共有

บทที่ 7

作者: แพนเค้กผัก
งานสังสรรค์จบลงแล้ว เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างพอใจและแยกย้ายกันกลับ

เหลือเพียงแต่เหวินหยวน ผู้หญิงผมสั้นประบ่า สวมเสื้อหนัง ชอบขี่มอเตอร์ไซค์ บวกกับสีหน้าที่มักจะดูเท่จนคนอื่นคิดว่าเธอเป็นสาวสายลุย แต่ความจริงกลับชอบอ้อนกอดคนอื่นอยู่เสมอ

ตอนนี้เธอกำลังเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย “หัวหน้า พาฉันไปด้วยเถอะ ถ้าไม่ได้เห็นหน้าพี่ทุกวัน ฉันจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรล่ะ”

หลินชิงเหยียนเคาะหน้าผากของเหวินหยวนอย่างจนใจ “โตป่านนี้แล้วนะ!”

“ยังไงฉันก็เด็กกว่าพี่อยู่ดี”

“ใช่ เธอเด็กกว่าฉัน เพราะงั้นถ้าเจอเรื่องลำบากอะไรในอนาคต อย่าลืมโทรหาฉันนะ”

สาวเท่ตาเริ่มแดงขึ้นมา แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“หัวหน้า เพื่อนสนิทคนนี้ของพี่ไม่ใช่คนดีนะ พี่ระวังเธอไว้หน่อย” เธอเอียงตัวเข้าไปกระซิบเบา ๆ

หลินชิงเหยียนพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”

“อย่าทำเหมือนคำพูดของฉันไม่มีความหมายสิ”

“ฉันไม่โง่นะ”

“หัวหน้า แน่นอนว่าพี่ไม่โง่ ตรงกันข้ามเลย พี่ฉลาดมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังกันไม่พ้นคนใกล้ตัวหักหลังอยู่ดี”

เด็กสาวคนนั้นมองได้ทะลุปรุโปร่งจริง ๆ นี่คงเป็นอย่างที่เขาว่าไว้ คนภายนอกมักมองเห็นชัด แต่คนอยู่ในเหตุการณ์กลับมืดบอด

พอส่งเหวินหยวนไปเสร็จ เวินรั่วอันก็เดินออกมาด้วย ตอนสุดท้ายที่ต้องจ่ายบิล เธอเป็นคนจ่ายเองอยู่ดี ทั้งที่บิลนั้นถูกแย่งไปจากมือเธอก่อนหน้านี้แล้ว เธออุตส่าห์ควักเงินห้าล้านออกไปใช้ เรื่องเงินค่าข้าวแค่นิดเดียวของเวินรั่วอันจะไปซื้อใจใครได้สักกี่คนกัน

“เหยียนเหยียน เธอจะกลับรถแท็กซี่เหรอ?” เวินรั่วอันเดินเข้ามาถาม

หลินชิงเหยียนไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แต่กลับเลิกคิ้วพูดว่า “คืนนี้เธอไม่ได้ดื่มเหล้า ตอนยกแก้วไปชนกับพวกเขา ในแก้วของเธอใส่น้ำเปล่าไว้”

เวินรั่วอันชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉัน…ฉันไม่ค่อยอยากดื่มเท่าไหร่”

“ไม่ใช่ เธอต้องมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่แน่ ๆ”

“ฉันจะมีเรื่องอะไรได้ล่ะ…”

“อย่าบอกนะว่า...เธอตั้งท้อง?”

เวินรั่วอันตกใจ ไม่คิดเลยว่าหลินชิงเหยียนจะเดาออกได้ทันที

เห็นท่าทางของเธอเช่นนั้น หลินชิงเหยียนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจทันทีว่า “เธอตั้งครรภ์จริง ๆ ด้วย!”

“ฉัน…”

“เธอยังคิดจะปิดบังฉันอีกเหรอ?”

