ตามหาหัวใจ

ทางด้านอาลัล…

“กลับเช้าเลยนะครับนาย…ไม่รู้ว่าไปเคลียร์ถึงไหน…ครั้งนี้เคลียร์นานนะครับ” …เสียงแซวจากบอดี้การ์ดคู่ใจของเขา ชายที่ขึ้นชื่อว่า…ผู้ชายไร้อารมณ์ในบรรดาเพื่อนๆ หน้าเข้มของเควิ่น แทบจะไม่มีรอยยิ้มให้ใครเห็น ขนาดเขาเองยังเห็นเพียงรอยยกมุมปากเพียงเล็กน้อย…แต่ความจริงใจมันปรากฏบนดวงตาคมหวานนั้น…

“อย่าแซวโว้ย… เควิ่น คนอารมณ์ไม่ค่อยดี” อาลัล เปล่งเสียงเชิงตำหนิเพื่อนรักของเขา…แต่เขากับเควิ่น รู้ใจกันดีว่าอารมณ์ประมาณไหน…เควิ่นกับเขาเป็น นายกับลูกน้องก็จริงอยู่ แต่นั้นมันเป็นสายตาของคนภายนอกที่มองกัน แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่า เขาเป็นเพื่อนรักกัน เราสองคนถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน เรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน นอนด้วยกัน เป็นเพื่อนเล่น เป็นคู่หู เป็นบอร์ดี้การ์ดคู่ใจ เป็นมือขวาของเขา บอดี้การ์ดที่เขาวางใจที่สุด ในบรรดาลูกน้องของแด๊ด….

“หึ ปกติผมเห็นนายเคลียร์งานไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ” เควิ่นยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อนายของเขาเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับใบหน้าเคร่งขึม…

“เมื่อเช้านายตื่นกี่โมง…ลงจ๊อกกิ้งรึเปล่า” อาลัลถามบอดี้การ์ดคู่ใจเขาที่ทำกิจวัตรนี้เป็นประจำ ..ไม่ว่าจะตามเขาไปพักที่ไหน เควิ่นก็จะออกกำลังกายเสมอ…เว้นเสียแต่ มีงานด่วน….

“ไปครับ…มีอะไรผิดปกติเหรอครับ..หรือมีพวกวอนหาเรื่อง” ชายร่างหนากว่าเขา นิ่วหน้านิ่งถามเจ้านายตัวเองด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรหรอก….นายเห็นนางร้ายของฉันรึเปล่าว่ะ” อาลัล พยายามสะกดน้ำเสียงถาม…โดยไม่ให้เควิ่นรู้ว่าเขาร้อนใจเรื่องผู้หญิง ซึ่งมันไม่ใช่วิสัยของเขา….

“ถ้านายหมายถึงคุณริก้าหล่ะก้อออออออออ…….” เควิ่นตอบเจ้านาย พร้อมยกไหล่ยียวน กวนนนนนนน….

“เร็วดิว่ะเควิ่น ก็ไร” อาลัลรีบร้อน อยากฟังคำตอบโดยเร็ว “ก็ๆ ๆ ๆ เธอออกไปตั้งแต่ยังไม่ค่อยสว่างดี ขับรถดูรีบๆ ด้วย…สังสัย…หนีเสืออออ….ผู้หญิง แต่จะปะจระเข้ป่าวนะผมไม่รู้”

“เอ้า ไอ้นี่” … เขาชี้หน้าเควิ่น ประมาณว่าเดี๋ยวเหอะๆ … เขาคิดไม่ผิดที่ตัดสินใจ มาถามบอร์ดี้การ์ดเขาที่รู้เรื่องเข้าออกจากที่ๆ พวกเราไปพักเกือบทุกที่…เพราะความปลอดภัยของตัวเขาเองที่เควิ่นทำอยู่เป็นประจำ อาลัลลองไปเคาะเรียกหล่อนแล้ว…แต่ก็เคาะอยู่นาน ไม่มีคนเปิด เขาลงมาหน้าเคาธ์เตอร์ เพื่อดักรอนางร้ายของเขา…นั่งรออยู่นานก็ไม่เจอจนได้เวลาที่จะต้องเช็คเอ้า เขาไม่กล้าสอบถามพนักงานหน้าเค้าเตอร์ เกรงว่าจะเป็นข่าว แล้วก็ เจ้าหล่อนแต่ละคนแทบจะไม่มีสติตอบคำถามเขาแน่….พวกนางเล่นคอยส่งแต่สายตาหวานเยิ้มลงมา..จนน่ารำคาญ….

