ВойтиShare
ตอนที่ 5.
Последнее обновление:
2025-04-27 14:45:02ตอนที่ 5.
คีรีธาร...
บาริสต้าหนุ่มที่กำลังยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
พิมพิชชาก้าวตรงไปโดยไม่แยแสสายตาของคนรอบข้าง
ไม่มีการรอคิว
ไม่มีความลังเล
“คุณ บาริสต้า!”
น้ำเสียงชัดเจนของหล่อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงชั่วครู่
คีรีธารเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาคมกริบสบตาหล่อนอย่างนิ่งสงบ ไม่มีความตื่นตระหนก หรือแปลกใจในสีหน้าเลย เขาเพียงแค่เลิกคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น
“ครับ?”
เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ”
พิมพิชชายกคางขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจในอำนาจการต่อรองของตัวเอง
และไม่นานหลังจากนั้น คีรีธารก็เดินนำหน้าหล่อนเข้ามาหยุดภายในห้องเก็บของด้านหลังร้านที่เงียบสงบ
คีรีธารยืนพิงผนัง มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง และมองหล่อนนิ่งๆ ในขณะที่หล่อนก้าวเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางมั่นใจ
“ฉันจะจ้างคุณค่ะ” หล่อนเปิดฉากตรงประเด็นทันที
คีรีธารเลิกคิ้วนิดหน่อยคล้ายแปลกใจ แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม
“จ้าง?”
“ใช่ค่ะ ฉันจะจ้างคุณมาเป็นสามีของฉัน”
พิมพิชชาประกาศชัดถ้อยชัดคำมาก จากนั้นก็หยิบเช็คเปล่าจากกระเป๋าถือแบรนหรูของตัวเองออกมา
“สิบล้านบาทค่ะ”
คีรีธารเหลือบตามองเช็คในมือเรียวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนจะเลื่อนสายตามองสบตากับหล่อน
“ผมไม่สนใจครับ”
เขาตอบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์อย่างสิ้นเชิง
“อะไรนะ? คุณปฏิเสธ?”
พิมพิชชาอุทานอย่างเหลือเชื่อ แทบไม่เชื่อว่าจะได้ยินคำนี้
“ครับ ผมปฏิเสธ”
แต่ถึงแม้เขาจะยืนกรานเช่นนั้น แต่หล่อนก็ไม่คิดยอมแพ้หรอก
ไม่มีอะไรที่เงินซื้อไม่ได้หรอก!
หล่อนคิดในใจ ก่อนจะพูดออกไป
“สำหรับคนหล่อมากแบบคุณ สิบล้านคงน้อยไปใช่ไหมคะ”
หล่อนตั้งคำถาม กอดอกทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะพึมพำเบาๆ เพียงแค่ให้ตัวเองได้ยินคนเดียว
“เดี๋ยวนี้เงินมันเฟ้อขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย”
พอพึมพำกับตัวเองจนพอใจแล้ว พิมพิชชาก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ก่อนจะประกาศขึ้นค่าจ้างเสียงดังชัดเจน
“โอเค งั้นยี่สิบล้าน”
แต่เขาก็ยังคงส่ายหน้า
อะไรกันเนี่ย?
พ่อสุดหล่อ ปฏิเสธเงินยี่สิบล้านจากหล่อนอย่างนั้นเหรอ
แต่หล่อนไม่ยอมแพ้หรอก งานนี้เสียเงินได้ แต่เสียหน้าไม่ได้เด็ดขาด!
“สาบสิบล้าน!”
เสียงของหล่อนเริ่มแข็งขึ้น แต่พ่อบาริสต้าสุดหล่อก็ยังคงยืนสงบนิ่งเช่นเดิม
“สี่สิบล้าน!”
หล่อนเพิ่มจำนวนเงินเข้าไปอีก ราวกับกำลังอยู่ในสนามประมูลสินค้า
“ผมไม่สนใจ”
“ห้าสิบล้าน ขาดตัว!”
พิมพิชชาพูดเสียงดังขึ้นตามจำนวนเงินที่จะต้องจ่ายให้กับเขา ขณะที่ภายในหัวใจก็เต้นระส่ำไม่หยุด ภาวนาให้เขาตกลงเสียที
แต่ว่า...
