บทที่ 16 บอกความลับเรื่องมิติกับพี่ชาย

บทที่ 16 บอกความลับเรื่องมิติกับพี่ชาย

เช้าวันต่อมา...

ฟางเจียวเหมยยังคงตื่นก่อนคนอื่นเพื่อมาจัดเตรียมอาหารไว้ให้ทุกคน เมื่อทุกอย่างเสร็จแล้วเธอจึงไปปลุกแม่และน้องสามี ก่อนจะตามด้วยลูกน้อยทั้งสองคน

มื้อเช้าของวันนี้จึงเป็นไปด้วยความเรียบร้อย โดยมีฟางหลู่เฉินมากินด้วย เมื่อจัดการทุกอย่างที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ฟางเจียวเหมยจึงเดินทาง เข้าเมืองพร้อมกับพี่ชาย แต่ก่อนไปไม่ลืมที่จะบอกกล่าวลูกน้อยทั้งสองคน

“อาหมิง หนิงหนิง ทั้งสองทนอีกหน่อยนะลูก แม่สัญญาจะทำทุกอย่างให้เรียบร้อยในเร็ววัน ลูกทั้งสองคนของแม่จะมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น จริงสิ เสี่ยวเหลียนฉันขอที่อยู่ของพี่อี้ข่ายหน่อยสิ วันนี้ว่าจะส่งของกินไปให้น่ะ” หลังจากบอกกับลูกทั้งสองคนแล้ว ฟางเจียวเหมยจึงเอ่ยขอที่อยู่ของสามีกับหลี่เหว่ยเหลียน

“เดี๋ยวฉันจะจดให้นะคะ” หลี่เหว่ยเหลียนทั้งดีใจและแปลกใจที่พี่สะใภ้ใส่ใจพี่ชายของเธอ จึงรีบจดที่อยู่ให้ทันที

พอได้มาแล้ว สองพี่น้องจึงเดินออกมาจากบ้านหลี่เพื่อขึ้นเกวียนเข้าเมือง

วันนี้การเดินทางเข้าเมืองของฟางเจียวเหมยไม่โดนใครค่อนแคะแบบเมื่อวาน ไม่รู้เพราะวันนี้มีพี่ชายมาด้วย หรือเพราะไม่อยากโดนหญิงสาวด่ากลับจนเสียหน้าเธอก็ไม่สนใจ

ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงในเมือง ทว่าฟางเจียวเหมยกลับพาพี่ชายเหมาเกวียนต่อไปยังถนนเหอหยาง จนฟางหลู่เฉินอดขมวดคิ้วและเอ่ยถามไม่ได้

“เรามาที่นี่กันทำไมเหรอ เจียวเหมย”

ฟางเจียวเหมยหลังจากมาหยุดอยู่หน้าร้านที่ปิดประตู เธอก็ไม่พูดและไม่ตอบอะไร ทำเพียงล้วงหากุญแจในกระเป๋า ก่อนจะไขประตูและเดินนำพี่ชายเข้ามาด้านในทันที

“หมายความว่าอย่างไร เราเข้ามาแบบนี้เจ้าของร้านเขาไม่ว่าเหรอ” ชายหนุ่มยังคงถามเพื่อให้ตนเองหายข้องใจ และหวั่นเกรงว่าเจ้าของร้านจะโกรธเอาได้ที่เขาและน้องสาวเข้ามาในนี้

“ฮ่า ๆ ใครจะมาโกรธเราสองคนล่ะพี่ใหญ่ในเมื่อร้านนี้ฉันซื้อแล้ว รอแค่เปลี่ยนกรรมสิทธิ์ใบอนุญาตที่ถูกต้องในอีกสองสัปดาห์ ร้านนี้ก็จะเป็นของฉันอย่างสมบูรณ์” ฟางเจียวเหมยหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะบอกความจริงเรื่องที่เธอเป็นเจ้าของร้านนี้เรียบร้อยแล้ว

“หา!!” ชายหนุ่มตกใจมากจริง ๆ ไม่คิดว่าร้านที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่นี้จะเป็นของน้องสาว

“ฉันมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง ตั้งใจฟังให้ดีล่ะ หลังจากนี้หากพี่จะไม่นับฉันเป็นน้องเพราะความผิดปกติที่ฉันได้รับมาตอนไม่สบาย ก็สุดแล้วแต่พี่ใหญ่จะตัดสินใจเลย” หญิงสาวพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง

“เล่ามาได้เลย และไม่ว่าน้องจะเป็นอะไร หรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น

พี่ก็ไม่มีวันที่จะทอดทิ้งน้องไปไหน เจียวเหมยยังไงก็จะเป็นน้องสาวของพี่ตลอดไป” ฟางหลู่เฉินตอบกลับน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

จากนั้นฟางเจียวเหมยจึงสร้างเรื่องออกมา และหวังว่าพี่ชายจะเชื่อเธอ

“คือตอนที่ฉันป่วยจนสติหลุดลอย ฉันได้เจอกับชายชราคนหนึ่งในห้วงความฝัน และท่านเห็นใจที่ฉันนั้นถูกคนใจร้ายผลักตกน้ำจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด และยังมีลูกน้อยอีกสองคนที่ต้องเลี้ยงดู ท่านเลยให้มิติห้างสรรพสินค้ามาให้กับฉัน ซึ่งมีทั้งสินค้ายุคนี้และยุคอนาคต รวมทั้งพวกเนื้อและอาหารต่าง ๆ ด้วย ตอนแรกฉันนึกว่าฝันไป แต่มันคือความจริง

ฉันจึงนำของพวกนั้นออกมาขายในตลาดมืด ได้เงินมามากมาย และต่อไปเราก็จะไม่มีความอดอยากอีกต่อไปแล้วนะพี่ใหญ่” ในขณะที่กำลังเล่าในเรื่องที่เธอแต่งขึ้นมานั้น หญิงสาวก็มองปฏิกิริยาของพี่ชายไปด้วย เพราะอยากรู้ว่าชายตรงหน้ามีความรู้สึกแบบไหน

“แล้วน้องไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมเจียวเหมย ท่านตาคนนั้นให้ของพวกนี้มาแล้วต้องแลกอะไรหรือเปล่า ถ้าท่านต้องการชีวิตก็ให้ท่านมาเอาชีวิตพี่ได้เลย เวลานี้พี่หมดห่วงแล้ว น้องสาวคนเดียวของพี่กำลังมีชีวิตที่ดีขึ้น มีลูกน้อยสองคนที่ต้องดูแล และพี่เชื่อว่าอี้ข่ายจะสามารถดูแลน้องสาวพี่ได้” ฟางหลู่เฉินได้รู้อย่างนั้นก็รุ้สึกอย่างเป็นห่วงน้องสาว

จึงรีบพูดขึ้นมาเพราะคิดว่าคงไม่มีใครที่ให้อะไรคนอื่นง่ายดายโดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยนหรอกนะ ยิ่งของที่ได้มาวิเศษมากแค่ไหน สิ่งแลกเปลี่ยนก็ยิ่งสำคัญเช่นกัน โดยหากจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต ซึ่งเขายินดีที่จะชดใช้ด้วยชีวิตแทนน้องสาว เนื่องจากเวลานี้เขานั้นหมดห่วงแล้ว

“พี่จะบ้าหรืออย่างไร ไม่มีใครต้องตายหลังจากนี้หรอกนะ ทั้งพี่และฉัน ท่านตาขอแค่ฉันทำความดีให้มากกว่าเมื่อก่อนก็เท่านั้นเอง แต่ฉันยังสามารถร้ายกาจได้กับคนที่คิดไม่ดีต่อครอบครัวและคนที่ฉันรัก พี่ใหญ่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ สิ่งที่เราควรกังวลคือพี่จะแยกตัวออกมาจากบ้านฟาง และบ้านสามหลี่จะแยกออกมาจากบ้านใหญ่ได้อย่างไรมากกว่า

เพราะนอกจากร้านแล้ว ฉันยังซื้อบ้านขนาดกลางแล้วด้วย และมีห้องสำหรับพี่ใหญ่ด้วยนะ รอเราค้าขายและเก็บเงินได้มากกว่านี้ก่อนค่อยสร้างบ้านใหม่ หรือซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่กว่านี้ ที่เพียงพอต่อจำนวนสมาชิกครอบครัวของพวกเรา ต่อให้ฉันแต่งเข้าบ้านสามหลี่ แต่พี่คือพี่ชายและญาติเพียงคนเดียวที่ฉันเหลืออยู่ ฟางเจียวเหมยคนนี้หากได้ดี พี่ใหญ่ก็ต้องได้ดีด้วย”

หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลผสมกับความจริงจัง เวลานี้ต่อให้ชายตรงหน้าจะเป็นพี่ชายของร่างเดิม แต่เพราะเธออยู่ในร่างนี้ ดังนั้นฟางเจียวเหมยจึงนับถือชายตรงหน้าว่าเป็นพี่ชายของเธอเหมือนกัน!!

