Mag-log inShare
EP 2/2 ห้ามใจไม่ให้รักเธอ
Huling Na-update:
2024-12-18 01:00:06“ช่างเถอะน่า ข้าไม่อยากยุ่งหรอก ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป ถ้าเอ็งจะมีผัวก็ตามใจเถอะ ขอให้เอ็งมีความสุขก็พอ” นายประดับบอกลูก ตั้งแต่โตมาปรายรุ้งไม่เคยทำให้ท่านต้องเสียใจ ตั้งใจเรียนและทำงานมาตลอด ส่วนเรื่องของหัวใจนั้น ท่านบังคับไม่ได้ สมัยนี้ไม่เหมือนสมัยก่อน ถ้าไม่ทำใจยอมรับ ก็คงต้องเป็นทุกข์อกแตกตายเท่านั้นเอง
“โธ่...พ่อ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิน่า หนูยังเวอร์จิ้น เชื่อสิ!” คนเป็นลูกยืนกรานแต่คนเป็นพ่อส่ายหน้ารัวๆ จังหวะเดียวกันนั้นชลกรก็ไต่สะพานมาถึงตัวบ้านพอดี “สวัสดีครับคุณพ่อ” “นั่นไง ไหนเอ็งบอกไม่ใช่ผัว แล้วทำไมไอ้หนุ่มนี่เรียกข้าว่าพ่อวะ” ประดับเถียงจริงจัง ปรายรุ้งเกาหัวแกรกๆ ปวดกบาลเต็มที “โธ่...เขาก็เรียกตามหนูน่ะ โอ๊ย...จะบ้าตาย เข้ามาก่อนสิคุณ ชอบยืนอาบแดดหรือไง หน้าแดงหมดแล้ว” ท้วงคนที่ยืนอยู่หน้าประตูแล้วดึงบิดาให้เข้ามาในบ้าน นายประดับไม่สวมเสื้อ นุ่งกางเกงเลแบบง่ายๆ และหันหน้าเข้าหาอวนที่ชำรุด ท่านกำลังซ่อมมันอยู่ จากอวนสามสิบหลังที่มี ประดับจะออกไปวางอวนในตอนกลางคืน และกลับมาในตอนเช้า แล้วแต่อารมณ์ว่าจะวางอวนกี่รอบ ท่านทำประมงพื้นบ้านมาตั้งแต่จำความได้ รายได้ก็แล้วแต่กุ้งที่ได้มา บางวันได้เยอะบางวันได้น้อย แล้วแต่โชค แต่ท่านก็มีความสุขดี ถ้าไม่นับเรื่องเจ้าเรือยนต์ลำเก่งที่พังบ่อยๆ ละนะ ชลกรนั่งลงกลางบ้านในขณะที่ประดับนั่งอยู่ระเบียงชาน ส่วนปรายรุ้งแวบเข้าห้องตัวเองในทันทีที่เข้าบ้านมา บ้านหลังนี้มีสามห้อง พื้นเรือนเป็นไม้ ไม่สวยงามมากมายแต่สะอาดพอใช้ได้ และบนนี้ไม่ร้อนอย่างที่คิดไว้ อาจเพราะบ้านติดฝ้าเพดานหนาเตอะเพื่อกันไอร้อนก็เป็นได้ “ชื่ออะไรนะพ่อหนุ่ม” ประดับร้องถาม แต่ตาไม่ละไปจากอวน “ชื่อชลกรครับ เอ่อ...เรียกว่าโช หรือโชกุนก็ได้ครับพ่อ” “รู้จักยัยปรายนานแล้วเหรอ” “น่าจะปีหนึ่งแล้วครับ” เขาตอบ แอบโมเมว่าการพบปรายรุ้งที่ DC มาเป็นระยะเวลาหนึ่งปี คือเวลาที่รู้จักมักจี่กับเจ้าหล่อน “อือ...เป็นแฟนกันเหรอ” “เอ่อ...เปล่าครับ” สิ้นคำปฏิเสธ นายประดับก็มองมาตาขุ่นขวาง ชลกรเลยต้องหาทางเอาตัวรอด “เอ่อ...กำลังคบกันครับคุณพ่อ แหะๆ” “งั้นเหรอ ดีแล้วล่ะ ก็นึกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เห็นมาด้วยกันแบบนี้มันอดห่วงไม่ได้” ท่านว่าแล้วหันไปซ่อมอวนต่อ ปรายรุ้งออกมาจากห้องพอดี หญิงสาวล้างหน้าล้างตาแล้ว และอยู่ในชุดกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดตัวโคร่งที่ใหญ่เกินไปสำหรับหุ่นบางๆ “คุยอะไรกันหรือพ่อ” “เปล่า! ก็ถามอะไรไปเรื่อย” “ถามอะไรไปเรื่อยแล้วทำไมต้องเสียงสูงด้วยล่ะ” “เอ๊ะ! นังปราย อะไรของเอ็งวะ ลูกหรือแม่วะเนี่ย ข้าหนีดีกว่า” “หนีไปไหนพ่อ” “ไปหาเหล้าขาวกินมั้ง!” “พ่อ!” “โอ๊ย...ขี้หูเต้นระบำ ข้าล้อเล่นโว้ย อวนมันขาด ตาข้ามองไม่ค่อยเห็น จะเอาไปให้เจ้าชดมันซ่อมให้” ประดับหมายถึงชด ชาวประมงที่อายุน้อยกว่าตัวเอง ซึ่งบ้านของนายชดก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังนี้ “แล้วไป อย่าให้รู้นะว่าแอบไปกินเหล้า” “เอ่อน่า ไม่ต้องสนใจข้าหรอก ไปดูแลแฟนเองไป หาข้าวหาน้ำให้มันกินหน่อย” “โธ่พ่อ บอกแล้วไงว่าไม่ใช่แฟนไม่ใช่ผัว” “เออน่า เอ็งไม่ต้องอายหรอก ข้ารับได้โว้ย” บอกลูกแล้วหอบเอาอวนผืนใหญ่ออกจากบ้านไป ทิ้งหนุ่มสาวให้อยู่กันตามลำพัง “พ่อเธอน่ารักดีนะ เหมือนจะหวงลูกสาว แต่ก็พร้อมจะเข้าใจ” “พ่อเป็นคนง่ายๆ บางครั้งก็ง่ายเกินไป พอแม่เสีย พ่อก็ทำทุกทางให้ชีวิตมีความสุข” เธออธิบาย “เสียใจด้วยเรื่องแม่ของเธอ” “ขอบคุณค่ะ มันผ่านมานานมากแล้ว อืม...คุณหิวไหม” “นิดหนึ่ง” ตอบแล้วมุ่นคิ้ว เพราะท้องเริ่มร้องครวญคราง ปรายรุ้งลุกเข้าไปในครัว ซึ่งเป็นชานต่อออกไปจากตัวบ้าน เปิดตู้เย็นดูและก็เห็นกุ้งหอยปูปลาอัดแน่นอยู่ในนั้น “ซีฟู้ดลวกจิ้มแล้วกันนะ ง่ายดี ฉันง่วง ขี้เกียจทำกับข้าว” “แล้วแต่เลย ขอแค่กินแล้วอิ่มก็พอ” เขาบอกแล้วลุกมาหาปรายรุ้งในครัวแคบๆ ที่แตกต่างจากครัวบ้านเขาอย่างสิ้นเชิง หล่อนเอากุ้งกับปลาหมึกออกมาล้างแล้วเอาหม้อตั้งเตา ระหว่างที่รอน้ำเดือดก็เอาครกมาโขลกพริกเตรียมทำน้ำจิ้ม “ไปนั่งรอเถอะน่า ฉันทำแป๊บเดียว” “ทำเป็นจริงเหรอ” “คุณโช!?” “ครับๆ ไปรอข้างนอกเดี๋ยวนี้” ชลกรนั่งรอไม่นาน มื้อเที่ยงแสนอร่อยก็มาวางอยู่ตรงหน้า ไม่รู้ว่าเพราะหิวหรือน้ำจิ้มมันแซ่บ วันนี้เขาจึงเจริญอาหารเป็นพิเศษ กินได้มากและกินได้อย่างอร่อยเหลือเกิน “กุ้งสดมากเลย สงสัยเพิ่งจับได้เมื่อเช้า” “ช่าย...อาหย่อยมากเยย” เขาพูดทั้งที่มีกุ้งลวกอยู่เต็มปาก ทั้งสองกินไปหัวเราะไปอย่างมีความสุข ปรายรุ้งรู้สึกสนิทกับชลกรมากขึ้นไปอีก ในขณะที่ชลกรสุขใจที่ไม่ต้องปั้นหน้าหรือเก๊กหล่อใส่ใคร เขาสามารถเป็นตัวของตัวเอง ยิ้มและหัวเราะ หรือแม้แต่พูดตอนมีของกินอยู่เต็มปากเช่นนี้ได้ โดยที่แม่สาวหน้าสวยไม่นึกรังเกียจ แถมยังขำเขาอีกต่างหาก มื้อเที่ยงเสร็จสิ้นในเวลาไม่นานนัก หนุ่มสาวต่างอิ่มแปล้ไปตามๆ กัน “โอย...