Se connecterบทที่ 6
รูปถ่าย
สองสาวก้าวพ้นจากบริเวณนั้นมาด้วยฝีเท้าที่เร่งกว่าปกติเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวแม้เต็มไปด้วยแสงไฟและเสียงผู้คน แต่สายขิมกลับรู้สึกอึดอัดแปลกๆ ในอก
“แกให้เบอร์พี่ภาคินจริงดิ” จุ๊บแจงรีบเอ่ยทันทีที่เดินพ้นสายตากลุ่มรุ่นพี่ออกมา
สายขิมหัวเราะเบาๆ แต่แฝงความประชด
“ไม่เห็นเป็นไรนี่ ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรน่ากังวล เราแต่งงานแล้วไง”
“แต่งแล้วยังไง แกกับพี่โทมัสเป็นสามีภรรยากันในนามเท่านั้นเอง แล้วถ้าพี่ภาคินจีบแกทำยังไง”
“ไม่กล้าจีบหรอก เขารู้แหละว่าไม่ควรยุ่งกับโทมัส” สายขิมทำตาปริบๆ อ้อนเพื่อน “แต่ก็ขอบคุณนะ ที่แกให้เบอร์แกไปอะ แล้วถ้าเขาโทรมาแกก็บล็อกไปเลยนะ”
“ค่า~ แต่วิธีแกก็โหดไปหน่อยนะ ดันเอาเบอร์ฉันไปให้แทนอีก” จุ๊บแจงทำตาโตพร้อมส่ายหน้าแรงๆ “นี่ถ้าเขาโทรมา ฉันคงต้องรับบทเป็นเลขาส่วนตัวแกแน่ๆ”
“ก็ดีแล้วไง” สายขิมยักไหล่ พลางถือถุงชอปปิงในมือเปลี่ยนข้างเหมือนไม่ใส่ใจ “อย่างน้อยถ้าเขาคิดจะวุ่นวาย ฉันก็ไม่ต้องเสียเวลาจัดการเอง”
จุ๊บแจงถอนหายใจพลางหัวเราะหยัน
“นี่แหละแก…เหมือนจะสวยหรู แต่จริงๆ คือดื้อรั้นกับเย็นชาสุดๆ”
สายขิมไม่ตอบอะไร เพียงแต่ก้าวเดินต่อไปด้วยรอยยิ้มที่คล้ายจะเจือความขื่นอยู่ลึกๆ เพราะแม้จะพูดว่าตัวเองแต่งงานแล้ว แต่ความสัมพันธ์ที่เธอมีอยู่นั้นก็ว่างเปล่าจนแทบไม่ต่างอะไรจากการอยู่คนเดียว
รถของสองสาวเลี้ยวเข้ามายังโครงการคอนโดฯหรูหราที่เพิ่งซื้อไป รปภ.ด้านหน้าโค้งศีรษะให้ทันทีที่เห็นรถคันหรู ก่อนเปิดไม้กั้นให้ผ่านเข้าไปอย่างนอบน้อม
“โห…หรูมากแก” จุ๊บแจงเบิกตากว้างทันทีที่รถค่อยๆ เคลื่อนผ่านสวนและน้ำพุหน้าตึก “นี่มันคอนโดหรือโรงแรมห้าดาวกันแน่วะ”
สายขิมเพียงยกยิ้มบางๆ เธอไม่ได้ตื่นตาตื่นใจอะไรนัก เพียงแค่รู้สึกเหมือนกำลังถูกขังอยู่ในกรงทองที่สวยงามแต่ไร้ความหมาย
เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นสูงสุด ประตูลิฟต์เปิดออกสู่โถงที่เงียบสงบ พนักงานยืนรออยู่แล้ว รีบเดินนำพาไปยังห้องที่เธอเลือกไว้ ห้องใหญ่ที่สุดของโครงการ พอเปิดประตูเข้าไป สายลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศและกลิ่นใหม่สะอาดก็ลอยเข้ามากระทบ
ภายในห้องกว้างขวาง โถงรับแขกปูพื้นหินอ่อนเงางาม ผนังกระจกสูงจากพื้นจรดเพดานเผยให้เห็นวิวเมืองกว้างไกล แสงแดดยามบ่ายสาดเข้ามาแต่งแต้มให้ห้องดูหรูหรา
“โอ้ย…ตายแล้วแก ห้องนี้ใหญ่มาก สองห้องนอนใช่ไหม” จุ๊บแจงรีบวิ่งสำรวจ เปิดประตูเข้าไปดูแต่ละห้องด้วยความตื่นเต้น “นี่แกจะได้มีห้องส่วนตัวจริงๆ ด้วยนะ อย่างกับอยู่คนละโลกกับพี่โทมัสเลย”
สายขิมก้าวตามเข้ามาในห้องนอนใหญ่ สายตาเธอกวาดมองรอบๆ เฟอร์นิเจอร์บิวท์อินเรียบหรูที่สั่งไปเริ่มถูกจัดไว้อย่างลงตัว ทุกอย่างพร้อมสำหรับการใช้ชีวิตคู่ แต่เธอกลับคิดเพียงว่าจะใช้มันเพื่อสร้างพื้นที่ของตัวเองให้ห่างจากเขาให้มากที่สุด
