เจียงเซิงไม่พูดอะไร พยายามอย่างหนักเพื่อให้เธอมาทานข้าวที่บ้าน แถมยังเชิญซือเย่เจ๋วมาอีก ตอนนี้ยังจะให้เธออยู่ทานข้าวด้วยให้ได้ถ้างั้นเธอก็จะคอยดูว่า สองแม่ลูกคู่นี้คิดจะทำอะไรกันแน่เธอเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มจางๆ "ก็ได้ งั้นก็ทานข้าวด้วยกันก็ได้"เจียงเวยและเซียวหลานไม่คาดคิดว่าเธอจะตอบตกลง แต่ก็ดีอยู่เหมือนกัน เป็นไปตามแผนของพวกเธอในระหว่างทานอาหาร เจียงเซิงเพียงก้มศีรษะลงทานอาหารโดยไม่พูดไม่จา อาจเป็นเพราะการปรากฏตัวของซือเย่เจ๋ว ทำให้เจียงเซิ่นและเซียวหลานไม่พูดอะไรเลยซือเย่เจ๋วไม่ค่อยทานอาหาร ตอนที่เจียงเวยให้เขากลับมาที่บ้านตระกูลเจียง เดิมทีเขาเจตนาจะปฏิเสธ แต่เธอพูดถึงเจียงเซิงในเมื่อเจียงเวยบอกว่าเจียงเซิงเชิญเขาไปที่บ้านของตระกูลเจียง เขาจึงอยากรู้ว่าเจียงเซิงจะทำอะไรกันแน่"เซิงเซิง หลายปีมานี้แกอยู่ต่างประเทศเป็นยังไงบ้าง?" คงมีแต่เวลานี้เจียงเซิ่นถึงได้นึกเป็นห่วงใยลูกสาวคนนี้ขึ้นมา?เจียงเซิงไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น "เพราะคุณ ฉันจึงมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีไงล่ะคะ"ความอับอายบนใบหน้าของเจียงเซิ่นแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่งเซียวหลานบอกใบ้เจียงเวยด้วยสายตา เจียงเวยถึงได้เ
"คุณซือ ฉันตั้งใจยังไง? ฉันหวังดีจับคู่ให้คุณกับเจียงเวยนะ?" เธอพูดพร้อมพยายามสลัดมือของเขาออกซือเย่เจ๋วกระชากอย่างแรง จนเจียงเซิงแทบจะเซเข้าสู่อ้อมกอดของเขาเขาพูดอย่างเย็นชา "คุณให้เจียงเวยเชิญผมไปที่บ้านตระกูลเจียง นี่ใช่ไหมที่คุณต้องการ?"เจียงเซิงนิ่งงันด้วยความสงสัยเธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างขบขันเล็กน้อย "ฉันให้เจียงเวยเชิญคุณไปที่บ้านตระกูลเจียง? ถ้างั้นคงเป็นเกียรติของฉันมากนะคะ?"ดวงตาของซือเย่เจ๋วเย็นชา "เจียงเซิง เรื่องของผมกับเจียงเวยคุณไม่ต้องมาชี้นิ้วสั่ง ผมไม่สนว่าคุณจะทำอะไร อย่าอวดฉลาดให้มากนัก""ซือเย่เจ๋ว วันนี้ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันไม่ได้ให้เจียงเวยเชิญคุณมา แม้ฉันจะไม่รู้ว่าเจียงเวยพูดอะไรกับคุณบ้าง แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"เจียงเซิงสะบัดมือของเขาออกแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม "เรื่องของพวกคุณสองคนฉันไม่อยากยุ่ง กลับไปบอกผู้หญิงคนนั้นของคุณด้วย อย่าโยนทุกเรื่องมาที่ฉัน ฉันเจียงเซิงไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่ายๆ!"เธอโกรธจัด เจียงเซิงไม่สนใจภาพลักษณ์อีกต่อไปเธอหมุนตัวคิดจะจากไป แต่จู่ๆซือเย่เจ๋วก็กระชากเธอเข้าไปในรถ"สกุลซือ คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!" เจ
