Share

บทที่ 11

last update Last Updated: 2025-12-19 00:30:46

ภีรวัจน์ก้มลงจูบอีกครั้งอย่างหิวกระหาย ทำเอาวราลีแทบสำลักแต่กลับรู้สึกปรารถนาจูบของเขาอย่างไม่รู้จักอิ่มเช่นกัน

“ไปกับผม” เขาบอกหลังจากถอนจูบออกจากริมฝีปากของเธอ

“ไปไหนคะ” วราลีถามเขาราวกับคนละเมอ เขาไม่บอกแต่จูงมือเธอให้ตามเขาไป

วราลีตามเขาไปอย่างไม่รู้สึกตัวในเวลานั้นเธอราวกับถูกมนตร์สะกดไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็ไม่มีแรงขัดขืน

ภีรวัจน์ปิดประตูห้องของเขาลงก่อนจะดึงวราลีเข้าไปกอดไว้

“พี่เคนปล่อยค่ะ” วราลีเริ่มได้สติเมื่อได้ยินเสียงเขาล็อคประตูห้อง

“คิดเหรอว่าผมจะยอมปล่อย” เขาหัวเราะในลำคอ

“พี่เคนจะทำอะไรไหม” วราลีถามอย่างหวาดหวั่น

“ทำให้ไหมรู้ว่า ไหมไม่ควรยั่วยวนผู้ชายคนไหนต่อหน้าผม” ภีรวัจน์พูดเสียงห้วนๆ

“ปล่อยไหม” วราลีดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนแข็งแรงของเขา

“ดิ้นเลยไหมยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่” เขายิ้มเหี้ยมเกรียมก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง

“อย่าค่ะ” เสียงห้ามของเธอถูกดูดกลืนลงไปในลำคอ เขากระหน่ำจูบเธอจนวราลีแทบจะหายใจไม่ทัน

ภีรวัจน์ปลดสายเสื้อของวราลีออกไปให้พ้นไหล่จนชุดร่วงลงไปกองกับพื้นทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวของวราลีตอนนี้มีเพียงชุดชั้นในสองชิ้นปกปิดอยู่ ความเย็นของเครื่องปรับอากาศกระทบตัว ทำให้วราลีรู้สึกถึงร่างกายที่เกือบเปลือยเปล่าของตัวเองในขณะนี้

เธอประท้วงเขาด้วยการใช้มือยันหน้าอกเขาไว้ในขณะที่ปากของเขายังประกบอยู่กับปากของเธอ แต่แรงอันน้อยนิดของเธอไม่สามารถที่จะผลักเขาออกห่างได้

มือของภีรวัจน์สำรวจไปทั่วแผ่นหลังของเธอก่อนเลื่อนลงไปยังเอวคอด สะโพกผายและก้นที่งอนขึ้นนิดๆ อย่างน่ารักของเธอ เขาบีบขยำอย่างช่ำชองพร้อมกับดันร่างบางของวราลีให้แนบชิดกับร่างของเขามากยิ่งขึ้น

วราลีอายจนตัวแดงเมื่อบริเวณหน้าท้องของเธอสัมผัสกับความแข็งขึงของเขาที่เกิดขึ้นจากอารมณ์พิศวาสในตอนนั้น

มือซุกซนของเขาเลื่อนมาปลดตะขอเสื้อชั้นในออกอย่างช่ำชองจนวราลีไม่ทันรู้สึกตัว ภีรวัจน์ดันตัวเธอห่างออกเพื่อก้มลงมองหน้าอกเปลือยเปล่าคู่นั้นของเธอที่กำลังอวดความงามต่อหน้าเขาอย่างตกตะลึงเพราะเขาคาดไม่ถึงว่าวราลีที่ภายนอกดูตัวเล็กๆ และบอบบางจะซ่อนรูปเอาไว้แบบนี้ หน้าอกของเธอมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เขาเคยคาดคะเนเอาไว้ซะอีก ใช่...เขายอมรับกับตัวเองว่าบ่อยครั้งที่เขาจินตนาการถึงร่างเปลือยเปล่าของวราลี

