Home / วาย / คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม) / 10. พอได้ลองชิมแล้วมันหยุดไม่ได้ [NC18+]

Share

10. พอได้ลองชิมแล้วมันหยุดไม่ได้ [NC18+]

Author: Lastlatte.
last update Last Updated: 2025-11-04 21:52:51

ร่างกายเปลือยขาวสะอาดที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของธนัทนั่งลงที่ปลายเตียงโดยระหว่างขานั้น มีร่างเปลือยเปล่าผิวสีน้ำผึ้งที่สะท้อนกับแสงไฟกำลังนั่งคุกเข่าและใช้ปากปรนเปรอให้กับเจ้าท่อนเอ็นอุ่นของเขาที่กำลังพองขยายขึ้นตามอารมณ์ แม้ณดลจะไร้ซึ่งประสบการณ์แต่กลับทำให้เขารู้สึกดีได้อย่างน่าประหลาด

“จินตนาการคิดว่ามันเป็นเจ้าแท่งไอติมที่เธอเคยกิน สิ อย่าให้หก อะ…อ่าาห์” ธนัทครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อณดลใช้ลิ้นร้อนตวัดเลียบริเวณส่วนหัวของท่อนเอ็นย้ำๆ

“อืม...แผล่บ…อึกก” ก่อนที่โพรงปากจะครอบครองเจ้าท่อนเอ็นอวบจนสุดลำความยาวของมันที่ลึกเข้าไปในถึงลำคอ เมื่อเริ่มคุ้นชินแล้วเขาจึงค่อยๆขยับขึ้นลงเป็นจังหวะตามคำสั่งของธนัท

“อ่าา…ค่อยๆ...ใช้ลิ้นของเธอด้วยสิ”

“อึก…อ่อก!”

“อ่าา ณดล…ฉันจะไม่ไหวแล้ว” เพราะฤทธิ์ของยาทำให้ธนัทรู้สึกไวต่อสัมผัสและใกล้ถึงฝั่งฝันเร็วขึ้น

“อึก…อ่อกก…” ธนัทใช้สองมือจับประคองศีรษะของณดลไว้ก่อนจะลุกขยับจับซอย ท่อนเอ็นอุ่นกระแทกเข้าออกในโพรงปากของณดล ก่อนจะกดเข้ามาสุดลำแล้วปลดปล่อยน้ำรักรสคาวออกมา

“อะ…อ่าาห์ คายออกมาใส่มือฉัน อย่าไปกลืน” ณดลทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะคายออกมา

“มันต้องคายเหรอครับ”

“มันก็กลืนได้แต่บางทีเขาว่ามันก็ไม่อร่อย ฉะนั้นไม่ต้องกลืนหรอก” ธนัทบอก

“ผมว่ามันแอบคาวนิดๆครับ” ณดลรีวิว

“ดีแล้วที่คายออกมา”

“แต่ว่า…ของคุณมันยัง…อยู่เลยนะครับ” ณดลบอกเมื่อเห็นว่าท่อนเอ็นที่เขาพึ่งช่วยจัดการไปนั้นยังคงตั้งลำชี้หน้าอยู่

“ให้ผมใช้ปากช่วยต่อไหมครับ”

“ถ้าฉันไม่ได้อยากให้เธอใช้แค่เจ้าปากนุ่มนิ่มนี่ช่วยล่ะ…” ธนัทเอานิ้วลูบสัมผัสบริเวณริมปากนิ่มไปมา

“ปฏิเสธฉันได้เลย ถ้าเธอไม่โอเคแล้วฉันจะจัดการตัวเองต่อ”

“แล้วถ้าผมตอบว่าโอเค…จะดูใจง่ายเกินไปรึเปล่าครับ อะ…อื้อออ!” ณดลร้องครางในลำคออย่างตกใจเมื่อถูกธนัทดึงรั้งตัวเข้ามาใกล้แล้วประกบริมฝีปากลงมา ลิ้นร้อนที่มากไปด้วยประสบการณ์ค่อยๆสอดแทรกรุกล้ำเข้าไปตักตวงความหอมหวานภายในโพรงปากของณดล รสจูบที่อ่อนโยนชวนให้เคลิบเคลิ้มเริ่มดุดันและหื่นกระหายมากขึ้นราวกับว่าจะพรากลมหายใจของอีกฝ่ายไป ณดลทำได้เพียงอ้ารับสัมผัสหวานอันแปลกใหม่ที่เขามอบให้พร้อมร่างกายที่อ่อนระทวยในอ้อมแขนของเขา

