Semua Bab ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม): Bab 1 - Bab 10

ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงบ เบลล่าเงยหน้าขึ้นมามองที่ใบหน้าของ ดยุคโอเว่น เธอถอนหายใจก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาส่งให้เขา“ไม่ค่ะ ต่อให้ท่านจะให้ข้าหนึ่งแสนเหรียญทองข้าก็ไม่คิดจะทำงานร่วมกับท่าน”ในตอนที่กล่าวไปเช่นนั้น หัวใจของเธอมันไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าหากเขายอมจ่ายให้ถึงแสนเหรียญทองจริงๆ เธอจะปฏิเสธเขาได้ไหมเพราะตอนที่พูดออกไปเธอก็แค่พูดให้มันดูเท่ๆ เท่านั้นเองเลโอหัวเราะ..เขามองไปที่ใบหน้างดงามของเบลล่าก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ไม่สำเร็จงั้นหรือ? คนเช่นเขาไม่มีสิ่งที่อยากได้แล้วเอามาไม่ได้หรอกนะเธอคิดจะเอาชนะผิดคนแล้วสาวน้อย“หากเงินที่ข้ามีมันไม่สามารถเหนี่ยวรั้งเจ้าเอาไว้ได้เช่นนั้นข้าจะปล่อยเจ้าไป…”“ขอบคุณค่ะ…..”“แต่ไม่ใช่วันนี้ คืนนี้เจ้าต้องนอนที่นี่กับข้า…ในห้องนี้”คราวนี้เป็นเบลล่าที่กำมือแน่นด้วยความโมโห ชายผู้นี้จะกวนโมโหเธอไปถึงไหนกัน!! เลโอโน้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างอารมณ์ดี เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วหลับตาลงเบลล่ายังคงยืนอยู่หน้าประตูเช่นนั้น เพราะเธอยังไม่สามารถจะไว้วางใจการกระทำของเขาได้ ผ่านไปสักพักเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขา เธอจึงลองขยับลูกบิดประตูดูมันล็อก!

เบลล่าเลือกอยู่นานแต่ทว่าเธอก็ยังไม่สามารถหาคนสวนที่ถูกใจได้เลย อีกทั้งตอนนี้ก็เป็นเวลาใกล้จะมืดแล้วเธอจึงเดินทางกลับคฤหาสน์ก่อนเซ็ดดริกนั้นทำงานได้ดีเกินกว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้ เขาล่วงหน้ามาจัดการเรื่องเกี่ยวกับคนรับใช้ ทั้งเรื่องหาหมอมาตรวจร่างกายและเรื่องการจัดสรรห้องที่เหมาะสมชายชราผู้นั้นชื่อว่า เซนเดอร์ ร่างกายของเขานั้นมีเพียงอาการขาดน้ำและขาดสารอาหารเท่านั้น ส่วนคนใช้ร่างท้วมชื่อว่ามิเกล น้องสาวของมิเกลนั้นไม่สามารถพูดได้เพราะเธอเป็นใบ้ตั้งแต่กำเนิด ชื่อว่ามิลัน หลังจากได้ทานอาหารมิเกลและมิลันก็เริ่มงานทันทีคนที่ตื่นเต้นกว่าใครนั้นก็น่าจะเป็นท่านแม่ เธอลงมาทำความรู้จักกับคนรับใช้ทั้งสามด้วยท่าทางดีใจ เบลล่ามองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม“ข้าคิดว่าข้าอยากจะได้คนสวนที่สามารถปกป้องคฤหาสน์ได้ อีกทั้งยังอยากได้อัศวินสักสองคนมาคอยคุ้มกันท่านแม่”“ครับ ข้าจะจัดการหาอัศวินที่เหมาะสมมาให้”“ข้าอยากได้อัศวินที่ไม่ขึ้นตรงกับสังกัดของตระกูลโอเว่นนะคะ ข้าอยากได้อัศวินที่เป็นของข้าจริงๆ หวังว่าเซ็ดดริกจะเข้าใจความคิดของข้า”“ครับ ตามที่ท่านเบลล่าประสงค์”“ท่านจะพักที่นี่ไหมคะ ด้านบนยังมีห้อง…

หลังจากส่งคิร่ากลับห้องนอนเรียบร้อยแล้วโคลด์ก็กลับมาที่ห้องทำงานอีกครั้ง เขาใช้นิ้วเคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด..เบลล่า เมบิล?โคลด์ก้มมองตุ้มหูทับทิมสีแดงในมืออย่างอารมณ์ดี ใบหน้าที่แสนจะงดงามนั่นดึงดูดความสนใจของเขาได้ไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก และไม่ว่าเธอจะเข้ามาที่เคนเนดี้ด้วยเหตุผลใด เขาก็จะต้องระวังเรื่องความปลอดภัยของคิร่าก่อนเป็นอันดับแรก“กัสส่งคนไปตามสืบเรื่องของเบลล่ามาอย่างละเอียด…ข้าต้องการรู้ถึงเรื่องราวตั้งแต่นางยังเด็กจนถึงตอนนี้เลย…แล้วก็นี่..ตุ้มหูทับทิมเช่นนี้ตั้งแต่เกิดมาข้าเห็นสตรีเพียงคนเดียวที่สวมทับทิมออกงาน นั่นก็คือแกรนด์ดัชเชสโอเว่น ตามสืบเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับดยุคโอเว่นมาด้วย”“ครับท่านเคาน์”กัสออกไปอย่างรวดเร็ว…โคลด์ยกยิ้มก่อนจะมองไปที่ด้านนอกหน้าต่างไม่ว่าเธอจะมาแผนไหน เขาจะเป็นคนกักขังเธอเอาไว้ที่เคนเนดี้เอง วางใจเถอะเบลล่า ในเมื่อเจ้ากล้าที่จะเข้าถ้ำเสือแล้ว ก็อย่าคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ง่ายๆ……เบลล่ายกยิ้มให้กับท่านเคาน์ที่กำลังมองหน้าเธอ“อืม..เอกสารเรียบร้อยแล้ว เช่นนี้เจ้าลงมือสอนคิร่าได้เลย”“ข้าคิดว่าจะมาสอนนางวันพรุ่งนี้ค่ะ วันนี้ขออยากจะกลับไปเ