วราลีเอามือปิดไว้เพราะอายแทบแทรกแผ่นดินกับสายตาที่มองมาอย่างหิวกระหายของเขา

“อย่ามอง” เธอบอกเขาเสียงสั่น

“ขอผม” เขาบอกเสียงแหบพร่าก่อนจะดึงมือเธอออก แล้วก้มลงไปหาอกอวบคู่นั้นของเธอจมูกและปากของเขาพรมจูบไปตามทั่วบริเวณนั้นก่อนจะปากของเขาจะครอบครองยอดอกและดูดกลืนเอาไว้อย่างหลงใหล อกอวบอีกข้างของเธอถูกมือเขาครอบครองพร้อมถึงเคล้าคลึงไปมาอย่างช่ำชอง

หน้าอกของเธอทั้งสองข้างชูชันขึ้นรับการสัมผัสของเขา ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่อ้ารับน้ำค้างยามเช้า

เสียงครางของวราลีดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อไม่สามารถต้านทานความวาบหวามปนเสียวซ่านจากสัมผัสที่ร้อนแรงและเรียกร้องของเขาได้ ตรงกันข้ามเสียงนั้นกลับยิ่งกระตุ้นความต้องการในตัวเขาให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก

เขาดันหลังเธอให้ยืนชิดประตูก่อนจะค่อยๆ ลากริมฝีปากของเขาผ่านลงไปยังหน้าท้องแบนราบของเธอ และหยุดหยอกเย้าบริเวณสะดือจนวราลีแทบจะยืนไม่ไหวเพราะความอ่อนแรงจากการโดนโจมตีอย่างต่อเนื่องจากลิ้นร้อนๆ ของเขา

ภีรวัจน์นั่งคุกเขาตรงหน้าเธอก่อนจะค่อยๆ รูดกางเกงชั้นในตัวจิ๋วให้เลื่อนลงมาตามขาเรียวยาวของเธอ

วราลียังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ต้องตกตะลึงอีกครั้งเมื่อเขายกขาข้างหนึ่งของเธอไปพาดบนไหล่เขา ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะซุกลงบนความเป็นหญิงของเธออย่างรวดเร็ว

“พี่เคน อย่า” เสียงร้องห้ามของเธอเบาหวิวแทบไม่ได้ยิน

ภีรวัจน์ยังเดินหน้าต่อ ปลายลิ้นของเขาตวัดอย่างช่ำชองและซอกซอนไปทั่วบริเวณนั้น วราลีเกร็งตัวอย่างอับอายแต่สัมผัสที่ชวนวาบหวามของเขากลับเรียกร้องให้เธอตอบสนองต่อสัมผัสที่ร้อนแรงของเขา

เสียครางของเธอดังไม่เป็นภาษา น้ำทิพย์เริ่มหลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ภีรวัจน์ดูดกลืนอย่างหลงใหลพร้อมทั้งเร่งโจมตีระรัวลิ้นโหมกระหน่ำเร่งจังหวะเข้าออกอย่างต่อเนื่อง

วราลีเลื่อนมือมาวางบนศีรษะของเขาเอาไว้พร้อมทั้งขยี้ผมดำขลับของเขา เพื่อระบายความเสียวซ่านในจังหวะที่ลิ้นของเขาเข้าไปสำรวจภายในและขยับมันเข้าออก

“พี่เคน ไหมไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวอ้อนวอนเขาเสียงสั่น ในขณะที่ ภีรวัจน์แทบจะคลั่งกับความหวานที่ได้รับจากเธอ

ภีรวัจน์เปลี่ยนถอนลิ้นของเขาออกก่อนจะส่งนิ้วของเขาเข้าไปในร่างกายของเธอ ความคับแน่นที่บีบรัดนิ้วของเขาเอาไว้แทบจะทำให้ภีรวัจน์หมดความอดทนก่อนที่เขาจะขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ

วราลีเผลอขยับตามในจังหวะที่เขาถอนนิ้วออกมาจนเกือบหมด และต้องสะดุ้งอย่างวาบหวามเมื่อเขาขยับมันเข้าไปใหม่

“ไม่ไหวแล้ว” เสียงเธออ้อนวอนเขาอย่าต่อเนื่อง ภีรวัจน์เร่งจังหวะขยับเข้าออกให้ถี่ขึ้นอีก