“อืออ...อ่า...แฮ่กๆ” ณดลรีบโกยอากาศเข้าปอดทันทีที่ธนัทละริมฝีปากออก แต่ก็ยังใช้ริมฝีปากไล่พรมจูบไปทั่วใบหน้ามนอย่างหลงใหล

“ขอจูบอีกได้รึเปล่า ฉันอยากจูบเธออีก” ธนัทถามด้วยเสียงกระเส่าพร้อมมองจ้องที่ริมฝีปากของณดลที่ถูกเขาพรากเอาจูบแรกไปอย่างไม่วางตา

เพียงแค่ณดลพยักหน้าเป็นการอนุญาตธนัทก็รีบประกบริมฝีปากลงทันที สองร่างเปลือยเริ่มบดเบียดเข้าหากันตามสัญชาตญาณ ณดลเองก็เลือกที่จะทำตามความต้องการจึงยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ธนัทได้เล่นสนุกกับร่างกายของตัวเอง

“อืมม...จุ้บ” ณดลพยายามเรียนรู้ว่าต้องจูบแบบไหนถึงจะทำให้ธนัทพึงพอใจ เขาจึงลองใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดหยอกล้อกลับไปเหมือนอย่างที่ธนัททำ

“จุ้บ…” ส่วนธนัทเองก็ยังคงมัวเมาอยู่กับริมฝีปากของณดลไม่เลิก

“พอได้ลองชิมแล้วมันหยุดไม่ได้จริงๆ ฉันกลายเป็นคนโลภไปซะแล้ว”

“ผมก็เป็นคนโลภเหมือนกันครับ” ณดลบอกก่อนจะรีบหลบตาสายของอีกฝ่ายด้วยความเขิน

“น่ารักชะมัด”

ร่างหนาของณดลถูกดันให้นอนราบลงบนเตียงนิ่มก่อนที่ธนัทจะเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมและใช้ริมฝีปากไล่จูบไปทั่วเรือนร่างที่พอจะมีกล้ามเนื้อจากการทำงานหนักและออกกำลังกายบ้าง ถึงจะไม่ได้มีกล้ามเนื้อขึ้นชัดเจนเหมือนของเขาแต่มันก็ดูน่าหลงไหลกว่าที่คิด โดยเฉพาะส่วนอกที่มีเนินกล้ามเนื้อกับยอดอกสีชมพูสวยที่ตัดกับสีผิวของเจ้าตัว

"อ้ะ...อื้ออ ค...คุณธนัท" ณดลหลุดเสียงครางกระเส่าเมื่อยอดอกถูกลิ้นร้อนของธนัทตวัดเลียหยอกล้อจนมันชุ่มแฉะไปด้วยน้ำลาย มันเป็นความรู้สึกและประสบการณ์แปลกใหม่ที่รู้สึกดีจนอดกลั้นเสียงครางของตัวเองไว้ไม่ได้

"อืม...จุ้บ น่ารักจัง…จ๊วบๆๆ" ธนัทเอ่ยชมก่อนจะใช้ลิ้นเล่นสนุกต่อ

ณดลไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ได้ว่ามันคืออะไร เขารู้เพียงแค่ว่ารู้สึกแปลกๆที่บริเวณท้องน้อยและชอบที่ถูกธนัทสัมผัสแบบนี้ ชอบมากเสียจนเผลอแอ่นอกขึ้นสู้กับลิ้นที่ทั้งตวัดเลียพร้อมดูดดึงหยอกเย้ากับยอดอกของเขาอย่างชอบใจ

"ร...รู้สึก...อื้ออ"

"รู้สึกอะไรเหรอ...แผล่บบ"