เจียงเซิงกอดอกจ้องมองเธอ "ทำไมเธอไม่ไปถามผู้ชายของเธอล่ะ เธอจะถามฉันทำไม?"ตลกสิ้นดี พูดเหมือนกับเธอขโมยผู้ชายของเธออย่างงั้นแหละเจียงเวยหน้าซีดด้วยความโกรธ "เจียงเซิง แกได้ใจไม่กี่วันหรอก คอยดู!"เธอทิ้งท้ายประโยค ก่อนเดินออกไปเมื่อจ้องมองเงาร่างที่จากไปของเจียงเวย เจียงเซิงก็หรี่ตาลง ใครกันแน่ที่ได้ใจ ไม่เสมอไปหรอกนะห้องทำงานเจียงเซิงกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบบางสิ่งบางอย่าง ทันใดนั้น พนักงานคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามา "คุณโซราคะ เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ!"เมื่อเห็นว่าเธอร้อนใจมาก เจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้นอย่างใจเย็น "เกิดอะไรขึ้น?""มีลูกค้าหลายรายซื้อเครื่องประดับของเราในร้านแล้วพบว่าเป็นของปลอมทั้งหมด ตอนนี้มาถึงบริษัทเราแล้วค่ะ คนของแผนกจัดซื้อบอกว่าวัตถุดิบจัดซื้อตามที่คุณสั่ง"หลังจากที่เธอพูดจบ เจียงเซิงก็ลดสายตาลง จากนั้นปิดคอมพิวเตอร์และยืนขึ้น "ไปดูกันเถอะ"ในล็อบบี้ ลูกค้าหลายคนเข้ามาด้วยความโกรธเพราะพวกเขาซื้อเครื่องประดับปลอมเอะอะโวยวายไปทั่ว"ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ของพวกคุณดำเนินธุรกิจมาหลายสิบปี แต่กลับทำสินค้าปลอม บริษัทของพวกคุณไม่อยากเปิดแล้วใช่ไหม?"
เจียงเซิงเหลือบมองไปที่เจียงเวย วางสร้อยมุกในมือลงแล้วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "ของปลอมล็อตนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนนำเข้า ฉันไม่เป็นแพะรับบาปหรอกนะ"เจียงเวยเดินเข้ามา จับมือของเจียงเซิงเอาไว้ "เซิงเซิง พูดความจริงเถอะนะ ยังไงซะไวน์เนอร์จิวเวลรี่ ก็เป็นบริษัทของพ่อเธอ เธอคงไม่ทำลายเลือดเนื้อของพ่อเธอจริงๆหรอกใช่ไหม?""ฉันพูดความจริง" เจียงเซิงชักมือกลับด้วยสีหน้าเฉยชา หยิบสร้อยมุกขึ้นแล้วเดินไปทางหญิงสาว "คุณผู้หญิงคะ คุณซื้อเครื่องประดับปลอมในไวน์เนอร์ ฉันรู้ว่าคุณเองก็อารมณ์ไม่ดี ยังไงซะก็ควักกระเป๋าเสียเงินไปก้อนหนึ่งแล้ว""แต่พวกคุณไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ปล่อยให้ชื่อเสียงของไวน์เนอร์ต้องมามัวหมองเพราะของปลอมอย่างแน่นอน หลังจากที่ฉันเปิดเผยความจริงเรื่องของปลอม ฉันรับประกัน ไม่เพียงแต่คืนเงินเท่านั้น แต่พวกคุณยังนำของจริงกลับไปได้อีกด้วยนะคะ"หญิงสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ได้เงินคืนแถมยังนำเครื่องประดับสุดรักกลับบ้านได้ เธอต้องยินยอมอยู่แล้ว"ก็ได้ เธอว่ามาเลย ของปลอมพวกนี้มันอะไรกัน วันนี้เราต้องการคำอธิบาย"เจียงเซิงเดินไปหาพนักงานแผนกจัดซื้อ "ตอนที่ฉันเอาใบจัดซื้อให้เธอได้บอกเธอแล้ว ห
