ตอนที่ 6 อย่าเสียงดัง

 “ไม่ต้องใส่แล้ว ฉันขี้เกียจถอด”

ใบหน้าคมฝังจมูกโด่งลงบนซอกคอขาวหอมกรุ่น เขาซุกไซร้อย่างสนุกโดยที่เธอไม่ได้ขัดขืน หญิงสาวหลับตาสนิทในใจได้แต่ภาวนาให้วินาทีนี้ผ่านพ้นไปเร็ว ๆ แม้ว่าเธอจะรักเขามากแต่เธอก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้

“อื้อ...” เสียงเล็กครางออกมา

ผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวถูกเหวี่ยงลงข้างเตียงอย่างไม่สนใจ มือแกร่งกอบกุมปทุมถันทั้งสองข้างเอาไว้พร้อมกับลงแรงกดบีบด้วยความเอาแต่ใจ โดยไม่ได้สนใจความรู้สึกของผู้ถูกกระทำแม้แต่น้อย

ร่างสูงลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ก่อนจะดึงเธอให้ลุกขึ้นตามมา มือแกร่งจับมือเรียวเล็กของเธอมาเกาะกุมไว้ที่แก่นกายขนาดใหญ่ที่เริ่มขยายตัวเรื่อย ๆ ตามแรงอารมณ์

“อื้ม...ดีมากพลอย”

มือเรียวสาวขึ้นลงช้า ๆ ด้วยความเบามือ เพราะหากเธอเร่งจังหวะมากเกินไปเขาจะเจ็บและอาจจะพาลโมโหใส่เธอ

เมื่อรู้สึกอารมณ์กามาลุกโหมเขาจึงปัดมือเธอทิ้ง พร้อมกับใช้มือแกร่งบีบกลีบปากเรียวให้อ้าออก แล้วสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้าไปในโพรงปากนุ่มชื้นทันที

“เลียมัน ซี๊ดส์...อมมัน”

พลอยไพลินทำทุกอย่างตามที่เขาสั่งด้วยความเบามือ เธอรู้ดีถึงสิ่งที่เขาชอบและไม่ชอบ เธอนอนกับเขามาทุกค่ำคืน และอีกอย่างเขาก็เป็นคนบอกเธอเองถึงความต้องการต่างๆ เธอไม่อาจขัดขืนได้แม้จะไม่ได้รู้สึกต้องการ หากแต่สัญญาที่เคยให้ไว้เป็นประกันชั้นดีว่าเธอต้องตามใจเขา

“อ่าส์...ซี๊ดส์”

เสียงครางของเขาดังขึ้นเป็นระยะๆ บ่งบอกถึงความพึงพอใจอย่างมาก เขาก้มลงมองใบหน้าสะสวยที่หลับตาสนิท แต่ปากยังคงทำหน้าที่ได้ดี เธอคนนี้สวยมากเขายอมรับ ร่างกายของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วยวนเขาได้ดีที่สุด ยิ่งได้เสพยิ่งหลงใหลจนยากเกินจะถอนได้ เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำหากวันหนึ่งเขาแต่งงานไปเขาจะสามารถถอนตัวจากเธอได้หรือเปล่า บางทีเขาอาจจะใช้อำนาจที่มีในการข่มเหงรังแกเธอเรื่อยไป

อลันดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นก่อนจะผลักเธอลงบนเตียงนุ่ม เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอหากแต่ก็ไม่ได้ทะนุถนอมแต่อย่างใด เขามีเธอไว้เพื่อระบายความใคร่เท่านั้นจึงไม่จำเป็นจะต้องสนใจในสิ่งที่เธอรู้สึก

ร่างเปล่าเปลือยไร้อาภรณ์นอนหลับตาพริ้มไม่กล้าสู้สายตาของเขาอยู่บนเตียงนอนกว้าง ร่างกายขาวนวลเนียนไร้ตำหนิใดดึงดูดให้เขาจ้องมองไม่วางตา จะมีก็แต่ตำหนิที่เขาทำไว้เพื่อย้ำเตือนว่าเธอคือของของเขา และจะเป็นของเขาคนเดียวจนกว่าเขาจะพอใจ ชายหนุ่มใช้สายตาดุคมไล่มองสำรวจร่างกายของเธอ เขาไม่เบื่อสักนิดที่ได้มองดูความสวยงามแบบนี้

ใบหน้าสวยหวานดวงตากลมโตที่บัดนี้ปิดสนิทรับกับจมูกโด่ง คิ้วสวยได้รูปเข้ากับใบหน้ารูปไข่ของเธอมากนัก อีกทั้งผิวเนียนดั่งสีงาขับให้เธอดูน่าทะนุถนอมมากเข้าไปอีก แต่โชคร้ายที่ของสวยงามเช่นนี้กลับมาอยู่ในมือของเขา หากเขาคือคนรักของเธอ เขาคงจะดูแลเธอเป็นอย่างดีที่สุด แต่กลับตรงกันข้าม เขาเกลียดและชิงชังเธอมาก

“สวยนะ แต่เน่าไปหน่อย ถ้าแฟนเธอรู้ว่าเธอสมยอมนอนอ้าขาให้ผู้ชายคนอื่นเสพสุข เธอคิดว่าเขาจะรู้สึกยังไง?” ชายหนุ่มถามไปพลางใช้นิ้วแกร่งลูบไล้ใบหน้าสวย

หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ชั่งใจร้ายนัก...คำพูดของเขานั้นแสนเจ็บปวด ไม่ต่างจากมีดแหลมกรีดดวงใจจนเป็นแผลเหวอะไม่มีชิ้นดี

อลันแสยะยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหันไปสนใจกับช่องทางสีสวย เขาจับขาเรียวแยกออกจากกันเผยความงดงามสีหวานของเธอ มือแกร่งจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของเขาจ่อที่ช่องทางความเป็นหญิงของเธอ พร้อมกับ   ค่อย ๆ กดมันเข้าไปทีละน้อยจนสุด แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ความรู้สึกกลับไม่ต่างกันมากนัก ช่องทางรักของเธอมักจะคับและตอบสนองเขาได้ดีอยู่เสมอ

“อื้อ...ซี๊ดส์” เสียงหวานเปล่งออกมาด้วยความเจ็บ

“อย่าเสียงดัง อยากให้เขารู้กันทั้งบ้านหรือไง” เขาพูดเสียงเรียบ

ใบหน้าสวยนิ่วหน้าจากความคับแน่นที่สอดเข้ามา สิ่งที่ใหญ่โตของเขานั้นสร้างความเจ็บปวดให้เธอได้เป็นอย่างดี แม้ว่าเขาจะไม่ได้รุนแรงแต่มันก็ไม่ได้อ่อนโยน

 ปึก! ปึก! ปึก!

 ร่างสูงเริ่มขยับเข้าออกเรื่อย ๆ จากช้า ๆ ก็ปรับความเร็วตามความต้องการ ไฟราคะโหมลุกเผาคนทั้งสองให้หลงใหลไปกับกามอารมณ์ อลันที่นำทางร่างบางในตอนแรกเปลี่ยนให้เธอได้คุมเกม เขาพลิกตัวเธอขึ้นไปอยู่ด้านบนของเขา พลอยไพลินประหม่าเล็กน้อย แม้เธอจะเคยทำบ้างแต่ก็ไม่เคยชินเสียที

“ขยับสิ...อืมมม” คนสั่งเสียงพร่าเพราะการตอดรัดที่ช่องทางของเธอมันแน่นมากจนเขาแทบทนไม่ไหว

“ค่ะ...อ๊า”

พลอยไพลินเริ่มขยับเอวบางไปตามจังหวะอย่างที่เขาเคยสอน หลังจากที่ทุกอย่างเข้าที่เกมรักก็ราบรื่น อลันจับคนตัวเล็กเปลี่ยนท่าไปมาอย่างเอาแต่ใจ โดยที่เธอเองก็ไม่ได้ปริปากบ่น

ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางของสาวน้อยพลอยไพลินเป็นระยะ ๆ หากใครผ่านไปมาหน้าห้องเธอก็อาจจะได้ยินเสียงแปลก ๆ นี้ได้

“อ่าส์...อื้อ...เบาหน่อยค่ะ” ร่างเล็กเปล่งเสียงครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา

อลันเริ่มเร่งจังหวะหนักกว่าเดิมเพราะเขากำลังจะไปถึงจุดหมาย ชายหนุ่มใส่อารมณ์เข้าไปในร่างเล็กเต็มแรง จนร่างบางสั่นไหวไปตามแรงกระแทก ไฟราคะเกาะกุมหัวใจดวงน้อยจนไม่อาจรับรู้ถึงความรู้สึกต่าง ๆ ได้ ตอนนี้สมองประมวลผลเพียงเหตุการณ์ตรงหน้าเท่านั้น

“อ่าส์ ซี๊ดส์”

“อ่าส์ อื้อ...กรี๊ด!”

ร่างสูงกระตุกฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปเติมเต็มช่องทางรักสีหวานของเธอทุกหยาดหยดก่อนจะถอนตัวออกมาทันที เขาจัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเองด้วยความว่องไว ก่อนจะเดินออกไปหลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้ว

“อย่าลืมกินยาคุม ฉันไม่ต้องการลูกที่เกิดมาจากเธอ ลูกของฉันต้องมาจากคนที่ฉันรักเท่านั้น!!”

ชายหนุ่มย้ำเธออีกครั้งเพราะกลัวเธอลืม เขาไม่ได้อยากมีลูกกับเธอ และเขาก็ขี้เกียจจะป้องกันเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงมีหน้าที่คุมกำเนิดให้ดีที่สุด

ปัง!

เสียงประตูปิดลง อาจจะไม่ดังสำหรับใคร แต่กับคนร่างบางที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงกลับได้ยินมันชัดเจน อีกทั้งยังดังก้องอยู่ในโซนประสาทของเธออย่างไม่อาจลบเลือน

น้ำตาที่ถูกกลั้นไว้ปล่อยไหลลงมาตามแรงโน้มถ่วง ความน้อยใจเริ่มชัดเจนขึ้นหลังจากที่ไฟจะมาดับลง แต่ก็ทำได้เพียงข่มไว้ในใจเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอไม่ต่างอะไรกับนายจ้างและลูกน้อง

หญิงสาวปล่อยให้น้ำตาไหลอยู่อย่างนั้น เพราะเธอไร้เรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นทำอะไร ความเย็นของเครื่องปรับอากาศบวกกับความเหนื่อยล้าของร่างกายทำให้เธอหลับไปในที่สุด

***