ตอนที่ 7 : แฟนคลับโรคจิต

แสงแดดจ้าลอดส่องเข้ามาในห้องของโรงแรมระดับสามดาว ร่องรอยดุเดือดเร่าร้อนที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยังคงมีอยู่ คีอัสกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น ชายหนุ่มรู้สึกปวดศีรษะอย่างรุนแรงและรู้สึกหนักๆ ตัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เหมือนคนที่ไปออกกำลังมาอย่างหนัก คีอัสลืมตาขึ้นช้าๆ พบเพดานห้องที่ไม่คุ้นชินก็ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันมองรอบข้าง

บางสิ่งข้างกายทำให้เขาเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวถอยหนี หญิงสาวหน้าตาสวยงามหลับพริ้ม ผ้าห่มปกคลุมโผล่ออกมาแค่ใบหน้านวล ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนไหลเข้ามาราวกับน้ำป่าไหลหลาก

“เหี้ยไรวะเนี่ย!”

คีอัสสบถหัวเสีย เขาจำได้ว่าเธอคือหญิงสาวที่ตนกอดรัดฟัดเหวี่ยงเมื่อคืนนี้ แม้จะไม่มีสติแต่ทุกการสัมผัส ทุกจังหวะแนบชิด เขาจำได้ติดอยู่ทุกอณูลมหายใจ

แต่เขามาอยู่กับเธอได้ยังไง?

เมื่อคืนคีอัส ‘แอบ’ ผู้จัดการไปดื่มกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอมานาน แน่นอนว่าเขาดื่มหนัก แต่เขาไม่เคยเมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ในห้องวีไอพีนั้นมีหลายคนเข้าออก เขาอาจจะไม่ทันระวังเผลอดื่มเหล้าที่บางคนตั้งใจผสมบางอย่างเข้าไป

คีอัสจำได้ว่าเขารู้สึกร้อนมาก เหงื่อไหลซกและไร้เรี่ยวแรงลงเรื่อยๆ ชายหนุ่มรู้ตัวว่าตัวเองคงเจอดีเข้าแล้วเลยรีบออกจากห้องนั้น แต่สุดท้าย เขามาจบที่หญิงสาวคนนี้ได้อย่างไร

คีอัสไม่รู้

หรือเธอตามเขาออกมาจากห้อง?

ชายหนุ่มคิดลบและนึกถึงความน่าจะเป็นแย่ๆ เต็มหัวไปหมด ความสับสนในดวงตาแปรเปลี่ยนเป็นความเกรี้ยวกราด เริ่มตีความไปเอง เขาไม่รู้ว่าเมเบลช่วยเขาเอาไว้และเป็นฝ่ายถูกเขากระทำมาทั้งคืน

ในสมองของชายหนุ่มคิดว่ามันเป็นแผนที่จะทำให้เขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างหรือเป็นแผนเพื่อเข้าถึงตัวเขาในยามที่เขาอ่อนแอที่สุด

ดวงตาคมกริบของชายหนุ่มฉายแววอันตรายและเย็นชา มือหนาเอื้อมไปกระชากหญิงสาวให้ตื่นจากห้วงความฝันจนร่างของเธอเซขึ้นมานั่งกะทันหัน

“ตื่นเดี๋ยวนี้! ตื่นขึ้นมา!!”

คีอัสแทบจะตะโกนออกมา มือสั่นระริกเพราะความโกรธจัด ขบกรามแน่นยามเห็นใบหน้าที่เหมือนจะไร้เดียงสานั่นใกล้ๆ

“อื้ออ อะ! จะเจ็บ”

ด้วยเสียงดังและความเจ็บที่ได้รับทำให้เมเบลลืมตาขึ้นมาช้าๆ เบื้องหน้าพบกับคีอัสที่กอดเธอทั้งคืนกำลังมองมาด้วยสายตาเดือดดาลถึงขีดสุด

ทันทีที่ได้สบตาหญิงสาว ราวต้องของร้อน คีอัสผลักเธออย่างรวดเร็วจนเมเบลล้มลงกับเตียงนอนในขณะที่เขาผละตัวออก

“เวรเอ้ย!”

เมื่อยืนขึ้นเต็มความสูง คีอัสพบว่าตัวเองเนื้อตัวเปลือยเปล่า รอยเล็บและรอยฟันเต็มแผงอกกว้าง ยิ่งทำให้เขาทวีความโกรธมากขึ้นไปอีก

“พี่คีอัสคะ”

เมเบลที่ถูกเขาผลัก แม้จะงุนงงแต่เฝ้าสังเกตสถานการณ์เงียบๆ และเข้าใจว่าคีอัสคงกำลังสับสนอย่างหนัก เธอกะจะอธิบายให้เขาฟัง แต่ก็ต้องรีบหันหน้าหนีเมื่อเห็นเรือนกายงดงามแข็งแกร่งเปลือยอยู่ต่อหน้า ความเขินอายตีตื้น รีบคว้าผ้าห่มที่ร่นไปกองอยู่บนเอวคอดมาปิดมิดถึงคอ

คีอัสยังคงหัวเสีย หันมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรและตีความพฤติกรรมของเมเบลผิดไปหมด

ร่างสูงใหญ่รีบเดินไปหยิบกางเกงของตนมาสวมก่อนจะหันมาหาหญิงสาวบนเตียง

“พอใจเธอแล้วใช่ไหม ยัยโรคจิต!”

