LOGINตอนที่ 20 หนังสือปริศนา
เป็นเหมือนทุกครั้งที่เดินทางข้ามมาในโลกแห่งนี้
เล่อเล่อจะนอนหลับไม่ได้สตินานเป็นวัน ครั้งนี้นานกว่าทุกครั้ง เพราะหลับไปสองวันเต็ม ๆ คนที่คอยเข้ามาดูแลก็คือคนชุดเดิมที่ดูแลเล่อเล่อมาตั้งแต่เด็ก คนพวกนี้จะถูกเรียกมาทุกครั้งที่เล่อเล่อกลับมา พอเธอกลับไป พวกเขาก็จะไปประจำอยู่ตามจุดส่งออกสินค้าที่กระจายอยู่ทั่วทุกภูมิภาคตอนนี้เริ่มเปิดการค้าเสรีแล้ว คนกลุ่มนี้คือคนที่ตงหยางส่งให้ไปดูแลร้านค้า และยกร้านค้านั้นให้เป็นของตระกูลดูแล ซึ่งถือว่าน้อยคนนักที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้ คนที่เข้ามาดูแลเล่อเล่อตอนนี้กลายเป็นเถ้าแก่ เถ้าแก่เนี้ย บางคนเป็นผู้นำตระกูลอีกด้วย แต่พอรู้ว่าเล่อเล่อกลับมาแล้ว พวกเขาจะรีบกลับมาทำหน้าที่ตัวเองทันที
"คุณหนูกินแต่โจ๊กปู อยากกินอย่างอื่นบ้างไหมครับ" เหยียนหวังเล่ย หรือที่ทุกคนรู้จักในชื่อ
ตอนที่ 25 วันมงคลที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเล่อเล่อนั่งมองทุกคนที่กำลังกุลีกุจอจัดสิ่งของต่าง ๆ อย่างขะมักเขม้นเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอยังเหมือนคนหลงทางอยู่เลย ผ่านมาไม่กี่วัน ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าทั้งที่ตามหามานานแต่กลับไม่เจอ พอจะเจอก็ง่ายยิ่งกว่าอะไรเสียอีก"ทุกอย่างมันดูลงตัวและง่ายเกินไป" เล่อเล่อพึมพำออกมาเบา ๆ"มันง่ายแล้วมันไม่ดีหรือยังไง" เจิ้งหมิงได้ยินที่หลานพึมพำก็ถามขึ้น เพราะเขาเห็นหลานสาวนั่งเหม่อแบบนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว"ดีค่ะ แต่มันน่ากลัว... เหมือนที่ลุงใหญ่เคยสอนหนูว่า คลื่นลมสงบ ให้ระวังพายุ หนูกลัวเป็นแบบนั้นค่ะ" เล่อเล่อจำในสิ่งที่ทุกคนสอนได้เป็นอย่างดี"ให้ลุงขัดขวางไหมเล่า!! " เจิ้งหมิงเสียงดัง ทำเป็นนิ่งขรึมเพื่อกลั่นแกล้งหลานสาว
ตอนที่ 24 หนูครับ... แต่งงานกับเฮียนะครับสองพี่น้องยืนมองลูกสาวออกไปกับชายหนุ่มแซ่ซ่งจนลับสายตาก่อนจะมองหน้ากันแล้วถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน"ทำไมน้องเล็กถึงยอมให้หลานไปกับคนแซ่ซ่งแบบนั้น" เจิ้งหมิงเป็นคนเปิดบทสนทนาก่อน"บางครั้ง... เราต้องให้หนุ่มสาวเขาคุยกันเอง" เสี่ยหานตอบพี่ชายกลับไปตามความเป็นจริง เพราะบางอย่างต้องให้คนสองคนเป็นคนพูดคุยและตัดสินใจ"มั่นใจได้อย่างไรว่าคนแซ่ซ่งคือคนที่เล่อเล่อต้องแต่งงานด้วย" อาจเป็นคนอื่นก็ได้ใครจะไปรู้"หากอ้างอิงจากหนังสือและอย่างที่ถิงถิงบอก ก็เป็นคนนี้แหละ" ทุกอย่างชี้มาที่คนคนนี้ และที่สำคัญเล่อเล่อมาทีไรก็ต้องมาโผล่ที่บ้านพ่อหนุ่มแซ่ซ่งคนนี้เป็นประจำ"แล้วเด็กน้อยที่ว่านี่คือใคร... เชื่อใจได้มากน้อยแค่ไห
ตอนที่ 23 เวลาเหลือน้อยเต็มทีเล่อเล่อตั้งใจฟังในสิ่งที่พ่อบอกเล่าแน่นอนว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นต้องเป็นเรื่องที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้อย่างแน่นอน แต่เธอก็เชื่อเพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในชีวิตเธอนั้นล้วนแต่หาทางพิสูจน์ไม่ได้พ่อบอกว่าวันที่เกิดเรื่องขึ้นที่บ้าน ในตอนนั้นแทบไม่ได้สติ แต่ยังได้ยินเสียงร้องของเธอดังอยู่ตลอด และเสียงสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะมืดดับคือเสียงปืนที่ดังขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้องเสียงดัง..."ทันทีที่ลืมตาตื่น... พ่อตามหาลูกด้วยหัวใจที่กำลังแตกสลายลงอย่างช้า ๆเพราะก่อนที่จะหมดสติพ่อได้ยินเสียงปืนและเสียงกรีดร้องของลูก... "ทั้งคำพูดและแววตาของพ่อบ่งบอกว่าเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส พ่อเดินตามหาจนทั่วบริเวณจึงเริ่มสังเกตว่าตนเองเดินวนอยู่กับที่ นั่นคืออยู่ในบ่อน้ำที่มีสีเขียวมรกต ทุกอย่างในสถานที่แห่งนั
