LOGINบนโซฟาขนาดใหญ่กลางห้องนั่งเล่น มีร่างหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังทำกิจกรรมรักร่วมกันอย่างเมามัน
“อ๊า~ พะ พี่นาย... ระ แรง เกินไปแล้วว อ๊า~” เสียงร้องครวญครางของหญิงสาวเพราะถูกกระแทกด้วยความดุดัน
เพียะ-!
แทนที่คนทำจะฟังคำพูดของเธอ ฝ่ามือของซีนายฟาดไปที่บั้นท้ายกลมกลึงจนเป็นรอยนิ้วมือ
“พูดมาก”
สำหรับเขาเรื่องอย่างว่าไม่เคยอ่อนโยนอยู่แล้ว ในเมื่อผู้หญิงพวกนี้มาประเคนให้ถึงที่เอง ทำไมเขาต้องอ่อนโยนกัน
“พี่นายคะ เราเปลี่ยนไปทำที่ห้องนอนพี่ได้ไหม? โมเมื่อยแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
ปึก-!
ซีนายยิ่งกระแทกแรงกว่าเดิม “อย่าหวังไปหน่อยเลย”
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงพวกนี้ถึงพยายามให้เขาพาไปมีอะไรที่ห้องนอน เพราะตามคำบอกเล่าบรรดาผู้หญิงที่เคยมีอะไรกับเขา ซีนายไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปที่ห้องนอนแม้แต่ครั้งเดียว
เพราะอย่างนี้ทุกคนที่มาลิ้มลองลีลาของชายหนุ่มต่างอ้อนสุดมารยาที่ตัวเองมี แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะซีนายไม่เคยใจอ่อนพาใครเข้าไปห้องนอนเลยแม้แต่คนเดียว
“อื้อ~ พี่นายใจร้าย” แม้จะพูดอย่างนั้น แต่สะโพกของเธอก็รู้งานเด้งสู้กลับเช่นกัน ทำเอาซีนายถึงกับสูดปากด้วยความเสียวซ่าน
“ซี๊ด~ อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวพี่มีรางวัลให้” ซีนายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
เขาบอกแล้วว่าผู้หญิงพวกนี้เข้ามาหาเขาเพราะเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น แต่ใครจะไปสน เพราะตัวเขามันเพลย์บอยตัวพ่ออยู่แล้ว ไม่คิดคบใครเป็นตัวเป็นตน และผู้หญิงที่เข้ามาแต่ละคนย่อมรู้เรื่องนี้ดี
ใช่... ผู้หญิงในมหาวิทยาลัยทุกคนรู้ชื่อเสียงของซีนายดีว่าเรื่องลีลาของเขาเด็ดขนาดไหน ทั้งหล่อ ทั้งรวย และเน้ดดุขนาดนี้ ใครบ้างไม่อยากลอง
ในระหว่างที่พวกเขากำลังเข้าได้เข้าเข็มกันอย่างเมามันอยู่นั้น ทั้งสองคนไม่ได้รู้ตัวเลยว่าประตูห้องกำลังถูกเปิดออก เพราะเสียงครางของพวกเขากลบเสียงกดรหัสประตูหมดแล้ว
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
“นาย เป็นไงบ้างอาการดะ... กรี๊ดดด-!” คนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาถึงกับกรีดร้องด้วยความตกใจ เนื่องจากเห็นภาพอุจาดตาที่สุดในชีวิต
เสียงกรีดร้องของคนที่เปิดประตูเข้ามา ทำเอาคนที่กำลังเข้าได้เข้าเข็มกันอยู่นั้น หยุดชะงักกลางคันพร้อมกับหันไปมองที่ประตูด้วยความพร้อมเพรียง
“เฮ้ย-! ลินทะ...โอ๊ย!” ซีนายยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ ก็ถูกถุงโจ๊กร้อน ๆ ที่เพื่อนสาวของเขาหิ้วมาปาใส่ใบหน้าเต็มแรง
“กรี๊ดดดด อีนาย อีชั่ว! อีโรคจิต! กรี๊ดดด!!” ปา
