LOGIN
ซีนาย หนุ่มนักศึกษาปีสี่นิสัยทะเล้น ทั้งหล่อ ทั้งรวย ...ใหญ่ ส่วนเรื่องลีลาไม่ต้องพูดถึง จึงเป็นที่ต้องการของสาว ๆ แต่ว่าไม่มีใครได้ครอบครองหัวใจของเขาแม้แต่คนเดียว สำหรับเขาน้ำแตกคือแยกทาง ซึ่งผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาต่างรู้จักกฎข้อนี้ดี แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนก็อยากเป็นเจ้าของหัวใจของหนุ่มคนนี้ เพราะเหมือนเป็นการท้าทายอย่างหนึ่งในกลุ่มผู้หญิงด้วยกัน
แต่เหมือนชะตาจะเล่นตลกกับเขา ในวันที่กำลังเล่นจ้ำจี้กับรุ่นน้องในมหาวิทยาลัยอย่างเมามันอยู่นั้น
ปาลิน เพื่อนสาวคนสนิท ดันเปิดประตูห้องเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ต่างคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่คนที่หนักสุดคือซีนาย เพราะตั้งแต่วันนั้นน้องชายที่แสนภาคภูมิใจของเขากลับไม่สามารถใช้งานได้อีกเลย จนชายหนุ่มคิดว่าชีวิตเหมือนเข้าใกล้บรรพบุรุษที่อยู่บนสรรค์เข้าไปทุกที
หญิงสาวทำสีหน้าครุ่นคิด “งั้นตกลง ฉันยอมเป็น FWB…”
แค่ก แค่ก แค่ก ซีนายถึงกับสำลักเครื่องดื่ม เพราะมันเป็นจังหวะที่เขายกเครื่องดื่มเข้าปากพอดี
ชายหนุ่มเช็ดปากแล้วหันหน้าไปมองเพื่อนสาว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงดุ “เมาแล้วก็ไปนอน”
“ไม่ได้เมา” ปาลินยืนยันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไม่ได้เมาแล้วพูดเรื่อง FWB ออกมาได้ไง รู้หรือเปล่าว่ามันหมายถึงอะไร?”
“Friends with benefits ไง”
“ก็รู้นี่ แล้วแกจะมาพูดทำมะเขืออะไร?” ซีนายบ่นใส่เพื่อนสาวตัวเอง
“ก็เป็นวิธีที่จะช่วยแกได้ไม่ใช่เหรอ อีกอย่างมันไม่ดีตรงไหน ปกติแกก็ไม่มีแฟนอยู่แล้ว และตอนนี้ฉันก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน แล้วในระหว่างที่ฉันช่วยรักษาอาการของแกจนกว่าจะหายดี แกกับฉันมาเป็น FWB กัน ได้ทั้งขึ้นทั้งร่อง ไม่ยึดติดว่าต้องเป็นแฟนกัน ไม่มีความรู้สึกหึงหวงกัน ไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ เป็นแค่เพื่อนนอนยามที่ต้องกะ...”
ปาลินหยุดพูดไปชั่วขณะ เพราะตอนนี้ใบหน้าของซีนายห่างกับเธอเพียงคืบ ถึงขนาดรับรู้ลมหายใจของกันและกัน
“พูดต่อสิ” น้ำเสียงทุ้มกล่าว
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เธอพยายามดันตัวซีนายให้ออกห่างจากตัวเธอ
“กะ...แกก็ออกไปก่อนสิ” ปาลินพูดพร้อมกับแสร้งหันหน้าไปทางอื่น
ซีนายจับมือที่พยายามดันเขาออก ใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกครั้ง
“นี่ยังไม่เริ่มเลยนะ จะให้ออกไปไหน? ไหนว่าอยากเป็น FWB ไง...”
