Share

บทที่ 600

Author: โม่เสียวชี่
เมื่อถึงตอนนั้น ท่านโหวหลินก็เหมือนเพิ่งได้สติ รีบคุกเข่าลงทั้งสองข้าง “ข้าน้อยหลินโหยว ขอคารวะท่านอ๋อง!”

เมื่อเห็นเช่นนั้น ฮูหยินหลินกับหลินเย่ว์ก็รีบคุกเข่าตามไปทันที

แม้แต่เฉียวเนี่ยนเองก็ย่อตัวทำความเคารพ

เว้นเสียแต่เซียวเหิง ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ดวงตาเต็มไปด้วยความหมองหม่น จ้องเขม็งไปยังฉู่จืออี้

คนตรงหน้าคือพรานล่าสัตว์คนนั้นเมื่อวันก่อนชัด ๆ!

ทันใดนั้น เสียงเจ้ารองซึ่งยืนอยู่ด้านหลังฉู่จืออี้ก็พูดขึ้นเบา ๆ “เซียวเหิง เจ้าช่างบังอาจ! เจออ๋องผิงหยาง ยังกล้าละเมิดไม่ยอมคุกเข่า!”

เซียวเหิงขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะค่อย ๆ คุกเข่าลงข้างเดียว “คารวะท่านอ๋อง”

ทว่า ฉู่จืออี้กลับไม่ใส่ใจเขาแม้แต่น้อย แต่เดินไปพยุงเฉียวเนี่ยนขึ้นด้วยตัวเอง ก่อนจะกล่าวขึ้นเรียบ ๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ "ทุกคนลุกขึ้นเถอะ"

เสียงของฉู่จืออี้เรียบเย็นแต่ทรงอำนาจ ท่านโหวหลินลุกขึ้นเป็นคนแรก สีหน้าตื้นตัน “ท่านอ๋องหายไปแปดปี ข้าน้อยไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็นท่านอ๋องอีกครั้งในชีวิตนี้”

ฉู่จืออี้เพียงปรายตามองเขา ไม่ตอบอะไร

แต่กลับหันไปหาเฉียวเนี่ยน แล้วกล่าวจริงจัง “จวนอ๋องผิงหยางใหญ่เกินไป ข้าอยู่คนเดียวไม่ค่อยชิน เจ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (6)
goodnovel comment avatar
ลิ้นจี่ Generation
พี่ไป๋เอาจริง
goodnovel comment avatar
Rak Fah
อย่าแส่เลยเหิง
goodnovel comment avatar
Jaao Jutatip
เย้ๆพี่ไป๋มาช่วยเนี่ยนเนี่ยนแล้ว จะมีสิทธิ์เลื่อนขั้นจากน้องบุญธรรมเป็นพระชายารึป่าวน๊า
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 808

    เมื่อคำกล่าวนั้นหลุดออกไป อัครมหาเสนาบดีวั่นก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ว่าเฉียวเนี่ยนได้วางแผนสำรองไว้ที่ตระกูลวั่นแล้วไม่ ไม่ใช่เฉียวเนี่ยนเป็นเพียงแค่หมอหญิงเท่านั้น ตอนไปที่ตระกูลวั่นก็ได้เข้าไปเพียงที่พักของเมิ่งอิ้งจือเพียงที่เดียวหากนางทิ้งหลักฐานไว้ในที่พักของเมิ่งอิ้งจือ ข้อกล่าวหาของนางก็สามารถถูกโต้แย้งได้โดยง่ายดาย เช่นนั้นการกระทำเช่นนี้ของเฉียวเนี่ยน ก็เหมือนเป็นการลากตัวเองลงน้ำหากไม่ใช่เฉียวเนี่ยน เช่นนั้น เป็นผู้ใดกัน?จู่ๆ ในหัวของอัครมหาเสนาบดี ก็มีภาพรอยยิ้มเย็นชาขององค์หญิงซูหยวนผุดขึ้นมาในตอนนี้เอง สีหน้าเขาก็ดูแย่มากส่วนฮ่องเต้ก็ทรงออกคำสั่ง "เรียกคนไปตรวจสอบที่พักอาศัยของวั่นเจ๋อเยว่เดี๋ยวนี้!"ไม่ได้ให้ตรวจค้นทั้งตระกูลวั่น ก็ถือเป็นการไว้หน้าอัครมหาเสนาบดีวั่นมากแล้วและก็เป็นการบอกอัครมหาเสนาบดีวั่น ว่าเรื่องนี้จะไม่ไปเกี่ยวพันกับคนอื่นๆ ในตระกูลวั่นมากนักส่วนอัครมหาเสนาบดีวั่นเองก็เข้าใจดี ว่าหากพบยาพิษในที่พักของวั่นเจ๋อเยว่จริงๆ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปกป้องตระกูลวั่นให้ดีที่สุด ด้วยการละทิ้งหลานชายคนโตที่เขารักที่สุด!หน้าของวั่นเจ๋อเยว่ซ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 807