"ค...คุณธนัท อือ...ผมว่ามันแปลกๆ อะอ่าา ต...ตรงนั้น อย่านะครับ" มือร้อนที่แสนซุกซนของธนัทเคลื่อนขยับมาลูบสัมผัสท่อนเอ็นสีเข้มของณดลที่กำลังตื่นตัว เขาใช้มือขยับชักรูดจนตั้งลำสู้และพองขยายเต็มที่แต่ขนาดของมันเกือบทำให้เขาหมดความมั่นใจ

"แปลกแบบนี้รึเปล่า" ธนัทเร่งจังหวะในการขยับชักรูดให้ไวขึ้นจนณดลส่งเสียงร้องครางออกมาไม่หยุด แม้จะรู้สึกอายแต่ณดลก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ทำได้เพียงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์

"อ่ะอ่าา...อื้ออ มันเหมือน...เหมือนจะปวดห้องน้ำ" ณดลบอกความรู้สึกของตัวเอง

"ไม่ต้องกังวล ถ้าทนไม่ไหวก็ปล่อยมันออกมา"

"อ่ะอื้อ...ม...มันอ่ะ...อ่าา" ร่างหนากระตุกเกร็งก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาใส่มือของธนัทที่โอบกำรอบไว้อยู่

"เก่งมากเลยณดลของฉัน" ธนัทเอ่ยปากชมพลางจูบซับที่ขมับของณดลเพื่อให้รางวัล

หลอดเจลหล่อลื่นถูกเปิดออกก่อนจะถูกบีบใส่ที่นิ้วของธนัทแล้วป้ายลงที่ช่องทางสีสวย

"อือ...จ...เจ็บ" ณดลร้องออกมาเบาๆเมื่อนิ้วเรียวยาวของธนัทกำลังกดแทรกเข้าไปภายในช่องทางของเขา

ธนัทขยับนิ้วหมุนควงอยู่ภายในเพื่อให้ช่องทางได้คุ้นเคยและผ่อนคลาย ก่อนที่จะต้องรองรับในสิ่งที่มันใหญ่โตกว่านี้

"ฉันขอโทษ ยังเจ็บอยู่ไหม" ธนัทพูดกระซิบที่หูข้างซ้ายของณดลก่อนจะประทับจูบลงที่แก้มนิ่มเพื่อปลอบโยน

"ด...ดีขึ้นแล้วครับ" ณดลบอกพร้อมยิ้มให้ทำเอาธนัททนไม่ไหวจนต้องประกบจูบลงบนริมฝีปากนั้นอีกครั้ง

"อืออ...อึก…อืม"

"อืมม…จ๊วบ"

"อ่ะ! ต...ตรงนั้น!!" ณดลร้องครางออกมาเมื่อปลายนิ้วกระแทกเข้าที่จุดกระสันภายใน ธนัทคนขี้แกล้งก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะแทรกนิ้วเข้าไปอีกแล้วขยับกระแทกที่จุดนั้นย้ำๆ จนณดลส่งเสียงครางออกมาไม่หยุดช่องทางขมิบตอดนิ้วของเขาระรัว

"รู้สึกดีจนครางออกมาไม่หยุดเลยนะ" ธนัทพูดขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงคลอเคลียไปมากับใบหน้าของณดลไม่เลิก แล้วค่อยไล่พรมจูบลงมาเรื่อยๆเพื่อช่วยให้ณดลผ่อนคลายจนแทรกนิ้วที่สามเข้าไปได้สำเร็จ

"ร...รู้สึกดีครับ" ณดลตอบตามความรู้สึกพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

"เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีมากกว่านี้ อาจจะเจ็บแต่เธอต้องพยายามผ่อนคลาย อย่าเกร็งแล้วมันจะค่อยๆดีขึ้นเอง" ธนัทถอนนิ้วทั้งสามออกแล้วแทนที่ด้วยท่อนเอ็นของเขาที่จ่อรอพร้อมจะกระแทกกายเข้าไปสุดแรง แต่ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไปเพราะณดลยังไม่เคยมีประสบการณ์

"จะเข้า...ได้เหรอครับ" ณดลคนซื่อถามออกมาด้วยความกล้าๆกลัวๆ

"ได้สิ เชื่อฉันนะ" ส่วนหัวของท่อนเอ็นอุ่นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในช่องทาง

ณดลรู้สึกเจ็บแต่น้อยกว่าที่คิดไว้

"จ...เจ็บ ฮึก...ผมเจ็บ" เมื่อช่องทางรองรับท่อนเอ็นเข้ามาได้ทั้งหมดณดลก็ร้องไห้สะอื้นออกมาเพราะมันเจ็บ...เจ็บกว่าที่คิดไว้แล้ว!