ด้านปาลิน พอเห็นซีนายยืนต่อยกำแพงเธอก็รีบเดินเข้าไปห้ามทันที“นายหยุด!”แม้น้ำเสียงหญิงสาวเต็มไปด้วยความดุดัน แต่ซีนายก็ไม่ยอมฟังแม้แต่น้อย เขายังคงต่อยเข้าไปที่กำแพงอยู่อย่างนั้น“อย่ามาห้าม...” น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความรู้สึกผิดขณะที่ซีนายกำลังระบายอารมณ์กับกำแพงอยู่นั้นก็ต้องหยุดการกระทำ เพราะปาลินได้โอบกอดเขาจากด้านหลัง“พอเถอะที่รัก... พอได้แล้ว” น้ำเสียงแปรเปลี่ยนจากดุดันเป็นเสียงสั่นเครือที่เธอเสียงสั่นไม่ใช่เพราะกลัว แต่เธอสงสารซีนายที่ต้องมาเลือดตกยางออกโดยสาเหตุมาจากตัวเธอ“เฮอะ! กูก็ว่าใครที่พาพวกมากระทืบกูจนเข้าโรงพยาบาล ที่แท้ก็มึงนี่เองไอ้นาย ถุย!” ลีโอบ้วนเลือดในปากลงพื้นดิน สภาพลีโอตอนนี้ค่อนข้างสะบักสะบอมพอสมควร โดยมีเพื่อน ๆ ของเขาคอยพยุงตัวชายหนุ่มให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล“กูคิดไว้ไม่มีผิดว่าพวกมึงสองคนต้องมีซัมติงกัน ไม่น่าล่ะ ถึงได้ปกป้องกันนัก อ๋อ... สุดท้ายแม่งแดกกันเอง หึหึ” น้ำเสียงลีโอเต็มไปด้วยความดูถูก“ไอ้สัตว์มึงอะเงียบปากไปก่อน” เพื่อนของลีโอเอ่ยเตือน“เหอะ! คิดว่ากูกลัวเหรอ? มันเป็นใครใหญ่มาจากไหนกูถึงต้องกลัวมัน สันดานตบตีคนไปทั่วแบบนี้ก็แค่กุ๊ยข้า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเธอต่างพาเล่นบทพ่อแง่แม่งอนกันไม่พัก เพราะซีนายชอบมาตามติดและคอยกวนประสาทอยู่เสมอไม่มีเปลี่ยน แม้ว่าเธอจะไล่ครั้งแล้วครั้งเล่า ชายหนุ่มก็ยังทำเหมือนอย่างเดิม จนคนที่เป็นฝ่ายทำใจคือเธอเองนั่นแหละหญิงสาวหันหน้าไปมองชายตาตี๋ที่จ้องมองเธอ ด้วยใบหน้าคลี่ยิ้มเพราะรู้สึกชื่นชมในตัวชายหนุ่มที่อดทนได้เก่งขนาดนี้ ทำเอาคนที่หน้าบึ้งตึงในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มตามจนตาหยี ยังไม่พอเท่านั้น เขายังส่งจูจุ๊บให้เธออีกด้วยปาลินถึงกับหุบยิ้มทันที แล้วหันกลับมาหาเพื่อนตัวเองเหมือนดังเดิม ขืนเธอยังยิ้มหรือมองซีนายอยู่แบบนี้ มีหวังเขาคงส่งจูจุ๊บให้ทั้งคืนไม่ยอมเลิกแน่นอนแต่ละคนนั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์ ปาลินจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อยหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ร่างเพรียวบางก็เดินกลับโต๊ะของตัวเอง ในระหว่างนั้นเธอก็ถูกใครบางคนฉุดรั้งแขนเอาไว้“ไง...”“ลีโอ...?”ปาลินเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ก็ถูกลีโอขวางทางเอาไว้“จะรีบไปไหน?” น้ำเสียงเอ่ยถามอย่างกรุ้มกริ่มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์“หลีก-ไป” น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความแข็งกร้าวเธอไม่ได้อยากเสว
