1.2

“ทำไมฉันไม่เคยเจอวะ เสียดาย” สิงหราชพูดบ่นลอย ๆ

“หึ พวกพี่น่ะพลาดมากเพราะพี่เขาสวยม้าก! นี่ถ้าหงส์เป็นผู้ชายนะ เสร็จหงส์แน่ ๆ”

“ขนาดนั้นเลย” สิงหราชเลิกคิ้วถามขำ ๆ กรรวีพยักพเยิดหน้าอย่างคนมั่นใจ พรนับพันทั้งสวยทั้งเก่ง แถมยังมีเสน่ห์แค่ไหนเธอรู้ดี

“จะแค่ไหนกันเชียว” สิงหราชอดหมั่นไส้น้องสาไม่ได้ คนไม่เคยขาดผู้หญิงอย่างพวกเขาสามหนุ่มเนื้อหอมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายนักกับผู้หญิงสวย ๆ ที่มีดาษดื่นให้พวกเขาเลือกสรรค์

พยัคฆินทร์ได้แต่ส่ายหน้าเมื่อน้อง ๆ ของตนพูดเรื่องไร้สาระที่มีผู้หญิงที่ตนไม่รู้จักกลายเป็นหัวข้อสนทนา สุดท้ายก็ปลีกตัวไปหาความสงบอยู่เงียบ ๆ ในมุมตัวเอง

วันนี้วาคิมเรียกประชุมครอบครัวกลางมื้ออาหาร โดยมีภรรยานั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“มีเรื่องอะไรเหรอครับพ่อ” พยัคฆินทร์ถามขึ้นมาเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อทำสีหน้าแบบนั้น แต่คำพูดต่อไปของผู้เป็นพ่อพลันทำให้เขาแทบชะงัก

“พ่ออยากให้เสือแต่งงาน”

“ครับ?” หัวคิ้วเริ่มขมวดแน่น แฟนยังไม่มีแล้วจะให้เขาไปแต่งงานกับผีที่ไหนกัน “ผมโสด เผื่อพ่อลืม”

“นั่นแหละดี เพราะแม่แกหาผู้หญิงให้แล้ว”

“ไม่ตลกนะครับ” นี่มันหมดยุคคลุมถุงชนไปนานแล้ว พยัคฆินทร์เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ

ปกติแล้วพ่อกับแม่มักจะให้อิสระในการใช้ชีวิตกับพวกเขา ไม่เคยบังคับหรือมีกฎเกณฑ์อะไรมากมายไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่อยู่  ๆ ก็คิดจะจับเขาคลุมถุงชนมันตลกเกินไป

“อย่าไปบังคับลูกเลยค่ะ ใช่ว่าทางนั้นเขาจะเต็มใจแต่งด้วยง่าย ๆ ซะเมื่อไหร่ เขาก็เลือกนะคะ” เวเนสซ่าจับมือสามีพร้อมเอ่ยปรามทันใด

“นี่มันเรื่องอะไรกันครับแม่” เป็นสิงหราชที่ถาม

“เรื่องลูกสาวเพื่อนสนิทแม่ที่หงส์เล่าให้ฟังวันก่อนพวกลูกจำได้ใช่ไหม”

“ครับ จำได้ แต่แล้วยังไง?”

“ตอนนี้เธอกำลังลำบาก” เวเนสซ่าตัดสินใจเล่าเรื่องที่ไปสืบมาให้ลูกฟังเผื่อจะช่วย ๆ กันได้

“ตอนนี้ทิพย์เขาป่วยหนักมาก ตั้งแต่ล้มป่วยก็โดนสามีกับลูกติดสามีโกงหุ้นและยึดอำนาจการบริหารไปทั้งหมด ส่วนหนูเพียวพอรู้ข่าวก็รีบบินกลับมาจากต่างประเทศจะมาดูแลแม่ แต่ก็นั่นแหละ เกิดเรื่องขึ้นจนได้ เกือบโดนพี่ชายต่างสายเลือดพยายามข่มขืนหลังจากที่เธอพยายามจะพาทิพวรรณออกมาจากบ้านหลังนั้นมาหาหมอรักษาเฉพาะทางที่ใต้น่ะ” เวเนสซ่าถอนหายใจยาว

“เมื่อก่อนตอนที่แม่เคยลำบาก ทิพช่วยแม่ไว้เยอะมากหลังจากที่คุณตาของลูกเสีย แม่รู้สึกติดค้างเธอ อยากช่วยทั้งสองคนแม่ลูก”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะครับ ถ้าอยากช่วยมีตั้งหลายวิธีไม่เห็นต้องแต่งงาน” พยัคฆินทร์แย้งอย่างไม่ชอบใจเมื่อได้ฟังเรื่องราว

“พ่อเป็นห่วงหนูเพียว อยากให้มีคนดูแลเธอ”

“ให้แต่งกับไอ้สองตัวนี้ก็ได้นี่ครับ” เขาหันสายตาไปหาน้องชาย

“เดี๋ยว ๆ อย่ามาโยนให้ผมนะ หน้าตาตอนนี้เป็นยังไงยังไม่รู้เลย” ภชุคินทร์แย้งทันที ถึงเขาจะเคยรู้จักพรนับพันแต่นั่นก็นานมาแล้ว และใครมันจะบ้าแต่งกับคนไม่รู้จัก

