เดินมาหาเซียวหง  นางกดมือลงบนบ่าหนา  นวดให้เขาอย่างอ่อนโยน  ก่อนจะก้มมาหากระซิบที่ใบหู  ทรวงอกอวบอัดที่เห็นเกือบครึ่งเต้าเบียดแผ่นหลังเซียวหงไปมา  เขาเลือดลมสูบฉีดอย่างแรง  แต่มิใช่เพราะเสน่หากำหนัดแต่อย่างใด  บุตรสาวนำสมุนไพรบางอย่างมาให้เขากินก่อนหน้า