ลินร้องโวยวายราวกับคนไม่มีสติ แล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปยังห้องตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของซีนายหลังจากปาลินเข้ามาในห้องของตัวเองได้แล้ว เธอก็ไม่ลืมล็อกประตูให้เรียบร้อย แล้วรีบพาตัวเองเข้าไปยังห้องนอนเพื่อสงบสติอารมณ์
หญิงสาวกระโดดขึ้นเตียงนอนแล้วเอาใบหน้าซุกหมอนพร้อมกับกรีดร้องออกมาสุดเสียง
“กรี๊ดดดดดด-! อีนาย”
เกิดมายี่สิบเอ็ดปี เธอยังไม่เคยเห็นภาพอุจาดตาขนาดนี้ แต่จะโทษฝั่งนั้นก็ไม่ถูก ซีนายนิสัยเป็นยังไง เธอเองก็รู้ดี เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันมานาน เรียกว่ารู้ไส้รู้พุงของกันและกันดีกว่า
แต่ใครจะไปคิดล่ะ ว่าเพื่อนชายตัวดีของเธอมันใช้ข้ออ้างว่าป่วย เพื่อเอาสาวมาอึ้บที่ห้องแบบนี้ ถ้าซีนายบอกเธอดี ๆ ว่าเอาสาวมาที่ห้อง เธอก็ไม่พรวดพราดเปิดประตูไปแบบนั้นหรอก
ทางด้านซีนาย
หลังจากปาลินวิ่งหนีกลับห้องตัวเองไปแล้ว ตอนนี้สถานการณ์ได้เข้าสู่สภาวะปกติ แต่ที่ไม่ปกติจะเห็นเป็นซีนาย…
“พี่นายคะ เรามาต่อกันไหม? พี่ยังไม่เสร็จไม่ใช่เหรอคะ?” แตงโมพูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย
หญิงสาวหน้าตาน่ารักอยู่ในสภาพเปลือยกาย กำลังใช้มือของตัวเองลูบไล้ไปยังส่วนตัว ๆ ที่เป็นจุดอ่อนของชายหนุ่มเพื่อเป็นกระตุ้นอารมณ์อีกครั้ง
“จิ๊ โมกลับไปก่อนพี่อยากอยู่คนเดียว” ซีนายพูดอย่างเสียอารมณ์ พร้อมกับปัดป้องมือของเธอออกไปจากตัวเขา
“ตะ แต่ว่า”
“อย่าให้พี่ต้องพูดซ้ำ”
หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง เธอรับรู้ได้ว่าชายตรงหน้ากำลังอารมณ์ไม่ดี
“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายไปทั่วห้อง สายตาเธอเหลือบมองเป็นระยะ ๆ ว่าซีนายจะรั้งเธอไว้หรือไม่
ไม่มีแม้แต่สายตาที่จ้องมองมา เธอเห็นแต่ชายหนุ่มกำลังใจจดใจจ่อกับสมาร์ตโฟนของตัวเอง ไม่แม้แต่จะมองดูเธอเลยสักนิด
หลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเสร็จแล้ว ซีนายก็ลงมาส่งหญิงสาวที่ลานจอดรถของคอนโด เพราะถ้าไม่มีคีย์การ์ดก็ไม่สามารถเข้า-ออก หรือใช้งานลิฟต์ได้
“เอาไว้เรามาจอยกันใหม่นะคะ” หญิงสาวพูดจบก็หอมไปที่แก้มของชายหนุ่มเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเสียดาย เพราะวันนี้เธอยังสนุกไม่เต็มที่เลย
หลังจากร่ำลากันเรียบร้อยแล้ว ซีนายก็กลับขึ้นมาห้องของตัวเอง แล้วนั่งลงยังโซฟาเพื่อสงบสติอารมณ์
ตอนที่สาวรุ่นน้องชวนเขาเล่นจ้ำจี้ต่อ ไม่ใช่เขาไม่อยาก แต่จู่ ๆ น้องชายของเขามันยอมเล่นด้วยเสียอย่างนั้น
“แม่งเอ๊ย-!” สีหน้าของชายหนุ่มเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
เกิดอะไรขึ้นกับเขา ทำไมจู่ ๆ น้องชายอันแสนภาคภูมิถึงไร้ปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้า มันเกิดขึ้นกับเขาได้ยังไงกัน เรื่องนี้หากรู้ไปถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ ฉายาหนุ่มเพลย์บอยอย่างเขาต้องมาจบเพราะเรื่องนี้เหรอ?