“อย่างผมถ้าจะแต่ง หาเองได้ง่ายมาก ไม่ต้องให้พ่อแม่หาเมียให้หรอกครับ” สิงหราชรีบขัด กลัวว่าจะถูกพี่ชายโยนขี้ใส่

“หึ! พ่อไม่ไว้ใจไอ้สิงห์ ตัวมันเองยังดูแลไม่ได้เลย คนหนึ่งก็เจ้าชู้ไร้สาระไปวัน ๆ ส่วนไอ้กรก็เล็งสาวของมันไว้แล้ว”

“ใช่ พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะส่งคนไปรับทิพวรรณมารักษาที่โรงพยาบาลที่หงส์ทำงานอยู่ และรับหนูเพียวมาอยู่ที่บ้านเราด้วย แม่กลัวทั้งคู่จะได้รับอันตรายอีก” เวเนสซ่าพูด

“แต่ผมไม่แต่งนะบอกก่อน” พยัคฆินทร์ย้ำเสียงเรียบทั้งที่ในใจร้อนรนกลัวโดนจับคลุมถุงชนเข้าจริง ๆ

“ผมก็ไม่เอาด้วยนะ / ผมก็ไม่” ลูกชายอีกสองคนรีบปฏิเสธทันที

“เออ!! ไม่แต่งก็ไม่แต่งสิวะ” วาคิมทำน้ำเสียงเบื่อหน่าย “พ่อก็พูดไปแบบนั้นแหละ เผื่อฟลุกเฉย ๆ”

ไอ้พวกนี้นี่โตกันหมดแล้วก็ยังไม่คิดจะสร้างครอบครัวสักที เขาแค่พูดเล่นเผื่อฟลุกจะได้มีหลานตัวน้อยไว้เล่นด้วยไว ๆ เพราะไอ้เจ้าลูกชายคนโตก็อายุปาเข้าไป 32 ปีแล้ว และถ้าได้ลูกสะใภ้แบบหนูเพียวคงจะดีไม่น้อย  เพราะจากที่เขารู้จักนิสัยใจคอของสองแม่ลูกและจากที่ให้คนไปสืบประวัติเพิ่มเติมมา ลูกสาวเพื่อนสนิทของเมียเขานี่โพรไฟล์ไม่ธรรมดาเลย

คำพูดของบิดาทำเอาสามหนุ่มถึงกับต้องพรูลมหายใจกันอย่างพร้อมเพรียง พ่อนะพ่อ ใครเขาเอาเรื่องแบบนี้มาพูดล้อเล่นกัน ใจหายหมด!

“แต่ยังไงแม่ก็ต้องฝากพวกเราช่วยดูแลหนูเพียวหน่อยนะ จนกว่าเรื่องคดีต่าง ๆ จะคลี่คลายและจนกว่าพ่อกับแม่จะมั่นใจว่าเธอจะปลอดภัย ดูแลและปฏิบัติกับเธอในฐานะน้องสาวคนหนึ่งก็ได้นะ แม่ขอ”

“ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ เดี๋ยวหงส์จะเทกแคร์พี่เพียวเองค่ะ ดีเหมือนกัน อยู่ที่นี่จะได้ไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้อีก และหงส์ก็จะได้ไม่เหงาด้วย มีแต่พวกพี่ชายเบื่อจะตายอยู่แล้ว” กรรวีตอบรับมารดาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แถมยังจบประโยคตอนท้ายด้วยการแซะพี่ชายทั้งสามเบา ๆ

“แม่ฝากด้วยนะลูก”

คฤหาสน์หลังใหญ่นี้มีทั้งหมดสามชั้น ชั้นบนสุดเป็นห้องของสามหนุ่ม ปีกซ้ายเป็นของพี่คนโตอย่างพยัคฆินทร์ ปีกขวาเป็นของภชุคินทร์ ห้องตรงกลางเป็นของสิงหราช

แต่ตอนนี้ชั้น3นั้นมีแค่เขาคนเดียวที่พักอยู่เพราะน้องชายคนรองหลัก ๆ ชอบไปนอนคอนโดส่วนตัว ตามประสาหนุ่มเพลย์บอย ส่วนน้องชายคนเล็กนั้นชอบไปนอนที่บ้านในฟาร์มมากกว่า ถึงบ้านหลังนั้นจะไม่ใหญ่มากมายแต่ก็สะดวกสบายและมีเครื่องอำนวยความสะดวกพร้อมสรรพ

ส่วนคฤหาสน์หลังนี้ ชั้นสองจะเป็นของพ่อแม่ และกรรวีและมีห้องรับแขกอีกสามห้องอยู่ชั้นสองด้วย เพราะมีบริเวณกว้างกว่าชั้นสามเกือบเท่าตัว ถึงจะไม่ค่อยมีแขกมานอนพักสักเท่าไหร่ แต่คงไม่เป็นอะไรหากจะมีใครเข้ามาอาศัยเพิ่ม

พยัคฆินทร์ได้แต่หวังว่าพื้นที่ส่วนตัวของตนยังคงมีความเป็นส่วนตัวอยู่เหมือนเดิม