เวินรั่วอันรีบอธิบายว่า “ฉัน…ฉันอยากจะบอกเธออยู่เหมือนกัน แต่ยังหาโอกาสที่เหมาะไม่ได้เลย”

หลินชิงเหยียนจงใจฮึดฮัดขึ้นมา “ตอนนี้รอบข้างก็ไม่มีใครแล้ว เธอต้องพูดความจริงกับฉัน เด็กคนนี้เป็นของใคร?”

“พ่อของเด็กเป็นใครไม่สำคัญหรอก”

“แน่นอนว่าสำคัญสิ!”

เห็นได้ชัดว่าเวินรั่วอันยังคิดหาคำพูดมาหลอกหลินชิงเหยียนไม่ออก ตอนนั้นจึงทำได้แค่ขบคิดหาคำตอบอย่างหนัก

“เอ่อ…จริง ๆ แล้ว เป็นของหลี่ชิงไค”

หลินชิงเหยียนหรี่ตาลง หลี่ชิงไคเป็นแฟนเก่าของเวินรั่วอัน เพื่อจะหลอกเธอได้ถึงขนาดนี้ ดูท่าคงกล้าโกหกได้ทุกเรื่องจริง ๆ

“เธอกับเขาเลิกกันมาได้สามปีแล้วใช่ไหม?”

“ช่วงก่อนหน้านี้บังเอิญเจอกันอีก แล้วก็เผลอไปโรงแรมด้วยกัน อยู่ค้างคืนหนึ่งคืนโดยไม่รู้ตัว”

“เธอถึงกับ…”

สายตาของหลินชิงเหยียนแข็งกร้าวขึ้นทันที ยกมือขึ้นแล้วฟาดไปหนึ่งฉาด เสียง “เพี้ยะ” ดังลั่น

เวินรั่วอันเอามือกุมแก้ม มองหลินชิงเหยียนด้วยความตกตะลึง

“เธอ… เธอมีสิทธิ์อะไรถึงมาตบฉัน?”

“จากที่ฉันไปทำงานต่างเมืองคราวนี้ ฉันเจอหลี่ชิงไคมาแล้วนะ แล้วเขาก็แต่งงานแล้วด้วย!” หลินชิงเหยียนแกล้งทำเป็นโกรธจัด ชี้หน้าเวินรั่วอันแล้วพูดว่า “ไม่คิดเลยว่าเธอจะยอมไปเป็นมือที่สาม!”

“ฉัน…” เวินรั่วอันถึงกับตาค้าง

“เธอไม่อายบ้างหรือไง! กล้าดียังไงถึงไปทำลายครอบครัวของคนอื่น!”

“ฉันไม่รู้…”

“ฉันผิดหวังในตัวเธอมากจริง ๆ!”

ทั้งตบทั้งด่าเสร็จเรียบร้อย หลินชิงเหยียนก็หันหลังเดินจากไปด้วยอารมณ์ที่สะใจสุด ๆ

เธอนั่งลงในรถแท็กซี่ มองผ่านกระจกมองหลังเห็นเวินรั่วอันกำลังเอามือปิดหน้าไว้ สีหน้าดูน่าสงสารสุด ๆ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก

หลินชิงเหยียนกระตุกมุมปากเล็กน้อย แล้วสั่งให้คนขับรถอ้อมไปทางประตูหลังของโรงแรม

พอลงจากแท็กซี่ หลินชิงเหยียนก็เดินเข้ามาถึงโถงใหญ่ของโรงแรม เห็นเวินรั่วอันยังคงยืนอยู่ข้างนอก กำลังรอใครบางคนอยู่

ไม่นานนัก รถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งก็ขับมาจอดตรงหน้าประตูโรงแรม จากนั้นซ่งเหยียนจินก็ลงมาจากที่นั่งคนขับ พอเขาเดินมาถึงหน้ารถ เวินรั่วอันก็ร้องไห้วิ่งเข้าไปซบอกเขาทันที