พ่อบ้านของคฤหาสน์โอเว่นนั้นได้จัดเตรียมชุดออกงานให้ท่านดยุคได้เลือก“วันนี้ท่านดยุคจะต้องขอสตรีเต้นรำให้ได้นะครับ!”เลโอถอนหายใจ“เหตุใดจะต้องขอสตรีเต้นรำด้วยล่ะอับบาส ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องจบที่เตียงอยู่ดี”“มันคนละเรื่องกันครับท่านดยุค การเต้นรำในชนชั้นสูงนั้นหมายถึงการบอกว่าท่านสนใจหรือว่าชอบสตรีผู้นั้น การขอนางเต้นรำต่อหน้าผู้คนมากมายหมายความว่าท่านรู้สึกดีกับนางจริงๆ ตำแหน่งดัชเชสแห่งโอเว่นยังต้องการสตรีที่จะมารับช่วงต่อจากท่านหญิงนะครับ”เลโอถอนหายใจ“พวกสตรี…จะรู้สึกดีมากเลยงั้นหรือ หากว่ามีคนขอเต้นรำ”“ด้วยประสบการณ์ที่ยาวนานของชีวิตของข้า บอกได้เลยครับว่าไม่มีสตรีใดที่ไม่ประทับใจแน่นอน บวกกับภาพลักษณ์ที่โดดเด่นของท่านดยุคด้วยแล้ว รับรองเลยว่ายามที่เต้นรำท่ามกลางเสียงเพลงที่แว่วหวาน สตรีผู้นั้นจะต้องตกหลุมรักท่านดยุคแน่ๆ”พ่อบ้านกล่าวพร้อมทั้งติดกระดุมเสื้อให้เลโอ เขาเลี้ยงท่านดยุคมาตั้งแต่ยังเด็ก วันนี้เด็กน้อยได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่สักที!! เหลือเพียงตำแหน่งดัชเชสเท่านั้นที่ไม่มีสตรีใดมาท้าชิงแม้แต่คนเดียว อาจจะเป็นเพราะกลิ่นอายที่น่ากลัวของท่านดยุคก็ได้..แต่ถึงท่านดยุคจะดูน่ากลั

เจนถือถาดเข้ามาในสวนเพื่อจะเก็บแก้วและถ้วยจานทั้งหมดไปล้างสาวใช้เดินมาเรื่อยๆ จนเธอเห็นรองเท้าส้นสูงสีชมพู เจนรีบถือรองเท้าไปหาคุณหนูของเธอทันที“อย่าบอกนะว่านี่คือรองเท้าของเบล?”“ข้าค่อนข้างจะมั่นใจค่ะ เพราะข้าเห็นเลดี้เบลล่าตอนลงรถม้า เลดี้รวบกระโปรงขึ้นไปทำให้ข้าเห็นรองเท้าที่เธอสวม”คิร่ามองไปที่พี่ชายของเธอ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แขกทั้งหมดก็ทยอยกลับไปจนเกือบหมด“กัส!! ไปที่คฤหาสน์เมบิลหน่อย สอบถามคนที่นั่นว่าเบลกลับไปที่บ้านรึยัง…”เซอร์กัสปาก้มหน้าลงก่อนที่เขาจะรีบขี่ม้าไปที่คฤหาสน์เมบิลทันที“ข้ามาจากคฤหาสน์เคนเนดี้ ไม่ทราบว่าเลดี้เมบิลถึงบ้านรึยังครับ”เซ็ดดริกเดินออกไปก่อนจะยกยิ้มให้กัสปา“คุณหนูกลับมาแล้วครับ ท่านกลับมาถึงก็อาบน้ำเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ฝากขอบคุณท่านเคาน์ด้วยครับที่เป็นห่วง”กัสปาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนที่เขาจะขี่ม้ากลับไปรายงานให้ท่านเคาน์ทราบในใจของโคลด์นั้นมันกำลังบอกว่าเธอไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์เมบิลแน่นอน…ดยุคโอเว่น…ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าท่านจะแน่สักแค่ไหนเชียว!…….เลโอเริ่มถอดเสื้อของเบลล่าออกมาช้าๆ เขาแกะเชือกที่มัดอยู่บนชุดของเธอออกอย่างแผ่วเบา เขากล