“ขอบใจมากนะเจียวเหมย” ฟางหลู่เฉินน้ำตาซึมเขาเอ่ยขอบคุณน้องสาวจากใจที่ได้ดีแล้วไม่ลืมพี่ชายคนนี้ ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องที่ฟางเจียวเหมยกำลังหนักใจ

“พี่คิดว่าเรื่องของพี่ที่จะแยกออกมาจากบ้านฟางนั้น พี่น่าจะจัดการได้ไม่มีปัญหา เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่แม่จากไป พี่ก็ทดแทนบุญคุณพ่อมามากมายแล้ว ส่วนเรื่องบ้านสามหลี่ พี่เชื่อว่าป้าสะใภ้ของน้องและบุตรสาวของเธอ คงกำลังวางแผนที่จะแย่งชิงข้าวของที่น้องซื้อมาแน่ แต่เราจะจับทั้งสองแบบคาหนังคาเขาได้อย่างไร”

“เรื่องนั้นพี่ใหญ่ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ฉันตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะพาแม่สามีและเสี่ยวเหมยรวมถึงสองแฝดเข้าเมือง อย่างน้อยก็ให้ทั้งสองได้รู้ว่ามีบ้านในเมืองแล้ว แต่ปัญหาคือจะบอกทั้งสองคนว่าเอาเงินที่ซื้อบ้านมาจากไหนกันล่ะ บ้านหลังนั้นราคาสามพันหยวนเชียวนะ”

ฟางเจียวเหมยยังคงกังวลเรื่องนี้ เพราะถ้าเกิดแม่สามีถามขึ้นมาว่าเอาเงินจากที่ไหนไปซื้อบ้าน เธอคงไม่มีคำตอบให้ เพราะเงินมันจำนวนเยอะเกินไป

“เอาอย่างนี้ไหม บอกว่าเอาเงินสินเดิมที่แม่ทิ้งไว้ให้ไปซื้อ สินเดิมส่วนนี้แม่ซุกซ่อนไว้อย่างดี มีแต่เราสองพี่น้องที่รู้ที่ซ่อน พี่เชื่อว่าน้าหงชุนไม่ถามเยอะหรอก อย่างไรก็ขจัดปัญหาบ้านหลี่ได้แล้ว หลังจากนี้เราช่วยกันทำการค้าก็น่าจะดีกว่านี้”

ฟางหลู่เฉินเสนอความคิดขึ้นมา เนื่องจากแม่ของเขานั้นมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจนและไม่ใช่คนหมู่บ้านนี้ แต่แม่ไม่ยอมบอกว่ามาจากที่ไหน การที่จะอ้างว่าเอาเงินมาจากสินเดิมที่แม่ทิ้งไว้ให้ ก็น่าจะไม่มีใครสงสัยอะไร ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่ก่อนแม่จะจากไปนั้นได้บอกลูกทั้งสองเอาไว้

“เอาแบบนั้นก็ได้ อย่างนั้นเรามาจัดร้านนี้กันก่อน แล้วค่อยเข้าไปตกแต่งบ้าน ถ้ามีเวลาเหลือค่อยเข้าไปขายของในตลาดมืดหาเงินสักหน่อย เมื่อวานเงินหมดไปเยอะกับการซื้อบ้านและร้านทั้งสองแห่ง” ฟางเจียวเหมยพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะชักชวนกันจัดร้านเพื่อรองรับการเปิดกิจการในอีกไม่นานนี้

“อืม เอาอย่างที่เจียวเหมยพูดมาเถอะ พี่จะช่วยด้วย” ฟางหลู่เฉินก็ไม่ขัดน้องสาวอีกตามเคย

จากนั้นสองพี่น้องจึงช่วยกันจัดร้านค้าแห่งนี้ด้วยความสุข ฟางหลู่เฉินนั้นยิ้มไปกับความสำเร็จของน้องสาวที่เขารักมากกว่าชีวิตตัวเอง