    จึงมิกล้าเอ่ยสิ่งใดต่อแต่สิ่งที่เขาควรพูด ก็ได้กล่าวชัดเจนหมดแล้วในฐานะสามี วั่นเจ๋อเยว่ไม่ยอมรับว่าตนได้ลงมือกับเมิ่งอิ้งจือในฐานะพ่อแท้ๆ เมิ่งซ่างซูก็แสดงจุดยืนที่ไม่กล่าวโทษตำหนิวั่นเจ๋อเยว่‘เรื่องภายในครอบครัว’ เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะจบลงได้ด้วยการลดขนาดเรื่องใหญ่ให้เล็กลงส่วนข้อหาของเฉียวเนี่ยนที่ ‘อาศัยเดชากดขี่ผู้อื่น’ ‘ใส่ร้ายผู้ภักดี’ กลับสามารถขยายให้ใหญ่ขึ้นได้ไม่จำกัดช่วงหนึ่ง ทิศทางของคนในท้องพระโรงก็ชัดเจนขึ้นทันตาความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลวั่นกับตระกูลเมิ่ง ก็ดูจะเหนียวแน่น ไม่อาจทำลายได้ฮ่องเต้สีหน้าหม่น เคียงว่าจะตัดสินเรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าเฉียวเนี่ยนจะเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง“ฝ่าบาท หม่อมฉันยังมีเรื่องจะกราบทูลเพคะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น วั่นเจ๋อเยว่และคนอื่นๆ ต่างก็ขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเฉียวเนี่ยนจะพยายามต่อสู้แบบไม่กลัวใครอะไรอีกฮ่องเต้ก็เพียงขมวดคิ้ว แล้วตรัสว่า “พูดมา”“โรคของคุณหนูเมิ่ง มิได้เกิดจากการถูกทารุณอย่างเดียว หากแต่ถูกวางยาพิษด้วยเพคะ”เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมา ทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างตกใจวั่นเจ๋อเยว่ยิ่งตะโกนอย่างเดือดดาล “เฉียวเนี่ยน อย่า

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 806

    เซียวเหิงขมวดคิ้วมุ่น มองวั่นเจ๋อเยว่พลางหัวเราะเย็นชา "ในเมื่อรู้ดีว่าฮูหยินของท่านสติไม่สมประกอบ รองผู้ตรวจราชการหลวงวั่นยังกล้าหยอกล้อกับฮูหยินของท่านรุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?"นี่มิใช่เรื่องน่าขันหรอกหรือ?แต่วั่นเจ๋อเยว่กลับหน้าด้านหน้าทนกล่าวเสียงขรึมว่า “ข้ากับภรรยารักใคร่กลมเกลียวดั่งทองแท้ไร้มลทิน สิ่งที่เป็นความรื่นรมย์ระหว่างเราสองคน แม่ทัพเซียวย่อมไม่เข้าใจหรอก”เซียวเหิงยกมุมปากขึ้นนิดๆ แฝงไว้ด้วยความเย็นชา เสียงที่กล่าวออกมานั้นราบเรียบ แต่อัดแน่นด้วยถ้อยคำเสียดแทงอย่างรุนแรง “แม่ทัพผู้นี้รู้เพียงว่าหากฮูหยินของตนล้มป่วย ก็ควรดูแลให้ดี ส่วนเรื่องที่รองผู้ตรวจราชการหลวงวั่นทำให้คนที่สติไม่สมประกอบฟกช้ำไปทั้งตัว ข้ายอมรับว่าข้าไม่เข้าใจจริงๆ”วั่นเจ๋อเยว่ถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะอัครมหาเสนาบดีวั่นก็กล่าวขึ้นว่า “เรื่องนี้ วั่นเจ๋อเยว่ผิดเองก็จริง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเรื่องในครอบครัวของเขาทั้งสองคน ทว่าหมอหญิงเฉียวกลับอาศัยบารมีขององค์หญิง พาตัวอิ้งจือออกไปโดยไม่ถามไถ่เหตุผลใดๆ บัดนี้ทั้งเมืองหลวงต่างก็กล่าวโทษตระกูลวั่น เรื่องนี้ตระกูลวั่นจะปล่อยผ่านไม่ได้ ขอฝ่าบา

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 805

    ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกใจหายวาบเรื่องนี้เกี่ยวพันกับอนาคตของวั่นเจ๋อเยว่ ตระกูลวั่นย่อมไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ อยู่แล้วเอาเรื่องทำร้ายทารุณร่างกายมาอ้างว่าเป็นแค่เรื่องทะเลาะเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างสามีภรรยา ช่างน่าขยะแขยงนัก!องค์หญิงซูหยวนแค่นเสียงเย็นชา “ยิ่งไปกว่านั้น ยังพากันกล่าวโทษแม้แต่องค์หญิงผู้นี้ด้วย”ขณะพูด ดวงตาขององค์หญิงซูหยวนก็เจือไปด้วยกลิ่นอายของความอาฆาตมาดร้ายอย่างเย็นชาสิ่งนางเกลียดที่สุดก็คือการที่มีผู้ใดกล่าวว่าเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับนางต่อหน้าเสด็จพ่อ!ต่อให้เสด็จพ่อจะรักนางมากเพียงใด ก็ยังเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องตำหนินางอย่างรุนแรง!เมื่อนึกถึงตรงนี้ นางก็หันไปมองเฉียวเนี่ยน “แต่หากมีผู้ใดวางยาพิษเมิ่งอิ้งจือ เรื่องนี้ก็ย่อมไม่อาจถือเป็นเรื่องหยอกเย้าระหว่างสามีภรรยาได้อีก จริงหรือไม่?”เป็นเช่นนี้นี่เอง!ในที่สุดเฉียวเนี่ยนก็เข้าใจแล้วว่า องค์หญิงซูหยวนต้องการให้นางใส่ร้ายวั่นเจ๋อเยว่เฉียวเนี่ยนกล่าวเสียงเบา “แผนขององค์หญิงช่างแยบยลนัก ทว่า เพียงแค่ลมปากของหม่อมฉันผู้เดียว เกรงว่าจะยังไม่พอทำให้รองผู้ตรวจราชการหลวงวั่นต้องหลุดออกจากตำแหน่งได้”“เ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 804

    ทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกมา เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยแต่นางก็ไม่แสดงอาการลนลานออกมาแม้แต่น้อย คิดเพียงแต่ว่า แม้สถานที่นี้จะอยู่ติดกับที่พักของฮองเฮา เพียงแค่มีผนังกั้นกลาง หากพูดคุยกันในเรือน ผู้คนในตำหนักของฮองเฮาก็ย่อมได้ยินชัดทว่าดมื่อคืน นางกับเมิ่งอิ้งจือพูดคุยกันอยู่ในห้อง ต่อให้ฮองเฮายืนอยู่กลางเรือน ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเพราะฉะนั้น คำพูดขององค์หญิงซูหยวนคงไม่ใช่ได้ยินมาจากฮองเฮา หรือคนข้างกายฮองเฮา แต่เป็นนางกำนัลที่คอยปรนนิบัตินางกับเมิ่งอิ้งจือต่างหากในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ยังมีโอกาสที่จะแก้ต่างได้ทันใดนั้น นางจึงน้อมคารวะต่อองค์หญิงซูหยวนแล้วกล่าวอย่างเคารพ “ขอทูลองค์หญิง เมื่อคืนหม่อมฉันกับคุณหนูเมิ่งหาได้พูดคุยอะไรสำคัญไม่ เพียงแต่คุณหนูเมิ่งไม่คุ้นกับสภาพแวดล้อมใหม่ หลับไม่สนิท จึงมาหาหม่อมฉันเพื่อให้ปลอบให้หลับเท่านั้นเพคะ”องค์หญิงซูหยวนปรายตามองเฉียวเนี่ยนนางกำนัลที่มากราบทูลเรื่องดังกล่าวกับองค์หญิงก็ไม่ได้ยินว่าทั้งสองพูดอะไรกัน เพียงแต่บอกว่าอยู่ด้วยกันนานพอสมควร แต่หากว่าเฉียวเนี่ยนปลอบให้เมิ่งอิ้งจือนอนหลับ และเมิ่งอิ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 803

    เมิ่งอิ้งจือเบิกตากว้างทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความตระหนกกลัว “ปะ เป็นไปไม่ได้...”เห็นได้ชัดว่านางไม่รู้เรื่องพิษเยือกมรณะอะไรนั่นจริงๆเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว “ต้องเป็นเพราะพ่อของท่านผสมพิษเยือกมรณะลงในพิษสลายกระดูกแน่ ท่านไม่รู้ก็ไม่แปลก เขาตั้งใจจะหลอกท่านอยู่แล้ว...”เมื่อได้ยินดังนั้น น้ำตาของเมิ่งอิ้งจือก็ร่วงหล่นไม่หยุดกลับได้ยินเฉียวเนี่ยนเอ่ยถาม “แต่ว่า พ่อของท่านต้องมียาถอนพิษอยู่แน่ ท่านลองคิดดูให้ดีว่ามีวิธีไหนจะเอายาถอนพิษจากมือเขามาได้บ้าง?”เมิ่งอิ้งจือพยายามสูดหายใจลึกๆ จึงพอจะกลั้นเสียงสะอื้นไว้ได้ “พ่อข้า พ่อข้ามีช่องลับอยู่ในห้องหนังสือ พิษสลายกระดูกก็เป็นของที่เขาหยิบออกมาจากช่องลับนั้น! แต่ข้าไม่รู้ว่ายาถอนพิษจะอยู่ในช่องลับนั้นด้วยหรือไม่ คงต้องลองไปหา”การจะไปหานั้น สิ่งแรกที่เมิ่งอิ้งจือต้องทำคือ การกลับไปยังตระกูลเมิ่งให้ได้ และกระทั่งต้องเข้าไปถึงในห้องหนังสือของใต้เท้าเมิ่งด้วย!เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตอนนี้ท่านพักอยู่ในวัง จะกลับไปตระกูลเมิ่งได้ก็ต้องรอให้หายป่วยเสียก่อน แต่ใต้เท้าเมิ่งต้องสงสัยแน่ว่าท่านผูกใจเจ็บเรื่องที่ถูกหลอกให้แต่งงานในวันนั้น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status