"ขอโทษ…ฉันขอโทษนะ" ธนัทพูดออกมาอย่างรู้สึกผิดแต่เขาก็ไม่สามารถที่จะหยุดได้ ร่างกายของเขามันต้องการณดล ต้องการเพียงแค่ณดลเท่านั้นและโชคดีที่ยาไม่ได้แรงมากจนถึงขนาดทำให้ขาดสติจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะถูกณดลเกลียดไปแล้วก็ได้

"ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจเอง"

"อ่าา...ถ้าโอเคแล้วบอกฉันนะ"

"ข…ขยับเลยก็ได้ครับ ผมโอเคแล้ว" เมื่อผ่านไปสักพักณดลที่พอจะปรับตัวได้และรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของอีกฝ่ายที่กำลังปะทุอยู่จึงบอกพร้อมกับแก้มนิ่มที่ขึ้นสีด้วยความเขิน

"น่ารัก" ธนัทพูดชมแล้วค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเพราะกลัวว่าณดลจะเจ็บ

"อ่ะ..อือ..."

"ซี๊ดด...เธอรัดแน่นมาก" ยิ่งณดลเกร็งช่องทางภายในก็ขมิบตอดท่อนเอ็นของธนัทระรัว นั่นยิ่งทำให้เขาแทบจะคลั่งตายเพราะพยายามควบคุมให้ตัวเองอ่อนโยนให้ได้มากที่สุดแต่คนตรงหน้าก็ช่างน่าจับแกระแทกซะเหลือเกิน

"มันใหญ่มากเลย" ณดลบอกเมื่อรู้สึกว่าท่อนเอ็นของธนัทที่อยู่ภายในช่องทางของเขามันขยายตัวขึ้นแถมยังครูดรูดไปมากับผนังด้านใน

"ฮึ่มม เสียวสุดๆเลยณดล อยากจับเธอกระแทกแรงๆจัง" ธนัทบอกพร้อมสองมือที่จับรั้งเอวของณดลไว้แล้วซอยสะโพกขยับเข้าออกให้ถี่ขึ้น

สวบ...สวบๆ...สวบๆๆ

"อ้ะอืออ..เข้ามาลึกอ่ะๆ...อื้ออ้าๆ คุณธนัท"

ความรู้สึกเจ็บในตอนแรกเริ่มจางหายไปแล้วถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกที่ณดลคิดว่ามันแปลกแต่ก็ดี ท่อนเอ็นยังคงขยับเข้าออกกระแทกจุดเสียวกระสันด้านในจนเขาต้องจิกมือลงบนที่นอนเพื่อระบายความรู้สึก สองขาที่ตั้งชั้นอ้าออกมากขึ้นพร้อมกับสะโพกที่เริ่มแอ่นรับแรงกระแทกตามสัญชาตญาณ

"อ่าา...ตอดเก่งจังเลย"

"อึกอื้อๆๆ...ดี....ดีจังอ้ะๆๆ"

"อ่าา ฉันก็รู้สึกดี ดีมากเลยณดล"

"อ่ะๆๆ...ร...แรงกว่านี้ก็ได้นะครับ อ่าาส์" ธนัทจัดให้ตามที่หมีน้อยของเขาร้องขอ

สวบๆๆ...สวบบ..สวบบ!!

