ปาร์ตี้พี่สาวน้องสาวนอกไส้

วันนี้นางคงไม่ต้องเดินออกกำลังแล้ว แค่เข้าๆ ออกๆ มิติ จัดเรียงข้าวของที่นำออกมาก็เหนื่อยจนเหงื่อโทรมหน้า จึงได้อาบน้ำจากในมิติเสียจนเย็นชุ่มฉ่ำแล้วค่อยออกมาแต่งกายด้วยชุดฮั่นฝู่สีเขียวใบบัว ที่คาดว่าคงเป็นอนุเจียวจัดหาไว้ให้อีกตามเคย

เมื่อนางแต่งกายเสร็จเรียบร้อย เสี่ยวมี่ก็เข้ามารายงานว่ามีอนุส่วนหนึ่งมาถึงแล้ว และเมื่อมองออกไปตามทางที่เดินมาสู่เรือนริมบึงก็เห็นสตรีวัยเยาว์ทยอยเดินกันมาเป็นกลุ่มเล็กบ้างใหญ่บ้าง นางจึงได้ออกไปรอที่ระเบียงที่ใช้เป็นที่พบปะกันเมื่อเช้าเพราะยังมิได้เคลื่อนย้ายเก้าอี้ประธานและโต๊ะน้ำชา จากนั้นจึงสั่งให้ปี้หรูพาสาวใช้ที่ติดตามเหล่าอนุมาเข้าไปช่วยกันขนโต๊ะญี่ปุ่นกับเสื่อรองนั่งไปจัดเรียงเป็นรูปครึ่งวงกลมบริเวณลานกลางน้ำ ซึ่งอยู่ทางด้านทิศตะวันตกของเรือนริมบึง 

โดยจัดที่นางของนางให้อยู่กึ่งกลางระหว่างซ้ายและขวา ด้านซ้ายเป็นเสี่ยวมี่ ด้านขวาเป็นปี้หรู ซึ่งนั่งถัดลงไปด้านหลังนางสองก้าว และด้านหลังของเหล่าอนุก็ให้จัดที่นั่งสำหรับสาวใช้ที่ติดตามมาด้วยเช่นกัน ด้านหน้าโต๊ะที่นางนั่งมีกล่องสีดำแบ่งวางซ้ายขวา นั่นก็คือก็คือถ้วยร้อนที่กำลังเป็นที่นิยมในภพที่นางจากมา โดยแตกเป็นแบบเผ็ดและไม่เผ็ด มีถังใส่น้ำดื่มพร้อมกระบวยวางอยู่สองถัง ส่วนผักดองและผลไม้นางให้จัดไว้บนโต๊ะคนละหนึ่งชุดก่อน

จนกระทั่งเกือบยามโหย่วก็ขาดเพียงอนุม่านที่ยังไม่กลับมาจากงานศพมารดาและอนุเจียวที่คาดว่าคงจะแกล้งลืมงานเลี้ยงนี้ไปเพื่อจะได้สมเหตุสมผลกับที่แกล้งทำเป็นลืมรายการอาหารสำหรับจัดเลี้ยงมื้อนี้ นางนำอนุทุกนางไปยังลานกลางบึงโดยให้ทุกคนเลือกนั่งตามความพอใจ แต่พวกนางกลับนั่งตามลำดับอาวุโสในเรือน เริ่มจากอนุซีที่นั่งอยู่ด้านขวามือของนาง

“ทุกคนทำตัวตามสบายเถอะ ก่อนที่จะแนะนำตัวกันต่อข้าขอแสดงการเตรียมอาหารสำหรับมื้อนี้ก่อน เบื้องหน้าพวกเจ้าทุกคนจะมีถาดสีขาวกับถ้วยสีขาวใบเล็กอยู่คนละชุด ส่วนของคาวนั้นวางอยู่ด้านหน้าของข้า มีทั้งที่มีรสเผ็ดและแบบที่ไม่เผ็ด ขอให้พวกเจ้ามาเลือกกันไปคนละถ้วย หากไม่อิ่มสามารถมารับไปเพิ่มได้” ตู้จินจินพูดพร้อมผายมือไปทางถ้วยร้อนทั้งสองแบบ

