ตอนที่ 3 หมดความอดทน 3

ชยุตม์หมดสติตั้งแต่ช่วงค่ำไปราวสองสามชั่วโมง เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่านาฬิกาแขวนผนังบอกเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว เขาเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงสีขาวในโรงพยาบาล สถานที่ที่เขาเกลียดชังมากที่สุด ชายหนุ่มยกแขนขึ้นมองก็พบสายน้ำเกลือปรากฏอยู่บนหลังมือ เขาไม่ปวดหัวแล้ว ดวงตาไม่ได้พร่ามัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้วด้วย มันกระจ่างสว่างไสวดี

เมื่อกวาดมองไปรอบห้องแล้วไม่พบใคร เขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะกระชากสายน้ำเกลือออกไปจนมีเลือดไหลซึมออกมา ชยุตม์ดึงกระดาษทิชชูสองสามแผ่นจากโต๊ะข้างเตียงมากดห้ามเลือด ก่อนจะเดินไปค้นหาเสื้อผ้าของตัวเอง ซึ่งพบว่ามันถูกแขวนเอาไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างเป็นระเบียบ

ชายหนุ่มคว้าทุกอย่างหายเข้าไปในห้องน้ำ กลับออกมาอีกทีก็พบว่ามารดากำลังเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับขนมจุกจิกหลายอย่าง เดาว่าท่านคงกลัวเขาตื่นมาหิว จึงลงไปมินิมาร์ตของโรงพยาบาลที่เปิดตลอดยี่สิบชั่วโมงเพื่อซื้อของกินขึ้นมาตุนเอาไว้ให้

“ตายจริง! ชิน ทำไมถึงถอดสายน้ำเกลือเองแบบนี้ล่ะลูก!” บุหลันมองเห็นหยดเลือดบนผ้าปูสีขาวก็ถึงกับหน้าซีด ไม่กล้ามองมือของลูกชายด้วยซ้ำ เนื่องจากตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างกลัวเลือด เห็นทีไรก็อยากจะเป็นลมเสียทุกที

“