เวินรั่วอันพูดอะไรบางอย่างออกมา ซ่งเหยียนจินจึงโอบไหล่เธอไว้ด้วยความสงสาร

หัวใจของหลินชิงเหยียนยังเจ็บแปลบขึ้นมาอยู่ดี ท้ายที่สุดผู้ชายคนนั้นคือคนที่เธอเคยรัก และผู้หญิงคนนั้นคือเพื่อนที่เธอเคยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด การถูกหักหลังแบบนี้ ใครจะยอมรับได้ในทันทีล่ะ

แต่หลินชิงเหยียนก็ไม่ถึงขั้นจะถูกทำลายจนรู้สึกว่าฟ้าถล่มหรืออยู่ต่อไปไม่ได้ สำหรับเธอมีหลักข้อเดียวเสมอ สิ่งที่เธอลงแรงให้ ต้องได้รับผลตอบแทน ถ้าไม่ได้รับตอบแทน แถมยังถูกหักหลังแบบนี้ งั้นเธอก็จะต้องทวงความยุติธรรมให้ตัวเองให้ได้

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหลินชิงเหยียนก็ลุกขึ้น ก้าวเดินออกไปด้วยฝีเท้าที่มั่นคง

“ที่รัก?”

พอได้ยินเสียงนั้น ทั้งสองคนก็ชะงักตัวแข็งไปทันที ซ่งเหยียนจินเป็นฝ่ายได้สติกลับมาก่อน รีบผลักเวินรั่วอันออกไป

เวินรั่วอันไม่ทันระวังตัว ถึงกับถูกเขาผลักจนเซถอยไปหนึ่งก้าว

“เธอ… พวกเธอสองคน?” หลินชิงเหยียนแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งสิ้น

“ฉัน… ฉันมารับเธอ ที่หน้าประตูบังเอิญเจอรั่วอันเข้า… เขา… เขากำลังร้องไห้อยู่ ฉันก็เลย…”

“ก็กอดเพื่อปลอบใจ?”

ซ่เหยียนจินรีบเดินเข้ามาข้าง ๆ หลินชิงเหยียน แล้วพูดเสียงเบา ๆ ว่า “เขาเป็นฝ่ายวิ่งเข้ามากอดเองนะ ฉันกำลังจะผลักออกอยู่พอดี แล้วเธอก็ออกมาซะก่อน”

“จริงเหรอ?”

“เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?”

หลินชิงเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “แน่นอนว่าฉันเชื่อคุณ และก็เชื่อรั่วอัน”

เธอพูดพลางเดินไปตรงหน้าเวินรั่วอัน แล้วจับมือของเธอไว้แน่น

“เมื่อกี้ที่ฉันตบเธอ ฉันก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันนะ แต่ที่ฉันตบไปนั้นก็เพื่อให้เธอได้สติ อย่าไปทำลายครอบครัวของคนอื่น อย่าไปเป็นเมียน้อย เธอเข้าใจความหวังดีของฉันไหม?”

ใบหน้าของเวินรั่วอันยังเจ็บแปลบอยู่ แต่เธอก็ทำได้แค่พูดเสียงแห้ง ๆ ว่า “ฉัน… ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาแต่งงานแล้ว ถ้าฉันรู้ ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”

“เฮ้อ เมื่อกี้ฉันก็แค่โมโหไปหน่อย เธอเป็นคนแบบไหน ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงกันล่ะ เธอเป็นคนดี รักษาตัวดี ซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา จะไปทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนั้นได้ยังไงกัน ถ้าจะโทษก็ต้องโทษไอ้สารเลวนั่น หลี่ชิงไค มีภรรยาอยู่แล้วยังกล้าไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ช่างน่าขยะแขยงจริง ๆ”

เพียงไม่กี่คำพูดของหลินชิงเหยียนก็เหมือนด่าทั้งสองคนพร้อมกัน สีหน้าของเวินรั่วอันหม่นหมองทันที ส่วนสีหน้าของซ่งเหยียนจินยิ่งดูแย่กว่าเดิมอีก

“เธอตั้งใจจะคลอดลูกคนนี้ออกมาหรือเปล่า?”

“หืม?”

“ฉันถามว่าเธอจะคลอดลูกคนนี้ออกมาหรือเปล่า?”

