LOGINShare
ตอนที่ 2 คำสัญญา
Last Updated:
2025-02-24 20:57:17ขณะที่เดินจับมือกันมนสิชาก็หันหน้าไปมองอลันเป็นระยะๆ ความรู้สึกของเธอตอนนี้คือไม่อยากจากชายหนุ่มคนนี้ไปเลยสักนิด แต่ความจำเป็นมันก็ทำให้เธอต้องเลือกทำตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตนเองต้องการ
เพราะก่อนหน้านี้สองสัปดาห์ยายของเธอมีอาการอืดแน่นท้อง น้าสายหยุดคนที่เธอจ้างให้มาช่วยดูแลจึงพายายไปที่คลินิกจากนั้นหมอก็ให้ยาลดกรด ยาช่วยย่อยและยาเคลือบกระเพาะมาทาน แต่ทานจนหมดอาการก็ยังไม่ดีขึ้น
หญิงสาวจึงบอกให้น้าสายหยุดพาไปที่โรงพยาบาลเอกชนและให้ตรวจร่างกายอย่างละเอียดซึ่งผลการตรวจก็พบว่าท่านมีอาการของโรคเส้นเลือดหัวใจตีบและต้องทำการฉีดสีเพื่อดูว่ามีเส้นเลือดเส้นไหนบ้างที่ตีบเพื่อจะทำการรักษา แต่ที่น่าหนักใจมากไปกว่าไม่ใช่อาการของโรค แต่เพราะคุณยายของเธอยังไม่ยอมไปรักษาตามนัดที่โรงพยาบาลเอกชน
แต่ท่านจะรอไปตรวจที่โรงพยาบาลของรัฐบาลซึ่งท่านสามารถรักษาได้ฟรีเพราะใช้สิทธิ์เบิกของข้าราชการบำนาญ แต่คิวที่โรงพยาบาลรัฐบาลนั้นค่อนข้างจะยาวเพราะต้องทำตามความเร่งด่วนซึ่งมีคนอีกมากที่อาการแย่กว่าคุณยายของเธอ
เรื่องนี้มนสิชาก็ร้อนใจเป็นอย่างมากหญิงสาวใช้เวลาตัดสินใจเพียง 1 ชั่วโมงก็ยื่นใบลาออกกับหัวหน้าเพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับยายเธอคงจะเสียใจมากถ้าไม่รีบกลับไปดูแลท่านในขณะที่ทุกอย่างมันยังไม่แย่
“แกรนด์มาของมอลลี่อาการเป็นยังไงบ้าง” อลันถามขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้แฟนสาวของเขานั้นเงียบผิดปกติ
“วันนี้มอลลี่คุยกับคุณยายท่านบอกว่าอาการปกติหลังจากหมอให้ยาขับปัสสาวะมาแล้วก็เหมือนว่าเท้าที่บวมอยู่จะหายไปอาการอืดท้องก็ไม่ค่อยมีแล้ว”
“ถ้าอาการของยายดีแล้วทำไมมอลลี่ยังจะต้องกลับด้วยล่ะผมไม่อยากให้มอลลี่กลับเลย”
“มอลลี่ต้องกลับสิคะอลัน ยายต้องฉีดสีดูว่ามีเส้นเลือดที่ไหนอุดตันหรือตีบลงบ้างเพื่อจะได้รักษาได้ทันเวลา”
“แต่การฉีดสีมันไม่อันตรายนะ”
“ไม่อันตรายแต่ที่หนักใจก็คือยายไม่ยอมไปโรงพยาบาลที่มอลลี่บอกไงละ” เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงให้กับแฟนหนุ่มเข้าใจถึงสิทธิ์การรักษาของคุณยาย
“ถ้าคุณยายรักษาหายแล้วมอลลี่จะกลับมาทำงานที่นี่อีกไหม” เขาถามอย่างมีความหวัง
“เรื่องนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงสาวให้คำตอบกับเขาไม่ได้ แม้อยากจะกลับมาแต่เธอก็ไม่อยากทิ้งให้ยายไว้กับคนอื่น
“ถ้าคุณต้องกลับไปอยู่เมืองไทยถาวรแล้วผมล่ะ คุณจะทิ้งผมเหรอ”
“มอลลี่ไม่ได้ทิ้งคุณนะคะ อลันเพียงแต่ช่วงนี้มอลลี่ต้องกลับไปดูแลยายส่วนเรื่องของอนาคตก็อาจจะกลับมาทำงานที่นี่อีกหรือเปล่าก็ยังไม่แน่เลยค่ะ”
“เรื่องนั้นเราค่อยคุยกันอีกทีดีไหม ผมเกิดที่นี่โตที่นี่ถ้าผมต้องไปอยู่เมืองไทยผมก็ไม่รู้จะทำงานอะไร” แม้จะรักหญิงสาวมากแต่อลันก็ยังไม่กล้าจะทิ้งทุกอย่างที่นี่เพื่อตามเธอไปอยู่ที่ประเทศไทย
“มอลลี่เข้าใจ”
“ผมรักคุณนะมอลลี่ ไม่อยากให้คุณจากไปเลย”
