ตอนที่ 76 ดั่งเช่นข้าเป็นตัวตลก [3]

“ฮึก ๆ” ฟางเฟยกลั้นสะอื้นจนตัวโยน นางส่งสายตาให้กับคนที่อยู่ตรงหน้าในเวลานี้อย่างนึกตัดพ้อ ในเมื่อเขารู้แล้วเหตุใดถึงต้องคอยแต่กล่าววาจาร้าย ๆ ที่ไม่เป็นความจริงใส่นางซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหตุใดถึงไม่ยอมบอกกล่าวนาง เหตุใดเขาถึงได้คอยใจร้ายกลั่นแกล้งนางเรื่อยมา เขาเห็นนางเป็นอะไรกันสิ่งของ กาฝาก เขาคิดว่านางไม่มีจิตในเช่นนั้นหรือ

“ฟางเฟยคือข้า...” เจิ้งหนานบัดนี้รู้สึกราวน้ำท่วมปาก ครานี้เหตุใดเขาถึงรู้สึกขลาดเขลานักเพียงเสียงหวานติดสะอื้นของนางเอ่ยถามอีกทั้งตัดพ้อในที ใจแกร่งกลับบีบรัดแน่นจนรู้สึกหายใจติดขัด เจิ้งหนานในเวลานี้เกิดความโง่เขลาขึ้นในใจจนมิอาจทานทนต่อสายตาตัดพ้อของนางได้จึงกดศีรษะของนางให้ซบฝังลงที่อกแกร่งแน่น ก่อนจะกอดนางไว้ในอ้อมอกคล้ายสื่อต้องการสื่อความนัยน์ให้นางได้รับรู้

“ฮึก ฮือ ขะข้าเป็นแค่สตรีคนหนึ่งที่ที่บ้าน ฮึก เกิดวิกฤติ แต่บังเอิญ ฮึก! บังเอิญมีผู้ใจดียื่นมือเข้าช่วยขะข้า...ข้าจึงได้มีที่ซุกหัวนอน ข้าอยู่อย่างเจียมตัวมาตลอด ข้ารู้ว่าท่านเกลียดข้าเพียงใด อีกทั้งที่ผ่านมาข้า ฮึก มักถูกท่านต่อว่าอีกทั้งย่ำยี ฮึก ฮื้อ ท่านเคยคิดรึไม่ว่า ฮึก ข้ารู้สึกเช่นไร ข้าเองเพื่อค