เจียงเซิงไร้คำพูดในทันใด จากนั้นก็โบกมือ "เอาล่ะ คุณเป็นผู้ถือหุ้น คุณว่าไงก็ว่างั้น"เธอหมุนตัวกลับไปยังหาลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ท่านทั้งหลาย เชิญไปคุยกับฉันที่ห้องวีไอพีหน่อยนะคะ"ลูกค้าพยักหน้าและเดินตามเจียงเซิงไปยังห้องวีไอพีเจียงเวยแอบมีความสุขเมื่อเธอได้ยินประโยคของซือเย่เจ๋วที่ปกป้องเธอ เธอรู้ดีว่าซือเย่เจ๋วยังคงมีเธออยู่ในใจเขา"เย่เจ๋ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ครั้งหน้าฉันจะระวังให้มาก"เจียงเวยแสร้งทำเป็นยอมรับความผิดพลาดของเธอซือเย่เจ๋วเหลือบมองเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"คุณไม่เข้าใจตลาด คราวหน้าเรื่องแบบนี้อย่าออกตัวโดยพลการ มีเรื่องอะไรปล่อยให้เจียงเซิงตัดการ"ซือเย่เจ๋วและหลัวเชว่เดินออกไปเจียงเวยลดสายตาลง เล็บของเธอแทบทิ่มเข้าไปในฝ่ามือเจียงเซิงเจียงเซิง!ไม่เพียงไล่เธอออกไปไม่ได้ แถมยังปล่อยให้เจียงเซิงจัดการทุกเรื่องอีก เธอต่างหากที่เป็นผู้อำนวยการของไวน์เนอร์ที่แท้จริง!ภายในห้องวีไอพี เจียงเซิงให้คนนำเครื่องประดับของแท้ที่พวกเขาซื้อเข้ามาและวางลงกับโต๊ะ"เพื่อเป็นการชดเชย เราขอมอบอัญมณีพวกนี้ให้กับทุกคนนะคะ เงินเราทำการคืนให้บนแพลตฟ
ภายในรถซือเย่เจ๋วมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ราวกับว่าเขายังคงคิดถึงสิ่งที่เจียงเซิงพูดอยู่และแม้ว่าหลัวเชว่จะตะโกนเรียกเขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ยินแต่อย่างใด"ท่านซือ" เสียงของหลัวเชว่ดังขึ้นซือเย่เจ๋วกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วลูบหน้าผาก "มีอะไร?"หลัวเชว่ยื่นโทรศัพท์ให้เขา "โทรศัพท์จากคุณท่านครับ"ซือเย่เจ๋วหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วรับสาย "ครับพ่อ"คฤหัสถ์เก่าแก่ของตระกูลซือ"ไอ้ลูกเวร แกมีลูกข้างนอกแล้วใช่ไหม?"คุณท่านซือกำลังนั่งจิบชาอยู่ในศาลาของลานบ้าน ภาพถ่ายที่แสดงบนจอแท็บเล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเด็กสองคนที่มีลักษณะคล้ายกับลูกชายของเขาซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและขมวดคิ้ว "ไม่มีนี่ครับ""ไม่มีอะไร? แล้วเด็กสองคนนี้ที่ยิงฮวงเซ็นมันอะไรกัน? พวกเขาหน้าตาเหมือนแกทุกประการ"คุณท่านซือวางถ้วยชาลงอย่างหนัก "ฉันอยากเจอเด็กสองคนนี้""พ่อครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย ลูกสองคนนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับผมไปได้"แม้ว่าเขาเคยแตะต้องเธอ แต่เจียงเวยในหกปีก่อน ก็ไม่ได้ตั้งท้องแต่อย่างใด"จะเกี่ยวกับแกหรือไม่แกไม่ต้องสนใจหรอก ฉันให้คนไปรับเด็กสองคนนั้นที่ยิงหวงแล้ว แกจัด