เขายังคงยืนนิ่งเหมือนเดิม หน้าตาไม่ได้มีความตื่นเต้นกับเม็ดเงินที่หล่อนกำลังเสนอให้เลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่ได้...!
หล่อนจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!
“อย่าปฏิเสธอีกเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ นี่มันเงินมากที่สุดเท่าที่ฉันจะให้ได้แล้วนะ”
คีรีธารมองหล่อนนิ่ง แววตาที่มุ่งมั่นของหล่อน และความไม่ยอมแพ้ของหล่อน มันทำให้เขารู้สึกสนุกกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่น้อย
“ทำไมคุณถึงอยากซื้อตัวผมนักล่ะครับ หรือคิดว่าผมเป็นหนุ่มโฮสต์”
“อย่าเรียกว่าซื้อตัวสิคะ”
หล่อนรีบแย้ง และแก้ไขความเข้าใจผิดของเขาทันที
“นี่มันเป็นการทำธุรกิจร่วมกันต่างหากล่ะ”
“ทำธุรกิจร่วมกัน?”
“ใช่...”
พิมพิชชาพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะพูดต่อ
“คุณได้เงิน ฉันได้ตัวคุณไงคะ”
“แล้วมันต่างจากหนุ่มโฮสต์ตรงไหนครับเนี่ย”
น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ไม่ได้แตกตื่น แต่แววตาคมกริบของเขาสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่ดูอันตรายไม่น้อย
“ต่างกันสิ เพราะคุณไม่ใช่หนุ่มโฮสต์ไง แต่คุณเป็นบาริสต้า ที่กำลังจะรับจ๊อบเป็นสามีของฉัน”
น้ำเสียงของหล่อนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และตั้งใจมาก
“คุณอย่ามาตลกหน่อยเลยครับ”
คีรีธารหัวเราะเบาๆ แต่แววตาไม่ได้มีความขำขันแม้แต่น้อย
“นี่ฉันไม่ได้พูดตลกนะ”
หล่อนเชิดหน้าสูง และพูดต่อ
“ฉันพูดจริง และทำจริง และที่สำคัญฉันเลือกคุณแล้วด้วย ห้าสิบล้านขาดตัว”
คีรีธารส่ายหน้าไปมาคล้ายระอา ก่อนจะขยับตัวเหมือนจะเดินหนี แต่พิมพิชชาคว้าแขนแข็งแรงของเขาเอาไว้ได้ทัน
ใบหน้าหวานตอนนี้ไม่มีรอยยิ้มมั่นใจเหมือนเดิมอีกแล้ว มีเพียงสีหน้าเว้าวอนขอความเห็นใจเท่านั้น
“คือ... ฉันถูกคุณปู่บังคับให้แต่งงานกับชายแก่คราวพ่อน่ะ”
ก็ในเมื่อเงินซื้อเขาไม่ได้ ดังนั้นหล่อนก็ต้องใช้วิธีอื่นเพื่อทำให้เขาใจอ่อน
“และนี่แหละคือเหตุผลที่แท้จริงของฉัน”
หล่อนพูดเสียงสั่น ดวงตาเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา
“ว่าทำไมฉันถึงต้องมายื่นข้อเสนอแบบนี้ให้กับคุณ”
“ผู้ชายแก่ก็ไม่ได้แย่นักหรอกนะครับ”
เขาถามกลับเสียงเรียบเฉยเหมือนเดิม
“แก่เท่าปู่ของฉัน คุณคิดว่าฉันจะหลับตาชอบลงได้อย่างนั้นเหรอคะ”
หล่อนย้อนอย่างฉุนเฉียวด้วยความลืมตัวว่าตัวเองต้องแกล้งเป็นคนน่าสงสาร
“แล้วทำไมไม่หาคนอื่นครับ”
“ก็ฉันถูกใจคุณนี่นา!”