“มอลลี่ก็รักคุณอลัน มอลลี่สัญญาจะโทรหาคุณให้ได้บ่อยที่สุด” แม้เวลาจะต่างกันถึง 12 ชั่วโมงแต่มนสิชาคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย
“เป็นไปได้ไหมถ้ามอลลี่จะพาแกรนด์มาย้ายมาอยู่ด้วยกัน”
“มอลลี่จะพยายามคุยกับคุณยายอีกครั้งนะ” เธอก็อยากให้คุณยายย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่พูดไปหลายครั้งท่านก็ไม่ยอม มนสิชาได้แต่หวังว่าการที่ยายป่วยในครั้งนี้ท่านจะยอมใจอ่อนย้ายมาอยู่ที่นี่กับเธอ เหตุผลหนึ่งที่มนสิชาอยากให้ยายย้ายมาอยู่ที่นี่ก็เพราะที่นี่เธอสามารถหาเงินได้มากกว่าที่เมืองไทย ถ้ากลับไปอยู่ที่บ้านหญิงสาวก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทำงานอะไรถึงจะได้เงินมากเท่าที่นี่
“อีกไม่กี่ชั่วโมงเราก็จะจากกันแล้วนะมอลลี่” อลันมองไปยังตึกข้างหน้าซึ่งเป็นอพาร์ทเม้นท์ของมนสิชา เขากับเธอคบกันมาเกือบจะสองปีแต่ทั้งสองก็ยังไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปมากกว่าการจูบด้วยเหตุผลที่ว่าหญิงสาวยังไม่พร้อม
เรื่องนี้ทั้งสองเคยทะเลาะกันอย่างหนักถึงขั้นเลิกกันไปเกือบเดือนแต่อลันก็กลับมาง้อเธอและเมื่อได้ฟังเหตุผลของหญิงสาวเขาก็เข้าใจดี และรอคอยให้ถึงวันที่เหมาะสมซึ่งอลันไม่มีทางรู้เลยว่าวันนั้นมันจะมาถึงไหม ในเมื่ออีกไม่กี่ชั่วโมงมนสิชาก็จะต้องกลับไปเมืองไทยแล้ว
“ขึ้นไปดื่มกาแฟก่อนไหมคะ” หญิงสาวถามหลังจากที่เดินมาถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์
“ได้สิ ผมอยากอยู่คุยกับมอลลี่จนถึงตอนเช้า แล้วเราจะได้ไปสนามบินพร้อมกัน” น้อยครั้งมากที่มนสิชาจะชวนเขาขึ้นไปบนห้องแบบนี้ และเมื่อคิดว่าอีกนานกว่าจะได้เจอกันอีกอลันก็ไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป
“พรุ่งนี้ไม่ไปทำงานเหรอคะ”
“ไปสิครับ แต่ผมบอกหัวหน้าไว้แล้วว่าอาจจะเข้าสายหน่อย”
“ขอบคุณนะคะอลัน” ไม่มีคำพูดใดที่เธอจะพูดกับเขาในเวลานี้เพราะความรู้สึกมันอัดแน่นจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมานอกจากขอบคุณที่เขาเข้าใจถึงความจำเป็นของเธอ
อพาร์ทเม้นท์ที่มนสิชาพักอยู่นั้นบริษัทจ่ายค่าเช่าให้ ของใช้จำเป็นเธอเก็บลงกระเป๋าแล้ว แต่มีบางอย่างที่เก็บใส่กล่องและขอฝากไว้ที่นี่ก่อนเพราะหญิงสาวยังไม่แน่ใจว่าตนเองจะอยู่ที่เมืองไทยตลอดหรือจะกลับมาที่นี่อีก ถ้าหากเป็นอย่างแรกเธอก็จะให้คนที่นี่ส่งของทั้งหมดตามไปอีกที
มนสิชาเดินนำชายหนุ่มเข้ามาในห้องที่เก็บกวาดไว้อย่างเรียบร้อย
“อลันคะ มอลลี่ขอโทษที่ชวนคุณมาดื่มกาแฟแต่ไม่มีกาแฟให้ดื่ม มอลลี่ลืมนึกไปว่าเก็บของลงกล่องหมดแล้ว”
“ไม่เป็นไร” เขาไม่ได้อยากขึ้นมาดื่มกาแฟตั้งแต่เรก เขาแค่อยากขึ้นมาทำอะไรบางอย่างเพื่อให้เธอกลับมาหาตนเองอีกครั้ง
Latest chapter
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 30 คนเดียวที่จะยอมทุกอย่าง (ตอนจบ)
