บทที่ 4

“เหลืออีกหกนาที คนที่เหลืออยู่รีบจัดการสถานที่นี้ เนื่องจากพวกคุณได้กระทำผิด อย่าคิดที่จะเรียกเก็บค่าบริการเด็ดขาด!”

เฟนด์จ้องมองคนที่เหลืออย่างเย็นชา

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งเช่นกัน แต่พวกเขาก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับมังกรดำ จึงไม่มีใครกล้ามอง เฟนด์

“ทุกคนออกไปเดี่ยวนี้!”

พวกเขาเริ่มตะโกนโหวกเหวกทันที เห็นได้ชัดว่าลูกค้าคนอื่นๆ รู้สึกหวาดกลัวต่างจากเมื่อก่อนและวิ่งหนีไปราวกับว่าชีวิตของพวกเขาแขวนอยู่บนเส้นด้าย

พวกเขาไม่รู้ว่ามังกรดำตายได้อย่างไร ราวกับว่ามีสิ่งที่เหนือธรรมชาติเกิดขึ้น

ภายในไม่ถึงหนึ่งนาทีโรงอาบน้ำทั้งหมดก็ว่างเปล่า!

พนักงานสาวสวยเดินออกมาอย่างอ่อนโยน หลังจากถูกคนเฝ้าประตู ส่งสัญญาณและถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “นายท่านคะ ที่นี่ไร้ซึ่งผู้คนแล้ว เราจะให้บริการคุณอย่างไรดีคะ”

“ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ และอาหารอร่อยๆ ให้ลูกสาวของฉัน ถ้าไม่ทำอย่าคิดที่มีชีวิตจากที่นี่!”

เฟนด์อุ้มไคลีเข้าไปข้างใน ทำให้พนักงานบริการและคนเฝ้าประตูมีสีเลือดแล่นผ่านบนใบหน้า

“แน่นอนค่ะท่าน เราจะดำเนินการทันที!”

พนักงานบริการสาวสวยฟื้นจากความงุนงงและก้มหัวอย่างนอบน้อมไปที่หลังของเฟนด์

เฟนด์พาไคลีเข้าไปด้านในห้องอาบน้ำและถอดเสื้อผ้าสกปรกเก่าๆออก มุมปากของเขากระตุก

ไคลีรู้สึกกลัว มีรอยแผลเป็นบนผิวที่อ่อนนุ่มของเธอ

“ไคลีคะ ก่อนหน้านี้พ่อทำให้หนูกลัวไหมคะ?”

เฟนด์ยิ้มให้ไคลีด้วยความรัก ขณะที่น้ำตาเกือบจะไหลลงหลุดล่วงลงมาจากตา

“คุณพ่อยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ แต่ก็น่ากลัวด้วย!” ไคลี เม้มริมฝีปากของเธอจากนั้นก็มองอย่างระมัดระวัง

"น่าสะพรึงกลัว?"

เฟนด์ตกใจที่เห็นไคลีเด็กน้อยอายุเพียงแค่สี่ขวบ นั่นเป็นช่วงอายุที่ไร้เดียงสาที่สุด แต่เขากลับลงมือต่อหน้าเธอและยังฆ่าคนตาย

สำหรับเขาแล้วการฆ่าคน ไม่ต่างอะไรจากการกินหรือดื่ม

อย่างไรก็ตามสำหรับ ไคลี นั่นคือ ...

“เอาล่ะไคลีจากนี้ไป พ่อจะไม่น่ากลัวแบบนั้นอีก คนเหล่านั้นเป็นคนเลวและพวกเขาสมควรถูกลงโทษ!”

เฟนด์ช่วยไคลีล้างเนื้อล้างตัวอย่างพิถีพิถัน “จากนี้ไปพ่อจะให้หนูและแม่ของหนูอยู่อย่างสุขสบาย ไคลีสามารถมีชีวิตที่สะดวกสบายเหมือนเด็กคนอื่นๆ!”

เด็กน้อยดูท่าทางสับสน

ข้างๆพวกเขา ชาวน่ายิ้มขึ้นและพูดว่า “นายท่านคะ อยากโทรหาคุณเซเลน่าไหม ถ้าเธอรู้ว่าคุณกลับมาเธอจะต้องดีใจแน่นอน!”

