บทที่ 13

บทที่ 13

หลังมื้ออาหารจบลง เว่ยเว่ยกับอี้หยางเฉิงก็ถูกส่งออกไปเดินเล่นในสวนดอกไม้กลางจวนโดยมารดาของหญิงสาวที่หาข้ออ้างว่าจะจัดเตรียมผลไม้มาให้ทานอีก

“พวกเจ้าก็ไปเดินเล่นย่อยอาหารก่อน อากาศในสวนยามค่ำคืนนี้ช่างสดชื่นนัก” แม้ใต้เท้าเจียงจะไม่ยอม แต่ก็ถูกภรรยาของตนดึงให้ติดตามนางเข้าไปด้านใน

อี้หยางเฉิงพยักหน้ารับและหันไปยิ้มให้กับเจียงซีเว่ยที่ยังคงมองบิดาของนางด้วยสายตากังวลเล็กน้อย

“เว่ยเอ๋อร์ ดูแลแขกให้ดีด้วยนะลูก” พอย้ำกับบุตรสาวแล้ว ฮูหยินของจวนก็ไม่พลาดที่จะหันมาหาสามีของนางด้วยรอยยิ้มก่อนจะดึงเขาออกไปอีกทาง

เมื่อทั้งสองเดินจากไป ใต้เท้าเจียงก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เจ้าทำอะไรของเจ้ากันแน่ เจ้าให้ลูกเราอยู่กับเขาแบบนั้นไม่มากเกินไปหรือ”

คำของใต้เท้าเจียงทำให้ภรรยาหลุดหัวเราะออกมา

“ไม่มากเกินไปหรอกเจ้าคะ ก่อนหน้าข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเช่นไรจึงไม่อยากให้อยู่ใกล้ชิด แต่ยามนี้ท่านพี่ไม่เห็นสายตาของเขาที่มองลูกของเราหรือ ราวกับจะกลืนกินเช่นนั้น หากท่านยินยอม ข้าคิดว่าเขาคงจะส่งแม่สื่อมาในวันพรุ่ง ดีไม่ดีสินสอดมากแค่ไหนเขาก็หามาให้ได้ ฉะนั้นข้าจะเปิดโอกาสให้พวกเขาได้พูดคุยเพื่อ