Share
บทที่ 540
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 541
ซีอุสรู้ดีว่านี่จะทำให้ตระกูลเทย์เลอร์ก้าวกระโดดไปเป็นตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สอง ยิ่งไปกว่านั้น สัญญาที่พวกเขาได้เซ็นไว้กับอหังสาริมทรัพย์เซ้า ฮิลล์ ช่วยให้พวกเขาได้คำนำหน้า ชนชั้นสูงระดับที่สอง เป็นเวลาอย่างน้อยสองปี พวกเขาอาจจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย จากตระกูลอื่น ๆ ในระดับเดียวกันทุก ๆ คนดื่มเยอะมาก และเวลาราว ๆ บ่ายสามหรือสี่โมงเย็นแขกทั้งหลายก็เริ่มแยกย้ายกันไปทีละเล็กละน้อยหลังจากเห็นลาน่า และคนอื่น ๆ ออกไปแล้ว เฟนด์เดินอย่างสบาย ๆ ไปหาเซเลน่า“ไปกันเถอะที่รัก ไปกันดีกว่า เราไปดูบ้านหลังใหม่ของพวกเรากัน!”เขาร้องเพลง พร้อมรอยยิ้มอย่างนุ่มนวลที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ก็ได้ เราไปดูกันเถอะ! เราเก็บของแล้วย้ายไปบ่ายนี้เลยดีกว่า!” เซเลน่าตอบกลับไป หลังจากคิดเกี่ยวกับคำแนะนำของเขา เธอสัมผัสได้ถึงประกายแห่งความสุข ราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังร้องเพลง“ความคิดดีจังเลย! เราไม่มีข้าวของอะไรให้เก็บอยู่แล้ว เพราะทุกสิ่งที่เราต้องการ อยู่ในบ้านหลังใหม่เรียบร้อยแล้ว เก็บของเพียงเล็กน้อย แล้วเราย้ายกันไปเลย บ่ายนี้!” เฟนด์พูด พร้อมพยักหน้า“ไปกันเถอะ! ย้ายตอนนี้เลย! ฉันอยากเห็นจะแย่แล้ว!
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 542
รอยย่นระหว่างคิ้วของอีวาน ยิ่งยับขึ้นไปอีก หลังจากได้ยินคำพูดของเคนคำพูดที่ออกมาจากปากอันบอบบางของเคน เหมือนกับเข็มที่กำลังทิ่มแทงแก้วหูของอีวาน ทั้งโหดร้ายและเหี้ยมโหด แต่ก็จริงใจและมีเหตุผล“นายแน่ใจหรือ? เซเลน่าเป็นคนอัธยาศัยดี และใจดีตั้งแต่เด็ก ๆ เธอคงไม่แข่งกับฉันเพื่อที่จะเป็นทายาทหรอก จริงไหม? ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้เงินเดือนของเฟนด์และเซเลน่าต่างก็สูงมาก ทั้งตระกูลสามารถใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย โดยไม่ต้องกังวลเลยด้วยซ้ำ” อีวานคิดออกมาเสียงดัง“ฮ่าฮ่า นายน้อยเทย์เลอร์ นายคิดผิดแล้วล่ะ! นายไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ตระกูลเทย์เลอร์ มีทรัพย์สินและเงินทองมากแค่ไหน? สิ่งเหล่านั้นอาจทำให้ตระกูลนายกลายเป็นชนชั้นสูงระดับที่สองก็ได้! ด้วยสมบัติและทรัพย์สินที่มากมาย และนายคิดว่าเซเลน่าจะยังเหมือนเดิมไหมล่ะ? เธอก็เป็นคนวัยเดียวกันกับนาย คนวัยเดียวกัน ย่อมคิดเหมือนกัน จริงไหมล่ะ? นอกเหนือจากนี้ ไม่มีใครไม่พอใจที่จะได้เป็นคนรวยหรอก!”“โอเค เราอย่ามาพูดถึงเรื่องที่ว่าเธอจะแย่งบัลลังก์ของนายหรือเปล่าเลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากทำ คุณปู่ของนายก็จะแบ่งทุกอย่างให้เธอครึ่งนึง ฉันพูดถูกไห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 543
วอร์ดที่ดูหรูหราปรากฏอยู่ในสายตาของเขา เขามองไปที่ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ข้างนอกหน้าต่าง เคนถอนหายใจอย่างลึก ๆ “ลูกพี่ลูกน้อง โทรหาพ่อของฉัน ฉันจะต้องฆ่าไอ้เวรนั่น!”ฟลินน์กัดฟันแน่นเมื่อถึงวันนั้น ที่ห้างสรรพสินค้า เขาต้องการเข้าหาคุณทันย่า และบางที อาจทำให้เธอเป็นของเขาอย่างไรก็ตาม แขนของเขาถูกทุบเป็นผุยผงเพราะเฟนด์หมอบอกว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บแขนซ้ายของเขาเอาไว้ และวิธีเดียวที่จะทำให้เขารอด คือต้องตัดแขนทิ้งความโกรธพลุ่งพลานในเส้นเลือดของเขา เมื่อเขามองไปที่ตัวเองในตอนนี้ เขาก็แค่ชายพิการคนหนึ่งเคนไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้พ่อของฟลินน์รู้เลย อย่างไรก็ตาม ลูกพี่ลูกน้องของเขาเดินทางมาที่อาณาเขตกลาง เพื่อที่จะเที่ยวเล่นกับเขา ทำให้เขาต้องรับผิดชอบอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาโทรไปจริง แต่เขาพูดไม่ออก เขาไม่สามารถพูดความจริงออกไปได้ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไป หรือจะพูดยังไง ด้วยเหตุนั้น เขาจึงบอกฟลินน์ให้รอเพิ่มอีกสองสามวันฟลินน์กำลังจะต้องออกจากโรงพยาบาล และดูเหมือนว่า มันถึงเวลาที่ต้องโทรหาพ่อของฟลินน์แล้ว จะรอต่อไปไม่ได้อีกแล
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 544
“นายแน่ใจนะว่ามันเชื่อถือได้น่ะ? ไอ้โง่นั่นมันชั่วร้ายมาก คงไม่ง่ายแน่ที่จะจัดการมัน!”ฟลินน์เห็นว่า ในที่สุด ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังจะแก้แค้นไอ้เวรนั่น และจิตใจของเขาก็สดชื่นขึ้นมาทันที เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะตายเช่นกัน ถ้าไม่ได้แก้แค้นเขาเป็นลูกของตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สอง ในเมืองโลน เขามาจากครอบครัวที่สูงส่ง! ไอ้บอดี้การ์ดนั่นกล้าดียังไงมาหักแขนของเขา ขณะที่เขากำลังเที่ยวเล่นอยู่ที่อาณาเขตกลาง มันเทียบไม่ติดเลยกับด้วยซ้ำ กับเมืองโลนมันต้องอับอายขายขี้หน้ามากแน่ ๆ ถ้าต้องกลับไปที่เมืองโลนในสภาพแบบนี้!และไม่ต้องพูดถึง ว่าคนร่ำรวยในเมืองโลนจะคิดกับเขาว่าอย่างไร? คิดว่าเขาเกือบจะเป็นชายพิการไงล่ะ!เคนบอกกับฟลินน์เกี่ยวกับแผนการแก้แค้นของเขา ตั้งแต่เริ่มจนจบ “เราไม่ได้เริ่มก่อนหน้านี้ เพราะว่าอีวานกลัวอะไรบางอย่าง เขาตั้งหน้าตั้งตารองานเลี้ยงวันเกิดของนายใหญ่เทย์เลอร์ ขณะที่เขาต้องการพยานหลักฐานว่าเฟนด์โดนไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้คิดเลยว่า เฟนด์จะนำความรุ่งเรืองมาให้กับตระกูลเทย์เลอร์ และเพื่อให้นายใหญ่เทย์เลอร์ยอมรับเฟนด์! ในคราวนี้ อีวานมุ่งมั่นมากที่จะก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 545
ฟีโอน่ากรอกตาให้เซเลน่า แล้วหันไปหาเฟนด์ ท่าทีของเธอบอกได้เลยว่าเธอโมโหอย่างมาก “เฟนด์ มีบางอย่างที่ฉันต้องพูดในตอนนี้ ฉันไม่ได้พูดก่อนหน้านี้ ก็เพราะว่าฉันอยากจะปกป้องภาพลักษณ์ของนายต่อหน้าฝูงชน ตอนนี้มีแค่สิ่งเดียว ที่ฉันต้องพูดออกมาให้ได้!” เธอระเบิดออกมาเฟนด์คิ้วผูกโบว์ไปครู่นึง ก่อนจะเผยยิ้มอย่างนุ่มนวลบนหน้า เขาพูดอย่างใจเย็น “แม่ครับ ผมว่าผมรู้นะว่าแม่อยากจะพูดอะไร!”“โอ้ นายรู้อย่างงั้นหรือ? งั้นบอกมาสิ ว่าทำไมฉันถึงโกรธได้ขนาดนี้!”ฟีโอน่ากอดอก“เหอะ แม่กำลังคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เหรอครับ? ตอนที่เทพีแห่งสงครามบอกผมให้สั่งสอนไมเคิล แม่คงคิดว่าบทลงโทษมันหนักเกินไปสินะครับ? แม่กลัวว่าไมเคิลจะถือโทษโกรธผม และตระกูลวิลสันก็จะมีปัญหากับเราในอนาคต อย่างงั้นเหรอครับ?”เฟนด์หัวเราะออกมา ก่อนจะพูดต่อว่า “อย่ากังวลไปเลยครับแม่ ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่กลัวความสัมพันธ์ของผม และเทพีแห่งคราม ผม เฟนด์ วู๊ดก็ไม่กลัวพวกเขาเหมือนกันครับ!”“โอ๋ แม่คะ หนูไม่คิดเลยว่าแม่จะกลัวว่าตระกูลคลาร์กจะทำอะไรกับเฟนด์นะ!”เธอรู้สึกอบอุ่น นี่เป็นครั้งแรกเลยที่แม่ของเธอแสดงออกมา ว่าเป็นห่วงเฟนด์ความปลอดภั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 546
“ฮึ่ม! อย่ามาหลอกฉัน! ไข่มุกเรืองแสงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว มันถูกมอบให้กับคนอื่นไปแล้ว! แม้ว่าลูกจะอยากเอามันกลับคืนมาหลังจากคุณปู่ตาย ลูกคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? เมื่อถึงตอนนั้นธีโอดอร์คงจะเก็บมันไว้เองและเขาคงจะไม่ยกให้ใครง่าย ๆ จนกว่าเขาจะตาย! ลูกให้ไข่มุกนั้นไปแล้วนะ ไม่ใช่แค่ให้ยืม!” ฟีโอน่าไม่ใช่คนโง่ เธอหัวเราะออกมาแล้วพูดกับเฟนด์ว่า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้เพราะเห็นแก่คฤหาสน์นะ แต่คราวหน้าถ้านายได้ของมีค่าอะไรมาอีกนายต้องบอกฉันก่อน บอกฉันเกี่ยวกับมัน เข้าใจไหม?” “ครับ เข้าใจแล้ว!” เฟนด์พยักหน้า เขายิ้มออกมาอย่างช้า ๆ “เข้าไปข้างในกันเถอะ ผมจะพาพวกคุณไปชม แล้วเราค่อยมาเลือกห้องของเรากัน แต่ถ้าจะให้ผมแนะนำนะ แม่ควรอยู่ชั้นหนึ่งเพราะมันจะสะดวกมากกว่าถ้าแม่ชอบออกไปเดินรอบ ๆ เซเลน่า เบ็น และผม คนอายุน้อย ๆ เหมาะที่จะอยู่บนชั้นสอง” “ฉันขอดูก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ แต่ก็จริง ชั้นหนึ่งมันจะสะดวกกว่าแน่นอน!” ฟีโอน่าเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยอาการเหม่อลอย “ว้าว ๆ! นี่มันสุดยอดมาก! การออกแบบและการตกแต่งนั้นวิเศษมาก!” ซีน่าอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดังเมื่อพวกเขาก้าวเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 547
