แผนลับ

ในวันรุ่งขึ้น องค์จักรพรรดิได้เรียกประชุมเหล่าขุนนางผู้ใหญ่และแม่ทัพนายกอง เพื่อปรึกษาหารือถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เหม่ยหลินและหลี่เฟยหลงได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการประชุมด้วย เพื่อรับทราบสถานการณ์อย่างใกล้ชิด

"ข้าไม่ยอมส่งตัวท่านแม่เจียงไปเด็ดขาด!" แม่ทัพใหญ่ผู้แข็งแกร่งกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน "ให้พวกเขามา! เราพร้อมที่จะรบ!"

แต่ท่านราชครูจ้าวกลับมีความเห็นที่แตกต่างออกไป "การรบไม่ใช่ทางออกเสมอไป ท่านแม่ทัพใหญ่ หากเราหลีกเลี่ยงสงครามได้ ก็ควรจะหลีกเลี่ยง"

"แล้วท่านราชครูจะให้เราทำอย่างไร! ส่งตัวเชฟหลวงผู้ล้ำค่าของเราไปให้ศัตรูอย่างนั้นรึ!" แม่ทัพใหญ่ไม่พอใจ

ในขณะที่การโต้เถียงดำเนินไปอย่างดุเดือด องค์จักรพรรดิก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้น เพื่อให้ทุกคนเงียบเสียง

"ข้าได้ตัดสินใจแล้ว" องค์จักรพรรดิมีราชโองการด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ข้าจะส่งตัวท่านแม่เจียงไปยังแคว้นเยว่... แต่มีข้อแม้!"

คำประกาศขององค์จักรพรรดิทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึง เหม่ยหลินเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน

"ฝ่าบาท!" ท่านราชครูจ้าวอุทานด้วยความตกใจ

"ฟังข้าให้จบก่อน" องค์จักรพรรดิรับสั่ง "ข้าจะส่งท่านแม่เจียงไป... แต่เธอจะไปในฐานะ "ทูตแห่งอาหาร" ไม่ใช่เชลยศึกหรือผู้รักษา! เธอจะต้องไปปรุงอาหารให้องค์จักรพรรดิเยว่ และหากองค์จักรพรรดิเยว่ทรงมีพระพลานามัยดีขึ้น... พวกเขาจะต้องเซ็นสัญญาไม่รุกรานเราเป็นเวลาสิบปี! และที่สำคัญที่สุด... ท่านแม่เจียงจะไปพร้อมกับหลี่เฟยหลง และจะได้รับความคุ้มครองจากกองกำลังพิเศษของเรา! และหากพวกเขากล้าทำอันตรายแม้แต่น้อย... ข้าจะส่งกองทัพทั้งหมดไปบดขยี้แคว้นเยว่ให้ราบเป็นหน้ากลอง!"

แผนการขององค์จักรพรรดิเป็นการเดิมพันที่สูงลิ่ว แต่มันก็แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมั่นที่พระองค์มีต่อเหม่ยหลินอย่างหาที่สุดมิได้

"ฝ่าบาท... หม่อมฉันเกรงว่า..." เหม่ยหลินพยายามทัดทาน

"ไม่ต้องห่วงท่านแม่เจียง" องค์จักรพรรดิรับสั่ง "ข้าเชื่อในความสามารถของท่าน และข้าก็เชื่อว่าท่านจะสามารถนำพาสันติภาพมาสู่แผ่นดินนี้ได้! นี่คือบททดสอบครั้งสำคัญของท่าน! ท่านกล้าที่จะรับมันหรือไม่!"

เหม่ยหลินมองไปที่หลี่เฟยหลงที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาพยักหน้าให้เธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น เหม่ยหลินถอนหายใจลึกๆ และตัดสินใจที่จะยอมรับบททดสอบนี้

"เพคะฝ่าบาท! หม่อมฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด! และจะนำพาสันติภาพกลับมาให้แคว้นของเราให้ได้เพคะ!" เหม่ยหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

การเดินทางสู่ดินแดนศัตรู

การเดินทางสู่แคว้นเยว่เป็นการผจญภัยครั้งใหม่ที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน เหม่ยหลิน หลี่เฟยหลง และกองกำลังพิเศษขององค์จักรพรรดิ ประกอบด้วยองครักษ์ฝีมือดีที่ถูกคัดเลือกมาเป็นอย่างดี นำโดยหัวหน้าหมา ผู้ซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นแม่ทัพพิเศษในภารกิจนี้

ตลอดการเดินทาง พวกเขาเผชิญหน้ากับความท้าทายมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสภาพอากาศที่หนาวเหน็บกว่าแคว้นของพวกเขามาก เส้นทางที่ขรุขระและเต็มไปด้วยโจรป่า แต่ด้วยความสามารถในการนำทางของหัวหน้าหมา และฝีมือการต่อสู้ของหลี่เฟยหลงและเหล่าทหารองครักษ์ พวกเขาก็สามารถฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นไปได้