เวินรั่วอันแอบชำเลืองมองซ่งเหยียนจินแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “แน่นอนสิ ฉันจะคลอดลูกคนนี้ออกมา”

หลินชิงเหยียนสวมกอดเวินรั่วอันอย่างแสดงความสงสาร “ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แน่นอนว่าฉันสนับสนุนทุกการตัดสินใจของเธอ ไหน ๆ เธอตั้งใจจะคลอดลูกออกมาแล้ว ก็คลอดเถอะ ต่อไปไม่ว่าจะตรวจครรภ์ อยู่ไฟ หรือเลี้ยงลูก ฉันจะช่วยเธอเอง”

“ขะ... ขอบคุณนะ”

“เอาอย่างนี้เถอะ ฉันจะเป็นแม่บุญธรรมให้ลูกเธอก็แล้วกัน”

“หา?”

“งั้นสามีของฉันก็เท่ากับเป็นพ่อบุญธรรมของลูกเธอด้วยสิ ช่างน่าสนุกจริง ๆ”

หลินชิงเหยียนพูดอยู่คนเดียวอย่างออกรส ส่วนซ่งเหยียนจินกับเวินรั่วอันกลับฝืนยิ้มไม่ออกเลยจริง ๆ

หลินชิงเหยียนที่ดูมีอารมณ์ดีเป็นพิเศษ รีบผลักเวินรั่วอันให้ขึ้นรถ บอกว่าจะไปส่งเธอกลับบ้านก่อน ส่วนตัวเธอเองก็นั่งที่เบาะข้างคนขับ

ซ่งเหยียนจินเป็นคนขับรถ ตอนแรกยังรู้สึกเก้อเขินอยู่บ้าง แต่ไม่นานก็เริ่มชิน เพราะอย่างไรทั้งสามคนก็เคยไปเที่ยวด้วยกันมาก่อน ความรู้สึกผิดหรือความกระอักกระอ่วนใจอะไรพวกนั้น ได้ถูกโยนทิ้งไปนานแล้ว

เวินรั่วอันปรับตัวได้เร็วกว่านั้นเสียอีก ตอนนี้ถึงขั้นรู้สึกอิจฉาหลินชิงเหยียนที่ได้นั่งเบาะข้างคนขับแล้วด้วยซ้ำ

เธอต่างหากที่เป็นคุณนายซ่ง ที่นั่งตรงนั้นมันควรเป็นของเธอ

หลินชิงเหยียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรเลย ตลอดทางยังคงพูดคุยหัวเราะกับพวกเขาอย่างเป็นกันเอง

ขณะที่รถจอดรอสัญญาณไฟเขียว เธอก้มตัวลงไปเก็บของบางอย่างที่อยู่ข้างล่างขึ้นมา แล้วสีหน้าก็พลันหม่นลงทันที

“ซ่งเหยียนจิน! คุณกล้าให้ผู้หญิงคนอื่นมานั่งตรงนี้ได้ยังไงกัน? คุณนอกใจฉันใช่ไหม?”

เธอยกแท่งลิปสติกในมือขึ้น แล้วตะโกนใส่ซ่งเหยียนจินด้วยความโกรธ
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 30