“ห้องนี้ฉันเอา” เธอเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินไปแตะขอบหน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้าไกลสุดสายตา “ส่วนอีกห้องก็ให้เขา”
จุ๊บแจงหันมองเพื่อนรัก เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ
“แก…แบบนี้มันไม่ต่างจากการอยู่คนละบ้านเลยนะ”
สายขิมยักไหล่ ไม่ตอบอะไร เพียงแค่ปล่อยให้แสงแดดอุ่นส่องกระทบใบหน้า แต่ภายในใจกลับเย็นชาเหมือนกำแพงสูงที่ตั้งขวางระหว่างเธอกับผู้ชายคนนั้น
“ขิมอยากให้โทนห้องดูอบอุ่นกว่านี้นะคะ เพิ่มโต๊ะนั่งเล่นตรงระเบียงด้วย แล้วก็ในห้องน้ำ…ขิมอยากได้กระจกบานใหญ่กว่าที่ติดไว้ตอนนี้ค่ะ”
“ได้เลยค่ะคุณขิม จริงๆ ทางคุณโทมัสก็ให้ทีมงานจัดทำแบบมาไว้แล้วเหมือนกันค่ะ”
สายขิมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“แบบ? แบบห้องของเขาเหรอ”
“ค่ะ”
เธอรับแฟ้มเอกสารมาเปิดดูทีละหน้า มุมปากคลี่ยิ้มหยันน้อยๆ ก่อนจะปิดแฟ้มแล้วคืนให้พนักงาน
“ห้องของขิม…ขอจัดเต็มตามใจเลยนะคะ ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ขอให้เสร็จทันก่อนอาทิตย์หน้าจะได้ไหม”
“ทางเราจะรีบดำเนินการให้ตามคำขอค่ะ”
“ค่ะ” เธอตอบรับเรียบๆ ก่อนจะก้าวออกไปยังระเบียง ดวงตาเหลือบมองสระว่ายน้ำที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง “ตรงสระว่ายน้ำนั่น ขิมอยากให้ติดไฟรอบๆ แล้วก็ขอเพิ่มสวนเล็กๆ ไว้ที่มุมนั่งเล่นด้วยนะคะ”
“รับทราบค่ะ เดี๋ยวจะให้ฝ่ายออกแบบส่งแปลนงานมาให้ตรวจสอบภายในพรุ่งนี้ค่ะ”
“ดีค่ะ”
ระหว่างที่สายขิมยังเดินสำรวจห้องด้วยท่าทีสบายๆ เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นจากด้านนอก ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะปรากฏตัวขึ้น
“อ้าว คุณอ้น” สายขิมทักพลางเลิกคิ้ว
“ครับ คุณขิม” เขาพยักหน้านอบน้อม “ผมเอาของมาไว้ครับ คุณโทมัสสั่งให้ยกเฟอร์นิเจอร์เข้าห้องวันนี้”
“อ๋อ…แล้วพี่โทมัสไม่ว่างมาเหรอ”
“นายติดประชุมด่วนครับ น่าจะไม่ได้เข้ามาดูความเรียบร้อยครับ”
“งั้นขิมดูแลเอง แต่โดยรวมเรียบร้อยหมดแล้ว ที่เหลือให้เป็นหน้าที่ช่วงแล้วกัน”
“ครับ แล้วพวกเฟอร์นิเจอร์พวกนี้ คุณขิมอยากให้วางตรงไหนครับ”
“เอาวางไว้สักมุมก่อนก็ได้ ขิมอยากดูตอนห้องเสร็จแล้วน่ะ จะได้รู้ว่าควรวางไว้ตรงไหน”
“ได้ครับ” คุณอ้นหันหลังเดินไปหาพนักงานแล้วบอกให้เอาเฟอร์นิเจอร์ไปไว้มุมหนึ่งของห้อง “แล้วภาพนี้ให้ผมวางตรงไหนดีครับ ไม่อยากเอาไปวางรวมกับของพวกนั้น เดี๋ยวพนักงานไม่รู้จะทำเสียหาย”
“อะไรเหรอคะ?” สายขิมหรี่ตามองกรอบสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่คุณอ้นถือเดินมาหา ก่อนที่เขาจะพลิกกรอบรูปนั้นหันมาให้เธอดู “รูปแต่งงาน?”