….. เธอหนีฉันไม่รอดหรอกริก้า….หรือว่าไม่ได้หนี หรือหล่อนจะรีบไปหาใคร ….เขานึกถึงคำของเควิ่น หนีเสือ (ผู้หญิง) ปะจระเข้…..หึ…อย่าหวังเลย…จระเข้เหรอ พ่อจะถลกหนัง มาทำรองเท้าให้ คอยดู …อาลัล มองออกไปนอกหน้าต่างใสนั้น ใบหน้าและดวงตาคมเรียบนิ่ง….

เอ๊ะ!! “คุณอาลัลคะ คุณอาลัล” ชายหนุ่มและบอร์ดี้การ์ดของเขา หันกลับไปมองด้านหลังตามเสียงเรียก ร่างอรชรของหญิงสาวไทย ใบหน้าสวยหวาน ยืนยิ้มหวาน โปรยเสน่ห์ให้กับเขาอย่างจงใจ ยกมือเรียกให้เขารอ…

“อ่อ…… ผมนึกว่าเสียงสาวสวยที่ไหน” “นางเอกแสนสวยนี่เอง…..ยังไม่กลับหรือครับ คุณมิรา” เขาจำใจถามออกไป เมื่อหล่อนและผู้จัดการหล่อนเดินอย่างเร่งรีบเข้ามาหาเขา….

“กำลังจะกลับคะ คุณเควิ่นจะกลับรึยังค่ะ มิรา จะขอติดรถไปลงหน้าปากซอยเข้าบ้านของมิราหน่อยนะค่ะ…บังเอิญ มิราไม่ได้เอารถมา แล้วก็พี่เชอรี่ผู้จัดการของมิรา ติดธุระสำคัญไปส่งไม่ได้นะคะ…หญิงสาวเกาะแขนเขาออดอ้อน อย่างจงใจ…

“รบกวนหน่อยนะคะ เชอร์รี่ไม่กล้าให้น้องมิรานั่งแท็กซี่ คุญอาลัล ก็น่าจะรู้นะคะ คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ แล้วอีกอย่างเสียลุ๊กนางเอกดังหมดค่ะ” ผู้จัดการแต๊บแมนของมิรา เอ่ยขอสนับสนุนด้วย

“อ่อ ได้สิครับ เชิญทางนี้ครับ….เดี๋ยว คนของผมจะเทียบรถที่ประตูนี้” อาลัลผายมือให้หญิงสาว ลอบยิ้มมุมปาก ทำไมเขาจะไม่รู้ ว่าหล่อนแต่งเรื่องทั้งหมด….มีสาวๆ หลายคนใช้มุกนี้กับเขา…ทำไมเธอไม่ออดอ้อนเขาแบบนี้กับพี่มั่งนะริก้า…นี่อะไร หนีเขาตลอด…ชายหน้มเดินไปพลางคิดถึงนางร้ายแสนสวยของเขา ซึ่งหล่อนร้ายสมบทบาทจริงๆ นางมาเจอเขาไม่กี่ครั้ง…รู้สึกว่าทุกครั้งจะขโมยหัวใจเขาไปทีละน้อย ทีละน้อยๆ …..