"ไม่จำเป็นหรอกครับ เพราะเราจะไปพบกับเธอเร็วๆนี้!”

เฟนด์กล่าวอย่างใจเย็นว่า “ชาวน่าจากนี้ไปฉันจะดูแล ชาวน่าและไคลีเอง เธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะไม่ลดเงินเดือนของเธอลง!”

“โอ้ ฉันได้ยินมาว่าทหารเกษียณจะได้รับเงินบำนาญเยอะเลยใช่ไหมคะ ขั้นต่ำลือว่าอยู่ที่ประมาณ 10 ถึง 20,000 เหรียญ นายท่านคุณได้รับเท่าไหร่เนี่ย?”

ชาวน่า นึกถึงบางสิ่งบางอย่างอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ฉันสนิทกับคุณเซเลน่ามาก ฉันจะดูแลคุณเซเลน่าให้ดีที่สุด สำหรับเงินเดือนนั้น ขอเพียงมีพอที่จะอยู่รอดก็พอแล้วค่ะ!”

“อิๆ ก็เพียงพอแล้ว!”

เฟนด์ หัวเราะออกมา สำหรับเขาแล้วนั้น เขาสามารถกลายมาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในอาณาเขตกลางได้ด้วยการยกโทรศัพท์ครั้งเดียว หากเขาต้องการมัน

ชาวน่า ครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดอีกครั้ง “ใช่แล้วนายท่านเฟนด์ นามสกุลของ ไคลีคือเทย์เลอร์ มันช่วยไม่ได้ สะใภ้ของคุณคำนึงถึงสถานะเดิมของคุณ และคิดว่าคุณไม่ได้กลับมา…”

“โอ้…” เฟนด์ตอบแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก เธอก็เป็นลูกสาวของเซเลน่า และ ฉัน!”

ด้วยความวดเร็วพนักงานสาวสวย ก็นำอาหารอร่อยๆ และชุดสวยๆ สไตล์เจ้าหญิงมาให้ไคลี เธอวางไว้ด้านหนึ่งของห้อง จากนั้นเธอก็รีบออกจากห้องอย่างระมัดระวัง

โครกก!

หลังจากอาบน้ำเสร็จไคลี กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากและเริ่มรู้สึกหิว

เฟนด์สัมผัสใบหน้าของไคลีด้วยความรักความเอ็นดู ขณะที่เขามองดูหมาป่าตัวน้อยกินอาหารของเธอพลางพูดว่า “เด็กบ๊อง กินช้าๆ ! หลังจากกินเสร็จแล้วเราจะไปหาคุณแม่ของหนูกัน!”

หลังจากที่ไคลีทานอาหารเสร็จเธอก็คว้าเค้กที่เหลือสองชิ้นไว้ในมือของเธอ

“คุณพ่อ...หนูอยากจะนำสิ่งนี้กลับไปให้คุณแม่และคุณยายด้วย!”

เธอมองไปที่เฟนด์ แล้วถามต่อด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ได้ไหมคะ”

เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งก่อนของเขาทำให้ไคลีหวาดกลัว และอาจะทำให้เธอกลัวเขา

"แน่นอนสิคะ! ตราบเท่าที่หนูมีความสุข!”

เฟนด์อุ้มไคลี่ไว้ในอ้อมแขน เฟนด์พร้อมแล้วที่จะเดินทางต่อไปกับชาวน่า

อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะไปถึงประตูทางออก รถออดี้ ก็หยุดอยู่ข้างนอกและชายหัวโล้นก็ลุกออกไป

ชายหัวโล้นมีใบหน้าที่น่ากลัวและมีแผลเป็นยาว ดวงตาของเขาเฉียบคม

พนักงานบริการไม่สามารถเก็บความอยากรู้อยากเห็นไว้ได้ “สุดยอดไปเลย นักสู้อันดับหนึ่งของตระกูลคลาร์ก อยู่ที่นี่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ ไอ้เด็กคนนั้นซวยแน่!”