หล่อนโพล่งออกไปทันทีอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบอธิบายเพิ่ม
“และฉันก็ไม่ได้ขอร้องให้คุณมาช่วยฟรีๆ สักหน่อย ฉันยอมจ่ายเงินตั้งห้าสิบล้านเลยนะ”
“ผมว่าคุณจ่ายแพงไปนะ นี่ถ้าคุณเอาเงินนี้ไปจ้างผู้ชายคนอื่น คุณจะได้ในราคาที่ถูกกว่านี้อย่างแน่นอน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ บอกให้รู้ว่าไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
“ไม่! ฉันจะซื้อคุณ ฉันถูกใจคุณ”
หล่อนส่วนกลับทันที
“ถึงจะแพงตั้งห้าสิบล้าน แต่ฉันก็จะจ่าย”
"ห้าสิบล้าน ฉันยอมจ่าย!"
Latest chapter
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 30. ตอนอวสาน
ตอนที่ 30. ตอนอวสานภายในคาเฟ่หรูของโรงแรม Imperial Haven บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ผสมกับกลิ่นขนมอบใหม่ที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นและโหยหิวพิมพิชชาในชุดบาริสต้ายืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ กำลังเช็ดแก้วกาแฟด้วยท่าทางคล่องแคล่ว ดูแตกต่างจากคุณหนูไฮโซเมื่อก่อนลิบลับใช่แล้วล่ะ...หล่อนไม่ใช่คุณหนูไฮโซผู้ไม่เคยแตะงานหนักอีกต่อไป... แต่ตอนนี้หล่อนก้าวขึ้นมาเป็นบาริสต้าผู้มากเสน่ห์ ประจำคาเฟ่สุดหรูแห่งนี้เรียบร้อยแล้วเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นดังกังวาน พนักงานหลายคนก้มหัวให้ชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาภายในร้านทุกคนต่างคุ้นชินกับการที่ ท่านประธาน แวะมาที่นี่บ่อยๆและแน่นอนว่าเหตุผลหลักไม่ได้เป็นเพราะกาแฟ“ลาเต้ เมียรัก หนึ่งแก้วครับ”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ทำให้พิมพิชชาเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหัวเราะเบาๆ“ไม่มีเมนูนี้ค่ะลูกค้า”“งั้นขอ เอสเปรสโซ่ Only You หนึ่งแก้วครับ”หล่อนย่นจมูกขำกับเมนูที่เขาคิดขึ้นมาเอง ก่อนจะถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นเสยผมเบาๆ“ฉันจะทำกาแฟให้คุณก็ได้ค่ะ แต่กรุณาอย่าเรียกชื่อเมนูประหลาดๆ แบบนั้นอีก”คีรีธารยิ้มมุมปาก โน้มตัวเกาะเคาน์เตอร์ มองหล่อนทำงานอย่างพึงพอใจ“ชื่
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29. แต่พอเขาขยับ... ใช่... แค่คีรีธารขยับบั้นเอว ซอยเข้าออกถี่ๆ เท่านั้น ความอึดอัดก็จางหายไป และก็มีความเสียวแสนมหัศจรรย์เข้ามาแทนที่ “อ๊า... ซี๊ดดดด เสียววว อ๊า...” ให้ตายเถอะ หล่อนหยุดครางเสียวไม่ได้เลย ร่างกายเหมือนจะแหลกสลายไปในกองเพลิงสวาทของเขา แต่ทุกครั้งมันก็ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ และดำดิ่งลงสู่เหวแห่งความเสียดเสียวเช่นเดิม หล่อนดิ้นพล่าน สองขาเรียวตวัดโอบรอบลำตัวทรงพลังเอาไว้ เขากระแทกไม่หยุดเลย ท่อนเอ็นของเขาทั้งแข็ง ทั้งใหญ่ มันเสียดสีเนื้อนุ่มของหล่อนจนร้อนฉ่า หล่อนจะแตกอีกแล้ว... หล่อนกัดฟัน เงยหน้าขึ้นสูง ขณะมือยกขึ้นลูบไล้หน้าอกกว้างของเขาตลอดเวลา กระทั่ง... “อ๊าย... ซี๊ดดดด อ๊ายยย...” ในที่สุดหล่อนก็เสียวจนเสร็จ ในขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังคงสอดใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อน เขายังคงโยกคลึง บดขยี้ด้วยหน้าขาแข็งแกร่งของเขาอย่างต่อเนื่อง หล่อนหลั่งรินน้ำเสียวออกมามากมาย ดื่มด่ำกับความสุขเสียวที่เกิดจากท่อนเอ็นของผู้ชายที่ตัว