    หลินชิงเหยียนกินแอปเปิลไปพลางดูโทรทัศน์ไปด้วย ส่วนเวินรั่วอันก็กำลังจัดห้องรับรองให้เธออยู่พอจัดห้องเสร็จ เวินรั่วอันก็มานั่งข้างหลินชิงเหยียน ทำทีเป็นพูดปลอบใจด้วยน้ำเสียงห่วงใย“สามีภรรยาก็ต้องมีปัญหากันบ้างเป็นธรรมดา พวกเธอน่าจะนั่งคุยกันดี ๆ ไม่ใช่หนีออกจากบ้านแบบนี้ มันยิ่งทำให้ปัญหาบานปลายรู้ไหม”หลินชิงเหยียนแอบเหลือบมองเวินรั่วอันเล็กน้อย ตอนที่อีกฝ่ายพูดประโยคนั้น เห็นได้ชัดว่าแอบสะใจอยู่ไม่น้อย“เป็นพวกเขานั่นแหละที่ไล่ฉันออกมา ไม่ใช่ว่าฉันอยากหนีออกจากบ้าน!”“คุณป้าก็แค่โกรธชั่ววูบเอง แล้วเมื่อคืนเธอก็จริง ๆ ทำไปมันก็มีนิดหน่อยที่…”“เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ เธอยังไม่เข้าข้างฉันเหรอ?”“แน่นอน ฉันเข้าข้างเธออยู่แล้ว”หลินชิงเหยียนฮึใส่หนึ่งที “ถ้าซ่งเหยียนจินอธิบายเรื่องกางเกงในตัวนั้นไม่ได้ล่ะก็ ฉันไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด!”“หรือว่า… อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจกันผิดก็ได้”“มีความเข้าใจผิดอะไรได้ถึงขั้นยัดกางเกงในใส่กระเป๋าเขาได้ล่ะ? เห็น ๆ กันอยู่ว่าเขายังมีนังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวแรงไว้อีกคน นังนั่นยังตามเขาไปเกาะพักร้อนด้วย ทั้งที่รู้ว่าเราจะไปฉลองวันครบรอบแต

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 29

    พูดจบ เซิ่งถิงก็กัดฟันแล้ววางสายทันทีทางด้านตาเฒ่าจิน พอแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายวางสายไปจริง ๆ ในที่สุดเขาก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจลูกชายที่ไม่เคยมีอารมณ์หวั่นไหวมาก่อนของเขา กลับโมโหขึ้นมาได้เหรอ?ลูกสะใภ้ที่เขาเลือกไว้นี่แหละไม่ธรรมดาจริง ๆ เก่งเอาการอยู่เหมือนกันไม่ได้ เขาไม่เพียงแต่จะยกบริษัทให้ลูกสะใภ้เท่านั้น ทรัพย์สินส่วนตัวของเขาเองก็จะยกให้ลูกสะใภ้ด้วย!ตอนที่หลินชิงเหยียนมาเช็กเอาต์ เธอถึงได้รู้ว่าห้องที่พักเมื่อคืนเป็นห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท และพอเธอจะจ่ายเงิน เคาน์เตอร์กลับบอกว่าห้องนั้นเป็นห้องประจำของประธานเซิ่ง ไม่ต้องชำระค่าห้อง“ประธานเซิ่งของพวกคุณคือ?“ที่นี่เป็นรีสอร์ตในเครือเซิ่งซื่อนะคะ คุณไม่รู้เหรอ?”หลินชิงเหยียนเม้มปากเบา ๆ เธอไม่รู้จริง ๆ “ประธานเซิ่งก็คือคุณเซิ่งถิงค่ะ”เซิ่งถิง? ทายาทตระกูลเซิ่งของเซิ่งซื่อ?ผู้ชายที่เธออยากพบหน้าแต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเจอเลยนั่นน่ะเหรอ?หลินชิงเหยียนทั้งอยากจะย้อนเวลากลับไปตบตัวเองที่เมาแล้วอาละวาดเมื่อคืน ทั้งยังรีบวิ่งกลับไปที่ห้องนั้น ก่อนที่พนักงานทำความสะอาดจะเก็บกวาด เพื่อไปคุ้ยเสื้อเชิ้ตที่เธอโยนทิ้งลงถังขยะขึ้นม

