Share

ตอนที่63 ฟื้นแล้ว

Author: Bunmeebooks
last update Last Updated: 2025-09-04 11:17:14

ม่ายยยยยยยยยย

แจ็คสันร้องสุดเสียงด้วยความตื่นตระหนก คำสาปแช่งเหล่านั้นคล้ายกับดึงเขาให้ตกลงไปในเหวที่ลึกที่สุด มืดสนิทจนไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือของตนเอง

“ไม่นะ ม่ายยยย ฉันยังไม่อยากตายช่วยด้วย”

แจ็คสันพยายามตะเกียกตะกายไขว่คว้ากลางอากาศอันเวิ้งว้างพร้อมกับตะโกนออกมา

ฉับพลันนั้นเขาก็รู้สึกถึงความอบอุ่นสายหนึ่งคว้าเอามือของเขามากุมไว้ ทำให้แจ็คสันสะดุ้งตื่นขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อผุดพราย

“ท่านพี่ ท่านฟื้นแล้ว”

เสียงหวานใสของสตรีนางหนึ่งดังขึ้นข้าง ๆ ตัว แจ็คสันจึงหันหน้าไปมองแล้วพบสตรีงดงามผู้หนึ่งกำลังกุมมือเขาเอาไว้

แจ็คสันกะพริบตาปริบ ๆ คิดว่าตนเองคงฝันไป เพราะสตรีนางนั้นสวมชุดโบราณ อีกทั้ง ทั่วทั้งห้องยังประดับตกแต่งด้วยเครื่องไม้แบบโบราณ แต่ภาพลวงตานั้นก็ยังไม่หายไปสักที เขาจึงตบหน้าตนเอง

เพี๊ยะ !

ทันทีที่ฝ่ามือกระทบหน้าก็มีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้น ภาพเหล่านั้นยังคงปรากฏอยู่เช่นเดิม

หวังเฉาเฟยเห็นว่าสามีของตนตบหน้าตัวเองเช่นนั้นก็อุทานด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ทำร้ายตนเองทำไมเจ้าคะ” นางรีบดึงมือเขามากุมไว้แล้วเอ่ยว่า “ท่านพี่รู้หรือไม่ว่าข้าร้อนใจเพียงใด เมื่อรู้ว่าท่านเสียใจที่ถูกท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่71 เยี่ยมมาก

    ชายชุดดำทั้งสองรีบเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงทันทีโอฬารเห็นทั้งสองเดินเข้ามาก็รีบร้อนถามขึ้นมา “เป็นอย่างไรบ้าง สำเร็จหรือไม่”ชายชุดดำที่เป็นคนกระซิบนอกประตูเมื่อครู่เปิดหมวกงอบออก เขาคือ ผางซื่อนั่นเอง “คุณชาย.... ตอนที่ไปคอกม้า หัวใจข้าเกือบหยุดเต้น”หลังกลับจากตลาด คุณชายโอฬารก็สั่งให้เขาไปหาคนมีฝีมือในการลักขโมย จากนั้น ก็ให้เขาพาคนผู้นั้นลักลอบเข้าไปที่คอกม้าตระกูลหวังเฉา เพื่อตัดเอาเครื่องเพศที่ใหญ่ที่สุด แล้วนัดพบกันที่โรงเตี๊ยมใกล้กับโรงหมอชายชุดดำอีกคนรูปร่างปราดเปรียววางถุงบรรจุเครื่องเพศม้าเหงื่อโลหิตบนโต๊ะ “นี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ”โอฬารตาโตเมื่อเห็นขนาดของสิ่งของที่อยู่ในนั้น มันใหญ่ยิ่งกว่าแขนเด็กด้วยซ้ำ “เยี่ยมมาก”เขาแทบจะหัวเราะดังลั่นออกมา ในที่สุดเขาก็ได้แก้แค้นทั้งม้า ทั้งคน เจ้าม้าบ้าที่บังอาจเตะเขา ทั้งคนที่ชอบวางท่าสั่งเขาราวกับคนใช้ คิดแล้วก็อยากเห็นหน้าเจ้าแม่ทัพใหญ่นั่นจริง ๆ ม้าพระราชทาน กลายเป็นม้าไม่มีจู๋ไปเสียแล้วชายชุดดำยื่นมือออกมา “ค่าจ้าง”โอฬารรีบล้วงถุงเงินส่งให้ชายผู้นั้น “นี่ค่าแรงของเจ้า ขอบคุณเจ้ามาก ค่าให้เจ้าเพิ่มอีกเท่าตัว ให้ปิดเรื่องนี้

