ศึกสำคัญที่ชายแดน

ค่ำคืนที่ชายแดนในค่ายทหารกว้างใหญ่ กัสในร่างองค์ชายเมธีได้นั่งอยู่กับเสือเข้มสองต่อสอง ต่างกำลังปรึกษาหารือการรบในวันพรุ่งนี้

“ในวันพรุ่งข้าจะประชิดติดตัวเองตลอดเวลาเลยนะ ไม่ต้องกลัวอะไรหรอกเพราะข้าคิดไว้แล้วว่าจะให้แม่ทัพวิจารณ์เป็นทัพหน้า ส่วนเอ็งกับข้าจะอยู่ทัพหลังพรุ่งนี้เอ็งสั่งให้แม่ทัพวิจารณ์ลุยได้เลย” เสือเข้มพูดขึ้น

“ได้ ข้าจะทำตามที่เอ็งบอก”

“ดีมาก ถ้าแม่ทัพวิจารณ์ถามเอ็งก็หาทางหลบหลีกคำพูดเอาเอง ข้าคิดว่าเอ็งฉลาดอยู่น่าจะเอาตัวรอดได้ เรื่องนี้ข้าไม่กังวลแต่เรื่องที่ข้าห่วง คือเรื่องแม่ทัพวิศรุฒเพราะฝีมือเก่งกาจมาก สู้กันซึ่งๆ หน้าไม่ว่าข้าหรือแม่ทัพวิจารณ์จะเอาชนะได้ง่ายๆ เราต้องซ้อนแผนการไว้ก่อน”

“แผนอะไร” ต้อมถามด้วยความมืนงง

“ก็เอาตัวเองล่อไง ถ้าแม่ทัพวิศรุฒบุกมาถึงตัวองค์ชายเมธี ก็คือเอ็งนั่นแหละ เอ็งใช้เวลานั้นจัดการแม่ทัพวิศรุฒซะ”

กัสอ้ำอึ้งไม่พูดอะไรต่อ เพราะนั่นคือพระเอกของเขาเลย จึงเป็นเรื่องยากมากจะทำเช่นนั้นได้

“เอ็งไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก เลือกเอาเป็นองค์ชายเมธีกับเมียแม่ทัพวิศรุฒ ซึ่งข้อหลังไม่มีความเป็นไปได้เลย พ่อแม่ท่านแม่ทัพและตำแหน่งหน้าที่อีก คิดเหรอว่าเอ็งจะได้อยู่สุขสบายอย่างอยู่กับข้า เพราะเอ็งกับข้าจะทำอะไรอยู่กันอย่างไงไม่มีใครสงสัยหรอก และอีกอย่างเอ็งอยู่กับข้าถึงไม่มีอำนาจเต็มร้อย แต่บางอย่างที่เอ็งต้องการก็สามารถทำได้ไม่ใช่เหรอ”

กัสคิดหนักเข้าไปอีกเจอคำเกลี้ยกล่อมของเสือเข้มเข้าให้ และสิ่งที่เสือเข้มนั้นพูดเป็นความจริงอย่างแน่นอน เพราะในนิยายที่เขาเขียนไว้นั้นอุปสรรคความรักของยิวกับแม่ทัพวิศรุฒมีมากพอสมควร กว่าจะสมหวังในความรักแต่กว่าจะถึงจุดนี้ต้องเสียอะไรไปตั้งหลายอย่าง และข้อสำคัญในตอนนี้ไม่ใช่นิยายอีกแล้ว แต่เป็นชีวิตจริงของเขาที่กำลังเผชิญอยู่ กัสจึงรับปากไปด้วยความลังเลและจะขอดูสถานการณ์อีกที เมื่อถึงเวลานั้นค่อยตัดสินใจว่าจะทำเช่นไร

“อืม ก็ได้ ตามเสือเข้มบอกนั่นแหละ”

“ดีมากเมียข้า” เสือเข้มหัวเราะลั่น

“เมื่อเอ็งตกลงเช่นนี้แล้ว ทุกอย่างเป็นอันจบ แต่มีอีกอย่างที่เอ็งยังไม่ได้ทำหน้าที่เมียเลย”

กัสอึ่งกับคำพูดของเสือเข้มขึ้นมาทันที เพราะเขารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ซึ่งกัสก็ไม่ได้รังเกียจเสือเข้มแต่อย่างใด ในเมื่อไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ กัสจึงไม่อยากคิดอะไรมากเขาจึงตัดสินใจทำตามคำของเสือเข้มทันที