“รสหมาล่า รสต้มยำกุ้ง รสแกงเขียวหวาน เหล่านี้มีรสเผ็ดหรือเพคะพระชายา” อนุนางหนึ่งถามขึ้น ที่มั่นใจว่านางเป็นอนุเพราะนางนั่งอยู่โต๊ะด้านหน้า มีบ่าวรับใช้ 2 นางนั่งอยู่ด้านหลัง แถมโต๊ะของนางยังอยู่ถัดจากอนุซี เมื่อเช้านี้ตู้จินจินสังเกตเห็นนางแล้วแต่ไม่แน่ใจเพราะนางยังเยาว์นัก อายุน่าจะสิบหรือสิบเอ็ดปี หรือองค์ชายรองจะมีรสนิยมวิปริตกันนะ

“ใช่แล้วน้องสาว หมาล่าเผ็ดผสมเค็ม เผ็ดมากที่สุดจากทั้งสามรส ต้มยำกุ้งนั้นมีรสเปรี้ยวเค็มเผ็ดกลมกล่อม ส่วนแกงเขียวหวานนั้นเผ็ดนิดหน่อยแต่จะมีความหอมกลมกล่อมจากกะทิ พวกเจ้าสามารถค่อยๆ เติมเครื่องปรุงเพื่อเพิ่มระดับความเผ็ดไปทีละน้อยได้ ส่วนรสไม่เผ็ดนั้นคือรสก๋วยจั๊บญวน รสชาบูน้ำดำ รสชาติจะออกหวานน้ำซุปและมีความเค็มผสมนิดหน่อย โดยพวกเจ้าสามารถเติมพริกป่นเพื่อเพิ่มความเผ็ดได้” ตู้จินจินตอบด้วยรอยยิ้มเอ็นดู

เมื่อทุกคนกลับไปนั่งประจำที่ต่างพลิกถ้วยร้อนดูทุกด้านซึ่งด้านบนจะมีป้ายบอกรสชาติแต่ด้านอื่น ๆ จะถูกหุ้มไว้ด้วยพลาสติกใสซึ่งพวกนางไม่รู้จัก

“วางลงก่อนเถอะ ข้าจะแสดงวิธีปรุงให้ดู ก่อนอื่นแกะสิ่งที่เป็นเยื่อบางๆ ที่ห่อหุ้มอยู่รอบกล่องอาหารจากนั้นเปิดฝากล่องออกวางไว้ก่อน จากนั้นพวกเจ้าดูในกล่อง จะมีกล่องชั้นในใส่วัตถุดิบไว้ ให้พวกเจ้ายกออกมาวางไว้ก่อน ส่วนที่อยู่ด้านล่างของกล่องชั้นนอกนั้นจะมีซองทำความร้อนอยู่ในซองที่เป็นเยื่อใส สิ่งนี้จะช่วยให้วัตถุดิบของอาหารพวกนี้สุกจนรับประทานได้ ตอนนี้มันจะยังไม่ร้อนแต่หากโดนน้ำมันจะร้อนทันที พวกเจ้าห้ามเอามือหรืออวัยวะใดไปโดนเด็ดขาด มันจะลวกพองได้เลยทีเดียว” นางหยุดพูดแล้วมองไปรอบๆ ทุกคนเริ่มแกะถ้วยร้อนตามที่นางสาธิต รอจนทุกคนมีถุงทำความร้อนสีขาวที่ยังไม่ได้แกะอยู่ในมือ นางจึงเริ่มการสาธิตต่อ

“เจ้าแกะซองใสนี้ออก เอาถุงสีขาวใส่ลงในกล่องชั้นนอก จากนั้นมาดูที่กล่องชั้นในจะมีวัตถุดิบที่อยู่ในกล่องและในซองเล็กๆ ซองใบใหญ่จะเป็นเนื้อสัตว์ ซองใบกลางจะเป็นซุปแบบเข้มข้น ส่วนซองใบเล็กจะเป็นผงปรุงรสเผ็ด อันนี้จะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้”

“มีแต่ของแข็งๆ แห้งๆ และเย็นชืดแบบนี้จะรับประทานได้อย่างไรเพคะพระชายา” อนุน้อยคนเดิมโพล่งถามด้วยความสงสัย คาดว่านางคงเห็นว่าพระชายาให้ความเป็นกันเองจนถึงขั้นเรียกนางว่าอนุน้อย

