ความหึงเป็นเหตุ

เรวัชรีบพาตัวเองออกจากโรงพยาบาลก่อนที่ลูกตาลและมารดาจะตื่น เขาฝืนตัวเองมาทำงานทั้งที่ปวดหลัง และเมื่อยขบไปทั้งเนื้อทั้งตัว แต่ก็คุ้ม ซีอีโอหนุ่มอมยิ้ม นับวันลูกตาลยิ่งมีอิทธิพลต่อใจเขามากเหลือเกิน

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...

ลูกตาลมาทำงานได้ตามปกติเพราะมารดาอาการดีขึ้นมาก สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หุงข้าวเองได้ ทำกับข้าวกินเองได้ เข้าห้องน้ำ หรือทำกิจวัตรประจำวันที่เคยทำเป็นประจำได้อย่างคล่องแคล่ว เรียกได้ว่าอาการหายเกือบเป็นปกติ

หญิงสาวกำลังจะเดินเข้าออฟฟิศก็ต้องเจอเข้ากับทัศนัย ที่ยืนถือช่อกุหลาบช่อใหญ่และขนมอีกสองสามอย่าง

"พี่ให้ลูกตาลครับ"

"เนื่องในโอกาสอะไรคะ" หญิงสาวยื่นมือไปรับตามมารยาท

"คือพี่ชอบลูกตาล พี่ขอจีบลูกตาลได้ไหมครับ"

เธอชะงักไปชั่วขณะ พยายามรวบรวมความกล้าก่อนจะบอกทัศนัยออกมาตรงๆ เพราะเธอไม่อยากให้ความหวัง

"ตาลว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะคะ"

ทัศนัยชะงัก ใบหน้าที่เจือไปด้วยรอยยิ้มหุบรวบโดยอัตโนมัติ "นี่ตาลปฏิเสธพี่เหรอครับ"

"ตาลขอโทษค่ะ"

เธอตอบแค่นั้นแล้วเดินจากไป ทัศนัยมองตามไ