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.หญิงสาวพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่เขากลับจับปลายคางของหล่อนเอาไว้ บังคับให้รับจูบที่หนักหน่วงขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานอย่างหิวกระหาย ทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของอย่างไร้ซึ่งความปรานีมือหนาเลื่อนลงมาจับสะโพกของหล่อนไว้แน่น ก่อนจะกดร่างเล็กให้แนบชิดไปกับเตียงมากยิ่งขึ้นความอบอุ่นจากร่างกายแกร่งของเขา ทำให้หล่อนร้อนรุ่มไปหมด หัวใจสาวเต้นแรงจนแทบระเบิด“ฟังผมได้หรือยัง”เขาถอนจูบออกเล็กน้อย กระซิบถามเสียงพร่า ริมฝีปากยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆพิมพิชชาหอบหายใจแรง ดวงตาสั่นระริก มึนเมาไปหมด กับสัมผัสที่เขามอบให้“ยัง...” หล่อนพูดเบาๆแววตาของคีรีธารฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงต่ำข้างหูของหล่อน“งั้นผมคงต้องพยายามให้มากกว่านี้...”พูดจบ ปากร้อนผ่าวก็ประกบลงมาอีกครั้ง และครั้งนี้มันร้อนแรงและดุดันยิ่งกว่าเดิม หล่อนถูกเขาบดขยี้จูบ จนปากบวมเจ่อ ลิ้นของหล่อนถูกเขาดูดซ้ำไปซ้ำมา จนรู้สึกเหมือนจะหลุดขาด แต่เขาก็ยังไม่หยุดจูบ แถมมือของเขาก็ยังลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างสาวอย่างต่อเนื่อง ความแง่งอนค่อยๆ จางหายไป ความโกรธเคืองค่อยๆ สลายกลายเป็
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.พิมพิชชากัดฟันแน่น กำพวงมาลัยจนมือสั่น ตะโกนผ่านกระจกปิดสนิท“ถ้าไม่หลบ ฉันจะชนจริงๆ นะ!”แต่คีรีธารยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับออกแม้แต่น้อย ดวงตามีแต่ความแน่วแน่“ชนผมเลย ถ้ามันจะทำให้คุณใจเย็นลง”หล่อนเร่งเครื่อง เสียงเครื่องยนต์คำรามดังก้องยิ่งขึ้น แต่เท้ากลับหนักอึ้ง เมื่อจะเหยียบคันเร่งในทะยานออกไป“ถ้าคุณชนผมแล้ว คุณจะหายโกรธ ผมยินดี”หัวใจของหล่อนเต้นระรัว แต่มันไม่ใช่เพราะความโกรธอีกต่อไป มันคือความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินอยู่“คนบ้า!”หล่อนทุบพวงมาลัยเต็มแรง ก่อนจะปิดเครื่องยนต์ ก่อนจะก้าวลงไปจากรถ และพุ่งเข้าไปทุบหน้าอกแน่นหนั่นของเขาเต็มแรง“ไอ้คนหลอกลวง ทำไมต้องโกหกฉันด้วย!”หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้น และไม่หยุดทุบหน้าอกของเขาแม้แต่น้อย“ทำไมต้องทำเหมือนฉันโง่!?”น้ำตายังคงไหลพรากอาบสองแก้ม“คุณควรจะบอกฉันสิว่าตัวเองเป็นใคร คุณทำเหมือนฉันมันโง่เหมือนเด็กอมมือเลยนะ!”คีรีธารจับข้อมือเล็กเอาไว้ และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ฉ่ำวาวไปด้วยความเสียใจ“ผมไม่ได้ตั้งใจปิดบังคุณ”เขาพูดเสียงต่ำ“แต่มันคือการเข้าใจผิด”“เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?”หล่อนหัวเราะเยาะออกมาอย่างขมขื่น“คุณเป็นเจ้า
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 26.