“ครับ คุณผู้หญิงกำชับไว้ ว่าต้องเอาสองรูปนี้ไว้ในห้องนั่งเล่น แล้วก็พวกกรอบรูปเล็กที่คุณขิมกับคุณโทมัสถ่ายพรีเวดดิงไว้บนโต๊ะทำงานด้วย
“อ๋อ…แล้วพี่โทมัสไม่ว่างมาเหรอ”
“นายติดประชุมด่วนน่ะครับ คงไม่ได้เข้ามาดูความเรียบร้อยด้วยตัวเอง”
สายขิมเพียงยกยิ้มบางๆ แล้วตอบกลับ
“งั้นขิมดูแลเองก็แล้วกัน โดยรวมก็เรียบร้อยแล้ว ส่วนรายละเอียดที่เหลือก็ฝากทางคุณช่วยจัดการต่อด้วยนะคะ”
“ครับ แล้วพวกเฟอร์นิเจอร์พวกนี้ คุณขิมอยากให้จัดวางตรงไหนครับ”
“วางรวมไว้สักมุมก่อนก็ได้ค่ะ ขิมอยากดูห้องตอนตกแต่งเสร็จสมบูรณ์ก่อน จะได้ตัดสินใจวางอะไรตรงไหนถึงจะลงตัว”
“ได้ครับ” คุณอ้นพยักหน้ารับ ก่อนหันไปสั่งการให้พนักงานขนเฟอร์นิเจอร์ไปกองรวมไว้ด้านหนึ่งของห้อง ทว่าพอหันกลับมา เขายังคงถือกรอบสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ติดมือมาด้วย
“แล้ว…กรอบรูปนี้จะให้วางตรงไหนดีครับ ผมไม่อยากเอาไปรวมกับของพวกนั้น เดี๋ยวพนักงานเผลอทำเสียหาย”
สายขิมเลิกคิ้วเล็กน้อย
“รูปอะไรเหรอคะ”
คุณอ้นพลิกกรอบให้ด้านหน้าหันเข้าหาเธอ ภาพที่ปรากฏคือรูปถ่ายวันแต่งงานขนาดใหญ่ สวมกรอบหรูหราอย่างดี
“รูปแต่งงาน?” น้ำเสียงเธอแผ่วลงชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ อย่างเย็นชา
“ครับ คุณผู้หญิงกำชับมาว่าให้ติดรูปใหญ่สองรูปไว้ในห้องนั่งเล่น แล้วก็พวกรูปเล็กๆ ที่เป็นภาพพรีเวดดิ้ง ให้จัดไว้บนโต๊ะทำงานของคุณโทมัสด้วยครับ”
“รูปพวกนี้…วางไว้ตรงไหนก็ได้ ยกเว้นห้องส่วนตัวของขิม ไม่ต้องเอาไปวางค่ะ”
“เอ่อ…ครับคุณสายขิม”
ตอนพิเศษ 4 จบผ่านมาอีกหลายนาทีบทรักเร่าร้อนยังไม่จบเพียงเท่านั้น โทมัสอุ้มสายขิมมานั่งริมสระว่ายน้ำ เธอนั่งคร่อมตักเขา กำลังเคลื่อนไหวร่างกายอย่างพลิ้วไหวภายใต้แสงแดดร่ำไรในช่วงบ่าย“อ๊า ขิม…ทำแบบนี้พี่ก็เสร็จก่อนสิ”“นานๆ ทีนะ” โทมัสกระซิบบอก ความเสียวซ่านที่ได้รับพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ภายในหญิงสาวตอดรัดเบาๆ บ่งบอกถึงความเสียวซ่านอย่างหนักเสียงครางระงมดังขึ้นเบาๆ กับจังหวะรักเร่าร้อนของทั้งสองโทมัสจูบเนินอกอวบเบาๆ พลางบีบขยำบั้นท้ายของสายขิม“พี่ชอบนะ”“ชอบ…อ๊ะ อ๊า~ ชอบแบบไหน”“ชอบแบบนี้ แบบที่เราเป็น”ร่างเล็กอมยิ้มจนตาหยี