กดดัน

หลังจากวันที่ธีรัชตวาดใส่เธอที่โรงพยาบาล ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา ชีวิตของมินตราก็พังทลายลงอย่างไร้ความปรานี

ข่าวพาดหัวตัวใหญ่โหมกระพือไปทั่วหน้าสื่อออนไลน์และหน้าหนังสือพิมพ์

"ทายาทร้านขนมชื่อดัง ขับรถชนแล้วหนี!"

แม้ชื่อของพี่มินทร์จะถูกเซ็นเซอร์ไว้บางส่วน แต่ตระกูล "ม." ที่สื่อพูดถึงนั้น... ไม่มีใครไม่รู้ว่าเป็นครอบครัวของเธอ

เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นไม่ขาดสายตั้งแต่เช้า เสียงกริ่งที่แต่เดิมเคยหมายถึงข่าวดี ตอนนี้กลับกลายเป็นสัญญาณแห่งหายนะที่ทำให้หัวใจทุกคนในบ้านสั่นระริก

คนโทรมาไม่ใช่แค่เพื่อนหรือคนรู้จัก แต่รวมถึงนักข่าวที่คอยคุ้ยหาข่าวฉาว ผู้หวังดีที่เต็มไปด้วยคำพูดเสียดสี และคนแปลกหน้าที่ส่งข้อความข่มขู่มาทางโซเชียลมีเดียอย่างไม่หยุดหย่อน

ธุรกิจเบเกอรี่เล็กๆ ของแม่ ร้านขนมที่เคยอบอวลด้วยกลิ่นหอมหวานและเสียงหัวเราะของลูกค้า ตอนนี้กลับเงียบงันจนน่าหวาดหวั่น

ลูกค้าหายไปเหมือนถูกกวาดล้างอย่างไรอย่างนั้น โต๊ะทุกตัวกลับว่างเปล่า พนักงานที่เคยทำงานกันอย่างคล่องแคล่วก็พากันก้มหน้าหลบสายตา บรรยากาศเงียบเย็นจนหนาวสะท้าน

แม่ของเธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น... จนกระทั่งมีชายชุดดำสองคน เดินเข้ามาในร้านพร้อมเอกสารหนาปึก

"ร้านของคุณกำลังอยู่ระหว่างการตรวจสอบทางกฎหมาย อาจต้องปิดตัวลงชั่วคราว" ชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไร้เยื่อใย

แม่ของมินตราหน้าซีดเผือด มือที่จับเคาน์เตอร์ไว้สั่นระริกจนแทบทรุดลงตรงนั้น

มินตรารีบกลับบ้านทันทีที่ได้ยินข่าว เธอวิ่งเข้าไปในร้านด้วยหัวใจที่แทบหลุดออกจากอก

"แม่!" เธอพุ่งเข้าไปหา กุมมือที่เย็นเฉียบของแม่ไว้แน่นจนมือของตัวเองสั่นไปด้วย

"เกิดอะไรขึ้นคะแม่?" เธอถามเสียงสั่นอย่างร้อนรน

แม่ของเธอสบตาเธอด้วยแววตาสับสนและสิ้นหวัง น้ำตาคลอหน่วย

"เขาบอกว่าร้านของเราต้องถูกตรวจสอบทางกฎหมาย..." น้ำเสียงของแม่สั่นเครือ "และอาจต้องปิดร้าน... มินตรา แม่ไม่เข้าใจเลยลูก... ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้?"

มินตราหันมองไปรอบตัว

ร้านขนมที่เคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ตอนนี้กลับมีเพียงความเงียบงันและบรรยากาศอึมครึมที่บีบอัดหัวใจ

โต๊ะทุกตัวว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เสียงจานกระทบกัน ไม่มีเสียงหัวเราะของเด็กน้อย ไม่มีกลิ่นหอมหวานของขนมอบสดใหม่

เพียงเพราะความแค้นของใครบางคน...

ธีรัช... เขาทำอย่างที่พูดไว้จริงๆ เธอไม่ต้องเสียเวลาถามให้เปลืองน้ำลาย

เธอรู้ดีว่าใครอยู่เบื้องหลังหายนะทั้งหมดนี้...

มินตรารู้ดี... รู้มาตลอดว่าธีรัชทรงอิทธิพลแค่ไหน

ด้วยอำนาจจากธุรกิจสื่อที่ครอบครัวเขาครอบครอง เขาสามารถปั้นหรือทำลายใครก็ได้... เหมือนบีบเศษกระดาษในมือ

แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่า...เขาจะลงมือรวดเร็ว และไร้ปรานีถึงเพียงนี้

เขาไม่ได้หยุดแค่สั่งตำรวจตามล่าพี่มินทร์ แต่เขากำลัง บดขยี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่หล่อเลี้ยงชีวิตครอบครัวเธอ จนไม่เหลือแม้แต่ทางหายใจ

เขาไม่ให้ครอบครัวของเธอมีที่ยืน

ไม่ให้มีโอกาสตั้งตัว

ไม่ให้เหลืออะไรเลย...

นอกจาก "การยอมจำนน" เท่านั้น

มินตรานั่งกุมมือแม่ที่เย็นเฉียบไว้แน่น น้ำตาเอ่อขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเห็นว่าคนที่เคยเข้มแข็งที่สุดในชีวิตของเธอ... ตอนนี้สั่นระริกอย่างน่าสงสารราวกับคนกำลังจะล้มทั้งยืน

"แม่ไม่เป็นไรนะคะ..." เธอกระซิบเสียงสั่นพร่า "มินจะหาทางช่วยทุกคนเอง... สัญญาค่ะ"

แม้จะรู้ในใจดีว่าคำสัญญานั้น... ว่างเปล่าและไร้พลังเหลือเกิน

หลังจากนั้น มินตราก็เดินเข้าไปในห้องตัวเอง ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ความกดดันมหาศาลกดทับลงมาเหมือนเธอกำลังจมน้ำตาย

เธอจ้องมองโทรศัพท์ในมืออยู่นาน...

ลังเล เจ็บปวด... และสิ้นหวัง

แต่สุดท้าย... หญิงสาวก็กดเบอร์ที่คุ้นเคยลงไป

"ธีรัช"

สัญญาณดังขึ้นเพียงไม่นาน ก่อนปลายสายจะกดรับด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก

"ว่าไง?"