Share

บทที่ 5

last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-02 21:48:23

“ใช่...เธอแตกต่างจากพี่ชาย เพราะจริง ๆ พ่อแม่ของเธอเป็นคนไทย แต่ตอนนั้นพวกเขาไม่มีลูกก็เลยรับแม็กซิมิลเลียนมาป็นบุตรบุญธรรม แม็กซิมิลเลียนไม่ได้เรียนต่อจนจบมหาวิทยาลัย เขาแยกตัวไปอยู่คนเดียวและเป็นช่างซ่อมรถประมาณสองปีเห็นจะได้ แต่จากที่สืบทราบก็คือเขายังติดต่อกับน้องสาวคนเดียวอยู่เสมอ มุกมารินน่าจะเป็นคนเดียวที่รู้และบอกเราได้ว่า ตอนนี้พี่ชายของเธออยู่ที่ไหน”

ลีรอยด์รู้สึกคอแห้งจนต้องจิบน้ำชาเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวเขาและคิลเลียนเหมือนมีความกดดันอวลอยู่โดยรอบ แววตาของนาวาอากาศเอกหนุ่มฉายความขึ้งเคียดออกมาอย่างน่ากลัว

“ขอบคุณมากลีรอยด์”

คิลเลียนเก็บรูปกลับเข้าไปในซอง เขาไม่ยอมแตะอาหารบนโต๊ะแม้แต่น้ำในแก้ว

“ถ้ารอให้ตำรวจเข้ามาสืบคดีผมอาจรู้ช้ากว่านี้ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป”

“คุณยังต้องการอะไรอีกไหม คิลเลียน?” ลีรอยด์ถามขณะที่อีกฝ่ายนั่งลูบคางอย่างใช้ความคิด

“ผมขอตารางเวลาทำงานของผู้หญิงคนนั้น...ด่วนที่สุด”

“ไม่มีปัญหา ตอนเย็นนี้คุณคอยรับโทรศัพท์จากผมก็แล้วกัน”

นักสืบหนุ่มยกแก้วขึ้นจิบน้ำก่อนลงมือเฉือนเสต๊กเนื้อในจานโดยไม่ทันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างฉายวาบในดวงตาสีน้ำเงินดุจห้วงทะเลลึก

มุกมาริน มนัญญา...แม่นักร้องสาวไทยที่คิลเลียนยังจดจำได้ไม่ลืม คืนนั้นถ้าคู่หมั้นของเขาไม่ร้องห้ามก็จะพาหล่อนไปพบผู้จัดการโทษฐานประพฤติตัวไม่เหมาะสม ยิ่งได้รู้ว่าเจ้าหล่อนเข้ามาพัวพันแม้อาจไม่รู้เห็นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังทบเท่าทวีคูณ

เขาต้องหาทางลากคอไอ้ผู้ชายคนนั้นมาเค้นความจริง ไม่ว่าจะด้วยวิธีการไหนหรือทำเช่นไรทุกวิถีทาง

ร่างเล็กบอบบางในชุดราตรีสั้นสีครีมยังคงนั่งอยู่เพียงลำพังหน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวซึ่งเต็มไปด้วยชุดและเครื่องประดับแสนสวยภายใต้แสงไฟนวลตา มุกมารินนั่งกุมโทรศัพท์และหลายครั้งก็ก้มลงมองหน้าจอด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอรอคอยเสียงเรียกเข้าด้วยคาดหวังว่า ใครคนหนึ่ง จะติดต่อกลับมา

“เพิร์ลลี่...เธอมาอยูที่ที่เองหรือจ๊ะ”

เสียงที่ดังขึ้นเบื้องหลังทำให้หญิงสาวรีบเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าก่อนหันไปยังบุรุษร่างสูงในชุดสูท

“เนส...มีอะไรหรือคะ?” มุกมารินเอ่ยถาม เนส ผู้จัดการห้องอาหารหนุ่มวัยสามสิบห้าซึ่งเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาเป็นอเมริกันผิวสี ผมหยิกหยองทว่ามีบุคลิกอันอบอุ่นและเป็นกันเองในแบบฉบับชาวสีม่วง เนสมองนักร้องสาวชาวไทยวัยยี่สิบสี่ผู้มีน้ำเสียงราวกับนางสวรรค์ด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ฉันตามหาเธอแทบแย่เลยสาวน้อย”

“คืนนี้ฉันหมดคิวร้องเพลงแล้วค่ะ เนส”

“ขอบคุณพระเจ้าที่เธอยังไม่กลับบ้าน เพราะมีแขกวีไอพี รีเควสให้เธอร้องเพลงให้เขาฟังเป็นการส่วนตัวจ้ะ”

“พรุ่งนี้หรือคะ...ถ้าเป็นช่วงบ่ายฉันว่างค่ะ”

“ตอนนี้จ้ะ”

มุกมารินหยุดชะงักขณะกำลังหันกลับไปหยิบกระเป๋าถือ ร่างเล็กบอบบางหันกลับมามองหน้าผู้จัดการอีกครั้ง

“แต่ตอนนี้มันหมดเวลางานของฉันแล้วนะคะ”

“สเปเชี่ยล”

เนสจีบนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ขณะมองเธออย่างเว้าวอน

“เขาอยากให้เธอไปร้องเพลงให้เขาฟังที่ห้อง”

“เขาหรือคะ...ไม่ค่ะ เนส!” หญิงสาวปฏิเสธทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น “คุณก็รู้ว่าฉันจะไม่ร้องเพลงที่ห้องพักของแขกแบบสองต่อสองโดยเฉพาะแขกผู้ชาย”

“ได้โปรด ที่รัก...นึกว่าช่วยฉันสักครั้ง มันไม่ได้มีอะไรน่ากลัว”

“แต่ไม่เหมาะสมค่ะ” มุกมารินเน้นเสียงหนัก “คุณจะไล่ฉันออกก็ได้นะคะ แต่ฉันคงจะทำตามความต้องการของแขกไม่ได้จริง ๆ “

“เธอจะไม่โดนไล่ออก แต่คนที่จะโดนไล่ออกคือฉัน”

เนสเสียงอ่อยและนั่นทำให้หญิงสาวเงียบไปในทันที มุกมารินวางกระเป๋าในมือลง เธอเหมือนถูกต่อยเข้าท้องจนจุก แขกคนนั้นเป็นใครถึงมีอำนาจสั่งได้ขนาดนี้

“อย่าถามเชียวนะว่าเขาเป็นใคร...แต่บอกให้ก็ได้ เขาชื่อคิลเลียน แม็คไพรด์ ฉันรู้แค่ว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เขาอยากฟังเสียงเพราะ ๆ ของเธอ ที่สำคัญเธอจะไม่เหนื่อยเปล่า เพราะว่าเธอจะได้...นี่จ้ะ”

ผู้จัดการหนุ่มล้วงหยิบบางอย่างในกระเป๋าเสื้อก่อนกรีดนิ้วชูให้เธอดู มันเป็นเช็คเงินสดที่ทำเอาหญิงสาวตะลึงเพราะตัวเลขในนั้นมากถึงหนึ่งแสนดอลล่าห์

“แค่เพลงเดียว...ร้องเสร็จก็กลับ” เนสขยิบตา มุกมารินเม้มปากเข้าหากันแน่นขณะมองเช็คใบนั้นชั่วครู่

“ได้ค่ะ...เนส ฉันจะไปร้องเพลงให้แขกคนนั้นฟัง...เพื่อคุณ”

หนุ่มผิวสีถอนใจโล่งทันทีที่หญิงสาวดึงเช็คจากมือของเขา เนสดึงร่างเล็กเข้ามากอดและกล่าวสำทับ

“ขอบคุณที่สุด...ฉันรักเธอจ้ะสาวน้อย โอเค...ถ้าเธอพร้อมแล้วก็ตามบอดี้การ์ดของเขาขึ้นไปบนห้องพักชั้นที่ยี่สิบนะจ๊ะ”

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • บ่วงพิศวาสทาสอสูร   บทที่ 5

    “ใช่...เธอแตกต่างจากพี่ชาย เพราะจริง ๆ พ่อแม่ของเธอเป็นคนไทย แต่ตอนนั้นพวกเขาไม่มีลูกก็เลยรับแม็กซิมิลเลียนมาป็นบุตรบุญธรรม แม็กซิมิลเลียนไม่ได้เรียนต่อจนจบมหาวิทยาลัย เขาแยกตัวไปอยู่คนเดียวและเป็นช่างซ่อมรถประมาณสองปีเห็นจะได้ แต่จากที่สืบทราบก็คือเขายังติดต่อกับน้องสาวคนเดียวอยู่เสมอ มุกมารินน่าจะเป็นคนเดียวที่รู้และบอกเราได้ว่า ตอนนี้พี่ชายของเธออยู่ที่ไหน”ลีรอยด์รู้สึกคอแห้งจนต้องจิบน้ำชาเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวเขาและคิลเลียนเหมือนมีความกดดันอวลอยู่โดยรอบ แววตาของนาวาอากาศเอกหนุ่มฉายความขึ้งเคียดออกมาอย่างน่ากลัว“ขอบคุณมากลีรอยด์”คิลเลียนเก็บรูปกลับเข้าไปในซอง เขาไม่ยอมแตะอาหารบนโต๊ะแม้แต่น้ำในแก้ว“ถ้ารอให้ตำรวจเข้ามาสืบคดีผมอาจรู้ช้ากว่านี้ อย่างน้อยคุณก็ทำให้ผมรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป”“คุณยังต้องการอะไรอีกไหม คิลเลียน?” ลีรอยด์ถามขณะที่อีกฝ่ายนั่งลูบคางอย่างใช้ความคิด“ผมขอตารางเวลาทำงานของผู้หญิงคนนั้น...ด่วนที่สุด”“ไม่มีปัญหา ตอนเย็นนี้คุณคอยรับโทรศัพท์จากผมก็แล้วกัน”นักสืบหนุ่มยกแก้วขึ้นจิบน้ำก่อนลงมือเฉือนเสต๊กเนื้อในจานโดยไม่ทันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างฉายวาบในดวงตาสีน้ำ

  • บ่วงพิศวาสทาสอสูร   บทที่ 4

    ร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองสีเทาดำนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้บุนวมในร้านอาหารซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลนิวยอร์คออกมาไม่ไกล นัยน์ตาสีน้ำเงินส่องประกายดุดันและสีหน้าเคร่งเครียดบอกว่ามีบางสิ่งค้างคาในใจที่มิอาจขจัดได้หมดแน่นอนว่ามันยังเป็นเรื่องของคู่หมั้นสาวที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนโดยที่คิลเลียนไม่ทันได้ตั้งตัว เวลาผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้วที่นาวาอากาศเอกหนุ่มยังคงจมจ่อมอยู่กับความเจ็บปวดที่ต้องมองดูร่างของคนรักที่ยังนอนหายใจหากก็มิอาจพูดคุยกับเขาได้ดังเดิมเลทิเธียกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราจากอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดฝัน ทว่าหลังจากแพทย์ช่วยชีวิตเธอได้เพียงสองวันเขากลับต้องรับรู้ข่าวใหม่จากตำรวจที่แจ้งมายังซินดี้และเฟเดอริคข่าวที่ทำให้เลือดในกายของนายทหารหนุ่มร้อนจนเดือด นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเลทิเธียไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดา“จากการเข้าไปตรวจสอบในโรงแรมฟิฟท์ อะเวนิว แกรนด์ โฮเต็ลและดูจากกล้องวงจรปิด ก่อนเกิดเหตุเราเห็นว่าคุณเลทิเธียอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่บันไดห้องพักของชั้นที่ยี่สิบ เราสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุในครั้งนี้เราจะสืบสวนต่อไปว่าผู้ชายที่อยู่กับคุณเลทิเธี

  • บ่วงพิศวาสทาสอสูร   บทที่ 3

    ทว่าไม่เคยมีช่วงเวลาแห่งความโรแมนติกระหว่างเขาและเธอตราบจนใกล้พิธีวิวาห์ คงไม่มีใครเชื่อเป็นแน่ว่าเขาไม่เคยใกล้ชิดเลทิเธียมากกว่าการกอดและจูบดูดดื่มเหมือนคู่รักที่เพิ่งคบกันใหม่ ๆ อย่างไรอย่างนั้นนาวาอากาศเอกหนุ่มครุ่นคิดเรื่องอาการคู่หมั้นของเขากระทั่งไปถึงโรงพยาบาลนิวยอร์คตามคำบอกกล่าวของซินดี้ มารดาของเลทิเธีย คิลเลียนตรงดิ่งไปถึงหน้าห้องฉุกเฉินที่เขาเห็นร่างของหญิงและชายวัยกลางคนยืนรออย่างกระวนกระวายใจ“คิลเลียน!...โอ...คิลเลียน”หญิงผมบลอนด์ทองอายุราวห้าสิบปลาย ๆ ในชุดกระโปรงสีอิฐวิ่งเข้ามาสวมกอดร่างสูงใหญ่ด้วยใบหน้ชื้นไปด้วยคราบน้ำตาทว่าก็มีรอยยิ้มบอกความยินดีที่เห็นว่าอีกฝ่ายมาถึง“เลทิเธียล่ะครับ คุณแม่”“เธอยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน...เรารอมาเกือบจะทั้งคืนแล้ว”เฟเดอริก นักธุรกิจใหญ่ผู้เป็นบิดาของเลทิเธียกล่าวขึ้น เขายังอยู่ในชุดสูทและมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด คิลเลียนก้มลงดูนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่าเวลากำลังจะล่วงถึงตีห้าแล้ว ทว่าทุกอย่างกลับดูเชื่องช้าเสมือนเรือนแห่งกาลหยุดอยู่กับที่“ทำใจดี ๆ นะครับคุณแม่...บอกหน่อยได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับเลทิเธีย”ชายหนุ่มยังกอดหญิงว

  • บ่วงพิศวาสทาสอสูร   บทที่ 2

    “ครั้งนี้ผมจะไม่เอาเรื่อง!” คิลเลียนลั่นออกมาอย่างเดือดดาล “ถ้าอยากมีเงินใช้ก็ไปเสนอตัวให้ไอ้พวกเศรษฐีแก่ ๆ โน่นเลยไป หน้าตาแบบนี้คงหาได้ไม่ยาก ไม่ใช่มาทำนิสัยแย่ ๆ หัดลักขโมยของคนอื่นแบบนี้!”ชายหนุ่มชี้หน้าหญิงสาวที่ยืนทนฟังเสียงก่นว่าก่อนพาคู่หมั้นของเขาเดินจากไป“เพิร์ลลี่...มาอยู่นี่เอง ถึงคิวเธอร้องเพลงต่อไปแล้วนะ”มุกมารินต้องรีบดึงสติกลับมาเมื่อเพื่อนนักร้องสาววิ่งกระหืดกระหอบมาหา หญิงสาวรีบกลั้นน้ำรื้นในดวงตาคู่สวย“เพิร์ลลี่...มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น”“เปล่าจ้ะ...คือ...มุกว่า มุกพบคนที่เคยรู้จักน่ะจ้ะ”“เหรอจ๊ะ...แล้วตอนนี้เขาไปไหนเสียแล้วล่ะ?”“เอ้อ...เขาจำมุกไม่ได้ หรือบางที มุกอาจจะทักคนผิดเองก็ได้”ร่างเล็กบอบบางกล่าวคล้ายรำพึงกับตัวเองขณะมองไปยังห้องอาหารที่มีแขกนั่งเต็มทุกโต๊ะกับความรู้สึกที่ยังมึนงงไม่หายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอไม่ได้ทักคนผิด เธอรู้จักผู้หญิงคนนั้น แต่...ผู้ชายที่พบเมื่อครู่เป็นใครกัน ช่างดุดันดิบห่ามจนเธอนึกเกลียดขึ้นมาจับหัวใจบทที่ 2 เหตุไม่คาดฝัน เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นตอนกลางดึกทำให้นาวาอากาศเอกคิลเลียน แม็คไพรด์

  • บ่วงพิศวาสทาสอสูร   บที่ 1

    เมื่อบทเพลง Greatest love of all อันไพเราะจบลง เสียงปรบมือภายในห้องอาหารชั้นที่ห้าสิบของโรงแรมหรู ฟิฟท์ อะเวนิว แกรนด์ โฮเต็ลซึ่งตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจบนถนน ฟิฟท์ อะเวนิว แห่งมหานครนิวยอร์คก็ดังกึกก้องพริซซิลล่ามองตามนักร้องสาวร่างเล็กบอบบางในชุดราตรียาวปักเลื่อมสีขาวเจิดจรัสที่เดินลงจากเวทีด้วยความชื่นชมก่อนหันกลับมายังอีวานซึ่งนั่งข้าง ๆ และตรงข้ามคือคิลเลียนที่วันนี้ควงคู่มากับ เลทิเธีย คู่หมั้นสาวแสนสวย“นักร้องผู้หญิงคนนั้นคงเป็นชาวเอเชีย เธอสวยมากเลยนะคะ”พริซซิลล่าหันมาบอกทุกคนซึ่งอีวานวาดวงแขนโอบไหล่หญิงสาวก่อนพูด“ถ้าผมเห็นด้วย คุณจะหึงหรือเปล่าที่รัก?”“คุณมีสิทธิ์พยักหน้าค่ะ แต่ห้ามแสดงความเห็น โอเคมั้ยคะ อีวาน”หญิงสาวทำเสียงเข้มซึ่งทำให้ทุกคนหัวเราะพร้อมกันก่อนที่คิลเลียนจะหันไปทางคู่หมั้นของเขาบ้าง“ผมอยากให้คุณหึงผมแบบนี้บ้างจัง”“อะไรกัน! นี่นายกำลังจะแต่งงานกับเธออยู่แล้วนะ คงไม่ต้องมาหึงหวงกันอย่างคู่รักที่เพิ่งคบกันหรอกน่า”อีวานกระเซ้าเพื่อนของเขาซึ่งอยู่ในชุดสูทหล่อเหลากว่าปกติ คิลเลียนแทบไม่แตะชุดพวกนี้เพราะคุ้นชินกับการแต่งกายอย่างทหาร ทว่าหลังจากคบกับ เลทิเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status