เสือเข้มถอดอาภรณ์ออกแล้วล้มตัวลงนอนแผ่หลาอย่างสบายใจ กัสมองไปที่ท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวสักพัก หลังจากนั้นเขาจับท่อนเอ็นพร้อมกับก้มลงใช้ริมฝีปากครอบท่อนเอ็นไว้ แล้วห่อปากรูดลงจนสุดโคนและรูดขึ้นมาถึงรอยหยัก ช่วงแรกทำช้าๆ พอนานๆ เข้าเริ่มเร่งจังหวะอย่างรวดเร็ว ด้วยที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานเพียงชั่วอึดใจเสือเข้มปล่อยน้ำในกายออกจนหมดสิ้น

“อ่า อ่า อ่า อูว์” เสือเข้มครางออกมาอย่างดัง

“องค์ชายเมธีเป็นอะไรพระเจ้าค่ะ” ทหารนายหนึ่งอ่ยขึ้น

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” กัสตะโกนออกไป

กัสมองสายตาของเสือเข้มทีมีความสุขอยู่แต่ฝ่ายเดียว แต่กัสก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะเวลานี้จะให้ทำครบทุกอย่างไม่ได้ เสียงอาจดังและถ้ามีทหารฝ่ายตรงข้ามมาโจมตีอาจเกิดเรื่องใหญ่ได้ กัสจึงทำให้เพียงแค่นี้เพื่อคลายความกำหนัดลงไปบ้าง

ในช่วงเวลาความสุขผ่านไป แต่ความเลวร้ายกำลังเข้ามาแทนที เพราะความวุ่นวายอยู่ภายนอกค่ายดังกระหึ่ม

“เสียงอะไร” กัสมีสีหน้าที่ตกใจและกังวลอย่างมาก

เวลาไม่นานนักมีทหารยามนายหนึ่งวิ่งกระหือกระหอบมายังหน้าห้องบรรทมที่ทำชั่วคราวของกัส พร้อมกับเสียงแห่บพร่าดังขึ้น

“ทหารเมืองศิลานครบุกมาถึงแล้วพระเจ้าค่ะ”

สิ้นเสียงทหารนายนั้นกัสตาโตตื่นตระหนกตกใจ ส่วนเสือเข้มเด้งตัวลุกขึ้นยืนใส่อาภรณ์ทันที ทั้งสองไม่ขาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นแบบนี้

“เราจะทำอย่างไรกันดี”

“สั่งให้รองแม่ทัพวิจารณ์ไปทัพหน้าก่อนเลย เราออกไปที่ป้อมปราการกันก่อนเถอะ”

กัสถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับหยิบดาบติดตัวไปด้วย ทั้งๆ ที่ใช่ไม่เป็นเลย แต่ก็ต้องทำเพื่อปกปิดซ่อนเร้นความไม่เก่งให้มิดชิด

กัสเดินไปยังป้อมปราการและรีบขึ้นไปข้างบน เพื่อมองเหล่าทหารกองทัพของเมืองศิลานคร โดยมีแม่ทัพวิศรุฒนำทัพมาสู้รบในครั้งนี้

“พระองค์จะทำการเช่นไรดีพระเจ้าค่ะ” รองแม่ทัพวิจารณ์เอ่ยขึ้นทันที เมื่อกัสได้มาถึงยังที่หมาย

“รองแม่ทัพวิจารณ์ท่านต้องไปรับหน้าก่อน”

“ทำไมพระองค์ไม่ไปด้วยกันพระเจ้าค่ะ จะได้เป็นขวัญแด่ทหารของเราพระเจ้าค่ะ”

“ถ้าข้าลงไปแล้วใครจะบัญชาการข้างบนนี่ล่ะ เอ็งนี่ช่างเข้าใจยากเหลือเกิน” กัสพยามทำเสียงเข้ม

รองแม่ทัพวิจารณ์ไม่สามารถที่จะปฏิเสธคำนี้ได้ เขาจึงจำเป็นต้องทำตามคำของกัสในร่างองค์ชายเมธีอย่างไม่ใคร่เต็มใจนัก

“พระเจ้าค่ะ” สายตาของรองแม่ทัพวิจารณ์มีความอาฆาตมาดร้ายยิ่งนัก

กัสยืนมองด้วยใจสั่นเมื่อรองแม่ทัพวิจารณ์ลงไปยังป้อมปราการ แล้วเปิดประตูเมืองพาทหารหลายร้อยบุกไปต้านเหล่าทหารของเมืองศิลานคร และกัสอดแปลกใจไม่ได้เพราะเขียนนิยายแนวโรแมนติกตราม่าทำไมกลายเป็นแอคชั่นดราม่าไปได้

“เอ็งสั่งพลธนูเตรียมการไว้เลย” เสือเข้มกระซิบข้างๆ หูของกัส

“ทหารพลธนูเตรียมพร้อม”

เหล่าทหารพลธนูวิ่งกรูเข้ามายืนหน้าป้อมปราการอย่างเต็มพื้นที่ ในช่วงเวลานี้กัสตัดสินใจทำอะไรไม่ถูก ต้องรอแต่เสือเข้มเพียงคนเดียวเท่านั้นที่บัญชาการอยู่ข้างๆ

