บทที่ 1 ขอยืมไหล่หน่อย...

<strong>​สองปีที่แล้ว</strong>

<strong>เบอร์นาโด คอสต้า</strong> ชายหนุ่มลูกครึ่งอเมริกัน-อิตาเลี่ยนเจ้าของกาสิโนแกรนด์คอสต้าในมหานครลาสเวกัสและนักธุรกิจเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์ นั่งอยู่หลังรถเก๋งคันหรูที่มีเมอร์ฟีและไทสัน บอดี้การ์ดคนสนิทนั่งคู่กันอยู่ด้านหน้า

คืนนี้เป็นคืนงานเลี้ยงที่บ้านของซานโต้ โอเนียล นักธุรกิจเจ้าของบริษัทก่อสร้าง ลูกค้าประจำที่กาสิโนของเขา งานเลี้ยงฉลองลูกสาวคนเล็กเรียนจบ ฟังดูไร้สาระสิ้นดี แต่เบอร์นาโดรู้ดีว่าวัตถุประสงค์ของงานนี้นั้น ก็เป็นเพราะซานโต้ต้องการเปิดตัวลูกสาวคนเล็กให้ผู้ชายกระเป๋าหนักทั้งหลายมาดูตัวนั่นเอง ชื่ออะไรนะ...อมิน่า หรืออมิตา หรืออมิยา อะไรสักอย่างนี่แหละ

ร่างสูงใหญ่นั่งไขว่ห้างเอนตัวพิงเบาะรถอย่างผ่อนคลาย ยกมือขึ้นเสยผมสีน้ำตาลดาร์กช็อกโกแล็ต ใบหน้าคมสันหล่อเข้มตามสายเลือดอิตาเลี่ยนผสมผสานกับอเมริกันอย่างลงตัว เคราเพียงบางเบากันเป็นระเบียบส่งให้ใบหน้าดูคมเข้มเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ดวงตาคมกริบซ่อนประกายแห่งเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้คนหลงจ้องมองตารู้สึกเหมือนดั่งติดบ่วงลึกล้ำ อยากดำดิ่งเข้าไปค้นหาความลับนั้นจนถึงก้นบึ้งลึกสุด

บุคลิกน่ามอง ลักษณะผึ่งผายแห่งผู้นำฉายออกมาชัดเจน ท่าทางแพรวพราวเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแหลมคมและทันคน จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหนาหยักได้รูป ร่างกายสูงสง่าได้สัดส่วน ลักษณะสมบูรณ์แห่งบุรุษเพศที่ผู้หญิงมักต้องมองเหลียวหลังอยากเข้าไปแจกนามบัตรและขอเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว

เมื่อไปถึงซานโต้ก็รีบออกมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น งานเลี้ยงเป็นไปในลักษณะไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ เบอร์นาโดดื่มและพูดคุยกับนักธุรกิจหลายคนที่รู้จักกันดี และเต้นรำกับสาวสวยในงานเมื่อถูกขอให้พาออกไปเต้นรำ

สายตาเหลือบเห็นสเตฟาน แม็คเคนซี่ควงวีรตา ผู้หญิงของมันเข้ามา มุมปากของเบอร์นาโดกระตุกยิ้มเยาะ ดูท่าทางหวงและห่วง สายตาสเตฟานไม่ยอมละจากร่างของหญิงสาวใต้อาณัต... สุดแสนจะไม่คุ้นตากับท่าทางละมุนเป็นสุภาพบุรุษของศัตรูคู่ใจ ใช่แล้วมันเป็นศัตรูคนสำคัญที่ทำให้ชีวิตของเขามีสีสันและรสชาติ

เมื่อไม่นานมานี้มันเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยเขาจากผับที่กำลังถูกไฟไหม้ เวลานี้เบอร์นาโดจึงไม่แน่ใจว่าระหว่างเขากับไอ้สเตฟานนั้นมีความสัมพันธ์ชนิดใดกันแน่ แต่ก็ช่างเถอะเอาไว้ก่อน เวลานี้ มินดี้ นางเอกสาวดาวรุ่งของวงการ กำลังเดินยุรยาตรส่ายร่างเซ็กซี่เข้ามาหา

มินดี้วัยยี่สิบปี ส่งสายตาเชิญชวนมาให้อย่างที่รู้กันสองคน หึ...จะทำไมเสียอีกล่ะ ก็เขากับเจ้าหล่อนเป็นวัวเคยขา ม้าเคยขี่กันมาน่ะสิ...

“ที่รักขา คิดถึงจัง”

มินดี้เดินเข้ามาจูบแก้มแล้ววางมือบนไหล่ของเขา เบอร์นาโด้จุดยิ้มก้มไปจูบปากนิดหนึ่ง

“ก็ใครอยากให้คุณรับงานมากล่ะมินดี้ ผมคิดถึงคุณจะแย่”

เขาทำเสียงกระซิบเซ็กซี่ มินดี้ช้อนตาขึ้นมามอง ร่างกายส่งภาษาร้อนแรงให้กัน มินดี้จูงมือเขาแอบลัดเลาะไปทางด้านข้างของบ้านหลังใหญ่ของซานโต้ จนถึงมุมมืดสลัวด้านหลัง

นางเอกสาวยอดนิยมผู้ที่มีชื่อเรื่องความเรียบร้อยและไม่เคยเป็นข่าวอื้อฉาวผลักร่างสูงใหญ่ของเบอร์นาโดไปพิงผนัง โผเข้าจูบปากได้รูปของเขาอย่างเร่าร้อน เบอร์นาโดใช้สองมือขยุ้มแก้มก้นอวบอั๋นดึงเข้าหาตัว กดถูเสียดสีความแข็งแกร่งกลางกายไปกับความนุ่มแห่งเนินเนื้อที่มีเพียงชุดราตรีสั้นปกปิดอยู่

“อ๊า...ที่รักขา...มินดี้ร้อนสุดๆ เลยค่ะตอนนี้...โอ ว้าว...คิดถึงไส้กรอกยักษ์ของคุณเหลือเกิน ขอมินดี้ชิมหน่อยนะคะ”

เสียงมินดี้กระซิบพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในของเขา จูบไซ้กล้ามเนื้ออก แล้วคุกเข่าลง มือแกะเข็มขัดหนังรูดซิปกางเกงอย่างร้อนรนท่าทางหิวกระหาย เบอร์นาโดหัวเราะหึในลำคออย่างพอใจ

“ตามสบายเลยคนสวย...อ่าส์”

ครางเสียงกระเส่าออกมาเมื่อนางเอกสาวดึงเจ้าปืนด้ามเขื่องออกมารับอากาศภายนอก ลิ้นนุ่มของมินดี้ทำการไล้เลียกินเจ้าไส้กรอกยักษ์ไซส์บิ๊กไบค์พิเศษอย่างช่ำชอง เลียจนหนำใจก็อ้าปากอมเจ้าเอ็นท่อนสวยเข้าไปในปาก

“โอวว...เยส...อ่าส์ โยกเร็วอีก สุดยอดมากมินดี้...ซี้ด”

เบอร์นาโดครางเสียงต่ำในลำคอ เอื้อมมือไปกดศีรษะของหล่อนให้โยกอมรูดรั้งเร็วขึ้น ใบหน้าหล่อแหงนขึ้นสูดปากซี้ดซ้าดราวกับกำลังกินของเผ็ดแซ่บซ่านรสถึงใจ

“ชอบมั้ยคะดาร์ลิ้ง" แผลบๆ จ๊วบๆ...

"โอวว...ซี้ด...สุดเสียว...อูวย์ ตรงปลายอีกมินดี้...อ่าส์"