แล้วโน้มหน้าลงจูบหน้าผากเขาเบาๆ“ขิมก็ชอบเหมือนกัน”“หึหึ”ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงสายขิมนอนหอบหายใจถี่อยู่ในอ้อมแขนของคนรัก ร่างกายทั้งสองยังเปลือยเปล่า และแสงของวันก็กำลังลับขอบฟ้า“พี่ทำนานเกินไปแล้วนะเนี่ย”“วันนี้อิ่มแล้ว เอาไว้ต่อพรุ่งนี้แล้วกัน”สายขิมตีแขนเขาเบาๆ แล้วเกยคางกับอกแกร่ง“อิ่มเรื่องนี้ แต่ท้องขิมยังว่างนะคะ หิวด้วย”“พี่สั่งอาหารมาให้แล้ว อีกเดี๋ยวพนักงานคงเอามาให้”“รู้ใจจริงๆ”“เมียใช้แรงเยอะ พี่ต้องเอาใจหน่อย”โทมัสหัวเราะเบาๆ พลางยกมือขึ้น
ตอนพิเศษ 3 NC“เดี๋ยวก่อนคุณพ่อ เราเพิ่งมาถึงนะคะ ไม่ไปเที่ยวก่อนแน่นะ”“เที่ยววันไหนก็ได้ เรามาตั้งห้าวัน”“แต่จะ…ทำตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลยเหรอ”“เรามีเวลาว่างทั้งห้าวัน จะออกไปเที่ยวตอนไหนก็ได้ หรือ…จะอยู่แต่ในห้องก็ยังได้เลย” เสียงเขากระเส่ามากแล้วโทมัสก็พาสายขิมเดินไปที่เตียงนอน “เรามายั่วให้พี่อยากเองนะ”“แล้วอยากไหม”“ไม่อยากได้ไง แข็งแล้วเนี่ย จะดูไหม”“บ้า! พูดอะไรเนี่ยพี่โท”“พูดบ้าอะไร พูดตรงๆ กับเมียผิดตรงไหนล่ะ แต่พี่ว่าเราอย่าหาเรื่องคุยให้เสียเวลาเลยดีกว่า” ชายหนุ่มดันตัวคนตัวเล็กไปที่เตียงนอน ขณะที่มือข้างหนึ่งไล่ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดจนเม็ดสุดท้ายหลุดออกจากรังดุม “ต้องให้พี่ป้องกันไหม”“ป้องกันเถอะ ตอนนี้ขิมยังไม่พร้อมเลี้ยงเบบี๋อีกค่ะ รอให้พัตเตอร์โตกว่านี้ก่อน เราค่อยวางแผนกันอีกทีนะ”“ได้ พี่ก็เตรียมพร้อมมาพอดี”“ทำไมรู้ว่าต้องเตรียม?”“หึหึ สายตาเราฟ้องขนาดนั้น พี่ก็ต้องเตรียมตัวบ้างสิ” เขาพูดขณะหันไปหยิบซองถึงยางอนามัยในกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วโยนมันลงบนเตียงโทมัสถอดเสื้อออก แล้วปลดเข็มขัดออกจากเอวสอบ“แอบไปฟิตหุ่นมาไหม ทำไมดูแข็งแรงขึ้น”“ก็ต้องมีบ้างสิ เดี๋ยวเมียจ
ตอนพิเศษ 2สองชั่วโมงต่อมาโทมัสกับสายขิมนั่งรถมาถึงพลูวิลลาจังหวัดพังงา บรรยากาศเย็นสบายชุ่มฉ่ำเพราะฝนเพิ่งหยุดตก“รู้ได้ยังไงว่าขิมชอบที่นี่”“พี่ทักไปถาทจุ๊บแจง เห็นว่าเราเคยมาที่นี่สมัยเรียนมหา'ลัย แล้วเราก็บ่นบ่อยๆ ว่าอยากใส่ชุดว่ายน้ำ”“อ๋า…แบบนี้นี่เอง ขอบคุณนะคะ”“เข้าที่พักเถอะ”พนักงานเดินมาเข็นกระเป๋าและเดินนำทั้งสองไปยังห้องพักที่จองเอาไว้ ซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัว มีทั้งสระว่ายน้ำที่มองวิวได้สามร้อยหกสิบองศา“สวยเหมือนเดิมเลย ค่าพักต่อคืนแพงหน่อย แต่คุ้ม”“แพงก็จ่ายไหว ว่าแต่เมียชอบ”“แหม ปากหวานเชียว”“พี่มีของจะให้ขิมด้วย” โทมัสเดินไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ สีดำออกมาจากยื่นให้เธอ “จะให้นานแล้วล่ะ แต่มัวยุ่งอยู่กับพัตเตอร์ ก็เลยไม่ได้ให้สักที”“อะไรคะ?”“เปิดดูสิ”สายขิมยิ้มบางๆ แล้วเปิดกล่องนั้นอย่างระวัง เธอยิ้มหวานเมื่อรู้ว่าของข้างในคือบัตรแบล็คการ์ดไม่จำกัดวงเงิิน“ให้ทำไมเนี่ย ขิมไม่ได้ใช้บ่อยขนาดนั้น”“พี่กลัวเราเครียดเรื่องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เผื่อเราอย่กชอปปิงออนไลน์บ้าง”“เป็นสามีที่เอาใจเก่งมากๆ” เธอวางกล่องลงแล้วลุกขึ้นไปหาเขา สองแขนโอบรอบคอเขาหลวม
ตอนพิเศษ 1หลายเดือนต่อมาเสียงอ้อแอ้ของพัตเตอร์ดังมาจากห้องนั่งเล่น ขณะที่เขากำลังเล่นกับพ่อหลังจากตื่นนอนช่วงบ่ายสายขิมถือถ้วยข้าวบดที่เตรียมจะป้อนลูกเดินมานั่งลงบนโซฟา มองโทมัสหยอกล้อลูกชายก็พลอยได้ยิ้มตามเขา“ป้อนข้าวลูกไหม หรือพี่จะให้ขิมป้อน?”“พี่ป้อนเองดีกว่า เราจะได้มีเวลาพัก”“เอางั้นก็ได้ แล้วก็เรื่องจะไปเที่ยวน่ะค่ะ ขิมคุยกับแม่แล้วนะ แม่จะมาอยู่ที่นี่ แม่อาสาจะดูพัตเตอร์เอง”“หืม? เราไม่พาลูกไปด้วยเหรอ”“ขิมอยากพาไปนะ แต่แม่บอกว่าให้เราสองคนมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง”“อืม…เดี๋ยวพี่คุยกับพี่เลี้ยงพัตเตอร์อีกทีหนึ่ง ให้เขาดูพัตเตอร์ช่วยแม่ด้วย จะได้ไม่เหนื่อยมาก”“ค่ะ”เย็นวันนั้นโทมัสอุ้มพัตเตอร์เดินเล่นอยู่ริมสระว่ายน้ำ เด็กน้อยตัวจ้ำม่ำดีดขาไปมาเบาๆ เพียงแค่ดองลีลาวดีร่วงลงตรงหน้า“ดิ้นใหญ่เลยลูก แค่ดอกไม้ครับ” เสียงสองพ่อลูกพูดคุยกันดังเข้ามาในห้องนั่งเล่นสายขิมที่นั่งพักอยู่จนต้องละสายตาจากโทรศัพท์แล้วหันมองไปยังพ่อลูก“ร้อนไหมคะนั่น กลับมานั่งเล่นในห้องดีไหม”“อากาศดี ให้ถูกลมถูกแดดบ้าง เดี๋ยวป่วยบ่อย”“ไปฟังใครพูดมาเนี่ย”“ก็พ่อๆ ในกลุ่ม”“หะ? อะไรนะคะ”“อืม…ก็ตามที่เ