พุงกาง...” ปรายรุ้งโอดโอย ขณะนั่งลงหน้าจอโทรทัศน์เครื่องเก่าคร่ำคร่าแล้วส่งหมอนใบหนึ่งให้ชลกรเอาไปนอนหนุน “ใช่ อิ่มมาก” บอกหล่อนแล้วตบหมอนเก่าๆ แต่ยังดูสะอาดสะอ้านไปสามสี่ที ทว่ายังไม่ยอมนอนลง ป้าบ! ป้าบ! “จะตบอีกนานไหมคุณ มันสะอาดน่า หมอนฉันเอง” ปรายรุ้งท้วงอย่างรู้ทัน “โอเค หนุนก็หนุน แหะๆ” เขารีบเอนกายลงนอน รู้สึกสบายมากทีเดียวยามนอนหงายเต็มร่างอย่างนี้ ขับรถมาเกือบสองชั่วโมง ก็เมื่อยเอาการละนะ “คุณจะดูช่องไหนก็เปิดเลยนะ ฉันไม่ไหว ง่วงมาก นี่มันเวลานอนของฉัน” ว่าพลางอ้าปากหาวหวอดๆ ชนิดไม่ห่วงสวย แล้วโยนรีโมตให้ชลกร เธอนอนหน้าจอโทรทัศน์เป็นเพื่อนแขกที่ไม่ใช่แขก ไม่อยากให้เขาอึดอัดหากว่าจะโดนทิ้งให้นอนอยู่กลางบ้านโล่งๆ คนเดียว
Pinakabagong kabanata
นางเช่า บทส่งท้าย
บทส่งท้าย___________ทรายทองนั่งป้อนข้าวสองแฝด ในตอนที่อังเดรเดินลงบันไดมา นิคยืนอยู่ไม่ไกล รอรับคำสั่งเจ้านายอย่างเอลฟ์ตัวยักษ์ผู้ภักดีอยู่เช่นเดิม ผิดก็แต่ช่วงนี้ เอลฟ์ตัวยักษ์มักเปลี่ยนฝ่ายย้ายข้างมาภักดีต่อคุณหนูตัวแสบแสนซนอยู่บ่อยๆ แน่ละ สองแฝดน่ารักและน่าเอ็นดูเหลือเกิน“โอย...สายๆๆ สายแล้วที่รัก” เขาบ่นขณะเดินรีบๆ มาหาภรรยากับลูก ก้มลงหอมแก้มสองแฝดแรงๆ ลูกน้อยที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ ก่อนจะหันมาจุมพิตภรรยาที่ข้างขมับ“รีบก็ไปสิคะ เดี๋ยวรถติดนะคุณเอื้อ”อังเดรพยักหน้า ก็อยากจะไปละนะแต่ว่า...“อะไรคะ” ถามสามีเพราะเขาก้มลงมาใกล้เธอแล้วแบมือขออะไรสักอย่าง“ก็ตังค์ไปทำงานไง”ทรายทองทำหน้ายุ่ง “ให้แล้ว วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเหมือนทุกวันไงคะ” บอกเหมือนรำคาญ ก็แหม...สามีที่รักทำเหมือนจำวันสำคัญวันนี้ไม่ได้นี่นา“แต่มันไม่พอนี่ที่รัก” ก้มลงมากระซิบอีก อายเจ้านิคเกินจะกล่าวยามต้องแบมือขอเงินภรรยา“โอ๊ยคุณเอื้อ จะเอาอะไรนักหนาคะ อาหารการกินทรายก็สั่งเลขาจัดให้แล้ว แทบไม่ต้องซื้ออะไรเลยนะ แถมที่ให้ไปก็ตั้งเยอะ” บ่นอย่างงอนๆ“สองร้อยเนี่ยนะที่รัก!” อังเดรร้องออกมาอย่างสุดจะทน ได้ยินเสีย
นางเช่า EP 20/3 กรงขังผีเสื้อ
