ตอนที่ 13 เอาคืน

ตอนที่ 13 เอาคืน

เล่อเล่อยืนมองทุกคนที่อยู่ในห้องขัง

เธอจำได้ดีว่าคนไหนตีเธอ คนไหนตบเธอ และจำได้ดีว่าคนไหนลงมือทำร้ายพ่อของเธอ ในเมื่อยึดคำสอนของพ่อ ของลุงใหญ่ และของพี่ชายหยาง... เธอก็ต้องเอาคืน!!

ทำแบบไหนจะได้แบบนั้น!!

“อยากมีชีวิตรอดไหมคะ หากอยากมีชีวิตรอดก็ตบตีคุณลุงเกาจนกว่าหนูจะบอกให้หยุด” คนแรกที่เธอจะเอาคืนคือคุณลุงเกา

เธอจำได้ว่าเขายืนมองเธอถูกตบตี เธอก็จะยืนมองเขาถูกตบตีเช่นเดียวกัน!!

“หากมึงแตะกูแม้เพียงปลายเล็บ... ครอบครัวมึงก็ไม่รอด” เกาหานไม่คิดว่าเด็กตัวเท่านี้จะกล้าออกคำสั่งแบบนั้น และแน่นอนว่าเขาไม่สนใจเด็ก เขาหันมาขู่คนของตัวเองทันที

“หากไม่ทำ... พี่ชายนั่นแหละจะตายก่อนครอบครัว” เล่อเล่อก็หันไปมองเช่นเดียวกัน 

ขู่มา... ขู่กลับ!! 

เจิ้งหมิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ เขาไม่เคยรู้เลยว่าหลานสาวจะใจกล้าขนาดนี้ เขาคิดว่าหลานสาวจะชี้นิ้วสั่งให้คนของเขาเป็นคนจัดการให้ แต่นี่ไม่ใช่เลย...

เล่อเล่อใช้ศัตรูกำจัดศัตรู!! โดยที่ไม่ใช้คนของตัวเองให้เปลืองแรง

น้องเล็กเอ๋ย... น้องจะรู้ไหมว่าลูกสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักมีความคิดซับซ้อนเหมือนผู้ใหญ่ มีความมุ่งมั่นเข้มแข็ง นี่มันสายเลือดตระกูลเฉินชัด ๆ

นิสัย แววตา ใจกล้า มุ่งมั่น กล้าได้กล้าเสีย ตกลงแล้วน้องชายที่ออกไปใช้ชีวิตเฉกเช่นคนทั่วไป กลับมีทายาทที่ตัวเองพยายามหลีกหนี เด็กคนนี้หากสอนดี ๆ ฝึกบ่อย ๆ รับรองเลยว่าตำแหน่งนายหญิงของตระกูลเฉินอยู่ไม่ไกลแน่นอน

"ต้องการให้ลุงช่วยไหม" เจิ้งหมิงถามเจ้าตัวเล็กที่พูดจาหวานหู แต่ออกคำสั่งเหมือนเอามีดค่อย ๆ กรีดเนื้อแล้วค่อย ๆ เชือดอย่างใจเย็นเลยก็ว่าได้ ทั้งยังวางท่าทางที่ดูยังไงก็บ่งบอกว่าเหนือกว่า หน้าน้อย ๆ เชิดขึ้นอย่างถือดี

เรียกนักโทษด้วยคำว่า คุณ นำหน้าอย่างสุภาพ และยังมีหางเสียง ค่ะ ขา อีกด้วย มารยาทของหลานสาวเขาดีจริง ๆ ไม่มีหลุด จากที่พ่อสอนไว้เลย แต่ออกคำสั่งตรงข้ามกับท่าทางที่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด 

ตัวเท่านี้... แต่สามารถทำให้เขาทึ่งไปหลายรอบแล้วด้วย น้องเล็กเลี้ยงลูกแบบไหนกันแน่...

 "ช่วยค่ะ หนูอยากได้มีดค่ะ" เธอหามีดไม่ได้ ทุกคนบอกว่าเป็นเด็กห้ามเล่นของมีคม!! หากอยากได้มีดต้องขอจากผู้ใหญ่เท่านั้น!!