เจียงหนวนหนวนหันไปมองเขา "เราก็เคยเจอคนที่หน้าตาคล้ายกับเรานะคะ""โอ้?" คุณท่านซือกำลังจะกล่าวถาม ก็ได้ยินบอดี้การ์ดนอกลานตะโกนออกมาว่า "ท่านซือ"ซือเย่เจ๋วเดินเข้าไปในศาลา มองไปที่เด็กสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆคุณท่านซือ แล้วพูดกับคุณท่านซือว่า "พ่อครับ จะพาเด็กๆมาเองได้ยังไง?""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เด็กสองคนนี้หน้าเหมือนแกเลย ให้พวกเขามานั่งเล่น จะทำไม?"คุณท่านซือแตะศีรษะของเจียงหนวนหนวนแล้วยื่นเค้กลูกกวาดให้ทั้งสอง "นี่คือเค้กลูกกวาดที่อร่อยที่สุดในเมืองของเรา หนูลองชิมดูสิ""ขอบคุณครับ/ค่ะคุณปู่~"ทั้งสองคนรับเค้กลูกกวาด เจียงหนวนหนวนหยิบมาไว้ในมือของเธอและกัดอย่างกระตือรือร้นซือเย่เจ๋วทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คาดคิดว่าพ่อของเขาจะพาพวกเขามาที่นี่เพียงเพราะรูปถ่ายแค่ใบเดียวแบบนั้นได้"พวกหนูรออยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวคุณปู่กลับมา"หลังจากที่คุณท่านซือพูดกับพวกเขาจบ เขาก็ลุกขึ้นพูดกับซือเย่เจ๋วว่า "มากับฉัน"หลังจากดูพวกเขาจากไป เจียงหนวนหนวนก็หันไปกล่าวกับเจียงเหยียนเหยียนว่า "ผู้ชายคนนี้เป็นปู่ของเราจริงๆ ดูเหมือนว่า เขาจะชอบเรามากเลยนะ""อืม ขอแค่ปู่ชอบเรา รอพ่อรู้แล้ว เราก็จะพาแด้ดดี้
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ มามีบอกว่า ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆของบรรพบุรุษไม่มากก็น้อย มามี้ของหนูยังชอบของเก่าแก่ด้วยเหมือนกันนะคะ"ไม่เช่นนั้นมามี้ของเธอก็คงไม่ได้ออกแบบ "เครื่องประดับโบราณแบบจีน"ในประเทศSหรอกนะคุณท่านซือหัวเราะ "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะเจอมามี้ของพวกหนูขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ"เจียงหนวนหนวนรู้สึกภูมิใจมาก ที่ในที่สุดเธอก็ทำให้มามี้ดึงดูดความสนใจของคุณปู่ได้แล้ว!ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเจียงเหยียนเหยียน เขายกแขนขึ้นลูบแก้มของเขา เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองเขาด้วยท่าทาง"ไม่เป็นมิตร"สายตานี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคน"ครั้งก่อนที่เจอหนู หนูมีไฝที่มุมตา"เจียงเหยียนเหยียนแตะหางตาของเขาแล้วพูดว่า "ผมวาดเองครับ""คุณปู่ แพ้แล้ว!"เจียงหนวนหนวนหัวเราะเบาๆโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณท่านซือยอมอ่อนข้อให้ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆยิ้มอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขเช่นกันอาจเป็นเพราะเขาแก่แล้ว อยากมีหลานสาวและหลานชายมาอยู่กับเขาแบบนี้เวลาค่ำแล้ว ซือเย่เจ๋วจึงส่งเจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนกลับไปที่วิลล่าวิวทะเลด้วยตัวเอง"คุณอา เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย~"เจียงหนวนหนวนโ