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่70 เกิดอะไรขึ้น

    ณ ตลาดโอฬารตั้งใจพาเฟยเฟยมาเดินชมตลาดก็เพื่อให้ภรรยาคนงามได้เปิดหูเปิดตา เดินซื้อของที่อยากได้อย่างเช่นสตรีคนอื่น ๆ และที่สำคัญเขาจะได้แอบไปหาหมอเพื่อรักษาโรคบุรุษแท่งหยกไม่แข็งโอฬารบอกกับภรรยา “เฟยเฟย เจ้ากับสาวใช้เดินเลือกซื้อของกันตามสบายเถิด พี่ขอไปปรึกษาหมอทางนู้นหน่อย”เฟยเฟยรับคำ “เจ้าค่ะ ท่านพี่” จากนั้นนางก็ชักชวนสาวใช้เดินชมตลาดอย่างสำราญใจ ใบหน้างดงามปรากฏรอยยิ้ม นานแล้วที่นางไม่ได้มาเดินเที่ยวเช่นนี้โอฬารมองเห็นภรรยาคนงามมีความสุข เขาก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่นี่เป็นความสุขเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น หากอยากให้นางมีความสุขอย่างแท้จริง เขาต้องทำลูกให้นางให้ได้ เขาจึงหันไปสั่งบ่าวรับใช้คนสนิทว่า“พาข้าไปหาร้านหมอที่ดีที่สุดในเมืองนี้”“ขอรับ”ผางซื่อรับคำ แล้วพาคุณชายโอฬารไปยังถนนซึ่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามของตลาดณ ร้านหมอหมอตี๋ชุน เป็นหมอที่มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งในเมืองหลวง ด้วยเหตุนี้จึงมีคนไข้ทั้งใกล้ไกลมารักษาที่นี่กันอย่างเนืองแน่นโอฬารและบ่าวรับใช้นั่งรอประมาณครึ่งก้านธูป ก็ถูกเรียกให้เข้าไปพบหมอเขาเดินเข้ามาในห้องตรวจ กลิ่นยาสมุนไพรฉุนเข้าจมูกจนเขาสำลักออกมา อีกทั้ง ยั

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่69 เสียงแหบพร่า

    ณ หน้าห้องฮูหยินหวังเฉาผางซื่อยืนคอยเจ้านายอยู่ด้านนอกด้วยความกระวนกระวายใจ แต่แล้วเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องครวญครางดังเล็ดลอดออกมาเขาก็ชะงัก ตั้งใจเงี่ยหูฟังเสียงนั้น“อ๊า ๆ อ๊ะ ๆ อู้ยยยยยย โอฬาร.. โอฬารมาก เข้ามาอีก เอาอีก อ๊า ๆ”“โอ้วววว เสียว... อื้ออออ ตอกแรง ๆ ลูกเขยที่รักของข้า อ๊า... อา...”“อ๊ะ ๆ อ๊า ๆ อู้ยยยย ซี๊ดดดด อ๊า”“นะ... นี่มันอะไรกัน อูยข้าก็สักจะอยากขึ้นมาแล้ว” ผางซื่อเอ่ยเสียงแหบพร่า เขารู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทั้งกาย กระสันอยากจนต้องกอดเสาแล้วเอาหว่างขาถูไถ “คุณชายที่ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าท่านไม่มีน้ำยา ดูท่าแล้วคงจะไม่จริงใช่หรือไม่ อูย... ดูสิ ทำเอาฮูหยินเฒ่าครางจนข้าน้ำเดินไปด้วย อา...”เขาหลับตาพริ้มกอดจูบกับเสาไม้แล้วจินตนาการว่ามันสาวงาม ผางซื่อกอดจูบลูบถูไถจนเกือบจะขึ้นสวรรค์ ประตูเรือนนอนก็เปิดออกแก๊ก......ผางซื่อเห็นคุณชายซั้นซั้นเดินออกมาก็รีบปล่อยต้นเสา “คุณชายเรียบร้อยแล้วหรือขอรับ”แจ็คสันไม่ตอบคำ เขารีบปิดประตูพลางดึงมือของบ่าวรับใช้ออกไปอย่างเร่งรีบเมื่อเดินมาถึงที่ที่ปลอดภัยแล้วเขาจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นก็ล้วงเข้าไปในเสื้อดึงแผ่นเงินออกม