“พี่เคน...ไหมไม่ไหวแล้ว” เธอร้องออกมาเมื่อเขาเร่งจังหวะการขยับเข้าออกถี่ยิบและส่งเธอให้พบกับที่สุดของความวาบหวามเป็นครั้งแรกในชีวิต

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 32

    “คุณเมธิน” เขาตอบเรียบๆ“แล้วยังไงคะ” เธอถามเขาต่อแต่ลำคอเริ่มตีบตัน“ถ้าคุณจะถอนหมั้นแล้วไปคบกับเขาผมก็ยินดีนะ” น้ำเสียงที่พูดราวกับไม่รู้สึกยินดียินร้ายของเขาบาดลึกลงไปในหัวใจของภีรดาอย่างไม่เคยรู้สึกเท่านี้มาก่อน ความรู้สึกที่เขาคิดจะผลักไสเธอให้คนอื่นมันเหมือนเธอไม่เคยมีความหมายอะไรต่อเขาเลย ทำให้ภีรดาต้องเมินหน้าหนีจากใบหน้าเข้มๆ ของเขาภวินท์มาจอดรถส่งเธอที่หน้าบ้านหลังจากที่ภีรดานั่งเงียบมาตลอดทาง“ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกผม” เขาหันมาพูดก่อนที่ภีรดาจะเปิดประตูรถลงไป“พิมไม่เคยมีความหมายอะไรกับพี่เลยใช่ไหมคะ” เธอหันไปถามเขาอย่างเจ็บปวด น้ำเสียงสั่นเครือ“พิม” เขาเรียกเธอย่างตกใจ“พี่ไก่มีหัวใจบ้างหรือเปล่า” เสียงหวานเอ่ยอย่างตัดพ้อ น้ำตาที่สกัดกั้นไว้ตลอดทางเริ่มไหลออกมาเต็มสองแก้ม พร้อมกับกำปั้นน้อยๆ ที่หันไปทุบที่หน้าอกเขาติดๆ กันเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในหัวใจมาตลอด เขารวบมือของเธอไว้“ปล่อยนะ” เธอหันไปแหวใส่เขาทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดร้องไห้“หยุดร้องไห้ก่อนแล้วพูดกันดีๆ” น้ำเสียงเขาอ่อนโยนลง“ไม่หยุด พิมเกลียดพี่ไก่ ใช่...พิมมันบ้า บ้าที่หลงรักพี่ ทั้งๆ ที่พี่ไม่เคยเห็นพิมอ

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 31

    “พิมเป็นเหน็บค่ะสงสัยจะนั่งนาน”เขาช้อนร่างบางของเธอไว้ในวงแขน ก่อนจะเดินไปที่โซฟาตัวยาวที่อยู่ใกล้ๆ และวางลง ภวินท์นั่งลงข้างล่าง ถอดรองเท้าเธอออก แล้วนวดให้อย่างเบามือ ทำให้ภีรดานึกไปถึงเมื่อสี่ปีก่อนที่เธอเคยแกล้งเขาและเขาต้องนวดให้เธอแบบนี้ หญิงสาวเริ่มหน้าแดงเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจูบเธอเป็นครั้งแรกหลังจากนั้น“ดีขึ้นหรือยัง”“ก็เอ่อค่ะ” ในยามนี้ภีรดาเหมือนนางอายทำอะไรก็ดูขัดเขินไปหมด เพราะไม่คิดว่าเขาจะอ่อนโยนกับเธอได้ขนาดนี้ภวินท์จึงหัวเราะกับท่าทางเงอะงะของคู่หมั้นสาว“พิมครับเป็นอะไรไปครับ” คำพูดของเขายิ่งทำเอาเธออ่อนยวบจนแทบละลาย คนอย่างเขาพูดเพราะกับเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ“พี่ไก่คะ”“ครับว่าไง”“ไม่ว่าอะไรพิมใช่ไหมคะที่พิมจะเรียกว่าพี่ไก่”“ไม่ว่าครับเพียงแต่มันไม่ชิน”“แล้วถ้าถอนหมั้นกันแล้ว พิมยังจะเรียกเหมือนเดิมได้หรือเปลา” ภีรดาถามต่อแต่คำถามของเธอทำให้เขาหน้าตึงขึ้นมาทันที“ตามใจสิ” เขาตอบห้วนๆ และทำท่าจะเดินไปจากตรงนั้น ภีรดาลุกขึ้นและดึงแขนเข้าไว้“เดี๋ยวก่อนค่ะ โกรธพิมเหรอคะ” เธอพูดอย่างงอนง้อ“ไม่ได้โกรธ”“แล้วทำไมต้องเดินหนีพิมล่ะคะ”“ก็แค่คู่หมั้นกำมะลอจะใส่ใจอะไรกั