เมื่อเดินทางถึงชายแดนแคว้นเยว่ พวกเขาก็ได้รับการต้อนรับจากกองกำลังทหารของแคว้นเยว่ที่เตรียมพร้อมรับมืออย่างเต็มที่ บรรยากาศตึงเครียดและเต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ

"พวกเรามารับท่านแม่เจียงไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิเยว่!" แม่ทัพของแคว้นเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงห้าวหาญ

เหม่ยหลินรู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและดูถูกจากทหารของแคว้นเยว่ พวกเขาคงไม่คิดว่าสตรีธรรมดาๆ อย่างเธอจะสามารถทำอะไรได้

ในราชสำนักแคว้นเยว่: บททดสอบที่ซับซ้อนยิ่งขึ้น

วังหลวงของแคว้นเยว่มีความโอ่อ่าไม่แพ้กัน แต่บรรยากาศกลับดูเยือกเย็นและเคร่งขรึมกว่ามาก เหม่ยหลิน หลี่เฟยหลง และหัวหน้าหมา ถูกนำตัวไปยังห้องโถงใหญ่ ซึ่งองค์จักรพรรดิเยว่ประทับอยู่บนบัลลังก์ทองคำ

องค์จักรพรรดิเยว่เป็นชายวัยกลางคน รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเคร่งขรึม ดวงตาของพระองค์ฉายแววเฉลียวฉลาดและเต็มไปด้วยอำนาจ แต่พระพักตร์ของพระองค์กลับดูซีดเซียวและอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด บ่งบอกว่าทรงประชวรหนักจริงตามที่ราชทูตกล่าวอ้าง

"คารวะฝ่าบาท" เหม่ยหลินกล่าวพลางก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม

"เจ้าคือแม่เจียงอย่างนั้นรึ?" องค์จักรพรรดิเยว่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่แฝงไปด้วยความกังขา "ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว เจ้าก็เป็นเพียงสตรีธรรมดาๆ คนหนึ่ง ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะมีความสามารถในการรักษาอาการประชวรของข้าได้"

คำพูดขององค์จักรพรรดิเยว่เป็นการดูถูกอย่างชัดเจน แต่เหม่ยหลินก็ไม่ได้แสดงท่าทีโกรธเคือง เธอรู้ว่าเธอต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยผลงาน

"หม่อมฉันไม่ได้เป็นหมอเพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่หนักแน่น "แต่หม่อมฉันมีความรู้เรื่องอาหารและสมุนไพรบางอย่าง ที่อาจจะช่วยบรรเทาพระอาการของฝ่าบาทได้เพคะ"

องค์จักรพรรดิเยว่ทรงหัวเราะในลำคอ "หึ! งั้นข้าจะให้โอกาสเจ้า! จงปรุง 'ซุปแห่งชีวิตอมตะ' ของเจ้ามาให้ข้าได้ลิ้มลอง! แต่มีข้อแม้..."

พระองค์ทรงหยุดคำพูดไว้ชั่วขณะ ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าจะต้องปรุงซุปนั้นด้วย วัตถุดิบจากป่าต้องห้ามของเรา! และหากซุปที่เจ้าปรุงไม่สามารถทำให้ข้าพอใจได้...เจ้าจะต้องถูกประหารชีวิต! และข้าจะบุกยึดแคว้นของเจ้า!"

คำกล่าวขององค์จักรพรรดิเยว่ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึง ป่าต้องห้าม ของแคว้นเยว่เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นสถานที่อันตรายที่สุด เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายที่ไม่เคยพบเห็น และสมุนไพรบางชนิดก็มีพิษร้ายแรง การจะเข้าไปในป่าแห่งนั้นและหาวัตถุดิบที่เหมาะสมมาปรุงอาหารนั้น แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

"ฝ่าบาท! นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้วนะขอรับ!" หลี่เฟยหลงอุทานด้วยความโกรธ

"หุบปาก!" แม่ทัพของแคว้นเยว่ตะคอก "เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดในที่ประชุมนี้!"

เหม่ยหลินยกมือขึ้นห้ามหลี่เฟยหลง เธอรู้ว่าการโต้เถียงตอนนี้มีแต่จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง

"หม่อมฉันยอมรับข้อแม้เพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอเงยหน้าขึ้นมององค์จักรพรรดิเยว่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "แต่หม่อมฉันขออนุญาตนำบุตรชายและหัวหน้าหมาไปเป็นผู้ช่วยในการหาวัตถุดิบด้วยเพคะ"

องค์จักรพรรดิเยว่ทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า "ได้! ข้าจะอนุญาต! แต่หากพวกเจ้าคิดจะเล่นตุกติก...เจ้าจะต้องเจอดีแน่!"

ภัยร้ายในป่าต้องห้ามและแสงสว่างที่คาดไม่ถึง