คนถูกทักสะดุ้งโหยงรีบซ่อนถุงยางอนามัยกับเข็มไว้ข้างหลัง สองตามองไปที่หน้าประตูห้องน้ำ ปรายรุ้งโผล่แค่ส่วนหน้ากับไหล่ขาวๆ ออกมานิดหน่อยแต่ช่างยั่วคนมองสิ้นดี“อ่า...ก็...หะ...หา หากรรไกรตัดเล็บไง”“หรือคะ...ฉันถูหลังไม่ถึง มาถูให้หน่อยสิ” คนสวยมียั่ว คนถูกยั่วหูผึ่ง “อ๊ะๆ หยิบถุงยางมาด้วยสิคะที่รัก”“จ้า...ไม่ลืมจ้าไม่ลืม หึๆๆ” บอกว่าไม่ลืมแต่น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เหลือร้าย ทว่าปรายรุ้งไม่ทันได้สังเกต เพราะเพียงแค่ชลกรถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า หญิงสาวก็ลืมไปแล้วว่าการถูหลังมันคืออะไร_____________สองเดือนต่อมางานเลี้ยงครบรอบการแต่งงานของทรายทอง ถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์อัชวินอย่างเป็นกันเองที่สุด ทว่าแขกที่มาร่วมงานก็ยังต้องแต่งตัวสวยแบบว่าผูกเนกไทใส่สูท ทั้งสหายและญาติๆ ของครอบครัวอัชวินและครอบครัววัฒนากูร ต่างถูกเชิญมางานเลี้ยงอย่างอบอุ่น งานเลี้ยงแบบที่มีการเปิดฟลอร์เต้นรำจึงดูหรูหราอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทุกคนในงานต่างมีรอยยิ้มพร่างพราย ซุ้มอาหารและเครื่องดื่มถูกจัดไว้อย่างสวยงามและพรั่งพร้อมอย่างที่สุด สองแฝดของทรายทองถูกพาเข้านอนตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม ทั้งสองหลับสนิทรา
นางเช่า EP 20/2 กรงขังผีเสื้อ
“เป็นอะไรไปคะ แค่จะมีน้องต้องงอนพ่อแม่ด้วยเหรอ ไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ” ทรายทองติงสามี ไม่ได้เอ่ยอย่างตำหนิมากมาย แค่อยากให้เขาเข้าใจว่าทุกสิ่งมันเกิดขึ้นได้เสมอ คนเราไม่สามารถบงการทุกอย่างได้หรอกคนถูกติงถอนหายใจอีกครั้ง สองตาทอดมองออกไปยังชายหาด สองแขนโอบเอวภรรยาไว้แน่น“ก็ห่วงนี่นา แม่ไม่ใช่สาวรุ่นแล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็ห้าสิบแล้ว มันอันตราย ฉันเคืองพ่อด้วย อะไรจะฟิตขนาดนั้น”“โธ่คุณเอื้อ พวกเขาก็เหมือนคู่แต่งงานใหม่ดีๆ นี่เอง อย่าไปงอนพวกเขามากเลย ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ ให้พวกเขาได้อยู่ดูแลกันไปอย่างมีความสุขเถอะ อีกอย่างน่ะ มีเด็กเยอะๆ ครอบครัวจะได้อบอุ่นไม่ใช่หรือคะ”“มีปัญหาตั้งมากกับการมีลูกในตอนอายุเยอะแล้ว” เขายังท้วงติงไม่เลิก“งั้นคุณก็ช่วยพ่อคุณดูแลแม่สิคะ เราอาจต้องมีหมอประจำบ้านที่เป็นหมอสูติก็คราวนี้แหละ ยิ่งอายุเยอะยิ่งอันตราย แต่ถ้าเรารู้วิธีดูแลแก้ไข มันก็ไม่น่าห่วงไม่ใช่หรือคะ แม่คุณไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ มันเป็นความผิดพลาดเหมือนกัน แต่มันเป็นความผิดที่งดงามเหลือเกินคุณเอื้อ มันเป็นเรื่องดี แทนที่จะงอนพวกเขา ทรายว่ามาเอาใจช่วยพวกเขาดีกว่านะคะ”อังเดรกอดภรรยาแน่นขึ้นไปอีก ทรา
