บทที่ 3

"ใครทำอะไรแก" ของขวัญเห็นเพื่อนไม่ขึ้นเรียน ก็เลยลงมาดู "ฉันถามว่าใครทำอะไรแก"

"ไม่มี"

"ไม่มีแล้วแกร้องไห้ทำไม"

"ร้องไห้เฉยๆ ไม่ได้หรือไง"

"การที่คนคนหนึ่งจะร้องไห้ ถ้าไม่ดีใจมาก ก็คือเสียใจ แต่ดูจากสภาพของแกแล้วคงไม่ใช่ดีใจแน่"

"ฉันเลิกกับเขาแล้วนะ"

"เลิก?"

"ใช่"

"ก็ดีแล้วนี่.." ของขวัญก็เลยนั่งลงข้างๆ เพื่อน "ฉันให้ยืมไหล่ซับน้ำตาแล้วกัน แต่ฉันให้ยืมแค่ครั้งเดียวนะ"

"งื้ออออ" หญิงสาวซุกหน้าลงที่ไหล่ของเพื่อนแล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง โชคดีที่เพื่อนคนอื่นเข้าห้องเรียนกันไปหมดแล้ว

เย็นวันเดียวกัน..

"พ่อไปไหนคะแม่" กลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพ่ออยู่

"ไปตายแล้วมั้ง"

"แม่ก็พูดดีๆ กับพ่อหน่อยสิ"

"นี่แหละดีสุดแล้ว แล้วนี่เมื่อไรจะเรียนจบสักที"

"อีกปีหนึ่งค่ะ"

"แล้วที่แม่บอกให้หางานทำไปด้วย หาได้หรือยัง"

"แค่เรียนก็หนักมากพออยู่แล้วนะแม่"

จ๊ะเอ๋ได้แต่มองตามหลังแม่ที่เดินออกไปทางหลังบ้าน และเธอก็รู้ดีว่าแม่จะแอบไปร้องไห้อีก

"ถ้างั้นจ๊ะไม่เรียนต่อก็ได้นะแม่"

พอลูกสาวพูดขึ้นผู้เป็นแม่ถึงกับหยุดชะงักอยู่กับที่แต่ก็ไม่ได้หันกลับมา

"เหลืออีกแค่ปีเดียวไม่ใช่เหรอ รีบเรียนให้มันจบ อย่าเหลวไหลเหมือนพ่อแกแล้วกัน"

จ๊ะเอ๋รู้ดีว่าแม่แบกรับภาระในบ้านเกือบทั้งหมด รวมทั้งตอนนี้ต้องได้จ่ายค่าเช่าบ้าน เพราะเพิ่งจะย้ายออกมาจากบ้านหลังเดิม

หลายวันต่อมา..ที่มหาวิทยาลัย

"เธอได้ข่าวไหมว่ารามที่เรียนคณะบริหารลาออกแล้ว"

"อะไรนะ" จ๊ะเอ๋ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ ได้ยินเพื่อนคุยกันก็เลยหันกลับไปถาม "พระรามน่ะเหรอ?"

เพื่อนสองสามคนต่างก็หันมามองหน้ากัน รู้ดีว่าจ๊ะเอ๋เคยคบกับพระราม

"ใช่"

"เขาลาออกทำไม"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ได้ยินว่ามีปัญหาครอบครัว"

"?" ..คงไม่ลาออกเพราะอายเพื่อนที่เราตบวันนั้นหรอกนะ กลุ้มใจเรื่องที่บ้านก็หนักหนาพออยู่แล้ว ยังจะมาคิดมากกับเรื่องนี้อีก

อีกหลายวันต่อมา..

"ฉันคงต้องหางานพิเศษทำ"

"ทำไมเหรอ"

"อยากจะช่วยค่าเช่าบ้านแม่ด้วย"

"แล้วพ่อแกล่ะ"

"พ่อหายออกจากบ้านตั้งแต่วันนั้นยังไม่กลับมาเลย"

"แจ้งความหรือยัง"

"ไม่ต้องแจ้งหรอก" เพราะถ้าพ่อไม่ออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อน..ก็คงจะเรื่องผู้หญิง

หนึ่งปีผ่านไป..

กว่าจ๊ะเอ๋จะเรียนจบมาได้เลือดตาแทบกระเด็น ที่พ่อหายไปในวันนั้น คือไปอยู่กับเมียใหม่ เธอต้องได้ใช้ชีวิตกับแม่ตามลำพัง แต่ถึงแม้ว่าจะทุกข์ยากกว่าตอนที่พ่ออยู่ด้วย จ๊ะเอ๋ก็รู้สึกสบายใจที่ไม่ได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกันอีก

"บริษัทที่แม่ทำงานอยู่กำลังเปิดรับสมัครพนักงานใหม่นะลูก" ตั้งแต่เลิกกับพ่อ แม่ก็ได้งานแม่บ้านที่บริษัทนั้น พอได้เงินมาจุนเจือครอบครัวบ้าง

"เขาเปิดรับสมัครแล้วเหรอแม่" จ๊ะเอ๋ยิ้มแบบมีความหวัง เพราะบริษัทนี้สวัสดิการดีมาก แต่การแข่งขันสูง ถ้าแม่ของเธอทำตำแหน่งอื่นก็คงจะเข้าไม่ได้ แต่นี่ทำงานแม่บ้าน แถมยังเป็นแม่บ้านที่ทำความสะอาดห้องน้ำ ซึ่งไม่ค่อยมีใครอยากจะทำกัน

เย็นวันเดียวกันนั้น..

>>{"แกไปสมัครงานเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"} ได้ยินว่าบริษัทนั้นเปิดรับสมัครพนักงาน จ๊ะเอ๋ก็รีบโทรไปชวนของขวัญ

   {"บริษัทนี้เขาคัดคนเข้าทำงานไม่ใช่เหรอ เราเพิ่งเรียนจบกันแล้วเขาจะรับไหม"}

>>{"ไม่ลองก็ไม่รู้ เราอาจจะดวงดีก็ได้นะ"}

   {"ก็ได้ ถ้างั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกันที่หน้าบริษัทเลยแล้วกัน"}

>>{"ฉันรักแกว่ะ"}

  {"อย่าพูดแบบนั้นนะฉันขนลุก"} จริงๆ แล้วของขวัญเป็นคนต่างจังหวัด คิดว่าเรียนจบก็จะกลับบ้าน แต่ถ้าได้งานทำก็คงขอที่บ้านอยู่ต่อ..