บทที่ 50บทส่งท้ายหลายเดือนต่อมาอากาศในเมืองอบอ้าวเล็กน้อย แสงแดดลอดผ่านม่านบางๆ เข้ามาในห้องนอน สะท้อนกับแหวนแต่งงานที่ยังอยู่บนนิ้วของสายขิม เธอนั่งพิงหมอนใบใหญ่ มือข้างหนึ่งวางบนหน้าท้องกลมโตที่ขยับเบาๆ เป็นระยะโทมัสเพิ่งกลับจากเตรียมของในห้องนั่งเล่น เขามีกระเป๋าใบหนึ่งที่จัดไว้เรียบร้อย เสื้อผ้า ผ้าห่ม เอกสาร และของใช้เด็กอ่อนครบทุกอย่าง เขาเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นเธอกำลังลูบท้องเบาๆ พลางพูดกับลูกในท้อง“อีกนิดเดียวนะครับลูก…อีกนิดเดียวเราก็จะได้เจอกันแล้ว”“พูดกับลูกเหรอ” เขาถามพลางเดินเข้ามาสายขิมหันมายิ้ม“ก็ต้องพูดสิ เขาเริ่มดื้อแล้วนะ ดิ้นทั้งคืนเลย”“สงสัยจะอยากออกมาเร็วๆ เหมือนพ่อ”“อย่ามาโยนความซนให้ลูกเลย คนที่ชอบวุ่นวายคือพี่นั่นแหละ” เธอหัวเราะเบาๆ แต่ก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัดที่หน้าท้อง“โอ๊ย…”โทมัสรีบเข้ามาพยุงทันที“ขิม เป็นอะไร เจ็บเหรอ”“เหมือนจะปวด…แต่ยังไม่ถี่นะ คงแค่เตือน” เธอตอบพลางหายใจลึกๆ “พี่อย่าเพิ่งตกใจสิ”“พี่ไม่ได้ตกใจ แค่…แค่กลัวจะไม่ทัน” เขาหัวเราะแห้งๆ แต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความกังวลสายขิมจับมือเขาไว้แน่น“ใจเย็นหน่อยค่ะคุณพ่อมือให
บทที่ 49ครอบครัวสองเดือนต่อมาเวลา 21:20 น.ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นใหม่ดำเนินไปอย่างราบรื่น โทมัสเตรียมของบางอย่างไว้ให้สายขิม ขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นอยู่ริมสระว่ายน้ำ“ง่วงหรือยัง” เขาถามขึ้นพลางเดินเข้ามาใกล้“ยังเลย ขิมกำลังดูน้ำในสระอยู่… อยากลงไปเล่น แต่กลัวใส่ชุดว่ายน้ำแล้วไม่สวย”“ทำไมล่ะ”“ก็พุงออกขนาดนี้น่ะสิ ใส่ชุดว่ายน้ำมันต้องหุ่นเพรียวๆ เซ็กซีๆ หน่อยสิ”“หึ เอาไว้หลังคลอดแล้วค่อยเข้าคอร์สฟิตหุ่นก็ได้”“แน่นอนอยู่แล้ว” เธอยิ้มบางๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา “แล้วพี่ล่ะ ไม่ง่วงเหรอ มานั่งเฝ้าขิมทุกคืนแบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง”“ไม่เหนื่อย พี่อยากทำเอง”“อืม…”เขาวางแก้วนมอุ่นๆ ลงบนโต๊ะข้างตัวเธอ แล้วนั่งลงเคียงกัน“พรุ่งนี้เราไปหาพ่อกับแม่พี่กันไหม ท่านถามถึงขิมทุกวันเลย”สายขิมนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนตอบเสียงแผ่ว“ขิมไม่อยากออกไปไหน กลัวเป็นข่าว…” แต่พอเห็นแววตาอ้อนปนอบอุ่นของเขา เธอก็ถอนหายใจเบาๆ “ก็ได้ ขิมจะไป แล้วจะแวะหาพ่อกับแม่ด้วย”“ถ้าไม่อยากไป ไม่ต้องฝืนก็ได้ พี่ไม่บังคับนะ”“ไม่ได้ไปเพราะถูกบังคับหรอก แต่อยากไปจริงๆ ตั้งแต่กลับมาอยู่คอนโดก็ยังไม่ได้ไปหาท่านเลย ไปเยี่ยมท่