แต่อีกใจก็คิดปลอบว่าคงไม่ใช่ ใครมันจะไปหมดสภาพง่ายขนาดนั้นวะ? อาจจะแค่เหนื่อยล้าจากกิจกรรมอย่างว่า น้องชายสุดที่รักของเขาเลยอยากพักผ่อนชั่วคราวเท่านั้นเอง
หรือไม่ก็แค่ตกใจที่ปาลินเปิดประตูเข้ามา น้องชายของเขาเลยหดตัวลงแค่นั้นเอง ผ่านวันนี้ไปก็คงดีขึ้นแล้ว
ในระหว่างที่กำลังหัวเสียอยู่นั้น สายตาของเขาเหลือบไปเห็นถุงโจ๊กที่อยู่ในสภาพอย่างดี แม้เพื่อนสาวตัวดีจะเขวี้ยงใส่หน้าเขาเต็มแรงก็ตาม
“เฮอะ!” นึกแล้วก็แค้นที่เพื่อนตัวดีของเขา เข้ามาถูกจังหวะ
แต่จะโทษใครได้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขาบอกปาลินว่าตัวเขาป่วย มันก็แค่ข้ออ้างที่เขาจะให้สาวรุ่นน้องมาดูแล แต่ใครจะไปคิดว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นแบบนี้
ชายร่างสูงลุกไปหยิบถุงโจ๊กแล้วเดินไปยังโซนห้องครัวเพื่อแกะโจ๊กตัวเจ้าปัญหากินให้มันรู้แล้วรู้รอด!
“ยัยลินนะยัยลิน-!
ด้านปาลิน พอเห็นซีนายยืนต่อยกำแพงเธอก็รีบเดินเข้าไปห้ามทันที“นายหยุด!”แม้น้ำเสียงหญิงสาวเต็มไปด้วยความดุดัน แต่ซีนายก็ไม่ยอมฟังแม้แต่น้อย เขายังคงต่อยเข้าไปที่กำแพงอยู่อย่างนั้น“อย่ามาห้าม...” น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความรู้สึกผิดขณะที่ซีนายกำลังระบายอารมณ์กับกำแพงอยู่นั้นก็ต้องหยุดการกระทำ เพราะปาลินได้โอบกอดเขาจากด้านหลัง“พอเถอะที่รัก... พอได้แล้ว” น้ำเสียงแปรเปลี่ยนจากดุดันเป็นเสียงสั่นเครือที่เธอเสียงสั่นไม่ใช่เพราะกลัว แต่เธอสงสารซีนายที่ต้องมาเลือดตกยางออกโดยสาเหตุมาจากตัวเธอ“เฮอะ! กูก็ว่าใครที่พาพวกมากระทืบกูจนเข้าโรงพยาบาล ที่แท้ก็มึงนี่เองไอ้นาย ถุย!” ลีโอบ้วนเลือดในปากลงพื้นดิน สภาพลีโอตอนนี้ค่อนข้างสะบักสะบอมพอสมควร โดยมีเพื่อน ๆ ของเขาคอยพยุงตัวชายหนุ่มให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล“กูคิดไว้ไม่มีผิดว่าพวกมึงสองคนต้องมีซัมติงกัน ไม่น่าล่ะ ถึงได้ปกป้องกันนัก อ๋อ... สุดท้ายแม่งแดกกันเอง หึหึ” น้ำเสียงลีโอเต็มไปด้วยความดูถูก“ไอ้สัตว์มึงอะเงียบปากไปก่อน” เพื่อนของลีโอเอ่ยเตือน“เหอะ! คิดว่ากูกลัวเหรอ? มันเป็นใครใหญ่มาจากไหนกูถึงต้องกลัวมัน สันดานตบตีคนไปทั่วแบบนี้ก็แค่กุ๊ยข้า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเธอต่างพาเล่นบทพ่อแง่แม่งอนกันไม่พัก เพราะซีนายชอบมาตามติดและคอยกวนประสาทอยู่เสมอไม่มีเปลี่ยน แม้ว่าเธอจะไล่ครั้งแล้วครั้งเล่า ชายหนุ่มก็ยังทำเหมือนอย่างเดิม จนคนที่เป็นฝ่ายทำใจคือเธอเองนั่นแหละหญิงสาวหันหน้าไปมองชายตาตี๋ที่จ้องมองเธอ ด้วยใบหน้าคลี่ยิ้มเพราะรู้สึกชื่นชมในตัวชายหนุ่มที่อดทนได้เก่งขนาดนี้ ทำเอาคนที่หน้าบึ้งตึงในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มตามจนตาหยี ยังไม่พอเท่านั้น เขายังส่งจูจุ๊บให้เธออีกด้วยปาลินถึงกับหุบยิ้มทันที แล้วหันกลับมาหาเพื่อนตัวเองเหมือนดังเดิม ขืนเธอยังยิ้มหรือมองซีนายอยู่แบบนี้ มีหวังเขาคงส่งจูจุ๊บให้ทั้งคืนไม่ยอมเลิกแน่นอนแต่ละคนนั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์ ปาลินจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อยหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ร่างเพรียวบางก็เดินกลับโต๊ะของตัวเอง ในระหว่างนั้นเธอก็ถูกใครบางคนฉุดรั้งแขนเอาไว้“ไง...”