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 30

    “ไม่นะคะพี่เคน” เธอปฏิเสธทันที“พี่คงไม่ยอมให้เรื่องมันผ่านแล้วผ่านเลยไปอย่างแน่นอน พิมไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แล้วถ้าเรื่องนี้ถึงหูคุณพ่อคุณแม่ท่านคงไม่ทำแค่ที่พี่ทำแน่”คำพูดที่เด็ดขาดของภีรวัจน์ทำให้เธอรู้ว่าเธอหมดทางปฏิเสธ แล้วภวินท์ล่ะจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาจะรู้สึกอึดอัดแค่ไหนที่ต้องหมั้นกับเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้รักภีรดาถูกภีรวัจน์สั่งให้ย้ายแผนกมาฝึกงานกับฝ่ายบัญชีหลังจากนั้น หากเป็นแต่ก่อนเธอคงไม่ยอมพี่ชายง่ายๆ แบบนี้แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่านั่นเป็นการดีสำหรับเธอ เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับภวินท์ในตอนนี้วราลีทราบข่าวเรื่องนี้จากปากของภีรดา ทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าจะได้เพื่อนรักมาเป็นพี่สะใภ้ในที่สุด เธอรู้ว่าภีรดาแอบชอบภวินท์มาหลายปีแล้ว แต่พี่ชายของเธอก็เอาแต่เมินเฉยและเย็นชาใส่ภีรดามาตั้งแต่แรกเช่นกัน เธอรู้สึกดีใจแทนภีรดาอย่างมากแต่ก็รู้สึกไม่ชอบใจนักที่รู้ว่าภีรวัจน์เป็นผู้บังคับให้ภวินท์หมั้นกับภีรดา คนร้ายกาจนั่นชอบวางอำนาจและชอบสั่งให้คนนั้นคนนี้ทำตามที่ตัวเองต้องการอยู่ร่ำไป โดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจเขาสักนิดความห่างเหินระหว่างภวินท์กับภีรดาเริ่มมากขึ้นเ

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 29

    ภวินท์เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งบริษัท เพราะนอกจากเขาจะหน้าตาหล่อเหลาแล้ว เขายังวางตัวได้ดีและทำงานเก่งจนมีความก้าวหน้า ในหน้าที่การงานมากกว่าคนหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวกัน ภีรดาเองก็เคยเห็นผู้หญิงมองตามเขาหลายครั้งหญิงสาวลุกขึ้นและเดินตรงมาหาเขาที่โต๊ะ เธอยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะและไม่ยอมขยับไปไหน ภวินท์เงยหน้าขึ้นมองเธอนิดหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงสนใจงานตรงหน้าต่อ“งานของคุณเสร็จแล้วเหรอ” ภีรดารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกที่เขาพูดกับเธอแต่ไม่ยอมมองหน้าสักนิด“ยัง”“อ้อลืมไปว่าคุณเป็นลูกสาวเจ้าของบริษัท แต่อยากทำอะไรก็ทำเถอะ ส่วนผมมันแค่ลูกจ้างต้องทำงานให้คุ้มเงินเดือน” ภีรดาหน้าชาเพราะเหมือนเขากำลังย้อนสิ่งที่เธอเคยพูดเอาไว้เพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น“ก็บอกแล้วไงว่าฉันขอโทษ” ภีรดาพูดอย่างงอนง้อ“ขอโทษเรื่องอะไร”“ก็ที่ฉันพูดไม่ดีกับนายวันก่อน”“คุณก็พูดถูกนี่” เขาพูดเหมือนไม่ใส่ใจคำขอโทษของเธอสักนิด“เมื่อไหร่นายจะหายโกรธฉันซักที”“ผมคงไม่บังอาจไปโกรธลูกสาวนายจ้างอย่างคุณหรอกครับ” น้ำเสียงเขาราบเรียบและห่างเหินจนภีรดาเริ่มจะหมดความอดทน“งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันอยากสั่งอะไรนายก็ได้ใช่ไหม” เธอพู