กว่าคู่บ่าวสาวจะตื่นนอนก็เกือบจะเที่ยงของอีกวัน เพราะทั้งสองเพลียจากงานแต่งอีกทั้งเมื่อคืนก็ใช้เวลาเข้าหอกันอย่างคุ้มค่าพ่อเลี้ยงหนุ่มไม่คิดเลยว่าการรอคอยของตนมันจะทำให้มีความสุขอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลย แม้มนสิชาจะมีเขาเป็นคนแรกแต่ร่างกายของเธอก็ตอบสนองไปตามสัญชาตญาณได้ในแบบที่เขาคิดไม่ถึง เธอเร่าร้อนและมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาในทุกท่วงท่า พ่อเลี้ยงไม่เคยมีความสุขมากมายแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยร่วมรักกับใครอย่างยาวนานอย่างนี้เลย แม้จะสุขสมไปแล้ว แต่ร่างกายก็ยังคงเรียกร้องอยู่อย่างต่อเนื่อง ถ้าไม่เห็นว่ามนสิชาแทบจะหมดแรงในครั้งสุดท้ายพ่อเลี้ยงหนุ่มก็คงไม่ยอมหยุดเขาก้มหน้ามองเจ้าสาวของตนที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนแผงอกข้างซ้ายแล้วยิ้มกว้าง เมื่อคิดว่าในทุกๆ วันตนเองจะตื่นนอนมาแล้วเห็นมนสิชากอดอยู่อย่างนี้เมื่อวานมีเพื่อนของเธอบางคนบอกว่าอิจฉามนสิชาที่ได้สามีทั้งหล่อทั้งรวยแต่เขากลับคิดว่าคนที่น่าอิจฉาน่าจะเป็นเขามากกว่าเพราะได้ภรรยาที่ทั้งสวย ทำงานเก่งอีกทั้งเรื่องบนเตียงก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่น้อย“ตื่นแล้วเหรอ”“กี่โมงแล้วคะ เราจะกลับบ้านกันตอนไหน” มนสิชาเงยหน้าขึ้นมองพ่อเลี้ย
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 28 ไม่เหมือนที่คิดไว้ nc
พ่อเลี้ยงหนุ่มขยับเข้าใกล้คนรักสองมือประคองใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ๆ สายตาสบประสานบอกถึงความต้องการจากส่วนลึกก่อนจะโน้มใบหน้าลงประกบปากหยักได้รูปเข้ากับปากบางสีสวยมนสิชาเปิดปากยอมให้เขาเข้ามากวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปากยังไม่ขัดขืน การจูบของพ่อเลี้ยงครั้งนี้มันต่างจากครั้งก่อนมากมันทั้งเร่าร้อนและเรียกร้องจนคนที่คิดว่ารับมือไหวอย่างมนสิชาสั่นจนทำอะไรแทบไม่ถูก หญิงสาวรู้สึกว่าเขากำลังจะสูบเอาวิญญาณออกจากร่างของเธอเธอประท้วงเมื่อรู้สึกว่าเขารุกหนักขึ้นเรื่อยๆ พ่อเลี้ยงหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนปล่อยปากบางให้เป็นอิสระเขากดจูบไล่ต่ำลงมาตามซอกคอหอมกรุ่นสูดดมความหอมจากกายสาวที่เขาเคยจินตนาการถึง“เราจะทำกันจริงๆ เหรอคะพ่อเลี้ยง”“มาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีอะไรหยุดพี่ได้หรอกนะน้ำปิง คืนนี้เป็นคืนเข้าหอพี่ไม่อยากพลาด”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ดันร่างคนรักให้นอนลงบนเตียงขณะที่เขาก็ขึ้นคร่อมสองมือใหญ่ถอดชุดนอนวาบหวิวที่มารดาเป็นคนจัดให้อีกทั้งชั้นในตัวบางลายลูกไม้ตัวก็ถูกออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนซึ่งเขาเคยจินตนาการถึงมานับครั้งไม่ถ้วน“สวยมาก สวยที่สุด”“พ่อเลี้ยงจะไม่ปิดไฟหน่อยเหรอคะ”เขายิ้มเพราะ
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 28 เห็นผลจนน่าตกใจ