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่68 รู้สึกตัว

    แจ็คสันรอให้ภรรยาคนงานหลับสนิทแล้ว จึงแอบย่องลงจากเตียงออกจากห้องแล้วมองหาบ่าวรับใช้ เขาเห็นผางซื่อนั่งสัปหงกอยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าเรือนนอนจึงเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้“ผางซื่อ..... ตื่นเร็ว”เขาเอาเท้าสะกิดบั้นเอวของบ่าวรับใช้ อีกฝ่ายจึงรู้สึกตัวขึ้นมา“คุณชาย ท่านมาแล้วหรือขอรับ” ผางซื่อเอ่ยทั้ง ๆ ที่ปากยังหาวด้วยความง่วงงุน ปกติในยามนี้เขาต้องหลับสนิทบนเตียงแล้ว แต่คืนนี้ต้องมานั่งตากน้ำค้างให้ยุงกัดรอคุณชายตามคำสั่งผางซื่อสะบัดหัวไล่ความง่วง พลางลุกขึ้น “คุณชายจะให้บ่าวช่วยทำอะไรหรือขอรับ”แจ็คสันมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบสั่งว่า “พาข้าไปที่เรือนนอนของฮูหยินหวังเฉา”ผางซื่ออุทานออกมา “ดึกดื่นเช่นนี้ คุณชายจะไปทำอะไรที่เรือนนอนของฮูหยินผู้เฒ่า”แจ็คสันยิ้มเย็น “ไปรีดเงิน”ผางซื่อตาโต "คุณชายไม่ได้นะขอรับ นั่น... นั่น... ฮูหยินผู้เฒ่า คนที่ชี้เป็นชี้ตายคนในจวนได้"แจ็คสันถลึงตา เอ่ยด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า “หากเจ้าไม่พาข้าไป ข้าจะไล่เจ้าออกจากจวนเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าเจ้าเชื่อฟังข้าดี ๆ คืนนี้ข้าจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม”ผางซื่อกลืนน้ำลายเฮือก ในเมื่อเลือกที่จะติดตามนายท่านซั้นซั้นแล้ว ก็คงต้องล่องเรื