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 28

    “อย่าทำอะไรบ้าๆ อีกนะ” วราลีหันกลับมาค้อนขวับพร้อมทั้งพูดกับเขาเสียงดุๆ“ไหมก็รู้ว่าห้ามผมไม่ได้”“ถ้าคิดจะล่วงเกินไหมอีก ไหมจะ..” เธอหยุดพูดไว้แค่นั้นเพราะไม่รู้ว่าคนอย่างเธอจะสามารถทำอะไรเขาได้“จะ..อะไรครับยาหยี”“ถอยไปนะ ไหมจะไปอาบน้ำ” เธอพูดจะสะบัดตัวออกแต่ครั้งนี้กลับเป็นอิสระอย่างง่ายดาย เพราะเขายอมปล่อยเธอแต่โดยดีวราลีรีบเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำอย่างไม่ยอมเสียเวลาเพราะกลัวคนบ้านั่นจะทำอะไรบ้าๆ กับเธออีก อาบน้ำเสร็จกลับออกมาพร้อมกับใส่เสื้อคลุมอย่างมิดชิดและดวงตากลมโตของเธอหันมามองเขาที่ยังคงนอนสบายใจอยู่บนที่นอนเช่นเดิม สายตาของเขามองเธอทุกอิริยาบถจนเธอแทบจะเดินขาขวิดภีรวัจน์หัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่จะลุกจากเตียงแล้วแกล้งเดินเฉียดเธอไปเข้าอาบน้ำบ้างวราลีแต่งตัวเสร็จและนั่งรอเขาอยู่ที่เตียง เธอหันหลังให้เขาตั้งแต่เห็นเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ คนบ้านั่นหน้าไม่อายสักนิดกับการที่ต้องเปลื้องผ้าต่อหน้าเธอ แต่เธอเขินอายเกินกว่าจะมองภาพนั้นได้ภีรวัจน์เดินเข้ามาใกล้หญิงสาวหลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จ เขามานั่งซ้อนข้างหลังและสอดมือเข้ามาที่เอวคอดของเธอ“พี่เคน”เขาไม่ตอบแต่ฝังจมูกลงบนซอกคอข

  • ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ   บทที่ 27

    เขาผละลุกขึ้นจากร่างเปลือยเปล่าของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องน้ำ และเปิดฝักบัวเพื่อให้สายน้ำเย็นๆ ดับความร้อนระอุและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายเขาจนรวดร้าวในตอนนี้ภาพการตอบสนองที่ร้อนแรงอย่างไม่รู้ตัวของวราลียังตามหลอกหลอนเขาทำเอาเขาแทบคลั่งและต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่เปิดประตูห้องน้ำกลับออกไปหาเธออีกครั้งวราลีควานหาเสื้อนอนมาใส่อย่างอับอาย ร่างกายเธอยังสั่นเทาจากพิษของแรงปรารถนาที่เพิ่งดับมอดลง เธอไม่รู้จะสู้หน้าเขาอย่างไรทั้งๆ ที่ปากตะโกนบอกว่าเกลียดเขา แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองเขาอย่างร้อนแรงราวกับสาวร้อนรักไม่มีผิดภีรวัจน์กลับออกมาอีกครั้ง หลังจากที่สายน้ำช่วยบรรเทาความร้อนระอุของเขาลงไปได้จนเกือบเป็นปกติวราลีนั่งอยู่ที่เตียงโดยใช้ผ้าห่มพันร่างของตัวเองเอาไว้อย่างหนาแน่น ตาสองคู่ประสานกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์อันวาบหวามไปหญิงสาวหน้าแดงและเสหลบตาเขาอย่างอับอายเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาอันน่าอับอายของตัวเองเขาหัวเราะน้อยๆ กับท่าทางของเธอ ก่อนจะเดินลงมานั่งที่เตียงข้างๆ เธอ วราลีสะดุ้งและตะครุบชายผ้าห่มเอาไว้แน่น“ตลกน่าไหม นึกว่าผ้าห่มแค่นี้จะช่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status