นางเช่า EP 20/1 กรงขังผีเสื้อ
[20]กรงขังผีเสื้อ_________“พี่ทราย...พี่คะ!”ทรายทองสะดุ้งโหยง กะพริบตาปริบๆ รู้สึกถึงมืออุ่นของน้องสาวที่จับมือตนอยู่“เอ่อ...ขอโทษที มันแค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ” ตอบออกไปแล้วเหลือบมองสามีแวบหนึ่ง อังเดรเดินเข้ามาหาเธอ วางมือบนไหล่บางอย่างต้องการให้กำลังใจปรายรุ้งยิ้มให้พี่สาว “บอกหนูหน่อย ทำไมพี่ไปอยู่กับคนอื่น ทำไมไม่อยู่กับหนูคะ แล้วทำไมแม่ต้องบอกว่าพี่ตายแล้ว”“เรื่องมันยาวน่ะปราย แต่ว่า มันไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่สองผัวเมียที่มีลูกไม่ได้ มาเจอพี่ เห็นพี่แล้วคงนึกเอ็นดูเลยขอไปเลี้ยง พ่อแม่เอง ก็คงอยากให้ลูกมีความเป็นอยู่ที่ดีละมั้ง ก็แค่นั่นแหละ”“หรือคะ ดีจัง...แม่เคยเล่าว่าตอนหนูเด็กๆ บ้านเราจนมากๆ เพิ่งพอมีใช้บ้างตอนที่พ่อมีเรือเป็นของตัวเอง แล้วพี่ละคะ พี่เป็นยังไงบ้าง”“ก็สบายดี คนฐานะดีย่อมเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งได้ดีอย่างใจพวกเขา เสียก็แต่พวกท่านอายุสั้นไปหน่อย”ปรายรุ้งพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังมีอีกหลายข้อที่ยังไม่ได้บทสรุป“แล้วทำไมพี่ไม่มาหาเราบ้าง”“เพราะว่า เอ่อ...เรื่องมันยาวไงปราย คร้านจะเล่า เอาไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน” ทรายทองปฏิเสธ เงยหน้ามองสามีก็เห็นเขามองลงมาอย่
นางเช่า EP 19/4 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
สองสาวต่างกอดกันแล้วร่ำไห้ ทรายทองรู้สึกเหมือนว่าความลับที่แบกมานานได้ถูกทำลายให้สูญสลายไป ด้วยคำถามเพียงไม่กี่คำของน้องสาว ส่วนปรายรุ้งนั้นสุดแสนจะดีใจ ดีใจยิ่งกว่าถูกบอกรักจากชลกรเสียอีก“พี่ทราย พี่รู้ไหมว่าหนูดีใจแค่ไหน...ฮึกๆ ในที่สุดพี่ก็เป็นพี่สาวหนูจริงๆ ฮึกๆ”“อือ...แกอย่าร้องสิ ร้องทำไม เลยทำให้ฉันร้องด้วย” ว่าพลางปาดน้ำตาป้อยๆ รอยยิ้มแห่งความยินดีปรากฏบนใบหน้าของทั้งสอง สองบุรุษที่ยืนดูอยู่ อดยิ้มออกมาไม่ได้ทั้งอังเดรและชลกรต่างรู้ว่าสองสตรีรักกันมากแค่ไหน มันเป็นเรื่องดีที่ทั้งคู่กลายมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่ลึกๆ แล้วอังเดรยังข้องใจ เหตุใดทรายทองถึงไม่บอกเรื่องนี้ให้ปรายรุ้งรู้ตั้งแต่แรกปรายรุ้งผละจากการกอดพี่สาว“พี่ปิดบังหนูทำไม ทำไมไม่บอกล่ะ”“มัน...