ตอนที่ 26. พิมพิชชาหยุดยืนอยู่หน้าโรงแรม Imperial Haven สถานที่ที่หล่อนเคยมาใช้บริการเมื่อตอนวัยรุ่น และยังจดจำความหรูหราราวกับราชวังของมันได้เป็นอย่างดีแต่... คีรีธารมาทำงานพิเศษที่นี่จริงๆ เหรอ?แล้วเขามารับจ๊อบตำแหน่งอะไร?หญิงสาวถอดแว่นกันแดดออกจากใบหน้า ดวงตาจับจ้องไปยังประตูทางเข้า ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในและเมื่อเข้าสู่โถงต้อนรับอันโอ่อ่า ความหรูหราก็ทวีคูณมากขึ้นกว่าที่หล่อนเคยจำได้แชนเดอเลียร์ขนาดมหึมาสะท้อนแสงระยิบระยับ พื้นหินอ่อนเงาวับสะท้อนภาพผู้คนที่ก้าวเดินผ่านไปมาบรรยากาศสง่างามระดับโรงแรมห้าดาว ทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแขกวีไอพีขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่หล่อนไม่ได้มีเวลาชื่นชมสิ่งเหล่านี้หรอก เพราะเป้าหมายของหล่อนคือมาหาคีรารหญิงสาวรีบเดินตรงไปยังพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์“ขอโทษนะคะ ฉันมาขอพบพนักงานที่ชื่อ คีรีธาร น่ะค่ะ”พนักงานต้อนรับสาวเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย“คีรีธาร วัฒนานุรักษ์ เหรอคะ?”พิมพิชชาชะงัก ก่อนส่ายหน้า“ฉันไม่รู้นามสกุลเขา แต่รู้ว่าเขาทำงานพิเศษที่นี่ค่ะ”พนักงานทำหน้าโล่งอกไปแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มสุภาพ“อ๋อ... อาจจะเป็นพนักงาน
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 25.
ตอนที่ 25.คีรีธารยืนพิงผนังหน้าห้องประชุม โทรศัพท์แนบหู ขณะที่ปลายนิ้วเคาะเบาๆ บนแฟ้มเอกสารในมือจังหวะมั่นคง... สม่ำเสมอ... และเต็มไปด้วยความมั่นใจเสียงสนทนาของอนุวัติ ดังลอดมาตามสาย มันเป็นน้ำเสียงกึ่งกังวล“นายแน่ใจนะว่าวันนี้คุณหนูไฮโซสุดที่รักของนายจะไม่โผล่มาที่คาเฟ่ แล้วถามหานายอีกน่ะ”“แน่ใจ”เพราะบทรักที่เขามอบให้พิมพิชชาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เช้ามืดจนเกือบสิบโมงเช้า มันหนักหน่วงมากพอที่จะทำให้เจ้าหล่อนอ่อนเพลียจนไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวลงจากเตียง“ดี เพราะฉันไม่อยากโกหกอะไรเธออีกแล้วโว้ย”“เอาน่า”คีรีธารตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงสบายๆ ดวงตาคมกริบเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ“วันนี้เธอไม่ไปที่คาเฟ่นายแน่นอน”“โอเค งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวฉันต้องออกไปซื้อของมาเข้าร้านแล้ว”“อืม”ชายหนุ่มกดวางสาย พลางส่ายหน้าอมยิ้มบาง เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานเยิ้มที่เมื่อตอนสายยังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงหล่อนแทบไม่มีแรงจะพลิกตัวด้วยซ้ำ แล้วจะไปหาเขาที่คาเฟ่ได้ยังไงกัน“ท่านประธานคะ”เสียงเรียกของเลขาสาวดึงเขาออกจากภวังค์“ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะ”คีรีธารละสายตาจากโทรศัพท์ แววตาที่เคยเปื้อนรอยยิ้มอยู่เมื่อครู่ เปลี่ยนเ
Вам тоже понравятся
เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย Complicated Love
MaNIE-STORY13.2K Кол-во прочтенийแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก21.5K Кол-во прочтенийห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน112.6K Кол-во прочтенийคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย335.4K Кол-во прочтенийนางบำเรอที่เธอไม่รัก
Suwachee72 Кол-во прочтенийอยากได้หมอคนนี้ (18+)
หนึ่งมิถุนา567 Кол-во прочтенийโซ่คล้องรักอสูร
คุณธิดา1.2K Кол-во прочтенийมาหยาของนายหัว
ิิิิดอกบุหงา-2537625 Кол-во прочтений