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่67   จวนตระกูลหวังเฉา 

    ในช่วงบ่าย หลังจากทำความสะอาดคอกม้าเสร็จแล้ว แจ็คสันก็เดินอาจ ๆ มุ่งหน้าไปยังประตูจวนผางซื่อเห็นเจ้านายไม่กลับไปยังเรือนหลังเล็กเพื่ออ่านหนังสือเตรียมสอบจอหงวนก็เร่งฝีเท้าตามพร้อมกับร้องเรียกว่า“คุณชายขอรับ คุณชายจะไปไหนไม่กลับเรือนหรือขอรับ“แจ็คสันเอ่ยโดยไม่หยุดฝีเท้าว่า “ไม่ล่ะ ถ้าไม่อยากถูกรังแกจนตาย ข้าต้องทำอะไรสักอย่าง”“ทำอะไรหรือขอรับ““หาวิธีทำให้แท่งหยกของข้ามันฟื้นคืนชีพ เพื่อผลิตทายาทน่ะสิ”เมื่อกล่าวจบเขาก็เดินมาถึงหน้าประตูจวนพอดี แจ็คสันเห็นป้ายเหนือประตูจวนเขียนด้วยลายอักษรวิจิตร - จวนตระกูลหวังเฉา -เขาแค่นเสียงในลำคอว่า “หวังเฉาเหรอ ใครอยากจะหวังให้แท่งหยกอับเฉากัน” แค่เห็นป้ายชื่อก็รู้สึกแสลงใจขึ้นมา “ป้ายชื่อนี้ช่างอัปมงคลยิ่งนัก“ด้วยเหตุนี้ แจ็คสันจึงก้มลงเก็บเอาก้อนหิน แล้วกวักมือเรียกผางซื่อให้มายืนตรงตำแหน่งใต้ป้ายจวน“นั่งลง”แจ็คสันสั่ง“ขอรับคุณชาย”ผางซื่อไม่ถามมากความ เมื่อเจ้านายสั่งเขาก็นั่งยอง ๆ ยอมให้เจ้านายขึ้นขี่คอจากนั้นก็ลุกขึ้นตามคำสั่ง“เอาละเจ้าอยู่นิ่ง ๆ ห้ามขยับเข้าใจหรือไม่“ผางซื่อรับคำ “ขอรับ” ร่างบอบบางของคุณชายซั้นซั้นเบากว่าเ

  • ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า   ตอนที่66 ณ คอกม้า

    ณ คอกม้า“อี๋.... เมื่อก่อนเคยจับนมสาว สูดดมกลิ่นกายคนงาม แต่ตอนนี้ต้องมาจับด้ามพลั่วตักขี้ม้า อ๊วก.. อ๊อก... ”แจ็คสันโอดครวญกับตนเองขณะที่ใช้พลั่วไม้ตักขี้ม้าออกจากคอก แม้จะมีผ้ามัดคาดจมูกเอาไว้แต่กลิ่นฉุนของสิ่งสกปรกก็ยังทะลุเข้าไปจนถึงปอด ทำเอาเขาแทบจะอาเจียนทุกครั้งที่ตัก“ไอ้ม้าขี้เหม็น รู้จักแค่กิน กินแล้วก็ขี้” แจ็คสันส่งค้อนปะหลับปะเหลือกให้เจ้าม้าสีดำตัวใหญ่ที่สุดในคอก “แล้วก็ลำบากราชาเพลย์บอยอย่างข้าให้มาตักขี้พวกแกอีก เอี๊ยะ... อ๊วก..”เขาโก่งคอทำท่าจะอ้วกอีกครั้ง ในขณะที่ม้าเคี้ยวหญ้ากร้วม ๆ ยิงฟันเล่มใหญ่ไปด้วยราวกับจะเยาะเย้ยแจ็คสันยกเท้าขึ้นหมายจะสั่งสอนม้าด้วยความโมโห “หน็อยแน่ นี่แกบังอาจยิ้มเยาะเย้ยข้ารึเจ้าดำ”พลั่ก !ตุบ !ร่างผอมบางถูกม้าเตะ หงายหลัง ก้นกระแทกพื้นที่เต็มไปด้วยขี้ม้า“โอ๊ย” แจ็คสันร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด อีกทั้ง เนื้อตัวยิ่งเลอะไปด้วยสิ่งสกปรก “เจ้าม้าบ้า”“คุณชายเป็นอย่างไรบ้างขอรับ”ผางซื่อ บ่าวรับใช้คนสนิทรีบวิ่งเข้ามาประกอบนายของตนแจ็คสันสั่ง “ไอ้ดำนั่นมันเตะข้า จับมันไว้ข้าจะตีมัน”ผางซื่อสีหน้าตื่นตระหนกร้องขึ้นว่า “ไม่ได้นะขอรับ ตีมัน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status