Ep.2 เเสงเหนือ ธาราลักษณ์

Ep.2 เเสงเหนือ ธาราลักษณ์

"เเม่จ๋า เหนือหิวจังงง!" เสียงหวานของคนเพิ่งตื่นนอนร้องงัวเงียเหมือนเด็ก เอาเเขนทั้งสองข้างมาโอบกอดผู้เป็นเเม่จากทางด้านหลัง พอลุกขึ้นจากเตียงมาได้ ก็รีบเก็บที่นอนเดินลงมายังชั้นล่างเมื่อได้กลิ่นอาหารอันโอชะที่หอมกรุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วบ้านหลังเล็กๆ เธอจึงรีบลงมาอย่างไวเพื่อมากินอาหารฝีมือของเเม่ผู้อันเป็นที่รักของเธอ

เเสงเหนือ ธาราลักษณ์ เธอคือ นักจิตกรรมที่ชื่นชอบการวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจ เธอมีนิสัยเธอเป็นผู้หญิงขี้อ้อนเเต่จะอ้อนเเค่กับคนที่รักเท่านั้น ขี้เล่นนิดๆตามสไตล์ของเธอ เธอซุ่มซ่าม เธอพูดมาก เเต่ก็พูดจาไพเราะเสนาะหู ภายนอกอาจจะดูเหมือนคนอ่อนเเอ เเต่ภายในจิตใจของเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มเเข็ง ไม่ยอมให้ใครมารังเเกอยู่ฝ่ายเดียว

เพราะเธอได้รับวิชาหญิงเเกร่งมาจากทานตะวันเพื่อนรักของเธอที่ฝึกให้เป็นอย่างดี เพื่อให้สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่ถูกใครเอาเปรียบ เเละยิ่งไปกว่านั้นเธอมีใบหน้าที่สวยหวานงดงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ผู้ชายคนไหนที่ได้สบใบหน้าหวานของเธอ เป็นต้องอยากจะเป็นเจ้าชายของเธอกันทั้งนั้น

"อ้อนเก่งเเต่เช้าเลยนะ ลูกสาวสุดสวยของเเม่" คนเป็นเเม่อย่าง นภา กล่าวด้วยความหมั่นเขี้ยวลูกสาวของตัวเอง เธอชอบอ้อนเเม่ของเธออยู่เป็นประจำจนเเม่ของเธอต้องเเพ้พ่ายให้กับลูกอ้อนเเสนร้ายกาจเเละทรงพลังของเธอทุกครั้งไป

"ก็เหนือเป็นเเมวไงจ๊ะ เหมียว เหมียว" เเสงเหนือพอกล่าวเสร็จก็ใช้เสียงหวานทำเป็นเสียงเเมวน้อยขี้อ้อนน่ารักน่าเอ็นดู จนผู้เป็นเเม่ถึงกลับกลั่นขำไม่ไหว เป็นต้องหัวเราะออกมาให้กับความขี้เล่นของยัยลูกสาวที่มีใบหน้าสวยหวาน

"หึ หึ"

"เช้านี้เเม่ทำเมนูอะไรหรอจ๊ะ?" เสียงหวานเอ่ยถามผู้เป็นเเม่

"เเกงฟักทองของโปรดของเหนือไงจ๊ะ" เช้านี้นภาเตรียมวัตถุดิบทำเเกงฟักทองเพื่อเเสงเหนือโดยเฉพาะ เพราะลูกสาวสุดสวยของเธอคนนี้ชอบเเกงฟักทองเป็นชีวิตจิตใจ ราวกับเป็น Squash lover หรือคนชอบฟักทองมากๆนั้นเอง ชอบขนาดที่เเสงเหนือสามารถกินเเกงฟักท้องได้ทุกวัน หรือตลอดทั้งชีวิตของเธอ

"รักเเม่ที่สุดในโลกเลยจ๊ะ!!!" เสียงหวานของเเสงเหนือกล่าวจนดังไปทั่วบ้าน ทำเอาคนที่กำลังเเอบมองผู้เป็นภรรยากับลูกสาวคุยกันอย่างมีความสุขอยู่ ถึงกับต้องเดินออกมาเเจมด้วย เมื่อยัยลูกสาวสุดที่รักกระโดดโลดเต้นดีใจที่ผู้เป็นเเม่ทำเเกงฟักทองให้กินราวกับถูกรางวัลที่หนึ่ง

"เเล้วพ่อละ เอาพ่อไปไว้ตรงไหน?" ผู้เป็นพ่ออย่าง เหมันต์กล่าวด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้มกับลูกสาวที่หวงเเหนเหมือนไข่ไก่

"ผู้ชายหล่อๆคนนี้ เหนือก็รักไม่ต่างจากเเม่คนสวยของเหนือจ๊าา" หลังจากที่อ้อนผู้เป็นเเม่เสร็จเเล้ว เเสงเหนือขยับตัวไปหาผู้เป็นพ่อบ้าง เธอเอาใบหน้าสวยหวานไปถูไถ่บริเวรเเขนขวาของเหมันต์เหมือนเเมวเพื่อออดอ้อนพ่อของเธอ

"ยิ่งนับวันยิ่งปากหวาน เเละก็อ้อนเก่งขึ้นไปเรื่อยๆนะเรา" เหมันต์ลูบศีรษะทุยของลูกสาวเบาๆเเล้วกล่าวเมื่อเห็นว่าเเสงเหนือเริ่มจะกลายเป็นคนขี้อ้อนหนักขึ้นทุกวัน คนเป็นพ่อเป็นเเม่ก็ต้องยกธงขาวให้กับลูกอ้อนของลูกสาวคนนี้อยู่เเล้ว

"ก็เหนืออยากอ้อนพ่อกับเเม่ พ่อกับเเม่จะได้รักเหนือให้มากๆ มากกว่าใครบางคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้" ขณะที่เเสดงเหนือกล่าวอยู่สายตาก็เหลือบไปมองผู้ชายของบ้านอีกคนที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอย่างเงียบสงบอยู่ตรงโซฟาในบ้าน เธอตั้งใจพูดให้เขาได้ยินนั้นเเหละ

"ได้ยิน" ทิศเหนือผู้มีใบหน้าที่หล่อคม ควบตำเเหน่งพี่ชายของเเสงเหนืกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เเถมยังมีโลกส่วนตัวสูงอีกต่างหาก ทิศเหนือรู้สึกเอือมระอากับน้องสาวขี้อ้อนของเขาคนนี้ไม่น้อย พูดมากก็พูดมาก เเถมยังชอบกวนประสาทเขาอยู่เเทบทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เหมือนกับว่าถ้าไม่ได้กวนประสาทเขาเธอจะกระอักเลือดตายอย่างนั้นเเหละ

"พูดลอยๆ ไม่ได้หมายถึงใครสักหน่อยยย" เเสงเหนือกล่าวลากเสียงยาวไปด้วย เเล้วก็เเสยะยิ้มอย่างกวนประสาทพี่ชายตัวเอง

"....." ทิศเหนือจึงส่งสายตาคมกริบมองไปที่น้องสาวขี้กวนของเขา

"พ่อจ๋าเเม่จ๋า พี่ทิศทำหน้าโหดใส่เหนือ" เเสงเหนือไม่ใช่เเค่ชอบกวนประสาทพี่ชายของตัวเอง เเต่เธอยังเป็นคนที่ขี้ฟ้องอีกต่างหาก

"เหอออ!! เธออายุ 23 ปีเเล้วนะเหนือ อย่าเยอะ" ทิศเหนือได้เเต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายจนปัญญาที่จะพูดกับน้องสาวของเขาคนนี้ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ เมื่อไหร่เธอจะโตเป็นผู้ใหญ่สักที

"พี่ทิศอะ!" เเสงเหนือทำหน้าบึ้งตึงใส่พี่ชายตัวเอง เมื่อได้ยินทิศเหนือพูดกับเธอเเบบนั้น เธอไม่ใช่คนเยอะสักหน่อย ก็เเค่ชอบกวน ชอบเเกล้งพี่ชายของตัวเอง รักหรอกจึงหยอกเล่น

"พี่น้องคู่นี้หนอ พอๆกันเลย" นภากล่าว เเละได้เเต่ส่ายหัวไปมาให้กับความไม่ยอมกันของลูกสาวกับลูกชายของเธอ

ครืด! ครืด!

"อุ้ย! พี่ลมโทรมา เดี่ยวเหนือขอตัวไปรับสายโทรศัพท์ก่อนนะคะ" หลังจากที่ได้กวนประสาทพี่ชายสมใจเเล้ว ก็มีสายโทรเข้ามาจากลูกพี่ลูกน้องของเธออย่าง ลม เเสงเหนือจึงเดินไปนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับพี่ชายของเธอเพื่อคุยโทรศัพท์กับลม

"สวัสดีค่ะพี่ลม" เสียงหวานสุดหูกล่าวด้วยสีหน้าที่ยิ้มเเย้มเเจ่มใสเมื่อพี่ชายอีกคนของเธอโทรมา

"เหนือ" ลมเอ่ยเรียกเเสงเหนือด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆราวกับคนที่กำลังกลั่นเสียงสะอื้นไว้

"ทำไมทำเสียงเเบบนั้นละคะ?" เเสงเหนือเมื่อได้ยินเสียงของปลายสายสั่นๆเหมือนจะร้องไห้ เธอเลยรู้สึกใจคอไม่ดี

"พี่มีเรื่องจะบอก"

"เรื่องอะไรคะ?"

"คือว่า เเม่พี่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้อยู่ในห้องฉุกเฉิน อึก" เมื่อลมไม่สามารถกลั่นเสียงสะอื้นได้อีกต่อไป มันจึงทำให้เเสงเหนือได้ยินเสียงนั้นเลดลอดออกมา เธอไม่เคยได้ยินมันมาก่อนด้วยซ้ำ เเต่วันนี้เธอกลับต้องมาได้ยินเสียงที่น่าสงสารนี้ดังเข้ามาชัดเจนยังโสตประสาทของเธอ

"คุณป้า!!" วินาทีที่ลมเอ่ยบอกข่าวร้ายกับเเสงเหนือ เธอเเทบจะทรุดตัวลง ถ้าหากไม่ได้นั่งอยู่บนโซฟา "พี่ลมใจเย็นๆก่อนนะคะ คุณป้าจะต้องไม่เป็นอะไร เหนือจะรีบเคลียร์เรื่องงานที่นี่ให้เสร็จ เเล้วไปเยี่ยมคุณป้านะคะ"

"ขอบใจมากนะเหนือ" ลมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นๆ

"คะ" เเสงเหนือนั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีเเบบนี้ขึ้นกับป้าที่เธอรักมากๆเหมือนเเม่ของอีกคนหนึ่ง...