23.รับผิดชอบคำพูดไหวรึเปล่า?

เบลล่าถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

“อย่าลืมเงินสิบล้านที่ตกลงกันไว้ก็แล้วกันค่ะ!!”

เอซยกมือขึ้นมาจับปลายผมของเบลล่า

“ท่านเคาน์ควรจะลุกขึ้น…”

“ไม่เอา…เดี๋ยวเกิดสตรีผู้นั้นกลับมาจะทำยังไง”

“ข้าคิดว่าข้าควรจะพาคิร่ากลับได้แล้วค่ะ นี่มันดึกมากๆ”

“องค์รัชทายาทไม่มีทางยอมให้เจ้าพาเลดี้เคนเนดี้กลับหรอก…เขามิใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ ด้วย…”

“องค์รัชทายาท?”

เอซส่งยิ้มให้เบลล่าก่อนที่เขาจะหลับตาลง

“เตรียมตัดชุดร่วมงานเอาไว้ได้เลย…ยังไงเพื่อนของเจ้าก็ต้องได้แต่งงานแน่นอน”

มันใช่เรื่องมาพูดเล่นไหม!! ทว่าพอเบลล่าเงยหน้าขึ้นมาคิร่าก็ดื่มเหล้ารัมแก้วที่สี่หมดพอดี….

ดวงตาของคิร่าปิดสนิทเธอล้มลงในอ้อมกอดของวัลโด้…เขาอุ้มเดินขึ้นมาก่อนจะทำท่าราวกับจะเดินจากไป

“พานางไปไม่ได้นะ…เพคะ!!”

“เหตุใดถึงไม่ได้ เจ้าก็รู้แล้วนี่ว่าข้าเป็นใคร กล้ามาขวางงั้นหรือ?”

“มันไม่เหมาะสมอีกทั้งคิร่าเป็นสตรีที่ยังไม่แต่งงาน คนอื่นจะนินทาเอาได้!!”

เบลล่าผลักเอซให้ลุกขึ้น เธอเดินไปขวางทางของวัลโด้เอาไว้

“ได้โปรดเถอะค่ะ ข้าเป็นคนพานางมา ข้าไม่อาจจะปล่อยให้นางไปกับพระองค์ได้จริงๆ”

เอซเดินเข้ามาก่อนจะดึงเบลล่าไปกอด..เขาแบมือออกแล้วมองไปที่องค์รัชทายาท

“เอาตราประจำพระองค์ออกมาให้นางสิครับ เคาน์เคนเนดี้หวงน้องสาวมาก หากว่าพระองค์จะพานางไปก็ควรมีหลักประกันเอาไว้นางกล่าวอ้างกับพี่ชายของเลดี้เคนเนดี้…”

วัลโด้พยักหน้าให้เซอร์เคล ท่านเซอร์นำตรารูปดวงอาทิตย์สีทองวางในมือของเอซ

“ใครบอกว่าข้าจะยอม! ตราอะไรข้าก็ไม่เอาทั้งนั้น..ข้าไม่ยอมให้! นี่! ปล่อยนางนะโว้ย!”

วัลโด้อุ้มคิร่าออกไปโดยไม่สนใจคำโวยวายของเบลล่าเลย…เอซอุ้มเบลล่าขึ้นมาก่อนจะพาเธอเดินออกไปที่ประตูด้านหลังด้วยรอยยิ้ม

“กล่าวเช่นนั้นกับองค์รัชทายาท ไม่กลัวหัวหลุดจากบ่ารึไง?”

“ข้าเป็นภรรยาของท่านเคาน์ หากข้าจะถูกประหารเพราะเรื่องแค่นั้น ท่านก็ต้องโดนด้วย!!”

เอซยกยิ้ม สตรีผู้นี้ช่างสรรหาคำพูดมาให้เขาอารมณ์ดีซะจริง เบลล่าหยุดเดินทันทีเมื่อมาถึงรถม้า

“ขึ้นสิ ข้าจะไปส่ง”

“ไม่ค่ะ ข้าจะเดินกลับเอง!!”

เธอจะไม่ขึ้นรถม้าเด็ดขาดเพราะเธอรู้ว่าชายผู้นี้จะต้องแอบล่วงเกินเธอเป็นแน่ ราวกับเอซสามารถอ่านใจของเบลล่าออก เขาจึงไม่พาเธอเดินขึ้นรถม้า แต่เขากลับพาเธอเดินไปบนถนนที่เริ่มจะไร้ผู้คนแทน

“ใส่ชุดสาวชาวบ้านแล้วพากันมาเที่ยว…เจ้านี่ช่างแปลกคน…”

“คนที่มาวางแผนให้ข้าเจอภรรยาตัวเองอยู่กับชายอื่นไม่แปลกกว่างั้นหรือคะ?”

“ข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าอย่างกล่าวว่านางเป็นภรรยาของข้าเพราะนางมิได้เป็น…”

เบลล่าถอนหายใจ เธอมองที่ใบหน้าของท่านเคาน์ริชแมนอีกครั้ง

ชายผู้นี้…เป็นคนที่เธอยังหาจุดอ่อนเขาไม่พบ รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเขามันมิใช่รอยยิ้มที่เกิดมาจากการมีความสุข แต่เป็นรอยยิ้มที่เขายิ้มเพื่อให้คนอื่นรับรู้ว่าเขามีความสุข

อีกทั้งกำแพงของเขานั้นหนากว่าคิร่าเยอะเลย…บุรุษผู้นี้มีปริศนาเต็มไปหมดแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ช่างเพราะเธอมีหน้าที่เพียงแค่ให้เขาหย่ากับเคาน์เตสเท่านั้น

เรื่องอื่นไม่จำเป็นต้องนำมาใส่ใจ

……..

วันนี้เป็นวันที่เบลล่าตื่นสาย…การนอนที่บ้านมันดีจริงๆ ด้วยสินะ!!

เธอจัดการลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาและแต่งตัว วันนี้มีนัดกับนายหน้าที่ดิน เธอจะไปดูที่ดินบนภูเขาเออเกรย์ พร้อมทั้งจ่ายเงินค่าซื้อที่ดิน

เบลล่าตกใจมากๆ ตอนที่เห็นยอดเงินในบัญชี เพราะท่านเลโอไม่ได้ฝากมาให้เธอหนึ่งล้าน แต่เขาฝากเงินเข้ามาให้เธอสิบล้านเหรียญ…

นั่นหมายความว่าต่อให้จ่ายค่าที่ดินไปแล้วเธอก็ยังเหลือเงินเอาไว้จ้างคนงานมาทำเหมืองด้วย!! ความฝัน ที่กำลังจะเป็นความจริง!!

เบลล่ายกยิ้มให้กับวันที่ดีที่สุดชีวิตของเธอ…

“ผลัวะ!!”

ประตูห้องนอนของเธอมันกระเด็นออกมาอีกครั้ง…รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของเบลล่าช้าๆ

“เบล! ให้ตายเถอะ!!”

คิร่าวิ่งเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน!!

“พระเจ้า…เขาคือองค์รัชทายาท!! เมื่อเช้าเขาพาข้าเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิพร้อมทั้งสั่งให้ยกเลิกทุกงานหมั้นและงานแต่งของข้ากับดยุคแม็คซิมัส!!”

“นั่นมันก็…ดีแล้วไม่ใช่รึไง”

“เบล ข้ายังไม่ได้ซัดหน้าโลเวลสักครั้งเลย!!..อีกทั้งหลังจากนี้ข้าจะต้องเตรียมตัวเรียนมารยาทของพระราชวังเพราะเขาประกาศวันแต่งงานออกมาแล้ว!!”

….เธอควรจะตกใจคำกล่าวไหนของคิร่าดีนะ ควรจะตกใจเรื่องไหนก่อน…

“เจ้า..ใจเย็นๆ ก่อนนะ..ค่อยๆ เล่า”

คิร่ายกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้

“เมื่อคืน…ข้าเมามาก…”

คิร่าในตอนนั้นลืมตาขึ้นมามองหน้าของวัลโด้ เธอยกมือขึ้นมาจับที่หน้าของเขา

“เรากำลังจะไปไหนกันคะ?”

“ไปที่ที่มีเพียงแค่เราสองคน”

“ท่านก็ทราบว่าข้ากำลังจะแต่งงาน…จะเป็นชายชู้ให้ข้าจริงๆ เหรอคะ?”

“เจ้ายังจะแต่งงานกับเศษสวะเช่นนั้นอยู่อีกหรือ? …ทั้งที่เขานอกใจเจ้า!!”

“การแต่งงานของข้าจัดขึ้นมาเพราะว่าเคนเนดี้ต้องการลงทุนธุรกิจกับแม็คซิมัส ข้าต้องพึ่งพาอำนาจของท่านดยุคอยู่เรื่องระหว่างตระกลูเช่นนี้ข้าไม่อาจจะตัดสินใจเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบได้หรอกค่ะ..”

“เหตุใดถึงต้องการอำนาจ? ”

คิร่ายกยิ้ม..เป็นรอยยิ้มที่เจอปนไปด้วยความเศร้า

“ท่านอาจจะไม่ทราบว่าท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าจากไปแล้ว เคนเนดี้ไม่มีชนชั้นสูงหนุนหลังอยู่เลย ท่านพี่ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้ตระกลูของเราสามารถยืนในสังคมของชนชั้นสูงได้…และในตอนนี้มันก็ราวกับว่าตระกลูของข้ากำลังมีปัญหาด้านการลงทุน เราจำเป็นต้องมีชนชั้นสูงที่มีอำนาจมาหนุนหลัง การแต่งงานของข้าถูกจัดขึ้นมาเพื่อสิ่งนั้น…”

วัลโด้มองที่ใบหน้างดงามของคิร่า เขายกมือขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของเธอ

“หากเจ้าแต่งงานกับแม็คซิมัส จะต้องแลกมากับความสุขทั้งชีวิตของเจ้า..รอยยิ้มที่งดงามนี่จะหายไปตลอดกาล…”

เธอยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา

“ข้ามิอยากจะสูญเสียรอยยิ้มไป..แต่ดูเหมือนสตรีเช่นข้าจะไร้ทางเลือก ว่าแต่ท่านเป็นชนชั้นสูงรึเปล่าคะ?”

เขาขบกัดที่นิ้วของเธอเบาๆ อย่างมันเขี้ยว

“ชนชั้นสูงงั้นหรือ? …ไม่เชิงว่าเป็นอย่างนั้นหรอก”

“เช่นนั้นท่านพอจะมีอำนาจบ้างไหมคะ? ..คงจะดีหากคนที่ข้าต้องแต่งงาน คือคนที่สามารถดึงดูดความสนใจข้าได้…เช่นท่าน…”

คิร่าลุกขึ้น…เธอจับใบหน้าของวัลโด้เอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขามีโอกาสหลบหนีจากจุมพิตของเธอ…จุมพิตที่แสนจะอ่อนโยนและนุ่มนวล

เป็นจูบที่มีรสเหล้ารัมติดอยู่ที่ปลายลิ้น…เขารับทุกการปลุกเร้าของเธอจนกลายมาเป็นเธอที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาบนพื้นของรถม้า…

แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาที่หน้าต่างของรถม้า สะท้อนใบหน้าที่งดงามแต่ทว่าแดงซ่านของเธอ

ใบหน้าของคิร่ามันกำลังเห่อร้อน…เธอไม่รู้ว่าที่เธอกำลังร้อนมันเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้ารัมหรือว่าเป็นฤทธิ์จุมพิตของเขากันแน่

“รับผิดชอบคำพูดไหวรึเปล่า….”

เขาเอ่ยถามในขณะที่เรายังคงสบตากัน…

“หากว่าข้าไม่ได้กำลังฝันไป…ข้าก็อยากจะรู้จักท่านให้มากกว่านี้…อยากให้ท่านสัมผัสข้า…มากกว่านี้อีกหน่อย”

วัลโด้ยกยิ้ม

“บนนี้ไม่ได้…เจ้าควรจะอดทนรอให้ถึงพระราชวังก่อน…”

หลังจากกล่าวจบวัลโด้ก็ก้มหน้าลงมาส่งมอบจุมพิตที่ร้อนแรงประดุจจะหลอมละลายเธอ…คิร่าทำได้เพียงโอบกอดเขาเอาไว้เท่านั้น

……เมื่อครู่เขาบอกว่ารอให้ถึงคฤหาสน์ก่อนใช่ไหมนะ?

“มันไม่ใช่คฤหาสน์เบล มันคือพระราชวังต่างหาก!”

เบลล่ายกมือขึ้นมาปิดปากของเธอก่อนที่จะกรีดร้องออกมา!!

“พระเจ้าแสดงว่าเมื่อคืนเจ้ากับองค์รัชทายาท…..”