"อ๊าๆๆ...อ่ะๆๆ...อ่าา"

"อ่าา ณดล...ณดลของฉัน จุ้บ...จุ้บ" ช่วงล่างสอดประสานพร้อมกับขยับโยกเป็นจังหวะ ส่วนบนธนัทก็ใช้ลิ้นร้อนปรนเปรอยอดอกอวบของณดลทั้งสองข้างสลับไปมาจนมันเริ่มบวมช้ำและตีตราฝากรอยสีกุหลาบไว้หลายจุด

"อื้ออ...คุณธนัท"

"ว่ายังไง เรียกฉันหรือว่าแค่ครางกันนะ"

"อ่ะๆๆ...อ้ะๆ...ลึกอื้อ..ลึกมาเลยอ่ะๆ"

"แล้วชอบลึกๆรึเปล่า"

"อ่ะอือๆอืออ...ช…ชอบครับ" ณดลครางเสียงกระเส้า

"ฉันก็ชอบ เธอตอดรัดฉันดีจังเลยคนดี"

พั่บๆๆ..พั่บๆ...พั่บบๆๆๆ

เสียงของเนื้อเปลือยดังกระทบกันสลับกับเสียงร้องครางอย่างสุขสมของทั้งสอง ธนัทรู้สึกดีที่คนตรงหน้าของเขาคือณดล ส่วนณดลก็รู้สึกดีกับประสบการณ์ที่ธนัทเป็นคนมอบให้ก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยความสุขออกมาพร้อมกัน

"อ่าา...มันดีมากเลยณดล จุ้บ..จุ้บ!" ธนัททิ้งตัวลงนอนทับบนตัวของณดลพร้อมกับจุ้บคลอเคลียไปกับริมฝีปากหนา

"ดีขึ้นไหมครับ" ณดลถามด้วยความเป็นห่วง

"ได้ปล่อยออกมาก็ดีขึ้น แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ต้องได้ปล่อยอีก”

"ค...ครับ"

"แปลว่าตกลงนะ"

"อืมม..." ณดลตอบกลับด้วยการที่เป็นฝ่ายประกบจูบ ก่อนที่บทรักอันแสนเร่าร้อนจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง เพราะร่างกายของณดลเริ่มชินแล้ว ธนัทจึงไม่ได้ออมแรงเหมือนอย่างรอบแรกที่ทำ เขาตักตวงรสสวาทจากณดลจนอีกฝ่ายร้องครางเสียงแหบแต่ก็ยังสู้ไม่ถอย ณดลเองก็ขึ้นนั่งขย่มเพื่อเอาใจเขาจนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานหลายชั่วโมง ไม่รู้เพราะฤทธิ์ยาหรือความต้องการที่เขากักเก็บไว้กันแน่ถึงทำให้เขามีแรงจัดหนักได้ถึงขนาดนี้

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   29. ความสุขในชีวิต [End]

    ณดลสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เกิดขึ้นในที่ทำงาน หลังจากที่เขาตัดสินใจใช้สถานะแฟนกับธนัทอย่างเป็นทางการ จากทุกครั้งที่เวลาเดินผ่านเอาเอกสารไปให้เขามักจะถูกเหล่าพนักงานมองเหยียดหรือไม่ก็หันไปพูดซุบซิบนินทา หนักหน่อยก็พูดว่าขึ้นมาลอยๆซึ่งเขาก็ทำได้เพียงปล่อยผ่านไป แต่ปัจจุบันกลายเป็นว่าคนพวกนั้นต่างพากันส่งยิ้มมาให้เขาแม้จะเป็นรอยยิ้มแห้งๆก็ตาม บางคนเมื่อก่อนเดินแทบจะชนเหมือนกับว่ามองไม่เห็น ตอนนี้กลับก้มหัวให้เขาแล้วรีบเดินไปและที่สำคัญไม่มีใครใช้ประโยคและน้ำเสียงที่พูดดูถูกหรือจิกหัวใช้เหมือนก่อนหน้านี้กับเขาอีกเลย คนที่จะไขข้อสงสัยได้ก็มีเพียงแค่คุณแฟนของเขาที่กำลังนั่งทำงานอยู่ “คุณธนัทครับ ผมมีอะไรอยากถาม” “ว่าไงครับที่รัก” ธนัทตอบรับเสียงหวานพร้อมสรรพนามที่ทำเอาณดลจั๊กจี้ทุกครั้งที่ได้ยิน “ต้องเป็นฝีมือของคุณแน่ๆเลยใช่ไหมครับ ที่ทำให้คนอื่นมีท่าทางแปลกๆกับผม พวกเขาดูเกร็งแล้วก็ไม่แกล้งผมเหมือนเมื่อก่อน” “ฉันทำอะไร…ไม่ได้ทำอะไรเลย” ธนัทปฏิเสธ “ไม่เชื่อครับ บอกผมมาเลยนะถ้าไม่ยอมบอก ไม่ให้นอนกอด” ณดลพูดขู่ “พวกนั้นคงเห็นโพสต์ของฉันละมั้ง” ธนัทขยับเก้าอี้เลื่อนมาอยู