“ใจเย็นๆ เถิดอนุน้อย เมื่อพวกเจ้าใส่ทุกอย่างลงในกล่องชั้นในแล้วให้ดูที่กล่องชั้นในให้ดีจะมีเส้นขีดที่ก่อนถึงขอบกล่อง ให้เอาน้ำใส่ลงไปจนถึงขีดนั้น จากนี้พวกเจ้าจงตั้งใจดูและจำให้ดี เพราะเป็นขั้นตอนที่ต้องระวังความร้อนและต้องใช้ความเร็วสักนิด ส่วนอนุน้อยขอให้บ่าวของเจ้าช่วยเถิด ข้าเป็นห่วงเจ้านัก เอาละพวกเจ้าดูให้ดี” หลังจากที่นางเตือนในสิ่งที่พึงระวังแล้วยังกำชับให้บ่าวของอนุน้อยทำในส่วนนี้แทน นางจึงเทน้ำลงในกระบวยใส่ลงไปในกล่องชั้นนอกสองกระบวยแล้วยกกล่องชั้นในลงไปวางและนำฝากล่องมาปิดไว้โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน จากนั้นจึงให้ปี้หรูและเสี่ยวมี่เดินถือถังน้ำและกระบวยไปทางอนุทุกนาง โดยเริ่มจากหัวแถวทั้งซ้ายและขวา

“เอาละ ต่อจากนี้จะมีความร้อนเกิดขึ้นในกล่องอาหาร หากดูให้ดีจะมีควันพุ่งขึ้นจากรูบนฝากล่อง กว่าอาหารจะสุกต้องใช้เวลาประมาณ 1 เค่อ เมื่อทุกคนทำเสร็จแล้วก็ให้ออกมาแนะนำตัวต่อจากเมื่อเช้านี้เถอะ คาดว่าเมื่อครบทุกคนคงได้รับมื้อเย็นพร้อมกันพอดี” เมื่อพระชายากล่าวเตือนว่าจะมีควันพุ่งขึ้นจากรูบนฝากล่องและกล่องจะมีความร้อน อนุบางคนเริ่มเอานิ้วจิ้มที่ด้านข้างของกล่องว่าจะเป็นจริงหรือไม่ พวกนางไม่เห็นมีไฟ เพียงซองผ้าสีขาวใบเล็กกว่าฝ่ามือจะทำให้อาหารร้อนจนสุกได้จริงหรือ แต่ในเมื่อพระชายาให้พวกนางออกไปแนะนำตัวจึงต้องพักความสงสัยไว้ก่อน

แล้วตู้จินจินก็ต้องตกใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่ พราะคนแรกที่เดินออกมาคืออนุน้อยวัยเยาว์ที่เพิ่งซักถามนางไปเมื่อสักครู่ นางคิดว่าด้วยความเยาว์วัยอนุซีจึงอยากให้นั่งใกล้เพื่อช่วยดูแล แต่กลับมิใช่อย่างที่นางคิด

“บ่าวชื่อกงซุนเสี่ยวเม่ยเพคะ ปีนี้อายุสิบสองปีเข้าจวนหลังจากพี่ซีเหมินหนึ่งเดือนเพคะ ท่านพ่อของบ่าวเป็นพระอาจารย์ขององค์ชายรอง ก่อนท่านพ่อจะจากไปด้วยโรคร้ายได้ถวายบ่าวให้องค์ชายรอง เพราะท่านแม่ของบ่าวได้จากไปก่อนหน้าท่านพ่อสองปี บ่าวไม่มีญาติที่ไหนอีกเพราะท่านพ่อและท่านแม่เป็นลูกคนเดียวของท่านตาและท่านปู่ เพื่อให้ท่านพ่อจากไปอย่างสงบองค์ชายรองจึงได้ยอมรับบ่าวในฐานะอนุ แต่บ่าวคิดว่าองค์ชายรองคงเมตตาบ่าวในฐานะน้องสาวมากกว่าเพคะ” อนุกงซุนพูดจบก็ส่งยิ้มเจือแววทะเล้นมาทางพระชายา