บทที่ 339

รองผู้ว่าจางที่ยืนอยู่ด้านข้างกล่าวกับเจียงเฟิ่งหัวว่า “คำพูดพวกนี้ ทุกวันเขาต้องท่องออกมารอบหนึ่ง และเพราะไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนสั่งการเรื่องการลอบสังหารพระชายา ดังนั้นกระหม่อมจึงไม่กล้าเอาชีวิตเขาจริงๆ อีกทั้งคืนนั้นก็มืดมิดไปหมด และสายตาของทุกคนก็ยังจับจ้องไปที่ยังเพลิงที่ไหม้สกุลจาง ส่วนชาวบ้านที่รายรอบก็ถูกมือสังหารพวกนั้นทำให้ตกใจ จึงไม่มีผู้ใดสามารถเป็นพยานได้ว่าจีเฉินลอบสังหารพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”

เขาก็ถามใต้เท้าหยางแล้ว ในตอนที่เขามาถึง จีเฉินก็ได้รับบาดเจ็บนอนอยู่บนพื้นแล้ว ผู้ที่ลงมือคือหลินอวี่ บนพื้นมีมีดสั้นอยู่สองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นของจีเฉิน อีกเล่มเป็นของหลินอวี่

หลินอวี่เพราะต้องการปกป้องพระชายาจึงได้ลงมือทำร้ายจีเฉิน การที่หลินอวี่ทำให้มือของเขาพิการไปข้างหนึ่งแต่ไม่ถูกทวงถามความรับผิดชอบ พวกเขาก็ลำบากใจมากแล้ว

ตอนนั้นหากหลินอวี่สังหารคน ผู้ที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำตอนนี้ก็คงเป็นหลินอวี่แล้ว

แม้จีเฉินจะมีมีดสั้นแต่ก็ไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าเขานำมีดสั้นมาลอบสังหารพระชายา เพราะพระชายาทรงไม่เป็นอะไร และหลินอวี่ก็ไม่เป็นอันใดเช่นกัน

ส่วนมือสังหารที่ยิงศรลับใส่พระชายา ส