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   28. ชอบเธอไปทั้งตัว [NC18+]

    ในทุกครั้งที่จะมีความสัมพันธ์ทางกายกัน ธนัทมักจะชอบเอ่ยขออนุญาตอยู่เสมอเป็นเหมือนการถามความยินยอม แม้ว่าส่วนใหญ่จะเปลื้องผ้าเหลือแต่ตัวเปลือยๆกันแล้วก็ตาม แต่ก็นับว่าเป็นความน่ารักของเจ้าตัวที่ทำให้เขาแอบประทับใจ “ครับ” ณดลตอบตกลง ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดดูดดึงยอดอกของณดลทั้งสองข้างจนมันชุ่มไปด้วยหยาดน้ำสีใสแถมยังตั้งชูชันขึ้นอย่างน่าอาย แต่เขากลับกลายเป็นคนลามกที่ชอบให้ธนัทให้ลิ้นห่อแล้วดูดดึงมันเล่น และเพียงแค่นั้นส่วนกลางกายของเขาก็เริ่มแข็งมีอารมณ์ขึ้นมา “แค่ดูดนมเธอก็แข็งซะแล้วหมีน้อย” ธนัทเอ่ยแซวด้วยความเอ็นดูก่อนจะลากลิ้นขยับลงมาจนถึงท่อนเอ็นอวบ “อ๊าา…อื้ออ บ...แบบนี้” “อื้ออ…อ่ะอ่าา” ณดลร้องครางพลางแอ่นสะโพกสู้ริมฝีปากของธนัทที่กำลังครอบครองท่อนเอ็นของเขาเข้าไป “อืมม…อึกก” “อื้ออ…อ่ะอ้าา…ส...เสียวนะครับ” “อืม…จ๊วบบ…แผล่บๆ…แผล่บ” ธนัทถอนริมฝีปากออกแล้วใช้มือกำท่อนเอ็นไว้ ก่อนจะเปลี่ยนมารัวลิ้นที่ส่วนหัวแดงจนณดลครางเสียงดังกระเส้า สองมือหนาที่เขาเฝ้าถนอมช่วยบำรุงจนเริ่มกลับมานิ่มขึ้นจิกลงบนหัวของเขาเพื่อระบายความเสียว “อื้ออ...เสียว…อ่าา…คุณธนัทอื้อออ” สะโพกมนส่ายร่าไปมา ก่อ