แม่เลี้ยงบุปผากลับมาจากฮ่องกงก็ดีใจมากที่ได้รับข่าวดีจากลูกชาย เธอรีบจัดการหาฤกษ์ที่ดีที่สุดให้กับทั้งสองคน ซึ่งมีเวลาเตรียมตัวเพียงสองเดือนเท่านั้นงานแต่งงานของพ่อเลี้ยงทิศเหนือและมนสิชาถูกจัดขึ้นที่บ้านในช่วงเช้าซึ่งมีแขกมาร่วมงานไม่มากส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเลี้ยงทิศเหนือและแม่เลี้ยงบุปผา ส่วนเพื่อนของมนสิชาก็มีวาริสาและเพื่อนสมัยมัธยมอีกหลายคนอีกทั้งลุงคำอินและเพื่อนเก่าของยายก็พากันมาร่วมงานในช่วงเช้าด้วย มันเลยทำให้มนสิชารู้สึกอบอุ่นมาก บรรยากาศงานแต่งงานเลยเต็มไปด้วยความสุข หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุข มันเป็นความสุขที่เธอไม่คิดว่าจะได้รับหลังจากที่ตนเองเสียยายไปเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อนแม้งานแต่งจะถูกจัดขึ้นอย่างกระชั้นชิดแต่ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดีช่วงเย็นเป็นงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในโรงแรมใหญ่กลางใจเมือง แขกที่มาร่วมงานต่างพากันแสดงความยินดีกับพ่อเลี้ยงทิศเหนือซึ่งตอนนี้พ่อเลี้ยงหนุ่มนั้นยิ้มหน้าบานเพราะใครๆ ต่างก็พากันชมเจ้าสาวของเขาว่าสวยมากและต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทั้งสองคนนั้นเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก อีกคนที่ยิ้มไม่หุบก็คือแม่เลี้ยงบุปผาเพราะเธอรักลูกสะใภ้คนนี้รา
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 27 คู่คิด
พ่อเลี้ยงทิศเหลือและมนสิชามาดูบ้านไม้สักที่เจ้าของประกาศขาย ทั้งสองใช้เวลาตรวจและประเมินราคาไม่นานเจ้าของบ้านก็ตกลงจะขายให้โดยทำสัญญาและรับเงินมัดจำพร้อมทั้งกำหนดวันรื้อถอนในอีกสามวันข้างหน้า “เพราะคุณให้ราคาสูงกว่าคนอื่นใช่ไหมคะ ชาวบ้านถึงชอบติดต่อให้คุณมาซื้อ” มนสิชาถามหลังจากที่ทั้งสองออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ไม่นาน“ผมให้ราคาตามสมควรครับ แต่สำหรับคนอื่นบางครั้งเขาต้องซื้อแล้วเอาไปขายต่ออีกทีก็เลยอาจจะกดราคาหน่อย” “แล้วไม้ที่คุณซื้อไปมันเอาไปทำเฟอร์นิเจอร์ได้ทุกชิ้นไหม” “มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่ามันยังได้กำไรอยู่ ผมโชคดีที่มีช่างที่เก่ง พวกเขาเลยใช้ประโยชน์จากไม้ที่ซื้อไปได้ดี” พ่อเลี้ยงอธิบายเพิ่ม เขาอยากให้มนสิชาเรียนรู้งานจากเขาให้ได้มากที่สุดเพราะในอนาคตเธอก็จะกลายเป็นคนในครอบครัวของเขา“งานเสร็จแล้วเราจะกลับกันเลยไหมคะ” “เดี๋ยวเราหาอะไรกินก่อนแล้วผมว่าจะแวะไปเยี่ยมเพื่อนพ่อสักหน่อย คุณไม่รีบกลับใช่ไหม” “ไม่ค่ะ” พ่อเลี้ยงทิศเหนือพามนสิชามายังบ้านไม้หลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่กลางสวนส้มกว้างสุดลูกหูลูกตา“ลมอะไรหอมมาหาลุงถึงที่นี่ล่ะเหนือ” ชายสูงวัยทักทายเมื่
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 26 ความกลัว
“คุณคิดว่าแม่เลี้ยงจะเห็นด้วยกับเราสองคนเหรอคะ”“คุณกลัวเรื่องนี้เหรอน้ำปิง”“ค่ะ ฉันรักและเคารพแม่เลี้ยงเหมือนแม่และฉันคงไม่กล้าขัดใจท่าน แค่ที่ฉันรู้สึกกับคุณฉันก็รู้สึกผิดต่อท่านมากแล้ว ท่านอุตส่าห์มีเมตตากับฉัน แต่ฉันกลับคิดเกินเลยกับลูกชายของท่าน”“คุณคงเคยได้ยินคนอื่นพูดถึงแม่ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ”“เขาพูดว่ายังไง”“เท่าที่ได้ยินมาคือเขาบอกว่าแม่คุณเป็นคนที่หวงลูกชายมาก”“แม่ผมไม่ได้หวงหรอกครับแม่ก็แค่ห่วงเท่านั้นเอง”“ห่วงเหรอคะ คุณโตขนาดนี้แล้วมีอะไรต้องห่วงกันล่ะคะ”“แต่ในสายตาของคนเป็นแม่ยังไงก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าผมไม่เคยคบใครนะ แต่ผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตผมในชีวิตผมเขาไม่ได้จริงใจกับผมสักเท่าไหร่”“หมายถึงพวกเธอหวังแต่เรื่องเงินใช่ไหมคะ” มนสิชารู้ว่าพ่อเลี้ยงนั้นรวยมากและคิดว่าผู้หญิงที่เข้าหาคงหวังจะสุขสบาย“มันก็ไม่ทุกคนหรอกครับ บางคนเขาก็ไม่สนใจเรื่องฐานะหรือเงินทอง เพียงแต่บางครั้งอะไรหลายๆ อย่างมันไปด้วยกันไม่ได้ คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าผมทำแต่งานบางคนเขาก็ไม่ชอบ”“ถ้าคุณรักใครจริงๆ คุณจะยอมปรับปรุงตัวเพื่อเขาโดยไม่รู้สึกอึดอัด แต่ถ้าใจมันบอกว่าไม่ใช่ เวลา
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 25 เปิดอกคุย
ตลอดบ่ายของวันนี้พ่อเลี้ยงทิศเหนือและมนสิชาทำตัวราวกับเป็นคู่รักที่มาออกเดต พวกเขาเดินซื้อของด้วยกันเสร็จก็ดูหลังกันต่อ ก่อนจะพากันมาทานอาหารเย็นที่ร้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง“อาหารร้านนี้อร่อยมากค่ะ พ่อเลี้ยงนึกยังไงถึงพาฉันมากินสเต๊กล่ะคะ” “ผมเห็นคุณทานแต่อาหารไทยมานานก็เลยคิดว่าคุณน่าจะอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ร้านนี้เจ้าของเป็นคนฝรั่งเศสนะ แต่ที่ทำให้เราน่าจะเป็นรุ่นลูก” “พ่อเลี้ยงมากินบ่อยเหรอคะ” “แต่ก่อนมาบ่อยครับ แต่ช่วงหลังไม่ค่อยได้มาเพราะแม่มีร้านประจำอีกร้านที่เป็นเพื่อนของแม่ ผมเลยต้องเปลี่ยนร้านตามใจท่าน” แม้ชอบรสชาติอาหารร้านนี้มากแค่ไหนแต่เขาก็ยอมทำตามใจมารดา“ดูเหมือนว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยขัดใจแม่เลยนะคะ” “ใช่ครับ เราเหลือกันแค่สองคนอะไรที่ทำให้ท่านสบายใจผมก็ยินดีทำ” “คุณจะทำตามท่านทุกอย่างเลยไหมคะ” มนสิชาถามเพราะถ้าเกิดว่าวันหนึ่งมารดาของเขาจะหาผู้หญิงมาให้เพราะเคยได้ยินแม่เลี้ยงบุปผาเปรยว่ายังไงปีนี้ลูกชายของแม่เลี้ยงจะต้องมีข่าวดีเรื่องคู่ครอง ซึ่งถ้าพ่อเลี้ยงตามใจมารดาขนาดนั้นมนสิชาก็คงไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป“ผมทำตามที่ท่านบอก ถ้านั่นมีเหตุผลพอครับ” พอได้ยินแ
You may also like
(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก64.9K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.2K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.4K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก21.7K viewsหลงกลรักวิศวะตัวร้าย
อิมฮายอน (poxnnxdda)1.1K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย8.2K viewsพี่ที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม83 viewsเฮียไคอย่าร้าย
กชภาภัค99 views