“อะ อะไรนะคะ”

เขาตวาดเสียงกร้าว ทุกสายตาและท่าทางเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามและรังเกียจรังชัง เมเบลเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เสียงของเธอพึมพำออกมาแผ่วเบา มันยังแหบพร่าอยู่มากเพราะกิจกรรมหนักหน่วงเมื่อคืน

“แผนการของเธอสำเร็จแล้วสินะ!! คิดจะใช้มารยาหญิงแบบนี้มาจับฉันหรอ น่ารังเกียจ!”

“พี่คีอัส แค่ก..มะไม่ใช่แบบนั้นนะ”

“มีคนร่วมมือกับเธอด้วยใช่ไหมล่ะ ไหน ต้องการอะไรอีก อัดคลิปไว้แบล็กเมลฉันงั้นหรอ โคตรทุเรศ”

ในฐานะศิลปิน นักแสดงที่มีชื่อเสียงมายาวนานระดับประเทศอย่างคีอัส อคิราห์ ธนรัตน์กุล มีทั้งคนรักก็ย่อมมีทั้งคนเกลียด

คงจะมีคนไม่น้อยที่อยากทำลายชื่อเสียงของเขา ไม่ว่าจะลดบทบาทในวงการหรือหญิงสาวที่จ้องจะจับชายหนุ่ม เป็นสาเหตุให้คีอัสต้องระวังตัวอย่างมาก

เมเบลเข้าใจ แต่ก็เจ็บปวดที่เขาแทบจำไม่ได้ว่าเรื่องเมื่อคืน เธอเองก็ตกเป็นเหยื่อเหมือนกัน

เป็นเหยื่อสวาทของเขาอย่างไร้หนทางขัดขืน

“เมเบลไม่รู้เรื่องค่ะ เมเบลไปเจอพี่ที่ทางเดินไปห้องน้ำ โอ๊ยย!”

“ยังจะกล้าพูดอีกงั้นหรอ! ไหนๆ ก็ได้นอนกับฉันทั้งคืนแล้วนี่ ทีนี้จะทำยังไงต่อ ข่มขู่ฉันเลยไหม ไหนล่ะคลิป ได้ถ่ายไว้หรือเปล่า!”

“ปะ ปล่อย เมเบลเจ็บ”

“เจ็บ? เหอะ!! มันน่าจะเจ็บน้อยกว่าเมื่อคืนที่โดนฉันกระแทกใส่นะ”

“พี่คีอัส! เมเบลไม่ได้ทำนะคะ แค่ก! เมเบลช่วยพี่ไว้ เมเบลก็เป็นเหยื่อเหมือนกันนะ”

“มารยาแค่นี้ตบตาฉันไม่ได้หรอกนะ ให้ตายเถอะ ฉันจะลากตำรวจมาจัดการเธอ แม่งเอ้ย!”

คีอัสสบถไม่รู้กี่คำแล้วในเช้านี้ อยากจะเอาตำรวจมาจัดการยัยโรคจิตนี่ให้ติดคุกหัวโตแต่เพราะระลึกได้ว่าตัวเองมีงานต่อคิวรออีกเพียบ

เป็นข่าวไม่ได้

‘…ฉันเป็นข่าวไม่ได้’

ถ้อยคำบางคำปรากฏขึ้นในหัว

คีอัสคุ้นๆ ว่าเขาเคยพูดไปแล้ว แต่จำไม่ได้ว่าพูดที่ไหนและเมื่อไหร่

“ไหนล่ะกล้อง ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไว้แล้วใช่ไหม!”

“พี่ฟังเมเบลก่อนค่ะ เมเบลรู้ว่าพี่ต้องระแวงแต่เรื่องเมื่อคืนมันไม่ใช่แบบนั้น”

หญิงสาวส่ายหน้าระรัว พยายามใจเย็นแม้เธอจะเริ่มกลัวท่าทีโกรธเกรี้ยวของเขา คีอัสหัวแข็งมาก เขาไม่ยอมฟังอะไรและเชื่อในสิ่งที่ตนคิดว่าใช่เท่านั้น จนกว่าจะหาหลักฐานมาหักล้างได้

“บอกมาเลยดีกว่าน่า อยากได้อะไร ห้ะ! เงินเท่าไหร่ที่เธอจะเรียก หรืออยากได้ฉัน?”

“พี่คีอัสคะ!”