ไม่มีจังหวะน่ะ” ทรายทองแก้ต่างไปเรื่อย เธอกลัวต่างหาก กลัวความจริง ไม่อยากให้ปรายรุ้งต้องเจ็บปวดไปกับตัวเอง“ทำไมละคะ ทำไมพี่ถึงไม่อยู่กับหนู ไม่อยู่กับพ่อแม่ ทำไม”ปรายรุ้งถามรัวๆ นั่งถามพี่สาวจริงจัง ไม่หวั่นแม้ว่าใต้เข่าของตัวเองจะเป็นเม็ดทราย หยดน้ำตาบนใบหน้ายังมีอยู่ แต่หญิงสาวไม่สนใจจะเช็ดมันแล้วนัยน์ตาของตาทรายทองไ
นางเช่า EP 19/3 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
“ฉันจะใส่”“ไม่เอา อายเขา เอารองเท้าคุณคืนไปนะตาบ้า ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ มองเท้าเขาแล้วขำแรง เหมือนเอารองเท้าเด็กมาสวมให้ช้างอะไรอย่างนั้น“ใส่เถอะน่า ถ้าฉันใส่แล้วเธอหัวเราะ ฉันจะใส่มันให้เธอดูทุกวันเลย”“โอ๊ย...คุณโช...แค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว...” บอกเขาแล้วเกาะแขนประจบ เอาแก้มถูๆ ต้นแขนเขาเหมือนอย่างที่เคยเห็นทรายทองทำกับอังเดร“ก็อยากให้รักมากๆ นี่นา เอาละ เราจะไปซื้อรองเท้าหรือว่าจะขึ้นไปหาพี่สาวเธอก่อนดี”“ไปซื้อรองเท้าค่า อย่าไปห่วงพี่ทรายเลย สามีนางมาค่ะ เราเข้าไปก็เป็นส่วนเกิน”“ดีจริง...เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า...หึๆ”“อย่านะคุณโช ไม่ต้องเลย” บอกเขาอย่างนั้นแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สุดท้ายก็โดนชลกรลากแขนไปขึ้นรถ และไม่ได้กลับมาที่โรงพยาบาลอีก แม้ว่าจะถึงเวลาที่ทรายทองต้องกลับบ้านก็ตาม___________หลายเดือนต่อมากลิ่นน้ำทะเลเค็มๆ ลอยมาปะทะประสาทรับกลิ่นของทรายทองอย่างจัง ทว่านั่นไม่ทำให้คุณแม่มือใหม่สนใจมันได้เท่ามะม่วงเปรี้ยวในตะกร้าที่แม่ค้าหิ้วมาขาย ลูกชายฝาแฝดของเธอตอนนี้อายุได้สิบเดือนแล้ว และกำลังนั่งเล่นกองทรายอยู่กับบิดาของแกและนิค น้ำทะเลตอนบ่ายคล้อยเริ
Maaari mong magustuhan
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.9K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก32.6K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz20.8K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C55.4K viewsก็แค่เขาไม่รัก
เฟยฮวา903 viewsหลงกลรักคาสโนว่า
Re-match I รีแมทช์5.1K viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ขนมปังรสหวาน637 viewsเเค้นรักเมียเด็ก!!!(ดิสนีย์Xเซอร์เวย์)
ดัชมิวคิส485 views