 "หลานจะเอามาทำอะไร" เจิ้งหมิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

"เอามาแทงคนนี้ค่ะ" เล่อเล่อชี้นิ้วไปหาชายคนหนึ่งที่ถูกมัดอยู่กับเก้าอี้ เธอจำได้ว่าคนนี้เป็นคนลงมือแทงพ่อไปหลายแผล เธอจะเอาคืน!!

"บอกลุงได้ไหม... ทำไมต้องทำแบบนั้น" ถึงจะพึงพอใจที่หลานสาวใจกล้า แต่ก็ต้องเข้าใจว่าสักวันหนึ่ง หากตามหาน้องชายเจอแล้วน้องชายรู้เรื่องนี้เข้า อาจเป็นเรื่องใหญ่

"ใครทำเราเจ็บ เราต้องทำให้เขาเจ็บกว่าค่ะ ตีมาตีกลับ ตบมาตบกลับ แทงมาแทงกลับค่ะ" เล่อเล่อบอกให้ลุงใหญ่เข้าใจ

เจิ้งหมิงผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ นี่มันเขาชัด ๆ!! ไหนเล่าความอ่อนหวานที่น้องชายพูด ปากหวานนั้นไม่เถียง คำพูดใสซื่อก็ไม่เถียงเช่นกัน!! แต่แววตากลับมุ่งมั่นเกินวัย และรับรู้ได้ทันทีว่าเจ้าตัวเล็กจะต้องทำตามอย่างที่พูดให้ได้อีกด้วย

"ใครสอนครับ หากพ่อหลานรู้อาจโดนดุ" เจิ้งหมิงเลยทั้งถามและขู่กลับ ไม่ใช่แค่หลานจะโดนคนเป็นพ่อต่อว่า เขาที่เป็นลุงมีหน้าที่ดูแลหลานก็คงต้องโดนน้องชายต่อว่าไม่ต่างกัน

"จำมาจากพ่อ พี่ชายหยาง และลุงใหญ่ค่ะ หนูเอามารวมกัน... แล้วได้แบบนี้ค่ะ" ถึงแม้ทุกคนจะบอกคนละประโยค แต่พอเอามารวมกันแล้วมันคล้าย ๆ กัน ความหมายไม่ได้แตกต่างกัน 

 "หลานบอกมา เดี๋ยวลุงให้คนจัดการต่อเอง หลานแค่สั่งอย่างเดียวว่าต้องการทำอะไร... ดีไหม" เขาไม่ได้คิดว่าจะให้หลานลงมือเอง แต่ดูจากท่าทางของหลานสาวแล้วเหมือนต้องการลงมือเองมากกว่า

ด้วยเหตุที่ลุงกับหลานมัวแต่พูดคุยตกลงกัน จึงทำให้คนในห้องเงียบ ยังไม่มีใครลงมือทำอะไรตามที่เล่อเล่อสั่ง แต่คิดว่าอีกไม่นานเจ้าตัวแสบคงนึกได้ แล้วจะหันไปส่งยิ้มหวานจ๋อยและสั่งให้คนตบตีสั่งสอนกันเองอย่างแน่นอน

"หนูขอทำสักครั้งได้ไหมคะ หนูอยากรู้ว่าตอนทำพวกเขาคิดแบบไหน รู้สึกยังไง" เธออยากลอง ทำไมคนพวกนี้ถึงกล้า เธอก็คนพวกเขาก็คน พวกเขาทำได้ เธอก็ต้องทำได้เช่นเดียวกัน

"ครั้งเดียว นอกนั้นแค่บอกว่าต้องการอะไร... ลุงจะจัดการเอง" เจิ้งหมิงยื่นมีดให้เจ้าตัวเล็ก

สำหรับเขากับน้องชาย ตอนที่อายุเท่าเล่อเล่อ เขาทั้งสองก็ต้องจับมีดฝึกกันแล้ว แต่เล่อเล่อคือผู้หญิง มันเลยแตกต่างไปสักหน่อย แต่ให้ทำอย่างไรได้ พอเห็นแววตาของหลานสาวก็ไม่มีทางปฏิเสธได้อย่างแน่นอน

หากห้ามตอนนี้แล้วหลานอยากไปลองเอง อย่างนั้นมันจะยุ่งยาก เขาผ่านมาแล้ว สิ่งไหนที่ถูกห้าม สิ่งนั้นเขายิ่งอยากลองทำ ทางที่ดีให้ทำและอยู่ในสายตาแล้วค่อยสอนทีหลัง ไม่น่าจะมีปัญหา เพราะเล่อเล่อว่านอนสอนง่ายอยู่แล้ว ขอแค่อย่าติดใจในเรื่องที่ทำก็พอ...