“หน้าตาก็สวยขนาดนี้แท้ๆ ท่วงท่าบนเตียงดูไร้เดียงสาดีนี่ น่าจะตกผู้ชายหน้าโง่ได้ไม่น้อยเลย หรือมันหาผัวไม่ได้แล้วจริงๆ ถึงต้องใช้วิธีสกปรกแบบนี้!!”

“หยุดนะ พี่กำลังดูถูกเมเบลอยู่นะคะ เมเบลไม่ได้เป็นแบบนั้น!”

“ดูถูกงั้นหรอ? เหอะ”

เขาจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง ก่อนจะนึกได้อีกอย่างแม้ไม่ชัดเจนนัก ใบหน้าหวานละมุนนี้ บรรยากาศรอบตัวของเมเบลคุ้นเคยและติดอยู่ในห้วงลึกของคีอัสโดยไม่รู้ตัว

“นี่เธอ?” ภาพบางอย่างฉายขึ้นในหัว หญิงสาวในชุดเดรสอ่อนโยน ผมยาวสลวย ใบหน้าหวานละมุน

เมื่อสามวันก่อน เธอพึ่งปรากฏตัวในงานอีเว้นท์แฟนไซน์ของเขา

“หึ…”

คีอัสหัวเราะลึกในลำคอ เริ่มเข้าใจบางอย่างแบบที่คิดไปเอง ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววร้ายกาจ มองเมเบลตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ไม่ใช่โรคจิตธรรมดาสินะ ทีแรกนึกแค่ว่าพวกเสี่ยแก่ๆ มันขาดตลาดซะอีก”

“พี่กำลังเข้าใจผิดนะคะ ได้โปรดฟังเมเบลอธิบายก่อน”

“เป็นแฟนคลับฉันหรอ?”

ชายหนุ่มถามขึ้น เมเบลนิ่งเงียบไปทันที เธอไม่รู้เลยว่าควรพูดความจริงว่าใช่ เธอเป็นแฟนคลับเขา หรือว่าควรโกหก

“…พะพี่คีอัส”

“แบบนี้เรื่องที่เธอทำก็มีน้ำหนักขึ้นมาเลย”

“…”

“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าฉันจะมีแฟนคลับจิตใจทรามอย่างเธอ สมใจเธอไหมล่ะ ได้นอนกับศิลปินที่ชอบเลยนี่ ไหนกล้อง? ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไปกี่คลิปแล้ว! ยัยแฟนคลับโรคจิต!”

เขาแทบจะดีดตัวหนีจากเมเบล ราวกับเธอเป็นขยะชิ้นหนึ่ง ขยะแขยงจนไม่น่าเข้าใกล้ ใบหน้าของเขาเกรี้ยวกราด น้ำเสียงกรรโชกอย่างคนโมโหจัด

เมเบลนั่งอึ้ง ใบหน้าหวานเริ่มคลอหยาดน้ำตา เธอพูดไม่ออกอีกต่อไป เรียกได้ว่าต่อให้พูดอะไรคีอัสก็คงไม่ฟังอีกแล้ว

เขาปักใจเชื่อในสิ่งที่เขาคิดแล้ว

“…พี่ไปย้อนดูกล้องวงจรที่คลับได้นะคะ…เมเบลว่ามันน่าจะมีกล้องจับภาพได้อยู่”

สุดท้ายเธอก็ยังเลือกเสนอทางเลือกให้เขา กลืนก้อนสะอื้นลงคอ แม้ความรู้สึกของหญิงสาวจะป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดีจากคำพูดร้ายกาจของชายหนุ่มไปแล้วก็ตาม

“ฉันไปแน่ จะไปพร้อมตำรวจเลยล่ะ”

“…” เธอพยักหน้ารับ น้ำตาหยดหนึ่งไหลอาบแก้มเงียบๆ แต่ก้มหน้าไว้ไม่ยอมให้เขาเห็น นึกน้อยเนื้อต่ำใจที่คีอัสมองเธอในแค่ร้ายขนาดนั้น

“เดี๋ยวนะ…”

อยู่ๆ เขาก็นิ่งไปราวนึกบางอย่างได้ คิ้มเข้มขมวดเข้าหากันแน่นก่อนจะพุ่งมาที่เมเบลอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

“อ๊ะ!”

เมเบลสะดุ้งตกใจ ถูกมือหนาของชายหนุ่มกระชากเข้ามาก่อนจะจับเรียวขาอ้ากว้าง

“พี่จะทำอะไรคะ!”

“…เธอได้กินยาคุมหรือเปล่าหรือว่าฝังยาคุมไว้?”

“ไม่ค่ะ…” เมเบลเองก็ตระหนักได้ถึงข้อกังวลนี้ เธอพูดเสียงแผ่วทว่าจริงจัง “ไม่ได้กินและไม่ได้ฝัง…”

“แม่ง! อยากท้องหรือไง”