“ลีโอ...?”ปาลินเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ก็ถูกลีโอขวางทางเอาไว้“จะรีบไปไหน?” น้ำเสียงเอ่ยถามอย่างกรุ้มกริ่มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์“หลีก-ไป” น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความแข็งกร้าวเธอไม่ได้อยากเสว
ผลสุดท้ายคนที่ต้องต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้ซีนายก็ไม่พ้นปาลินเหมือนเคย ขืนยังให้ซีนายต้มเองต่อไปมีหวังครัวของเธอพังแน่นอนมือเรียวบางยกถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ต้มเสร็จเรียบร้อยแล้วมาให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างระมัดระวัง“ขอบคุณค้าบ~ ที่รัก~” ชายหนุ่มยิ้มหวานอย่างดีใจ จากนั้นก็ลงมือกินอาหารที่ปาลินทำมาให้อย่างเอร็ดอร่อยไม่มีบ่นแม้แต่น้อยนับตั้งแต่ที่พวกเธอตกลงสานสัมพันธ์ครั้งใหม่นั้น ซีนายก็ได้เปลี่ยนคำพูดและคำสรรพนามกับเธอ โดยเรียกเธอว่าที่รัก และแทนตัวเองว่าเค้า ซึ่งเธอได้บอกให้ซีนายเรียกแบบเดิมเพราะรู้สึกแปลก ๆ หูแต่คิดว่าคนอย่างซีนายจะยอมฟังคำคนง่าย ๆ เหรอ? คนอย่างซีนายยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เธอจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เอาที่สบายใจ ยังถือว่าโชคดีที่ซีนายทำตามเรื่องที่ตกลงกันตอนนั้นว่าทำหรือทำอะไรไม่ได้บ้าง ส่วนตัวเธอขอพูดแบบเดิมดีกว่าเพราะมันยังไม่ชินปากและไม่ได้เปลี่ยนแต่คำเรียกขานเท่านั้น ซีนายยังตามติดเธอตลอดทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ทุกเย็นจะแวะมาหาเธอที่ห้องเสมอ บางทีก็ซื้อของเข้ามากินด้วยกันและอยู่ด้วยจนกว่าปาลินจะบอกให้กลับ หรือบางครั้งก็พากันออกไปกินข้าวข้างนอกเมื่อมีโอกาส ชี
“แล้วอะไรอีก?” เสียงหวานเอ่ยถาม“ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม... จะอธิบายยังไงดีล่ะ เพราะมันก็คล้าย ๆ กันกับที่เล่าไปก่อนหน้านั้น ว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน คนอื่นอาจจะเฉย ๆ แต่กับแกไม่ได้ ฉันเฉยไม่ได้ ไม่เชื่อไปถามเฮียดูก็ได้ เพราะฉันเอาเรื่องของแกไปปรึกษาเฮียตลอด”“มีอีกไหม?”ซีนายทำหน้าครุ่นคิด แล้วส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีแล้ว รู้แค่ว่าอยากอยู่ด้วย อยากอยู่ใกล้ อยากได้เป็นแฟน ส่วนอนาคตเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกที หรือแกอยากข้ามไปขั้นตอนแต่งงานเลยก็ได้นะ ฉันไม่ติด”“ตลกละ” มุมปากปาลินถึงกับกระตุก ให้ข้ามขั้นไปแต่งงานกันทั้งที่ยังไม่ได้เป็นแฟนเนี่ยนะ“ก็ครบสามข้อหนิ”“งั้นก็คบได้ดิ” น้ำเสียงซีนายเจือปนไปด้วยความดีใจ“ได้ แต่มีข้อแม้”ซีนายถูมือไปมาราวกับเด็กน้อยที่รอรับของเล่นจากผู้ใหญ่ “ได้สิ ว่ามาเลย”“หนึ่งปี”“หนึ่งปีเราค่อยแต่งงานกันใช่ไหม?” ซีนายไม่คิดมาก่อนว่าปาลินจะเป็นคนใจร้อนขนาดนี้ ช่างเถอะ... ยังไงเขาก็พร้อมอยู่แล้ว ไม่มีปัญหา จะแต่งเร็วกว่านี้ยังได้เลยทว่าความฝันของซีนายต้องดับลงเมื่อได้ยินคำพูดต่อจากนี้“หนึ่งปีค่อยมาเป็นแฟนกัน”“ทำไมล่ะ” น้ำเสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้