 เล่อเล่อจับมีดไว้แน่น สองขาเล็ก ๆ ก้าวตรงไปหาคนที่ทำร้ายพ่อของเธอเป็นอันดับแรก เธอจำแววตาท่าทางของคนที่ลงมือทำร้ายพ่อได้ดี เขาไม่มีแววตาสงสารพ่อเธอเลยสักนิด แล้วทำไมเธอถึงมีความรู้สึกกลัวขึ้นมานิด ๆ กับการที่ต้องเอามีดไปแทงคนอื่น เล่อเล่อพยายามข่มความกลัวเอาไว้ เธอต้องทำได้ ไม่แทงพวกเขา เธอจะเป็นคนโดนพวกเขาแทงเอง!! พอคิดแบบนี้ยิ่งทำให้สองขานั้นก้าวเร็วมากกว่าเดิม

"มือจับมีดให้มั่น แทงคนอื่นไม่ใช่ให้คนอื่นแย่งมีดแล้วหันกลับมาแทงเราเอง" เมื่อเห็นท่าทางของหลานสาวเหมือนถือมีดเอาไปจิ้มมากกว่าไปแทง เจิ้งหมิงก็ทนไม่ได้เลยต้องรีบออกปากสอนหลาน ก่อนที่มีดจะหลุดมือหรืออาจโชคร้าย มีดนั้นกลับมาแทงตัวเอง มาถึงขึ้นนี้แล้ว ในเมื่อหลานอยากเอาคืน หลานขอแค่ครั้งเดียว... เขาก็ต้องสอนหลานให้ใช้มีดอย่างถูกวิธีด้วยเช่นกัน!!

"ทุกคนอย่าเพิ่งลงมือ" ก่อนจะสอนยังต้องสั่งให้คนอื่นอยู่เฉย ๆ ก่อน เพราะไม่รู้เล่อเล่อจะตกใจอะไรไหม หากสั่งให้นักโทษซ้อมนักโทษด้วยกันเอง

"ทำไมคะ ลงมือเลย ซ้อมเลย เตะเลย ตบเลย เล่อเล่ออยากเห็นค่ะ" ทำไมต้องรอก่อน เธอต้องการให้ทำตอนนี้เลย

"หากไม่ทำ! หนูจะไปตามล่าครอบครัวพี่ชาย แล้วลากมาลงนรก ทำซะ!! " เล่อเล่อเดินเข้าไปชี้หน้านักโทษอีกคนทันที ทุกอย่างจำมาทั้งหมด!!

เจิ้งหมิงไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง หลานสาวแต่งตัวกระโปรงฟูฟ่องสีชมพู ทำผมติดโบใหญ่อลังการเหมือนเจ้าหญิง แต่กลับออกคำสั่งได้น่ากลัวแบบนี้ แน่นอนว่าเขารู้ว่าเจ้าตัวเล็กจำมาอีกแน่นอน

เล่อเล่อถือมีดเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ผูกติดที่โต๊ะ ก่อนจะแทงเข้าไปด้วยแรงทั้งหมดที่มีตามที่คุณลุงสอน แต่เพราะเรี่ยวแรงของเธอไม่ได้มีมากนัก จึงทำได้ปลายมีดทิ่มเข้าไปได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น 

"เดี๋ยว... แค่ครั้งเดียว" เจิ้งหมิงพอจะรู้ว่าเรี่ยวแรงหลานมีอยู่น้อยนิด ไม่ทำมีดบาดมือตัวเองก็ถือว่าเก่งแล้ว

"แต่แผลมีนิดเดียวเอง พ่อหนูมีแผลเต็มตัว" เล่อเล่อหันขวับมาจ้องหน้าลุงใหญ่ทันที ครั้งเดียวก็จริง แต่ครั้งเดียวไม่เท่ากันแบบนี้ เธอไม่ยอมเป็นเด็ดขาด!! 