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 28

    หลังเมาค้างแล้ว อาการปวดศีรษะก็รุนแรงมากหลินชิงเหยียนส่ายหัวอยู่หลายครั้ง กว่าจะพอได้สติขึ้นมาหน่อย พอเธอลืมตา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงใหญ่ของโรงแรม แต่ทั้งตัวกลับถูกมัดตรึงไว้แน่น…เธอตกใจสุดขีด รีบดิ้นเพื่อจะลุกขึ้น แต่ทั้งแขนทั้งขาถูกมัดไว้ ทำให้ขยับตัวไม่ได้เลยเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?เธอนึกออกเพียงแค่ว่าตัวเองถูกผู้ชายคนหนึ่งลากเข้ามาในห้องนี้ จากนั้นก็ถูกเขาโยนลงบนเตียง แล้วร่างของเขาก็ทาบทับลงมา…โอ้พระเจ้า! หรือว่าเธอถูก…หลินชิงเหยียนไม่กล้าคิดต่อให้จบ เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากเชือกที่มัดไว้ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็แก้ออกไม่ได้เลย“ไอ้สัตว์นรก! รอดูเลย! ฉันจะฆ่าแกให้ได้!”เธอตะโกนลั่นออกมา ทำให้อารมณ์ความโกรธปลดปล่อยออกไปบ้าง แล้วตัวเธอก็เริ่มใจเย็นลงเล็กน้อยเธอมองดูแล้วพบว่าเป็นผ้าปูที่นอนที่ใช้มัดเธออยู่ แบบนี้ยังไงก็ต้องไม่แน่นมาก เธอจึงสูดหายใจลึกสองครั้ง พยายามเอามือไขว้ไปด้านหลัง แล้วค่อย ๆ อดทนแกะมันออกทีละนิดใช้เวลาราวสิบห้านาที เธอถึงได้แก้ออกสำเร็จจนเหงื่อท่วมทั้งหัว ยังไม่ทันได้หายใจให้ทั่ว เธอก็คว้ากระเป๋าที่อยู่บนพื้นขึ้นม

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 27

    “อะไร?”“เธอเป็นพวกขี้เหล้า”“……”หลินชิงเหยียนเริ่มเมาแล้ว แต่ยังพอรู้ชัดว่านี่เป็นที่ไหน พอเธอดื่มหมดแก้วในมือก็คิดจะจ่ายเงินแล้วกลับเลย ทว่าเพิ่งเดินออกมาหน้าประตูก็ชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวเหม็นกลิ่นเหล้าไปทั้งตัว เธอถลึงตาใส่เขาหนึ่งที แล้วเดินต่อไม่สนใจใคร“โอ้โห เป็นสาวสวยนี่นา!” เดิมทีผู้ชายคนนั้นทำหน้าหงุดหงิดอยู่ แต่พอเห็นหน้าตาของหลินชิงเหยียนชัด ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นลามกทันที แล้วรีบตามเธอไปหลินชิงเหยียนเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ผู้ชายคนนั้นก็เร่งฝีเท้าตามไปด้วย“คนสวย มาดื่มด้วยกันสักแก้วไหมล่ะ?”“ให้พี่สักหน่อยเถอะนะ อย่าเพิ่งไปสิ!”หลินชิงเหยียนยิ่งเดินก็ยิ่งเร่งเร็วขึ้น ส่วนผู้ชายคนนั้นถึงกับวิ่งเข้ามาขวางเธอไว้เขาลูบจมูกตัวเอง พลางมองเธอด้วยแววตาโลภอยาก“ผู้หญิงคนเดียว ออกมาดื่มเหล้าดึก ๆ แบบนี้ ไม่ได้เพิ่งเลิกกับผู้ชาย ก็ต้องเหงาจนทนไม่ไหวอยากหาผู้ชายสักคนแน่ ๆ” เขาพูดพลางขยับเข้ามาใกล้อีกก้าว “ไม่ว่าอย่างไหน พี่ก็ทำให้เธอพอใจได้ทั้งนั้น”หลินชิงเหยียนเหม็นกลิ่นเหล้าที่คลุ้งออกมาจากตัวเขาจนต้องยกมือปิดจมูก “ไสหัวไป!”“เฮ้ ยังเป็นพริกขี้หนูอีกเหรอ แบบนี้พี