“ดูท่านรองแม่ทัพวิจารณ์น่าจะต้านไม่ไหว เพราะทหารเมืองศิลานครตีฝ่าเข้ามาได้แล้ว ถ้าขืนปล่อยไว้ประตูเมืองแตกแน่ แม่ทัพวิศรุฒมันร้ายมาก”

“แล้วจะทำอย่างไรล่ะ”

“สั่งพลธนูยิงเลย”

“อืม”

“ยิง” กัสตะโกนอย่างดัง

สายตาอันกลมโตมองลูกธนูพุ่งไปยังเหล่าทหารเมืองศิลานคร บ้างก็โดนยิงบ้างก็ใช้ดาบปลัดให้พันกาย ในช่วงเวลานี้เหล่าทหารได้ยิงธนูนับร้อยจนแท่บไม่มีเหลือ แต่ยังไม่สามารถต้านเหล่าทหารเมืองศิลานครไว้ได้

“องค์ชายธนูของเราหมดแล้ว”

“อืม” กัสหันมามองเสือเข้ม

“เหลือวิธีเดียว คือตัวเอ็งนั่นแหละต้องลงไปรบ แต่ไม่ต้องกลัวข้าจะคอยป้องกัน และจะได้ล่อให้แม่ทัพวิศรุฒมาหาเอ็ง หลังจากนั้นเอ็งจัดการเลยรู้ไหม”

“ทำไมเอ็งไม่จัดการล่ะ”

“เอ็งนั่นแหละ เพราะมันจะมีช่วงเวลาที่แม่ทัพวิศรุฒตกใจ เอ็งอาศัยช่วงเวลานี้จัดการเลย ส่วนตัวข้าจะคอยขัดขวางทหารคนอื่น”

“ข้าไมไป” กัสยืนนิ่ง

“ไม่ไปตาย ไปยังมีทางรอด”

เสือเข้มจับแขนของกัสและเดินลงไปยังป้อมปราการทันที กัสเดินตามไปอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก แต่ไม่มีทางเลือกอื่นเขาจึงจำเป็นต้องทำตามเสือเข้มทุกอย่าง

“ขึ้นหลังม้า” เสือเข้มสั่ง

“ได้” ก่อนที่จะเข้ามาในเมืองเมฆาบุรีเสือเข้มได้สอนขี่ม้ามาบ้าง กัสจึงไม่มีปัญหาเรื่องนื้เท่าไร

กัสขยับขาตีม้าให้เดินออกไปยังประตูเมือง และบังคับให้ม้าหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่นานรองแม่ทัพวิจารณ์ขี่ม้ากลับมาข้างๆ กัส

“เราไม่ต้านไม่ไหว พระองค์จะทำอย่างไร

“รออยู่นี่แหละ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” กัสพูดขึ้นอย่างเลื่อนลอย

“พระองค์จะจัดการอย่างไงพระเจ้าค่ะ” รองแม่ทัพวิจารณ์พูดอย่างตื่นตระหนก

“ไม่ต้องถามเดี๋ยวรู้เอง”

กัสยังนิ่งอยู่และมองดูแม่ทัพวิศรุฒขี่ม้ามาอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเกือบถีงประตูเมือง ที่กัสนั่งบนม้ามองเขาอย่างไร้ความรู้สึก เพราะกัสไม่ได้มีความผูกพันกับแม่ทัพวิศรุฒสักเท่าไร

“เอ็งขี่ม้าไปหาแม่ทัพวิศรุฒเลย หลังจากนั้นเอาดาบแทงเข้าไป” เสือเข้มกระซิบข้างหูอีกครั้ง

“อืม” กัสพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

เมื่อแม่ทัพวิศรุฒขี่ม้ามาถึงประตูเมือง เสือเข้มถีบม้าให้ออกไปจนกัสไม่ทันตั้งตัว และม้าได้วิ่งไปประจันม้าตัวเดียวกับแม่ทัพวิศรุฒนั่งอยู่ เพียงแม่ทัพวิศรุฒเห็นหน้ากัสเท่านั้นแหละเขาตกใจและทำอะไรไม่ถูก ในช่วงเวลานั้นเสือเข้มเข้าไปใกล้ๆ และใช้สายตามองเชิงบังคับ

สายตาทั้งสองปะทะกันอย่างไม่ตั้งใจ กัสรู้สึกเฉยๆ เพราะทราบเรื่องราวมาตลอด ส่วนแม่ทัพวิศรุฒยังตะลึงอยู่ในช่วงเวลานี้นี่เอง กัสเห็นแม่ทัพวิศรุฒเผลอจึงยื่นดาบแทงไปที่หน้าอกข้างขวา แต่ด้วยแรงไม่ได้เยอะมากเท่าไรดาบไม่เข้าไปลึกอย่างที่เสือเข้มต้องการ