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   27. คำสารภาพของคนปากแข็ง

    ณดลเข้าไปให้ปากคำเป็นเวลากว่าสองชั่วโมงก่อนจะถูกปล่อยตัวออกมา โดยที่ทางเจ้าหน้าที่นำตัวของผู้ต้องหาทั้งสี่เขาฝากขังไว้ก่อน เนื่องจากมีพฤติกรรมที่ดูอันตรายพยายามที่จะเข้ามาทำร้ายผู้เสียหาย “เป็นไงบ้าง” เป็นภวิตาที่เอ่ยถาม ส่วนธนัทที่ถึงแม้จะเป็นห่วงแต่ก็แค่มองมาเฉยๆไม่ได้พูดอะไร “ผมเล่าเรื่องทุกอย่างที่ถูกกระทำให้ทางตำรวจหมดแล้วครับ เล่าทุกอย่างเลย…” ณดลบอก “กลับได้แล้วใช่ไหม” ภวิตาถาม ณดลพยักหน้าหงึกๆเป็นคำตอบ “งั้นกลับกันเถอะ นี่ก็เก๊กหน้านิ่งอยู่ได้” ภวิตาหันไปบ่นลูกชายของตัวเอง “อารมณ์ไม่ดีครับ” ธนัทตอบมาสั้นๆ “ขอโทษครับ” ณดลบอกแต่ธนัททำเมิน “ทำทรงไปงั้นแหละ เชื่อแม่” ภวิตาพูดให้กำลังใจณดลที่ทำหน้าเหมือนหมีหงอยอยู่ “คุยกันดีๆ แม่ไปพักก่อน” เมื่อกลับมาถึงบ้านภวิตาก็รีบปลีกตัวออกไปเพื่อให้ลูกทั้งสองได้ปรับความเข้าใจกัน “จะกลับห้องตัวเองหรือจะขึ้นไปห้องฉัน” ธนัทถามโดยที่ไม่แม้แต่จะชายตามอง “ขออนุญาตไปห้องของคุณได้ไหมครับ” “งั้นก็ตามมา” ธนัทเดินนำขึ้นไปที่ห้องโดยที่ไม่ได้เดินรอเหมือนอย่างทุกที “ขอโทษครับ/เธอไม่เชื่อใจฉันเหรอ” ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกันทันทีที่เข้ามาในห้อง “เ

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   26. เพราะไว้ใจคนผิด

    “วันนี้มันไม่อยู่เหรอวะ” ป้าสายบัวพูดขึ้นเมื่อยืนเคาะประตูห้องของณดลมาพักใหญ่แต่ไม่มีใครออกมาเปิดประตูให้ “มันหลบอยู่เปล่า ก็ป้าเล่นไปขู่จะแทงตามันอ่ะ” กระแตพูด “จริงๆตัวมันก็ใหญ่นะแต่เสือกใจเซาะกลัวพวกเราซะงั้น” กระถินพูดขึ้นเพราะณดลตัวใหญ่กว่าแค่ตบพวกเธอทีเดียวน่าจะหลับไปหลายวัน “ก็ดีแล้วที่มันใจเซาะเราจะได้ไถเงินมันได้ แถมยังได้กินของดีๆที่คุณเขาซื้อมาให้มันอีก ถึงว่าไม่มาแดกข้าวที่โรงครัวเลยเพราะติดหรูกินแต่อาหารดีๆนี่เอง” “พวกมึงมาทำอะไรที่หน้าห้องไอ้ณดล!” เสียงของตาทองที่ตะโกนถามทำเอาสามสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ป้าสายบัวรีบพูดกระซิบให้ทำตัวให้เป็นปกติ “เอ้า! กูถามไม่ตอบหูตึงกันแล้วรึไง” ตาทองพูด “ทำอะไร กูไม่ได้ทำอะไร แค่มาดูไอ้ณดลมันเป็นยังไงบ้าง” ป้าสายบัวตอบ “คนอย่างมึงน่ะเหรอจะมาดูดำดูดีไอ้ณดล” ตาทองไม่เชื่อคำพูดของอีกฝ่าย “ทำไม กูก็อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง เห็นวันนี้เงียบๆไม่มีใครเอาอะไรมาให้มัน กลัวมันจะอดตาย” “มันไปทำงานกับคุณธนัทแล้ว” “อ่อ งั้นกลับไปทำงานกันต่อเถอะพวกเรา” สามสาวที่ได้คำตอบก็แยกย้ายกลับไปทำงานที่โรงครัวต่อ แต่ตาทองยังคงสงสัยและรู้สึกแปลกใจ