ผลสุดท้ายคนที่ต้องต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้ซีนายก็ไม่พ้นปาลินเหมือนเคย ขืนยังให้ซีนายต้มเองต่อไปมีหวังครัวของเธอพังแน่นอนมือเรียวบางยกถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ต้มเสร็จเรียบร้อยแล้วมาให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างระมัดระวัง“ขอบคุณค้าบ~ ที่รัก~” ชายหนุ่มยิ้มหวานอย่างดีใจ จากนั้นก็ลงมือกินอาหารที่ปาลินทำมาให้อย่างเอร็ดอร่อยไม่มีบ่นแม้แต่น้อยนับตั้งแต่ที่พวกเธอตกลงสานสัมพันธ์ครั้งใหม่นั้น ซีนายก็ได้เปลี่ยนคำพูดและคำสรรพนามกับเธอ โดยเรียกเธอว่าที่รัก และแทนตัวเองว่าเค้า ซึ่งเธอได้บอกให้ซีนายเรียกแบบเดิมเพราะรู้สึกแปลก ๆ หูแต่คิดว่าคนอย่างซีนายจะยอมฟังคำคนง่าย ๆ เหรอ? คนอย่างซีนายยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เธอจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เอาที่สบายใจ ยังถือว่าโชคดีที่ซีนายทำตามเรื่องที่ตกลงกันตอนนั้นว่าทำหรือทำอะไรไม่ได้บ้าง ส่วนตัวเธอขอพูดแบบเดิมดีกว่าเพราะมันยังไม่ชินปากและไม่ได้เปลี่ยนแต่คำเรียกขานเท่านั้น ซีนายยังตามติดเธอตลอดทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ทุกเย็นจะแวะมาหาเธอที่ห้องเสมอ บางทีก็ซื้อของเข้ามากินด้วยกันและอยู่ด้วยจนกว่าปาลินจะบอกให้กลับ หรือบางครั้งก็พากันออกไปกินข้าวข้างนอกเมื่อมีโอกาส ชี
“แล้วอะไรอีก?” เสียงหวานเอ่ยถาม“ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม... จะอธิบายยังไงดีล่ะ เพราะมันก็คล้าย ๆ กันกับที่เล่าไปก่อนหน้านั้น ว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน คนอื่นอาจจะเฉย ๆ แต่กับแกไม่ได้ ฉันเฉยไม่ได้ ไม่เชื่อไปถามเฮียดูก็ได้ เพราะฉันเอาเรื่องของแกไปปรึกษาเฮียตลอด”“มีอีกไหม?”ซีนายทำหน้าครุ่นคิด แล้วส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีแล้ว รู้แค่ว่าอยากอยู่ด้วย อยากอยู่ใกล้ อยากได้เป็นแฟน ส่วนอนาคตเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกที หรือแกอยากข้ามไปขั้นตอนแต่งงานเลยก็ได้นะ ฉันไม่ติด”“ตลกละ” มุมปากปาลินถึงกับกระตุก ให้ข้ามขั้นไปแต่งงานกันทั้งที่ยังไม่ได้เป็นแฟนเนี่ยนะ“ก็ครบสามข้อหนิ”“งั้นก็คบได้ดิ” น้ำเสียงซีนายเจือปนไปด้วยความดีใจ“ได้ แต่มีข้อแม้”ซีนายถูมือไปมาราวกับเด็กน้อยที่รอรับของเล่นจากผู้ใหญ่ “ได้สิ ว่ามาเลย”“หนึ่งปี”“หนึ่งปีเราค่อยแต่งงานกันใช่ไหม?” ซีนายไม่คิดมาก่อนว่าปาลินจะเป็นคนใจร้อนขนาดนี้ ช่างเถอะ... ยังไงเขาก็พร้อมอยู่แล้ว ไม่มีปัญหา จะแต่งเร็วกว่านี้ยังได้เลยทว่าความฝันของซีนายต้องดับลงเมื่อได้ยินคำพูดต่อจากนี้“หนึ่งปีค่อยมาเป็นแฟนกัน”“ทำไมล่ะ” น้ำเสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้
ทางด้านปาลินตอนนี้เธอเองก็ตื่นนอนแล้วเช่นกัน หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอก็เก็บของที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย จากนั้นก็ทักแชตหาคนที่บอกว่ามีเรื่องต้องการคุยกับเธอ ว่าตอนนี้ว่างแล้วพร้อมจะคุยด้วยแล้วยอมรับว่าเมื่อคืนเธอค่อนข้างตกใจที่ได้เจอหน้าซีนาย เพราะเธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจสักนิด แต่พอเห็นสภาพของซีนายแล้ว เธอก็หลบหน้าเขาไม่ลง ไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกันซีนายไปทำอะไรมา ถึงได้มีสภาพต่างไม่จากโจรป่าขนาดนั้นเวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเสียงกริ่งห้องของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวลุกไปเปิดประตู ก็เห็นเป็นซีนายที่มาในสภาพแบบใหม่ที่ต่างจากเมื่อคืน“ไปตัดผมมาใหม่เหรอ?”“อือ ดูดีขึ้นป้ะ?” คนถูกทักเอ่ยถามด้วยความดีใจ เพราะไม่คิดว่าปาลินจะสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของเขา“ก็ดีกว่าเมื่อคืนอะ” พูดจบปาลินก็หันหลังเดินเข้าห้องตัวเองแล้วไปนั่งตรงโซฟาเพื่อดูซีรีส์ต่อ โดยไม่ได้สังเกตดูซีนายแม้แต่น้อยว่าถืออะไรไว้ข้างหลัง“ว่าแต่แกมีเรื่องอะไรจะคุยด้วยเหรอ?” ปาลินเอ่ยถามเข้าประเด็น โดยสายตาของเธอไม่ได้ละจากซีรีส์เรื่องโปรดแม้แต่น้อย“ลิน...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียก“อะไร
“ก็นั่นแหละ ก็ให้นึกกลับกันว่าจู่ ๆ มีคนมาบอกว่าชอบแก โดยที่ยังไม่รู้จักหรือยังไม่ได้ทำอะไรเลย แกจะรู้สึกยังไง?”นั่นสินะ... ตลอดเวลาที่ผ่านมา มีผู้หญิงมาสารภาพชอบเขานับไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยรู้สึกตอบกลับความรู้สึกนั้นกับใครสักคน เพราะพวกเธอไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกชอบ แต่กลับปาลินไม่ใช่แบบนั้น หรือเป็นเพราะปาลินที่ต่าง...“แล้วถ้าเฮียทำแล้วมันสูญเปล่า ผู้หญิงคนนั้นไม่รับรักเฮียล่ะ เฮียจะทำยังไง?”“มันก็เหมือนกับการทำธุรกิจ คนทำย่อมคาดหวังให้มันได้ตามเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้อยู่แล้ว ทั้งลงทุนลงแรงเต็มที่เพื่อเป้าหมายนั้น แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะสำเร็จตามที่เราคาดหวังหรือเปล่า? เพราะผลลัพธ์มันก็มีแค่สองทางคือสำเร็จกับไม่...แล้วสมมติแผนธุรกิจนั้นไม่สำเร็จ แกจะล้มเลิกหรือตั้งใจทำให้มากกว่าเดิมล่ะ?”ซีนายได้ยินแบบนั้นถึงกับยกมือขึ้นมาป้องปากตัวเองด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ“สุดยอดไปเลยเฮีย!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความปลื้มปีติเขาไม่คิดมาก่อนว่าวันนี้พี่ชายสุดแสนเคารพรักจะให้คำปรึกษาเขาได้มากขนาดนี้ เพราะปกติเขาจะโดนพศวัฒน์เมินตลอด สมแล้วที่เขามาปรึกษาคราวนี้เป็นพศวัฒน์ที่ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย







