Home / โรแมนติก / พรากรัก / 6.อาบน้ำกลางแจ้ง (ต่อ)

Share

6.อาบน้ำกลางแจ้ง (ต่อ)

last update Last Updated: 2025-11-07 13:30:17

“ส่งผ้ามาสิคะ” หญิงสาวเร่งเมื่อเห็นเขายังคงยืนเฉย เธอจึงมองตามสายตาที่เขามอง และก็ตกใจมากจนต้องยกมือขึ้นมาปิดเนินอก และส่วนล่างกลางลำตัวที่แทบจะปิดไม่มิด เธอรู้สึกอายจนหน้าแดง

“อ๊าย อย่ามองนะ ไอ้ผ้าถุงบ้าหลุดไปตั้งแต่เมื่อไรกันเนี้ย”

เพิ่มเริ่มขาดความยับยั้งช่างใจ เขาก้าวเท้าจนชิดร่างบาง ฝ่ามือโอบแผ่นหลังดันเข้าหาตัวเอง เลือนมือขึ้นมาล็อกท้ายทอยให้หญิงสาวแหงนหน้าขึ้น ก่อนจะก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอย่างเร่าร้อน

ร่างเล็กพยายามจะดิ้นขัดขืน แต่เมื่อโดนจูบและ เรียวลิ้นที่ไล่ต้อนอยู่ในโพรงปาก ร่างสวยก็ตัวอ่อนดังขี้ผึ้งรนไฟ มืออีกข้างของเพิ่มลูบขย้ำไปที่ก้นสวย ก่อนจะลูบกลับมาด้านหน้า เลือนต่ำไปที่ร่องกลีบกุหลาบ เขากรีดนิ้วเข้าไปเขี่ยติ่งเกสร ทำเอาร่างบางสะดุ้งเมื่อถูกสัมผัส แล้วสอดนิ้วเข้าไปยังโพรงรักที่คับแน่นดึงเข้าออกเป็นจังหวะ

พริ้มพราวเสียวจนสั่นสะท้าน เริ่มยืนไม่อยู่ ชายหนุ่มถอดนิ้วออกประคองร่างบางเดินถอยหลัง ดันร่างเล็กให้นั่งอยู่ที่ขอบโอ่ง ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหว่างขาหญิงสาวพอดิบพอดี เขาจับขาเธอแยกออก ก้มหน้าลงไปชิมกลีบเกสรของเธออย่างหลงใหล

“อ๊ะ …. พี่เพิ่ม” มือเรียวเท้าไปที่ขอบโอ่ง เงยหน้าขึ้นซี๊ดปาก มืออีกข้างจิกเข้าที่บ่าชายหนุ่มระบายความเสียวซ่าน เพิ่มยิ่งตวัดลิ้นร้อนระรัว พริ้มพราวก็ร้องครางสมองเริ่มขาวโพลง เพิ่มห่อลิ้นดันเข้าไปในร่องที่คับแน่น ดุนดันเข้าออกทำเอาเธอเสียงจนแทบคลั่ง

“พี่…พี่เพิ่ม อ๊ะ.. เดี๋ยวใครมาเห็น” น้ำเสียงติดขัดและหายใจแรงพยายามพูดให้เป็นประโยค

“ไม่มีใครมาหรอก เชื่อพี่เถอะหนา” ชายหนุ่มละออกจากกลีบกุหลาบ มาเอ่ยบอกเธอก่อนจะก้มลงไปชิมแปลงดอกไม้สวยนั้นต่อ

“อ๊ะ…. แต่… มันโล่งขนาดนี้”

“แม่พริ้มไม่ชอบหรือ”

“พริ้ม…พริ้มไม่รู้ อ๊ะ” ใครจะไปกล้าบอกว่าชอบล่ะ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ สมองเธอแทบจะคิดอะไรไม่ออก ได้แต่แหงนหน้าซูดปาดเยี่ยงคนกินของเผ็ดร้อนมา

หางตาชำเลืองมองรอบ ๆ มันโล่งและอยู่กลางแจ้งจนเธอกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า แม้ชายหนุ่มจะบอกว่าไม่มีใครก็ตาม แต่เธอก็ยังคงหวาดระแวงและตื่นเต้นทั้งเสียวผสมปนเปกันไปหมด จนไม่อาจจะต้านทานอารมณ์แห่งแรงปรารถนาอีกต่อไป

พริ้มพราวจึงได้ปล่อยกายปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่ชายหนุ่มจะนำพาเธอไป

ลิ้นร้อนของเพิ่มยังคงวนเวียนชักเข้าออกในร่องคับแน่นของเธอ

“พี่เพิ่ม…. อ๊ะ…พี่เพิ่ม…” พริ้มพราวครางเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างรัญจวน

ชายหนุ่มชักลิ้นออกยังไม่ลืมที่จะไล่ลิ้นเลีย ไปตามกลีบทั้งสองข้างอย่างเสียดาย

ก่อนจะเลือนตัวขึ้นมากอบกุมอิ่ม ทั้งดูดทั้งเลียเม็ดบัวสีหวานทั้งสองข้าง จนพริ้มพราวสั่นสะท้านไปทั้งตัว และเลือนขึ้นมาป้อนจูบเธออีกครั้งอย่างเร่าร้อน

เขาบดจูบจนหญิงสาวหายใจหายคอแทบไม่ทัน ไม่รอช้าเพิ่มถอนจูบออก จับร่างบางให้หันหน้าออก ยืนโก้งโค้งลงโดยจับปากโอ่งเอาไว้ ชายหนุ่มยืนช้อนอยู่ด้านหลัง จับท่อนรักของเขาจ่อที่ปากทางรักของจากด้านหลัง แล้วค่อย ๆ กดเข้าไปทีละนิด ๆ อย่างไม่รีบร้อนเพื่อให้ช่องของรักของเธอได้ปรับสภาพ ในที่สุดเขาก็ด้านท่อนรักเข้าไปจนสุดและแช่ไว้อย่างนั้น และก้มลงไปจูบที่แผ่นหลังสวยของเธอ

“ซี๊ด….. แน่นมากเลยแม่พริ้มของพี่” ร่องของเธอแน่นจนชายหนุ่มแทบคลั่ง

“พี่เพิ่ม ขยับสักที่สิคะ” พริ้มพราวเอ่ยร้อง เธอรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่จำต้องเอ่ยออกไปเพราะท่อนเนื้อของเขาที่เสียบอยู่มันคับแน่นจนเธอรู้สึกอึดอัด

“ได้สิจ๊ะ เมียจ้า” เพิ่มเริ่มสอบสะโพกเข้าออก ช้าบ้างเร็วบ้างเป็นจังหวะเนิบนาบอย่างรัญจวนใจ

เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องทั่วสวนหลังเรือน เพิ่มขยับสะโพกซอยอย่างบ้าคลั่ง จนตัวพริ้มพราวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกจึงต้องจับปากโอ่งไว้แน่น

พริ้มพราวถึงกับร้องครางเสียงหลง เพิ่มยิ่งเร่งจังหวะอัดเน้นทุกดอก หญิงสาวทั้งจุกและเสียวจนขนลุกชัน

“อ้ะ อ้ะ เบาหน่อย พี่เพิ่ม อ๊าย” ชายหนุ่มได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาก็หยุดกระแทกร่างเล็กหวั่นเกรงว่าเธอจะรับไม่ไว้ แล้วไข้จะกลับมาอีก เข้าถอนท่อนเนื้อออกมาโอบตัวขึ้นจับร่างเล็กให้หันหน้ากลับมา แล้วรั้งสะโพกสวยเข้าหาตัวทันที

“ขอโทษ พี่จะนุ่มนวลให้มากขึ้น” เพิ่มกระซิบเสียงกระเส่า สองฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง เลือนลงมาถึงบั้นท้ายสวย และเกี่ยวเอาขาของเธอขึ้นมาไว้ข้างหนึ่ง แขนเล็กทั้งของเธอก็รีบคว้าเอาต้นคอของชายหนุ่มเพราะกลัวจะล้ม ชายหนุ่มจับท่อนเนื้อที่ยังแข็งตั้งรอท่าอยู่เสียบเอาไปจดสุดลำ

“อ้ะ…เสียว” พริ้มพราวถึงกับร้องเสียงหลงเพราะในท่านี้ท่อนของเขารูดเข้าไปในโพรงรักของเธอทีเดียวจนสุดลำ เพิ่มย่อตัวลงให้ได้ระดับ แล้วจับบั้นท้ายสวย สอบสะโพกกระแทกกระทั้นอย่างเน้น ๆ

“อื้อ…อ่า…อ่า… พริ้มไม่ไหวแล้ว” เธอกอดคอเขาไว้แน่น ส่งเสียงครางผวาเสียวสุด ๆ ทุกครั้งที่ชายหนุ่มกระแทกเข้าออก

“อืมมม.. อ่า..ซี๊ด.. พี่ก็จะไม่ไหวแล้ว” เสียงคนตัวใหญ่ครางออกมาอย่างสุดกลั้นเหมือนกัน เขาจึงเร่งกดโพกใส่ไม่ยั่ง

“อ่า…ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ…อ๊ะ…”

“ใกล้แล้ว เมียจ้าอีกนิด อ่า….อีกนิด อ่าาาา”

ทั้งสองไปถึงฝั่งฝันพร้อมกัน ร่างเล็กเกร็งกระตุกจนตัวสั่นซบลงอยู่ที่อกของชายหนุ่ม เพิ่มปล่อยน้ำของเขากระตุกอยู่ในร่องของเธอจนหยาดหยดสุดท้ายแล้วถอนถอดท่อนรักออกมา

ก่อนจะอาบน้ำในหญิงสาวอีกรอบ เธอหมดกำลังขาสั่นไม่มีแรงแม้กระทั่งจะยืน จึงอุ้มเธอกลับขึ้นเรือน พาเธอเข้ามายังห้องนอนว่างร่างเล็กลงบนเตียงไม้

“พี่..จะทำอีกหรือคะ” พริ้มพราวมองสบตาเขาอย่างหวาดหวั่น แค่นี้เธอก็หมดแรงเจียนจะขาดใจแล้ว

“แล้วแม่พริ้มเมียพี่ไหวหรือไม่ล่ะ…….

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พรากรัก   18.ภพรัก

    ภพรัก“พี่เพิ่ม..พี่เพิ่มจริง ๆ ด้วย” หญิงสาวเงยหน้าเอ่ยมองใบหน้าชายหนุ่ม แววตาเขาที่มองเธอก็คือเพิ่มไม่มีผิดเพี้ยน“ผมชื่อพอร์ชครับ”ชายหนุ่มเอ่ยบอกเธอ พริ้มพราวหัวใจไหววูบชาไปทั้งตัว เสมือนร่างร่วงลงสู่ก้นเหวลึก หัวใจเธอแทบหยุดเต้น แววตาที่แสดงว่าดีใจเมื่อครู่วูบหายไปจากใบหน้าทำไม..ทำไมถึงไม่ใช่พี่เพิ่ม หน้าเหมือนราวกับเป็นคนคนเดียว หญิงสาวคิดในใจ เธอปล่อยจากการโอบกอดชายหนุ่ม ก้าวเท้าถอยหลังมองเขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย“ขอ..ขอโทษด้วยค่ะ ฉัน…” ยังพูดไม่ทันจบก้อนสะอื้นก็ตีขึ้นมาจนพูดอะไรไม่ออก“อึก ๆ … คุณหน้าเหมือนคนที่ฉันตามหา..ขอโทษด้วยนะคะ” พริ้มพราวก้มหน้าขอโทษชายหนุ่ม ก่อนจะรีบก้าวเดินเลี่ยงสวนเขาออกมา หยดน้ำตาก็ไหลร่วงปลิวตามแรงลม“แม่พริ้ม….”ฝ่าเท้าหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำเรียกที่คุ้นเคย ร่างสวยรีบหันกลับไปอีกครั้ง ก็ยังเป็นชายคนนั้นที่เขาบอกว่าตนชื่อพอร์ช ยืนมองเธออยู่ ทั้งสองสบตากัน“แม่พริ้ม…” คำ ๆ นี้ออกมาจากปากพอร์ชอีกครั้งหญิงสาวยืนนิ่งเสมือนรอบตัวทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว เธอจ้องมองไปที่พอร์ชด้วยความรู้สึกสับสนพริ้มพราวมึนงงจนคิดว่าตนเองคิดถึงเพิ่มมากจนหูแว่วไป ทั้

  • พรากรัก   17.พรากรัก

    “ถ้าไม่มีพี่อยู่ พริ้มก็ต้องกลับมาโดดเดี่ยวตัวคนเดียวเหมือนเดิม พริ้ม...ขอไม่อยู่ซะยังดีกว่า เราไปเจอกันชาติหน้านะ.......”มิ่งหันกลับมามองทั้งสองอีกครั้ง เขาเห็นพริ้มพราวกำมีดสั้นง้างมือจนสุด…“อย่า!!!” มิ่งตะโกนสุดเสียง แต่ก็ไม่ทันอยู่ดีพริ้มพราวแทงมีดสั้นเข้าที่อกข้างซ้ายด้วยมือของเธอเองอย่างแรง จนปักค้างอกอยู่แบบนั้น ใบหน้าสวยเริ่มนิ่งสงบ รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นแม้มันจะแฝงไปด้วยความเศร้าโศก เลือดสีแดงสดไหลชุ่มกาย ร่างเล็กค่อย ๆ หมดแรงลง เธอเอนกายไปซบที่อกของชายที่รักพร้อมกับลมหายใจที่หมดไป….“เฮือก!!!”หญิงสาวรู้สึกตัวสะดุ้งตื่นเพราะความตกใจจากบางอย่าง ร่างกายรู้สึกปวดหนึบไปทั้งตัว สภาพรอบตัวมันมืดไปหมด“นี้คือโลกหลังความตายใช่ไหม” เธอพึมพำกับตนเอง“แล้วพี่เพิ่มล่ะ พี่อยู่ไหน” พริ้มพราวพยายามมองหา แต่มันมืดจนเธอมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น“ฮึก ฮึก ฮือ ๆ ฮือ ๆ” ภาพความทรงก่อนหน้ายังฉายเวียนซ้ำอยู่ในหัว สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือร้องไห้ เธอรู้สึกเคว้งคว้างแตกสลาย นี้ขนาดตายแล้วยังไม่ได้อยู่กับคนที่รักเลยหรือเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ หญิงสาวร้องไห้อยู่นานจนหลับไป กระทั่งรู้สึกตัวตื่นข

  • พรากรัก   16.จากลา

    “มึงปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้นะ” เพิ่มใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ใช่แรงที่มีพยายามดิ้นให้หลุดจากลูกน้องของศักดิ์แต่ก็ไม่เป็นผลพริ้มพราวร้องไห้ด้วยความกลัวและเป็นห่วงเพิ่ม พยายามจะเข้าไปหาเพิ่มแต่ถูกศักดิ์ยึดไว้ตลอด“มานี่ไปอยู่กลับพี่ พี่จะเลี้ยงดูเอ็งอย่างดี”ศักดิ์โอบเอวพริ้มพราวไว้จากด้านหลัง พูดที่ข้างหูเธอและจงใจให้เพิ่มได้ยินด้วยพริ้มพราวสะบัดหน้าไม่ยอม เธอร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร เพิ่มเองก็ไม่ต่างกันเห็นเมียรัก กำลังจะถูกศักดิ์เอาตัวไป เขาก็เจ็บปวดราวกับเหมือนมีดมากรีดที่หัวใจ“ไม่ ๆ ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!” พริ้วพราวไม่ยอมท่าเดียว เธอดิ้นหนีเลยถูกศักดิ์ยื้อยุดฉุดกระชาก จนข้อมือและแขนแดงไปหมด“ฤทธิ์เยอะนักว่ะ จัดกันมันสิ” ศักดิ์ตะโกนบอกลูกน้อง แล้วพยักหน้าไปทางเพิ่ม ลูกน้องก็เข้าใจในทันที มันหยิบท่อนไม้ขนาดพอดีมือ ฟาดเข้าไปที่หัวเพิ่มอย่างแรง เลือดสีแดงฉากไหลอาบหน้า จนมองแทบไม่เห็น“กรี๊ด!! พี่เพิ่ม อย่าทำนะ พอแล้ว” พริ้มพราวตกใจจนสติแทบหลุด มองดูชายคนรักถูกตีหัวเลือดไหลอาบหน้า“ถ้าไม่อยากให้มันเจ็บตัวก็ไปกับพี่ดี ๆ สิจ๊ะคนสวย” ศักดิ์บีบไปที่ปลายคางเล็ก ๆ พริ้มพรายให้หันมาสบตาเขา เธอยั

  • พรากรัก   15.เกิดเรื่อง

    วันต่อมากาหลงกับศักดิ์ และลูกน้องมาที่บ้านเพิ่ม โดยที่กาหลงกับสาวใช้มาก่อนส่วนศักดิ์กับลูกน้องเขาเดินเล่นอยู่ในละแวกนั้น เพื่อที่จะตามหาพริ้มพราวหญิงสาวที่ตนเองนั้นถวิลหา “พี่เพิ่มคงรู้แล้วล่ะว่ามันถูกรุมโทรมมา พี่เพิ่มคงต้องเขี่ยมันทิ้งแน่ ๆ” กาหลงเดินมาอย่างมาดมั่น กะว่าจะมาสมน้ำหน้าพริ้มพราวเต็มที่ “พี่เพิ่มจ๊ะ” กาหลงมายืนอยู่หน้าเรือนเรียกเพิ่มเสียงหวาน เพิ่มได้ยินจึงเดินมายืนที่ชานเรือนมองกาหลง ด้วยสายตาขึงขังแต่กาหลงยังส่งยิ้มหวานให้อย่างยั่วยวน แต่แล้วจู่ ๆ พริ้มพราวก็เดินออกมายืนเคียงข้างเพิ่ม แล้วเขาก็โอบไหล่ของเธอไว้ กาหลงจึงหุบยิ้มทันที สีหน้าและแววตาของกาหลงบ่งบอกได้ว่าเธอรู้สึกแปลกใจ “ทำไมเหรอ แปลกใจมากไหมที่ยังเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้” พริ้มพราวพูดน้ำเสียงแข็ง “มึง…ทำไมมึงยังอยู่” กาหลงกัดฟันเค้นเสียงอย่างแค้นเคือง สายตามมองจิกเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่มือแน่น “กลับไปเถอะกาหลง พี่ไม่อยากจะเอาเรื่องเอ็ง” เพิ่มพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นเขาไม่อยากที่จะมองหน้าหญิงคนนี้ด้วยซ้ำ “พี่เพิ่ม..กาหลงทำเพื่อพี่นะ” น้ำเสียงพยายามออดอ้อน ขอความเห็นใจ เพิ่มคงล่วงรู้ถึงสิ่งที่เธอทำแล้ว

  • พรากรัก   14.ผิดตัว

    ผิดตัวหลายวันนี้เพิ่มต้องไปนา เพื่อเตรียมที่จะเกี่ยวข้าวในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า พริ้มพราวไม่ได้ตามไปด้วย เธอคอยชายหนุ่มอยู่ที่บ้าน โดยมีมะลิมาอยู่เป็นเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว มะลิสอนเธอทำกับข้าวได้หลายอย่างเธอจึงได้เตรียมกับข้าวให้เพิ่มไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ตอนที่อยู่ตัวคนเดียว ชายหนุ่มก็จะไม่กลับเรือนเขาจะนอนที่เถียงนาเลยแต่บัดนี้มีเมียรักรออยู่ แถมยังเตรียมกับข้าวกับปลาไว้ให้ เขาจึงต้องรีบกลับเรือนทุกวันจนมิ่งเอ่ยแซว วันนี้ก็เช่นกัน เพิ่มกับมิ่งไปนาตั้งแต่เช้า มะลิก็มาอยู่เป็นเพื่อนพริ้มพราวเหมือนเช่นเคย สองสาวต้องหานู่นหานี้มาทำ กันอย่างเพลิดเพลิน พอบ่ายคล้อยมะลิจึงได้กลับเรือนตนเองไป เพื่อเตรียมกับข้าวกับปลาไว้รอมิ่งกลับมา พริ้มพราวเองก็เช่นกันเธอก็เข้าครัวไปจัดเตรียมหุงหาอาหารรอเพิ่มบ้างอีกมุมหนึ่งไม่ไกลจากเรือน แก้วรอโอกาสนี้มาหลายวันแล้ว แก้วคอยมาสังเกตพอรู้ว่าช่วงนี้เพิ่มต้องไปนา พริ้มพราวอยู่คนเดียวแต่พี่สาวเธอก็มักจะมาอยู่เป็นเพื่อนอีก จึงได้รอโอกาส และนัดแนะกับกาหลงไว้ แล้ววันนี้โอกาสก็มาถึง เมื่อมะลิกลับเรือนไป แก้วก็มาหาหญิงสาว พริ้มพราวที่กำลังง่วนอยู่ในครัว ได้ยิ

  • พรากรัก   13.สิ่งที่กฃัวที่สุด NC25+

    สิ่งที่กลัวที่สุดหลายวันผ่านไป พริ้มพราวมานั่งเล่นที่ริมน้ำ หญิงสาวนึกย้อนไปถึงเรื่องราวต่าง ๆ นึกถึงสาเหตุว่าสิ่งใดหรือใครกันที่ทำให้เธอมาอยู่ที่นี้ได้ จะเรียกว่าย้อนเวลาได้ไหม หรือเป็นแค่ฝันฉากหนึ่งแต่ถ้าเป็นความฝันจริง เธอก็ไม่อยากจะตื่นอีกแล้ว ถ้าต้องตื่นไปเผชิญโลกแห่งความเป็นจริงอย่างโดดเดี่ยว เธอขออยู่ในฝันนี้ตลอดไปกับชายคนที่รักเธอแบบนี้ดีกว่าพรึ่บ!! “ว้ายพี่เพิ่ม…ตกใจหมด”เพิ่มเดินมาหาพริ้มพราว หลังจากที่เธอบอกเขาว่าจะมานั่งเล่นที่ท่าน้ำตั้งแต่เมื่อเย็น นี้ก็โพล้เพล้และตะวันใกล้จะตกดิน ยังไม่เห็นเมียรักกลับมา จึงได้เดินมาดูเห็นเธอนั่งเหม่อคิดอะไรอยู่เพิ่มมองแผ่นหลังบางนั้น ใจก็กระตุกวูบกลัวว่าหญิงสาวจะหายไป ถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งอยู่ ๆ เธอหายวับไปเหมือนเมื่อครั้งแรกที่อยู่ ๆ พริ้มพราวก็ปรากฏกายขึ้นมา ตัวเขาคงจะทำใจมีชีวิตต่อ ในที่ที่ไม่มีเธอได้ยังไงเพิ่มค่อย ๆ ย่องลงน้ำเงียบ ๆ เขาดำน้ำไปแล้วโผล่ขึ้นใกล้ ๆ ตรงที่พริ้มพราวนั่งอยู่จนเธอสะดุ้งตกใจ“พี่เพิ่ม..เล่นอะไรพริ้มตกใจหมดเลย” เธออยากจะฟาดชายหนุ่มสักที เล่นโผล่มาแบบนี้ตกใจแทบตาย“แม่พริ้มนั่งคิดกระไรอยู่” เพิ่มลอยตัวในน้ำ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status