ใบหน้าของคิร่านั้นขึ้นเป็นสีแดงฉาน เธอพยักหน้าเบาๆ

“ให้ตายเถอะ!!..นี่มันก็ดีสุดๆ ไปเลยไม่ใช่รึไง อย่างกับในนิยายเลย รักแรกพบขององค์รัชทายาทและเลดี้ผู้งดงาม…แล้วเจ้าจะมาเครียดทำไม!!”

“…..ข้าไม่ได้เครียด แต่ข้ากำลังเขินต่างหาก..เมื่อเข้าตอนที่ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นขององค์รัชทายาทพระองค์ตรัสถามข้าว่า ‘เจ้าเชื่อเรื่องรักแรกพบรึเปล่า’ ”

“หื้อ! น่าอิจฉาสุดๆ”

“ว่าแต่เจ้าแต่งตัวจะไปไหน?”

เบลล่าส่งยิ้มให้คิร่า

“ข้าจะไปซื้อที่ดิน…ไปด้วยกันไหม?”

“สุดยอด!!..ถึงไม่รู้ว่าเจ้าจะซื้อที่ดินตรงไหนแต่ ยินดีด้วยนะ!! ข้าอยากจะไปด้วย แต่ต้องรีบกลับไปเตรียมตัวที่คฤหาสน์ เพราะองค์รัชทายาทจะเข้ามาคุยกับท่านพี่…”

เบลล่ายกมือขึ้นมาจับไหล่ของคิร่า

“ยินดีด้วยนะ…หากว่าองค์รัชทายาทได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิ เจ้าก็จะได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดินี สตรีที่สูงส่งที่สุดในจักรวรรดิ เพื่อนของข้าจะมีอำนาจมหาศาลในชนชั้นสูง ถึงคราวนั้นจะต้องหัดเข้าสังคมและจัดงานเลี้ยงน้ำชาบ่อยๆ นะอย่าลืมเชิญข้าไปด้วยล่ะ!!”

“เบล เรื่องดีๆ ทุกอย่างที่เกิดในชีวิตของข้า มันล้วนมาจากเจ้า เจ้าจะเป็นเพื่อนคนสำคัญของข้าตลอดไป หากข้าได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินีจริงๆ ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นแกรนด์ดัชเชสเลยดีไหม?”

“อ่า..สุดยอดไปเลย มีเพื่อนเป็นจักรพรรดินีนี่มันช่างดีจริงๆ”

เสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากคฤหาสน์เล็กๆ อย่างเมบิล วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีของสตรีที่แสนจะงดงามทั้งสอง และยังเป็นวันที่จะเปลี่ยนชีวิตของสตรีทั้งสองไปตลอดกาลด้วยอีกด้วย

……..

“ท่านแม่! ท่านเอาเงินที่ข้าแทงม้าได้ไปซื้อเสื้อผ้าพวกนี้งั้นเรอะ!”

“ก็แล้วทำไม เจ้ายังเอาเงินที่ข้าขายคฤหาสน์ไปแทงม้าได้เลย! ไอ้ลูกเวร!!”

แกริคถอนหายใจ

“พวกเจ้าควรจะหยุดทะเลาะกันสักที ข้ากำลังใช้ความคิดอยู่ ”

“เหอะ..ความคิดอะไรห๊ะ! หากไม่ใช่เพราะความโง่ของท่านที่ไปคว้าเอาโสเภณีมาเป็นเมีย ป่านนี้นังฮันน่าก็คงจะยังทำงานเลี้ยงพวกเราอยู่”

“แต่เจ้าก็เห็นดีเห็นงามด้วยไม่ใช่รึไง ตอนที่ข้าหย่ากับนาง”

ซีโน่เบื่อหน่ายจนต้องเดินออกมาจากบ้านที่หลังเล็กเท่ารูหนู เซ็งชะมัดเลยโว้ย! วันนี้เขาตั้งใจจะเอาเงินไปช่วยเด็กกำพร้าเพื่อสร้างคะแนนนิยมสักหน่อย…

อ่า..ป่านนี้เลดี้โจลี่ผู้งดงามจะทำอะไรอยู่กันนะ….

นางอาจจะกำลังคิดถึงเขาอยู่ก็เป็นได้…ไม่ได้การ เขาต้องไปแอบดูนางสักหน่อยแล้ว!!