ทางด้านปาลินตอนนี้เธอเองก็ตื่นนอนแล้วเช่นกัน หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอก็เก็บของที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย จากนั้นก็ทักแชตหาคนที่บอกว่ามีเรื่องต้องการคุยกับเธอ ว่าตอนนี้ว่างแล้วพร้อมจะคุยด้วยแล้วยอมรับว่าเมื่อคืนเธอค่อนข้างตกใจที่ได้เจอหน้าซีนาย เพราะเธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจสักนิด แต่พอเห็นสภาพของซีนายแล้ว เธอก็หลบหน้าเขาไม่ลง ไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกันซีนายไปทำอะไรมา ถึงได้มีสภาพต่างไม่จากโจรป่าขนาดนั้นเวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเสียงกริ่งห้องของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวลุกไปเปิดประตู ก็เห็นเป็นซีนายที่มาในสภาพแบบใหม่ที่ต่างจากเมื่อคืน“ไปตัดผมมาใหม่เหรอ?”“อือ ดูดีขึ้นป้ะ?” คนถูกทักเอ่ยถามด้วยความดีใจ เพราะไม่คิดว่าปาลินจะสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของเขา“ก็ดีกว่าเมื่อคืนอะ” พูดจบปาลินก็หันหลังเดินเข้าห้องตัวเองแล้วไปนั่งตรงโซฟาเพื่อดูซีรีส์ต่อ โดยไม่ได้สังเกตดูซีนายแม้แต่น้อยว่าถืออะไรไว้ข้างหลัง“ว่าแต่แกมีเรื่องอะไรจะคุยด้วยเหรอ?” ปาลินเอ่ยถามเข้าประเด็น โดยสายตาของเธอไม่ได้ละจากซีรีส์เรื่องโปรดแม้แต่น้อย“ลิน...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียก“อะไร
“ก็นั่นแหละ ก็ให้นึกกลับกันว่าจู่ ๆ มีคนมาบอกว่าชอบแก โดยที่ยังไม่รู้จักหรือยังไม่ได้ทำอะไรเลย แกจะรู้สึกยังไง?”นั่นสินะ... ตลอดเวลาที่ผ่านมา มีผู้หญิงมาสารภาพชอบเขานับไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยรู้สึกตอบกลับความรู้สึกนั้นกับใครสักคน เพราะพวกเธอไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกชอบ แต่กลับปาลินไม่ใช่แบบนั้น หรือเป็นเพราะปาลินที่ต่าง...“แล้วถ้าเฮียทำแล้วมันสูญเปล่า ผู้หญิงคนนั้นไม่รับรักเฮียล่ะ เฮียจะทำยังไง?”“มันก็เหมือนกับการทำธุรกิจ คนทำย่อมคาดหวังให้มันได้ตามเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้อยู่แล้ว ทั้งลงทุนลงแรงเต็มที่เพื่อเป้าหมายนั้น แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะสำเร็จตามที่เราคาดหวังหรือเปล่า? เพราะผลลัพธ์มันก็มีแค่สองทางคือสำเร็จกับไม่...แล้วสมมติแผนธุรกิจนั้นไม่สำเร็จ แกจะล้มเลิกหรือตั้งใจทำให้มากกว่าเดิมล่ะ?”ซีนายได้ยินแบบนั้นถึงกับยกมือขึ้นมาป้องปากตัวเองด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ“สุดยอดไปเลยเฮีย!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความปลื้มปีติเขาไม่คิดมาก่อนว่าวันนี้พี่ชายสุดแสนเคารพรักจะให้คำปรึกษาเขาได้มากขนาดนี้ เพราะปกติเขาจะโดนพศวัฒน์เมินตลอด สมแล้วที่เขามาปรึกษาคราวนี้เป็นพศวัฒน์ที่ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย







