Home / รักโบราณ / ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์ / ตอนที่ 13 ท่านแม่ทัพน่ารักที่สุด

Share

ตอนที่ 13 ท่านแม่ทัพน่ารักที่สุด

last update Last Updated: 2025-12-17 10:42:53

พออยู่กันตามลำพังเฉิงซิ่วจึงเปิดปากถาม “นางสวมชุดสตรีก็งดงามดีอยู่แล้ว อีกอย่างการที่นางไม่สำรวมข้าก็เห็นว่านางน่ารักดี” สตรีนางนี้ออกจะแปลกจากสตรีในห้องหอทั่วไปอยู่สักหน่อย แต่นางกล้าเถียงคนอย่างแม่ทัพปีศาจก็ถือว่าหาญกล้าพอสมควร

“งดงามน่ารักที่ใดกันทั้งเปื้อนง่ายทั้งรุ่มร่ามน่ารำคาญตายิ่งนัก”

เฉิงซิ่วส่ายหน้าอย่างรู้ทัน อาการแบบนี้เขาเคยเป็นมาก่อน ทำไมเขาจะอ่านใจสหายไม่ออก ยิ่งเป็นแม่ทัพหานผู้ไม่เคยใกล้ชิดสตรียิ่งอ่านง่าย “รำคาญตาหรือกลัวคนอื่นจะรู้ว่านางงามมากกันแน่”

หานตงหยางได้ยินสหายเอ่ยชมภรรยาตนก็ควบคุมอารมณ์ให้สุขุมไม่อยู่แล้ว “หุบปากของเจ้าเสีย ถ้าว่างนักก็ไปวิ่งรอบสนามฝึกยุทธ์สักห้าสิบรอบ”

“นี่เจ้ากล้าลงโทษข้า…”

“แม่ทัพสั่ง เจ้าไม่ทำตามได้หรือ เพิ่มเป็นหนึ่งร้อยรอบ รับบัญชา”

“รับบัญชาขอรับ” เฉิงซิ่วขานรับด้วยจนใจ

ก่อนวิ่งออกไปยังปรายตามองสหายด้วยแววตาเคียดแค้น พูดแค่นี้ทำไมต้องทำโทษเขาหนักขนาดนี้ด้วยเล่า วิ่งสิบรอบก็หายใจแทบไม่ทันแล้ว หานตงหยางคิดจะสังหารเขาหรืออย่างไร

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 26 จับได้คาตา

    เช่นนั้นหานตงหยางจะอดใจไหวหรือ เขาโน้มใบหน้าลงมาขโมยจูบนางคราหนึ่ง ทว่าเนิ่นนานวาบหวามและพลิ้วไหว เจียนใจทั้งสองจะขาดสะบั้น คราวนี้มือใหญ่อดไม่ได้ที่จะบีบเคล้นบั้นท้ายงามของภรรยา บดเบียดกลางกายเข้ากับกายนาง เป็นครั้งแรกที่หลิวหนิงเจียวตกใจที่สุดเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ทิ่มแทงหน้าท้องของนาง นางผละออกอย่างรวดเร็ว เวลานี้ไม่เหมาะที่จะทำเรื่องอย่างว่ายิ่งนัก อีกทั้งนางไม่แน่ใจว่าเขาเป็นบุรุษที่มีความชอบเรื่องเพศที่ไม่สามัญปานใด “ท่านแม่ทัพ” คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้น เมื่อเห็นแววตาหวาดหวั่นของนาง “ไม่เต็มใจหรือ?” “เวลานี้ไม่เหมาะ อีกทั้งด้านนอกทุกคนยังรอท่านอยู่เจ้าค่ะ” “ช่างพวกเขาปะไร” ตอนนี้ไฟราคะในกายของเขาปะทุขึ้นมาแล้ว อีกทั้งยังยากจะมอดดับ เขาต้องอดทนอดกลั้นมานานแค่ไหน “วันนี้ท่านยังมีประชุมตอนเช้ากับเหล่าทหารด้วยนะเจ้าคะ” ถึงแม้ยามนี้ศึกจะสงบลงแล้วแต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีประชุมทุกสามวัน เขาถอนหายใจคราหนึ่ง ใบหน้ายังยับย่น กล่าวออกเสียงขุ่น “ได้ เช่นนั้นเจ้าช่วยข้าเปลี่ยนชุดเถิด” หลิวหนิงเจียวล