แช๊ะ ๆ ๆ!! เสียงกล้องมือถือ กดถ่ายภาพอาลัล กับมิราขณะขึ้นรถออกไปด้วยกัน….หึ…น้องมิรา ต้องให้รางวัลพี่เชอร์รี่เยอะๆ นะคะ…สำหรับเต้าข่าวที่หล่อนพยายามสร้างกระแสเอง….พูดจบ เชอร์รี่ก็กดส่งรูปภาพไปให้สำนักข่าวบันเทิงแห่งหนึ่ง…ซึ่งทำข่าวของมิรา…เป็นประจำ….

หลังจากที่อาลัล ส่งมิราเสร็จ ก็ไปสนามบิน เพื่อบินไปต่างประเทศตามคำสั่งของมาดาม และแด๊ด เพื่อจัดการเรื่องด่วน….เขาจะกลับมาอีกทีก็ วันถ่ายซีนทะเล…ก่อนขึ้นเครื่อง เขายังกำชับ เควิ่น…ให้ตามหานางร้ายของเขา …ถ้าเจอให้รีบโทรรายงานด่วน….แล้วก็คอยเฝ้าเอาไว้ว่าหล่อนทำอะไร กับใคร ที่ไหน…บอกเขาด้วย

วันรุ่งขึ้น..มีภาพถ่ายของนางร้ายกับพระเอกดัง….ดาวร้ายกับนางเอกดัง….สองรูปเปรียบเทียบกัน โดยอิริยาบถคล้ายกันคือทั้งสองคู่ ขึ้นรถไปด้วยกัน… “****สลับคู่กันจิ้น ตัวจริงในโลกแห่งความจริง กับตัวจริงในโลกของละคร” ติดตามลุ้นกันน่ะคะ…

“พาดหัวแบบนี้ได้ยังงัยอ่ะ….ริก้ากับคุณดนัยไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย…แต่คู่นางเอกกับดาวร้ายหน้าหล่อนี่สิไม่แน่…เขาเจ้าชู้จะตาย เสือผู้หญิงอีกต่างหาก อาจแอบกินกันอยู่ก็ได้ ออกมาจากโรงแรมด้วยกัน แกว่ามั๊ยยายริก้า….ริก้า!!!! น้ำใสเพื่อนของริก้า ตะโกนเรียกริก้าเสียงดัง…ก็หล่อนเล่นนั่งเหม่อตลอดเลย ตั้งแต่อ่านข่าวซุบซิบนี่…

“หะ ห๊า” แกว่าอะไรนะน้ำใส ริก้าสะดุ้งเมื่อเสียงเล็กแหลมของน้ำใส เพื่อนที่เรียนมหาลัยด้วยกันตะโกน “อ้ายยย…. ฉันอุตสาห์แอบปลื้มพ่อแบ๊ดบอยรูปหล่อ อาลัล แกรนด์เดร์สัน เสร็จนางเอกแอ๊บแบ้วไปหล่ะ” ….

“หึ ผู้ชายเลวๆ ก็อย่างนี้แหละแกยายน้ำใส…เจ้าชู้ มั่วผู้หญิงไม่เลือก ร้ายกาจ เจ้าเล่ห์ที่สุด…ริก้าเปล่งเสียงออกมาอย่างเดือดดาล อารมณ์เหมือนจะโกรธเกลียดชายหนุ่ม…

“นี่ๆ แกก็เกินไป เขาอาจจะไม่เป็นอย่างเธอคิดก็ได้ หน้าหล่อๆ แบบนั้นแกไม่เคยสัมผัสกับเขา อย่าไปว่าเขานักสิ” เพื่อนสาวเธอออกปากรับแทนเขาอย่างออกนอกหน้า…หึ ฉันกับเขามากกว่าสัมผัสอีก….ไอ้ฝรั่งบ้า หลอกเจาะไข่แดงเธอ…คิดจะเล่นๆ กับเธอ…เลวๆ มาก…ฉันเกลียดคุณ อาลัล แกรนด์เดร์สัน ริก้านึกในใจถึงเรื่องราวคืนนั้นแล้วก็กำมือแน่น…หล่อนไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย….เขาทำให้หล่อนนอนไม่หลับมาจนถึงวันนี้…….>>>>>>