ฟีโอน่ารู้สึกว่าเธอก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาเบา ๆ ว่า “ถ้าเขาเต็มใจที่จะเอาเงินของเขามาให้แม่ยายเพื่อเป็นค่าครองชีพ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? จริง ๆ ฉันก็ไม่รังเกียจหรอกนะ ใครบ้างจะไม่อยากมีเงินมากกว่านี้ล่ะ?” เฟนด์เงียบไป คำพูดของฟีโอน่าบ่งบอกว่าถึงความอยากได้เงินที่เหลืออยู่ของเฟนด์ เธออยากให้เขาเอามันออกมาใช้ทั้งหมด ฟีโอน่าโลภมากเกินไปไหม? อย่างไรก็ตาม ฟีโอน่าเป็นแม่ยายของเขาจริง ๆ และเขาไม่อยากทำให้เธอโกรธเลย ดังนั้นเฟนด์จึงได้แต่ยิ้มและตอบว่า “แม่ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง แค่บอกให้ผมรู้ถ้าแม่ใช้เงินยี่สิบล้านที่ผมให้ไปหมดแล้ว พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน แน่นอน ผมจะทำให้แม่มีเงินเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่าย” ใบหน้าของฟีโอน่าเป็นประกายขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดของเฟนด์ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเธอจากนั้นก็พูดว่า “ลูกเขยที่รักของฉัน นายเป็นคนดีจริง ๆ อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนเห็นแก่เงินขนาดนั้นและฉันก็ไม่ได้อยากได้เงินของนาย เพราะยังไงซะ นายได้รับเงินมาด้วยชีวิตของนายในสนามรบ ดังนั้นแม้ว่านายจะมีแปดล้านหรือหมื่นล้านเหรียญ นายก็ควรเก็บมันไว้” ฟีโอน่าหยุดพูดไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 548
“ก็ได้ ก็ได้ อีกไม่กี่วันฉันจะโทรหาพวกเขาให้!” ซีน่ายิ้มอย่างอึดอัด เธอคิดในใจและเลือกที่จะตกลงกับสิ่งที่เธอคิดเป็นอันแรก และทำในสิ่งนั้นภายหลัง ทั้งหมดรีบขึ้นไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ชมรอบ ๆ เสร็จแล้ว พวกเขาก็เลือกห้องของตัวเอง หลังจากเลือกห้องแล้วเซเลน่าก็ชวนเฟนด์ว่า “ไปกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว กลับไปเก็บของกันเถอะ จะได้รีบไปกินข้าวเย็นกัน หลังจากมื้อเย็นเราพาไคลี่ไปที่สวนสาธารณะและเดินเล่นรอบ ๆ ละแวกบ้านได้” “เป็นความคิดที่ดี! ที่นี่มีชีวิตชีวากว่าที่ที่เคยอยู่เยอะเลย!” เฟนด์ยิ้มให้เธอ จับมือของเธอแล้วลงไปที่ชั้นหนึ่งด้วยกัน ไม่นานเฟนด์และคนอื่น ๆ ก็กลับไปที่บ้านหลังเล็กที่ทรุดโทรมซึ่งเป็นบ้านที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ เก็บเสื้อผ้าและสิ่งของจำเป็น และกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหม่เซเลน่ายืนอยู่ที่สนามหน้าบ้าน สายตาของเธอมองไปยังบ้านที่ทรุดโทรมและสนามเล็ก ๆ ในบ้าน หวนนึกถึงอดีต “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้มาห้าปีแล้ว ตอนแรกฉันก็ไม่ชินกับการใช้ชีวิตในบ้านแบบนี้!” “แต่หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ชินกับมัน ผ่านห้าปีแล้ว… เฮ้อ ฉันรู้สึกเศร้า
Latest chapter