ตอนที่ 22 ในที่สุดก็ได้เจอเล่อเล่อถูกพาออกมาข้างนอกโดยที่ไม่มีคนพบเห็นเธอไม่แปลกใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เพราะลุงของเธอเป็นถึงหัวหน้ากลุ่มคนใต้ดินที่ถูกฝึกมาอย่างหนัก ถึงแม้ในบ้านเฮียหยางจะมีคนดูแลอยู่ตลอดลุงใหญ่ก็สามารถพาตัวเข้าไปแล้วออกมาได้อย่างง่ายดายแน่นอน และที่ได้เปรียบอาจเพราะว่าบ้านเฮียหยางไม่เคยมีคนกล้าเข้าไปสร้างปัญหา การดูแลเลยหละหลวม ยิ่งเป็นเรือนใหญ่ยิ่งมีคนอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น"เดี๋ยวก่อนค่ะ ลุงใหญ่ถูกยิงไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงหายเร็วขนาดนี้หรือว่าฝืนอยู่" เมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนที่จะมาที่นี่ลุงถูกยิงหลายแผลเลยทีเดียว หากนับจากวันที่เธอมาแล้วไม่น่าจะหายได้เร็วขนาดนี้"เดี๋ยวลุงเล่าให้ฟังทีเดียว ถึงมันจะเชื่อได้ยาก แต่ลุงมั่นใจว่าหลานต้องเชื่ออย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นหลานจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และลุงขอโทษที่ไม่เคยเชื่อในสิ่งที่หลานพูด" เจิ้งหม
ตอนที่ 21 คนที่ตามหาเล่อเล่อนั่งจดจ่อกับหนังสือปริศนาเล่มนี้มาสองวันเต็ม ๆรับรู้ได้ว่ามีหลายอย่างที่ผ่านมาแล้วและมีหลายส่วนที่คล้ายกัน แต่ก็มีบางอย่างที่ยังไม่เกิดขึ้นหากเลือกได้มันก็ดี แต่หากเลือกไม่ได้เธอก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ เวลาขาดสติจะไม่แยแสชีวิตตัวเองมากนัก หากตายก็ตายไปได้เลย แต่พอตั้งสติได้แล้วกลับไม่อยากตาย เพราะกว่าที่เธอจะเกิดมาได้ก็แลกมาด้วยชีวิตของแม่ และถูกสอนให้รักชีวิตตัวเอง โดยที่พ่อจะสอนในมุมมองดี ๆ มาตลอด พอมาอยู่กับลุงก็ไม่แตกต่างจากที่พ่อสอนเลยสักนิดเดียวเธอเลยไม่มีความคิดที่จะฆ่าตัวตาย มีแต่ต้องสู้เพื่ออยู่รอด หากเธอไม่สามารถกลับไปยังที่ที่จากมา เธอต้องมีลู่ทางทำมาหากิน จะมาอาศัยอยู่กับเฮียหยางอย่างเดียวไม่ได้ ยุคนี้สมัยนี้ไม่เป็นแบบที่จากมา จากที่เธอไม่ค่อยมีตัวตน หากต้องอยู่อย่างถาวรเธอต้องมีตัวตนในโลกนี้ด
ตอนที่ 20 หนังสือปริศนาเป็นเหมือนทุกครั้งที่เดินทางข้ามมาในโลกแห่งนี้เล่อเล่อจะนอนหลับไม่ได้สตินานเป็นวัน ครั้งนี้นานกว่าทุกครั้ง เพราะหลับไปสองวันเต็ม ๆ คนที่คอยเข้ามาดูแลก็คือคนชุดเดิมที่ดูแลเล่อเล่อมาตั้งแต่เด็ก คนพวกนี้จะถูกเรียกมาทุกครั้งที่เล่อเล่อกลับมา พอเธอกลับไป พวกเขาก็จะไปประจำอยู่ตามจุดส่งออกสินค้าที่กระจายอยู่ทั่วทุกภูมิภาคตอนนี้เริ่มเปิดการค้าเสรีแล้ว คนกลุ่มนี้คือคนที่ตงหยางส่งให้ไปดูแลร้านค้า และยกร้านค้านั้นให้เป็นของตระกูลดูแลซึ่งถือว่าน้อยคนนักที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้ คนที่เข้ามาดูแลเล่อเล่อตอนนี้กลายเป็นเถ้าแก่ เถ้าแก่เนี้ย บางคนเป็นผู้นำตระกูลอีกด้วย แต่พอรู้ว่าเล่อเล่อกลับมาแล้ว พวกเขาจะรีบกลับมาทำหน้าที่ตัวเองทันที"คุณหนูกินแต่โจ๊กปู อยากกินอย่างอื่นบ้างไหมครับ"เหยียนหวังเล่ยหรือที่ทุกคนรู้จักในชื่อ