"คนเราอย่าผิดคำพูด รับปากแล้วต้องทำให้ได้ ถึงหลานทำแบบนั้นมันก็แทงไม่เข้าอยู่ดี เพราะเรี่ยวแรงของหลานมีน้อย ลุงถึงบอกว่าลุงจะเป็นคนจัดการให้เอง" เจิ้งหมิงสอนหลานสาวไปด้วยเช่นเดียวกัน

"อีกครั้งเดียว หนูแทงเข้าแน่นอนเพราะหนูจะแทงลูกตาของเขา!! " ในเมื่อแทงแขนขาแทงตัวไม่เข้า เธอเลยเลือกลูกตาที่น่าจะแทงง่ายกว่าจุดอื่น!!

"เล่อเล่อ หากทำแบบนั้น พ่อของหลานไม่มีทางปล่อยหลานแน่ ๆ " ถึงจะรู้ว่าหลานพูดออกมาด้วยความไร้เดียงสา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิธีนั้นมันโหดร้ายเกินไป แต่เขาก็ต้องสอนไว้เสียก่อน สำหรับเขา กล้าที่จะทำเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว ทำมากกว่านั้นก็ทำมาแล้ว แต่จะให้เขาสนับสนุนหลานสาวที่มีอายุเพียง 6 ขวบ ทำเรื่องโหดร้ายแบบนั้น เขาทำไม่ได้!

"ซ้อมเขา ตบตีให้พวกเขาเจ็บ เค้นเอาความจริงเรื่องพ่อมาให้หมด หากเขาไม่ปริปากบอก ให้ไปจับลูกพวกเขามาขู่ เผาบ้านพวกเขาให้หมดด้วยค่ะ ส่วนคนนี้แทงให้มีแผลตามตัวหลาย ๆ แผลเลยค่ะ" ในเมื่อทำเองไม่ได้ อยากให้เธอบอกว่าต้องการแบบไหน เธอก็บอกสิ่งที่ต้องการทันที

"แต่อย่าให้พวกเขาตายนะคะ เราจะทรมานพวกเขา จับครอบครัวเขามาเหมือนกับที่เขาตามจับหนู แล้วปล่อยหมาออกล่าด้วยค่ะ" เล่อเล่อยังคงพูดต่อ สิ่งไหนที่เธอถูกกระทำ เธอจะให้พวกเขาโดนด้วยเช่นกัน!!

"ได้ยินแล้วใช่ไหม จัดการทุกอย่างตามที่คุณหนูสั่ง ส่วนหลานมานี่ เราคงต้องคุยกันยาวสักหน่อย" จากที่ได้ยินคำสั่งของหลานสาว... เชื่อเถอะว่าเขาตกใจแล้วตกใจอีก คงต้องสอนหลายอย่างก่อนที่จะติดเป็นนิสัย เขาไม่ค่อยรู้ด้วยว่าหลานสาวเป็นแบบไหน แต่หากปล่อยไปโดยไม่สั่งสอน หลานสาวอาจจะมีนิสัยร้ายกาจโหดเหี้ยมมากก็ได้

ทำไมลูกสาวถึงได้มีนิสัยแตกต่างจากน้องชายและน้องสะใภ้ที่เรียบร้อยอ่อนหวาน หากบอกว่าเล่อเล่อเป็นลูกสาวของเขา ผู้คนยังจะเชื่อมากกว่าเสียอีก!!

หรือพระเจ้าชดเชยให้เขาเจอคนที่เหมือนตัวเอง มีหลานเหมือนมีลูกเป็นของตัวเอง ถอดแบบนิสัยเขามาอีก!!

ถึงว่าพอหลานโต เจ้าน้องชายตัวดีเริ่มบ่ายเบี่ยงไม่พาหลานไปเจอเหมือนแต่ก่อน!!

สายเลือดตระกูลเฉินจะไม่จางหายไปตามกาลเวลา... ตามที่บรรพบุรุษกล่าวไว้จริง ๆ 

เขามีตัวแทนแล้วจริง ๆ !!