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 26

    ชายหนุ่มที่โวยวายเอะอะอยู่คนนั้นชื่อ “เจียงม่อเหยียน” ทายาทคนรองของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์หลินเฟิง และยังเป็นเพื่อนสนิทสมัยเด็กของเซิ่งถิงอีกด้วย งานสังสรรค์วันนี้ก็เป็นเขานี่แหละที่เป็นคนจัดให้ ตามคำขอของพวกคนเหล่านี้ เพื่อให้ได้อาศัยเขาเป็นสะพานไปทำความรู้จักกับเซิ่งถิงเขาเล่าเรื่องสนุกจบแล้วก็เดินไปนั่งลงอย่างอารมณ์ดีที่เก้าอี้ว่างข้างเซิ่งถิงทันที“คุณชายเซิ่ง วันนี้คุณยังสง่างามเหมือนเดิม ทำเอาฉันผู้น้อยรู้สึกชื่นใจนัก เอ้า ในเมื่อคุณให้เกียรติมางาน ฉันขอคารวะสักแก้วครับ” พูดจบ เจียงม่อเหยียนก็รินเหล้าให้ตัวเองจนเต็มแก้ว ก่อนกระดกดื่มหมดในครั้งเดียวดื่มหมดแล้ว เขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองไปที่เซิ่งถิงเซิ่งถิงเหลือบมองเขาเย็น ๆ หนึ่งที ก่อนเอ่ยว่า “สามแก้ว”เจียงม่อเหยียนเบิกตากว้าง “แก้วขนาดนี้ สามแก้วก็ปาเข้าไปครึ่งลิตรแล้วนะ! จะให้ฉันดื่มจนตายเลยเหรอ!”“ฮึ นายเป็นเจ้ามือเชิญคนมา แต่ตัวเองดันมาสายซะเอง”เจียงม่อเหยียนเกาศีรษะ แท้จริงแล้วเขาหวังจะใช้แก้วเมื่อกี้ตีเนียนให้รอดพ้นไปเสียทีตอนนั้นคนข้าง ๆ ที่คิดว่านี่คือโอกาสจะได้แสดงตัว ก็ยิ้มกว้างพลางขยับเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า “ฉ

  • ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน   บทที่ 25

    ว่าแล้วเธอก็ชี้ไปที่กางเกงในสีแดงในชามซุป พร้อมกับส่งเสียงจึ๊กจึ๊กอย่างจงใจทีนี้พ่อซ่งกับแม่ซ่งถึงกับพะอืดพะอม สีหน้ามืดสนิท ทั้งจ้องหลินชิงเหยียนที มองเวินรั่วอันที แล้วก็เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปทันทีส่วนเวินรั่วอัน ตอนนี้เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาอีกเลยแค่คิดว่าต่อไปเวลาครอบครัวนี้นั่งกินข้าวด้วยกัน แล้วถ้าบนโต๊ะมีชามซุปวางอยู่ พวกเขาต้องนึกถึงกางเกงในสีแดงสดตัวนี้ทันที แบบนั้นยังจะกล้ากินซุปลงคออีกไหม? แล้วเวินรั่วอันล่ะ…ยังจะมีหน้ามานั่งอยู่ตรงนั้นได้อีกเหรอ?พอคิดถึงภาพนั้น หลินชิงเหยียนก็กลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่“ทำให้ทุกคนแตกฮือไม่พอใจแบบนี้ เธอพอใจแล้วใช่ไหม!” ซ่งเหยียนจินตะโกนถามหลินชิงเหยียนเสียงดังหลินชิงเหยียนไม่ไว้หน้า ยกมือฟาดไปหนึ่งฉาดทันที“คุณคิดให้ดีก่อนเถอะว่าจะอธิบายฉันยังไง!”พูดจบเธอก็เหลือบตามองเวินรั่วอันอย่างเย็นชา ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันทีพ่อซ่งกับแม่ซ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตู เสียงตบสุดท้ายนั้น พวกเขาก็ได้ยินชัดเต็มสองหู“เหยียนจิน หย่ากับเธอซะ! ฉันจะให้แกหย่ากับเธอเดี๋ยวนี้! ตระกูลซ่งของเราไม่มีลูกสะใภ้ที่ทำขายหน้าแบบนี้!” พ่อซ่งตะโกนลั่นด้วยความโกรธหย

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status