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 25 ใช้น้ำลายรักษา

    หลิวหนิงเจียวทายาบนแผลให้เขาอย่างเบามือ พอเนื้อเจลใสบวกกับท้องนิ้วนุ่มแตะลงบนผิวกาย ทำให้เขาถึงกับขนลุกซู่ไปทั่วร่าง เขากัดฟัน มือสองข้างกำผ้าปูเตียงแน่น หลิวหนิงเจียวถือโอกาสนี้ชื่นชมกล้ามเนื้อหน้าท้องของสามีได้อย่างแนบเนียน นางค่อย ๆ ทายาอย่างอ้อยอิ่ง ผ่านไปหนึ่งเค่อนางค่อยกล่าวออก “เสร็จแล้วเจ้าค่ะ” หานตงหยางพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก มีเหงื่อซึมออกมาข้างไรผมเล็กน้อย ไม่เคยมีใครทายาให้เขานานเท่านี้มาก่อน “ต้องทายาเช้าเย็นนะเจ้าคะ” “นานแค่ไหนถึงจะเห็นผล” “บอกไม่ได้เจ้าค่ะ อาจจะหลายสิบวันหรือเป็นเดือนหรืออาจจะไม่เห็นผลเลย” คราแรกเขาก็พอจะมีหวัง แต่พอฟังประโยคสุดท้ายแล้ว เขาไม่หวังดีกว่า ทั้งตัวเขาก็มีแต่รอยแผลเป็นอยู่แล้ว ถ้าเพิ่มมาอีกแผลก็คงไม่เป็นไร “ท่านนอนพักเถอะ”หานตงหยางหยิบหน้ากากเหล็กขึ้นมาเตรียมจะสวมมันอีกครั้ง แต่ถูกหลิวหนิงเจียวห้ามไว้ก่อน มือยังเอื้อมไปรั้งหน้ากากนั้นไว้ “ตอนนอนข้าว่าท่านไม่ต้องใส่กระมัง เดี๋ยวท่านก็ปวดศีรษะอีก รุ่งเช้าข้าจะเป็นคนใส่ให้ท่านเอง”หาน

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 24 ยาตัวใหม่

    หลิวหนิงเจียวจ้องดวงตาฉ่ำวาวของคนกะล่อน นางกินข้าวจี่กับกาแฟดำจะหวานได้อย่างไร ยกกำปั้นขึ้นทุบอกเขาแรง ๆ หนึ่งที แต่เขากลับร้องโอดโอยคล้ายคนบาดเจ็บหนักหนา “โอ๊ย ข้าเจ็บแผลอยู่นะ” แม้พูดว่าเจ็บแต่มุมปากยังเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มตีที่อกกระทบถึงท้องเชียวหรือ “คนเช่นท่านเจ็บมากกว่านี้ก็ยังไม่สาแก่ใจข้า” ตบหัวแล้วลูบหลังใช้ได้ที่ใดกัน หานตงหยางหัวเราะขึ้นเสียงดังแล้วนั่งลงบนพื้น ไม่วายยังรั้งร่างภรรยาไปนั่งบนตักของตนด้วย นางถลึงตาใส่เขาเอ่ยเสียงตำหนิ “ท่านบาดเจ็บอยู่นะเจ้าคะ” “ข้าดีขึ้นมากแล้ว” “จริงหรือเจ้าคะ” หรือว่าที่นางรักษาเขาเมื่อคืน แผลของเขาจะเริ่มดีขึ้นจริง ๆ “อืม ยาของหมอหยุนดียิ่งนัก รอบนี้คงไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้เหมือนแผลที่ใบหน้าข้า” พูดเรื่องนี้แล้วแววตาเขาหมองลงเล็กน้อย “เรื่องเมื่อคืน ขออภัยที่ข้าบังอาจถอดหน้ากากของท่านโดยพลการ” “เจ้าไม่กลัวข้าหรือ” “มีสิ่งใดน่ากลัวกันเล่า ก็แค่รอยแผลเป็นที่หายดีแล้ว ถึงหน้าท่านจะมีรอยแผลเป็นแต่สำหรับข้าท่านก็เป็นบุรุษที่งดงามผู้หนึ่ง” นางยิ้มให้เขา

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 23 ง้อ

    หยุนฉือเดินเข้ามาพร้อมกับเฉิงซิ่ว ถึงอยากจะรู้ว่าเหตุการณ์ด้านในเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นแต่เขาก็ไม่กล้าหาญขนาดนั้น ก่อนมารองแม่ทัพเฉิงได้กระซิบบอกเขาแล้วว่าเกิดอะไรในกระโจม เขายิ่งต้องเงียบปากให้มากที่สุด“ข้าขอตรวจแผลท่านแม่ทัพสักครา”หานตงหยางพูดออกเสียงขรึม “เชิญ”หยุนฉือคลายผ้าพันแผลออกก็ต้องรู้สึกให้แปลกใจ แผลที่ควรจะอักเสบอยู่บ้างแต่ขอบแผลกลับเริ่มแห้งตกสะเก็ดจนหน้าตกใจ มิหนำซ้ำปากแผลยังไม่เหวอะหวะน่ากลัวเหมือนเมื่อวานหมอหยุนเงยหน้าเอ่ยขึ้นอย่างเหลือเชื่อ “รอบนี้แผลท่านแม่ทัพสมานดีนัก” ทั้งที่แผลบนใบหน้าเล็กกว่าแต่กลับหายช้ากว่าจนกลายเป็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ ทั้งที่เขาใช้วิธีการรักษาและยาดีที่สุดแล้ว“ยาหมอหยุนช่างวิเศษนัก” ความรู้สึกกรุ่นโกรธก่อนหน้าพลอยทุเลาลงไปบ้าง“แต่ตำรับยาที่ข้าใช้เหมือนกันทุกประการเลยขอรับ ระยะเวลาก่อนที่ข้าจะเริ่มรักษาท่านก็ใกล้เคียงกัน” ทั้งสองครั้งที่หานตงหยางได้รับบาดเจ็บ ก็ใช้เวลาหลายชั่วยามกว่าจะได้รับการรักษา แต่ครั้งนี้แผลกลับหายเร็วกว่ามาก“เช่นนั้นก็เป็นเรื่องดีแล้วไม่ใช่หรือ ท่านหมอหยุนกับแม่ทัพหานจะคิดมากไปไย” เฉิงซิ่วกล่าวขึ้นหยุนฉือยังไม่คลายค