“ถูกตัองแล้วนายท่านคลาร์กโกรธมากหลังจากรับโทรศัพท์และให้เจมส์สัน แดน มาจัดการทำให้เด็กคนนั้นกลายเป็นคนพิการ

การ์คนอื่นแอบมองและเฝ้าดูจากข้างสนามหวังว่าจะได้ดูโชว์ของดี

“เขาอยู่ที่ไหน”

แดนเดินไปหาเฟนด์หลังจากถามไปรอบ ๆ

เจ้าเด็กคนนี้เจ้าเป็นคนที่ฆ่ามังกรดำได้สำเร็จ!”

“อย่างไรก็ตามวันนี้จะไม่จบลงด้วยดีสำหรับแก!” แดนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มดวงตาของเขาหรี่ลง

“ถ้าฉันอยากให้แกตาย แกจะไม่รอดเกินสามวินาที!”

“เฟนด์มองไปที่คู่ต่อสู้จากนั้นก็มองไปที่ไคลีในอ้อมแขนของเขา อย่างไรก็ตามลูกสาวของฉันอยู่ที่นี่ ฉันไม่อยากทำให้เธอตกใจ ทำไมเราไม่มีการประลองงัดข้อกันล่ะ!”

"งัดข้อ?"

แดนถามต่อด้วยความงงงวย “แกคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อเล่นกับแกงั้นเหรอ”

“เฮ้! แน่นอนว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แกเพิ่งบอกว่าเจ้านายของแกต้องการทำให้ฉันพิการใช่หรือไม่”

“ก็ใช่ เพราะถ้าแกชนะฉัน ฉันจะทำให้แขน ขาของฉันพิการโดยเต็มใจ!”

“แต่ถ้าแกแพ้ แกต้องตัดนิ้วของแกทิ้งหนึ่งนิ้ว!”

เฟนด์กระชากเสียงหัวเราะ จากประสบการณ์กับการฆ่ามามากมายเขาสามารถบอกได้ด้วยรูปลักษณ์ว่าคนๆ นี้เป็นคนที่โหดเหี้ยม อำมหิต

“น่าสนใจ!”

แดนยิ้ม แล้วเดินไปที่โต๊ะ “มาตรงนี้ ถ้าแกชอบที่จะเล่นนักล่ะก็ฉันจะเล่นเป็นเพื่อนแกเอง!”

“ชาวน่าอุ้มไคลีให้ฉัน!”

จากนั้นเฟนด์ก็ส่งไคลีไปที่ชาวน่า

ทันใดนั้นทั้งสองมือก็ประสานกัน

"เริ่ม!" หนึ่งในผู้คุมประกาศขึ้น

“เด็กหนุ่มคนนี้กล้างัดข้อกับแดนเลยเหรอ? เขาไม่รู้หรือไงว่าแดนแข็งแกร่งแค่ไหน”

“ถูกตัอง แดนสามารถฆ่าวัวตายทั้งตัว ได้ด้วยหมัดเดียว!”

ชายหนุ่มสองสามคนกำลังดูการแสดงโดยเอามือกอดอกไว้

ถ้าเฟนด์แพ้และพยายามไม่ทำตามผลลัพธ์ แดนจะสอนให้เขารู้จักบทเรียนแห่งความเสียใจ

“อ๊าากกก!”

แดนทุ่มกำลังทั้งหมดที่มีของเขา เขาเพิ่งสังเกตว่าแขนของเฟนด์ไม่ได้ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว

“ปะ - ปะเป็นไปไม่ได้!?”

เขาอ้าปากค้างของอากาศ ในทันทีต่อมา เฟนด์ หัวเราะเยาะในใจที่แดนแพ้ในการแข่งขัน

“ฉันเชื่อว่าแกจะไม่ปฏิเสธผลของการแข่งขัน หนึ่งนิ้ว ส่วนแกจะเลือกนิ้วไหน ฉันให้แกตัดสินใจเอาเอง!”

จากนั้นเฟนด์ก็อุ้มไคลีกลับมาในอ้อมแขนและพากันออกจากที่เกิดเหตุ

"เขาคือใคร? ความแข็งแกร่งของเขาน่าทึ่งมาก!” ในที่สุดแดนก็พูดด้วยความไม่เชื่อหลังจากที่ เฟนด์หายออกไป

“พี่แดน คุณจะไม่ตัดนิ้วจริงๆเหรอ” ชายคนหนึ่งถามขึ้นขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปหาผู้ชายหัวโล้นคนนี้ เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ขณะที่มองไปยังประตูที่ว่างเปล่า