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   25. คำโกหก

    “เรียกอีกทีเอาแบบไม่เกร็ง” ภวิตาบอกพร้อมยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู “เอ่อ…เกร็งครับ” ณดลยอมรับออกมาตรงๆ “ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าครับแม่ ณดลยังคงปรับตัวไม่ทัน” ธนัทช่วยพูด “ก็ได้ๆ ตอนนี้ก็เรียกตามที่สะดวกใจไปก่อนแล้วกัน สนิทกันขึ้นเมื่อไหร่ค่อยเรียกแม่” ภวิตารับฟังก่อนจะพาเปลี่ยนเรื่องด้วยการเอาขนมที่เธอซื้อมาฝากมาป้อนให้ณดล “อร่อยมากเลยครับ” “อร่อยก็กินเยอะๆ ถ้าชอบเดี๋ยวแม่เหมามาให้” ภวิตาเริ่มแทนตัวเองว่าแม่เพื่อละลายพฤติกรรมระหว่างกัน “เกรงใจครับ แค่นี้ก็ดีใจมากๆแล้วครับ” “ไม่ต้องเกรงใจกันหรอก เราคนกันเอง” ยิ่งบอกว่าคนกันเองณดลยิ่งรู้สึกเกร็ง แผลของณดลไม่มีอาการติดเชื้อและค่อยๆแห้งทำให้หมออนุญาตให้กลับบ้านได้โดยนัดวันที่จะตัดไหมอีกที มีแค่ดวงตาข้างซ้ายที่ยังไม่หายดีทำให้ยังไม่สามารถกลับไปทำงานได้ เขาจึงขอย้ายกลับมาที่ห้องพักของตัวเองเพื่อให้สะดวกและง่ายต่อการใช้ชีวิตระหว่างที่ธนัทต้องไปทำงาน โดยมีตาทองคอยช่วยเอาอาหารมาให้เพราะภวิตาต้องไปช่วยงานธนัทแทนณดล ก๊อก ก๊อก “ครับๆ ตาทองเหรอครับ…เมื่อกี้พี่ตุ่นเอาข้าวมาให้ผมแล้วนะครับ” ณดลค่อยๆเดินมาเปิดประตูให้เพราะคิดว่าเป็นตาทองที่มาหา

  • คุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)   24. เรียนรู้และเริ่มต้นใหม่

    “ฉันพูดจาไม่ดีกับณดลไว้มาก ไม่รู้เลยว่าเขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง…ฉัน” ภวิตาที่เริ่มสำนึกคิดได้พูดออกมา “คุณหญิงไม่รู้ไม่ผิดครับ แต่ที่ผิดคือการไปพูดจาดูถูกทำร้ายจิตใจกัน ถ้าเราเป็นเหมือนมันแล้วโดนพูดแบบนั้นใส่เป็นผมคงเสียใจไม่น้อยเลยครับ มันเป็นแบบนั้นก็นับว่าโชคร้ายแล้วเราอย่าไปทำตัวใจร้ายบั่นทอนใจมันเลยนะครับ” ภวิตาพยักหน้ารับฟังในสิ่งที่ตาทองพูด “อีกอย่างที่ผมอยากจะบอกคือเราอย่าไปตัดสินคนที่รูปลักษณ์ภายนอก ต้องศึกษาเนื้อในของเขาก่อนแล้วค่อยตัดสินว่าคนนั้นเป็นยังไง และไม่ใช่เอาแต่เชื่อคำพูดยุยงของคนอื่น ลองได้มารู้จักเจ้าณดลก่อนแล้วคุณหญิงก็จะเข้าใจว่าทำไมคุณธนัทถึงเลือกมัน” ตาทองพูดสอน “ฉันเข้าใจแล้ว…ฉันเอาแต่คิดว่าสิ่งที่ฉันเลือกมันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก แต่จริงๆสิ่งที่ฉันควรสนใจมากกว่านั้นคือความสุขของเขา ถ้าเขาอยู่กับใครแล้วมีความสุขฉันก็ควรสนับสนุนเขาในฐานะแม่ ฉันผิดเองที่เอาแต่เชื่อคำพูดของคนอื่นแล้วตัดสินณดลจากสิ่งที่ได้ยิน” ภวิตานั่งคิดทบทวนตัวเองสักพักก่อนจะพูดออกมา ที่ผ่านมาเธอไม่ชอบณดลเพราะฟังคำของป้าชม้อยแม่บ้านคนสนิทที่คอยโทรรายงาน ซึ่งแน่นอนว่ามีแต่เรื่องไม่ดีที่ณ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status