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 22 ถอดหน้ากาก

    หมอหยุนยืนขึ้นมองหลิวหนิงเจียวด้วยสีหน้าหนักอก พลางกล่าวกับฮูหยินว่า “บาดแผลค่อนข้างลึกและยาว อาจจะต้องใช้เวลารักษาหลายเดือน และอาจทิ้งรอยแผลเป็นอันน่าเกลียดไว้บนร่างท่านแม่ทัพ ฮูหยินคงไม่…” มีแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้าแล้ว ยังต้องมีบนร่างกายอีก หมอหยุนเกรงว่าฮูหยินจะรับไม่ได้ “ไม่เป็นไร ขอให้เขามีชีวิตอยู่ก็พอ” จะมีสิ่งใดสำคัญเท่าชีวิตเขาอีกเล่า “ขอรับ คืนนี้ท่านแม่ทัพอาจจะมีไข้สูง ข้าจะจัดยาไว้ให้เขา” แผลใหญ่ขนาดนี้เขาคงต้องทนเจ็บปวดอยู่มาก ยาที่เขาจัดให้ก็อาจจะระงับไว้ไม่อยู่ “ขอบคุณ” ภายในกระโจมเหลือเพียงนางกับสามี หลิวหนิงเจียวค่อย ๆ คลี่ผ้าพันแผลออกจากตัวเขา แผลแดงสดเป็นทางยาวน่ากลัว นางไม่เคยใช้น้ำลายตนรักษาใครที่แผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ทว่านางจะลองช่วยเขาดูสักครั้ง คิดได้เช่นนั้นปลายลิ้นสีแดงอุ่นร้อนแตะลงบนต้นแผล ลากลิ้นไล้เลียบาดแผลให้ทั่วไปจนสุดทางแผล จากนั้นพันผ้ารัดแผลไว้ดังเดิม คืนนั้นหลิวหนิงเจียวนั่งเฝ้าเขาทั้งคืน นางกำลังเคลิ้มหลับหานตงหยางจึงพูดขึ้น “ข้าปวดศีรษะเหลือเกิน” พูดพลางยกมือสองข้างขึ้นกุมศีรษะ

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 21 ได้รับบาดเจ็บ

    หลิวหนิงเจียวเดินถือชามหนอนรถด่วนทอดเกลือมาให้สามีกับสหายที่นั่งร่ำสุรากันอยู่ด้านหน้าลานฝึกยุทธ์ หลิวหนิงเจียววางชามหนอนรถด่วนลงบนโต๊ะ เฉิงซิ่วถึงกับร้องเพ้ยคำหนึ่งแล้วรีบยืนขึ้น ใบหน้าถอดสี “เจ้าเอาหนอนมาทำไม ไม่รู้หรือว่าแม่ทัพเฉิงเป็นคนไม่ชอบหนอน” เขาไม่ได้กลัว แต่พอเห็นแล้วรู้สึกขยะแขยงและจั๊กจี้ตามตัว หลิวหนิงเจียวนั่งลงข้างสามี กล่าวออกด้วยใจจริง “ไม่รู้น่ะสิ แต่มันตายแล้วไม่น่ากลัวหรอก รองแม่ทัพเฉิงลองกินกับสุราลองดู ท่านอาจจะชอบมันก็ได้” “ข้าไม่มีทางชอบมัน” เฉิงซิ่วเลื่อนเก้าอี้ออกไปนั่งห่างโต๊ะ “ข้าจะกินให้ท่านดู ข้าขอสุราหนึ่งจอก” ว่าแล้วหลิวหนิงเจียวก็ยื่นมือไปรับสุราจากสามี ดื่มลงท้องแล้วก็หยิบหนอนรถด่วนตาม เฉิงซิ่วสั่นขนทำหน้าเหยเก “บรึ๋ย! สตรีกินหนอน” หลิวหนิงเจียวยังกินหนอนรถด่วนอย่างสบายใจ หานตงหยางเห็นนางไม่เป็นอะไรจึงนึกอยากทำตาม ของกินทุกอย่างเขาจะให้นางหลอกไม่ได้ เขาดื่มสุราและกินหนอนรถด่วนตามหนึ่งตัวแล้วเคี้ยวช้า ๆ “อืม อร่อยดี” หานตงหยางว่าพลางหยิบหนอนอีกหลายตัวเข้าปา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status