Share

หลิวตงตงกับข่าวร้าย 1

last update Terakhir Diperbarui: 2025-08-10 08:00:28

หลายวันมานี้หลิวตานค่อนข้างสงบเสงี่ยม ไม่มีปากมีเสียงในบ้านหลิว หลังมีข่าวจากสหายร่วมกองทัพของพ่อที่มาหาอยู่บ้านเพื่อบอกข่าวล่วงหน้า หลิวตงตงหรือพ่อของเธอออกไปทำภารกิจเสี่ยงอันตรายและเกิดผิดพลาด 

 ก่อนหน้านี้รักษาตัวมาช่วงเวลาหนึ่งแล้วแต่คงไม่สามารถออกไปทำภารกิจได้อีก เขาจึงตัดสินใจลาออกจากกองทัพเพื่อกลับบ้าน เพราะแพทย์ในกองทัพบอกว่าขาข้างของพ่อที่เจ็บมันยังใช้งานได้อยู่ หากดื้อดึงทำงานอันตรายต่อมันจะทำให้พิการได้ 

ย่าหลิวที่ไม่ชอบบ้านรองอยู่แล้วพอรู้ข่าวเรื่องลูกชายคนรองก็พาลบ้านรองไปด้วย ทำให้หลิวตานไม่พาน้องออกมาจากห้องนอนตอนย่าอยู่บ้าน เวลาทำงานบ้านเสร็จจะพาออกจากบ้านเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงบ่นตลอดทั้งวัน 

“แม่คะ แม่คิดว่าพ่อจะกลับมาถึงบ้านวันไหน จากข่าวที่ได้ยินมันก็เกือบครึ่งเดือนแล้ว ไม่ใช่ว่าพ่อเป็นอะไรขึ้นมานะ” หลิวตานมีความกังวล ห่วงพ่อก็ห่วงแต่สิ่งที่กลัวที่สุดคือการไม่ได้ออกไปจากบ้านหลิว 

จ้าวเหม่ยมีสีหน้ากังวลไม่ต่างกัน ตั้งแต่ได้ยินเรื่องของสามีหล่อนแทบจะไม่เป็นอันทำอะไร “พ่อต้องไม่เป็นอ

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย    ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน 2

    หลิวตานเพียงเสนอทั้งสองคนแต่ใครจะคิดว่ามีลูกค้าอีกหลายคนที่มาลงชื่อ หลิวตานเปิดรับเพียงไม่กี่คนเท่านั้นพรุ่งนี้ลูกค้าอีกหลายท่านที่หน้าร้านต้องได้ซื้อด้วย “ไปเถอะ พี่จะไปส่งเข้าห้องเรียน” หลิวตานบอกน้องชาย น้องสาวหลังคนอื่นกลับบ้านไปแล้ว “ค่ะ” พาน้อง ๆ ไปส่งที่ห้องเรียนเสร็จแล้วหลิวตานค่อยเข้าห้องเรียนของตนเอง วันนี้ผักกาดหมดเร็วกว่าทุกวันพอเข้าห้องหลิวตานจึงมีเวลาคุยกับสหายคนอื่น เวลาพักกลางวันเป็นอะไรที่มาถึงเร็วมาก หลิวตานเก็บของใส่กระเป๋าหลังทำงานส่งครูเสร็จ รอเวลาปล่อยจะไปกินข้าวกับน้องทั้งสองที่นัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว “หลิวตาน...” สือหยวนเฟิงเม้มปากมือถือปิ่นโตเอาไว้แน่นและสายตามองปิ่นโตในมือของหลิวตาน “คือว่า” “นายอยากแลกปิ่นโตหรือ” หลิวตานยิ้มออกมาเมื่ออีกฝ่ายแสดงสีหน้าตะลึงที่เธอรู้ทันความคิดของเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกตั้งแต่เขาได้ลองชิมอาหารฝีมือของเธออีกฝ่ายดูเหมือนจะติดใจมาก “ใช่ ๆ อาหารของเธออร่อยมาก” เขายิ้มกวางพลางพยักหน้า “ไม่ได้หรอก” หลิวตานรีบเอ่ยต่อทันทีที่เขาหุบยิ้ม “อาหารที่ฉันทำมานายคงได้กินบ่อยแล้ว แต่แบ่งอาหารได้เพราะฉันทำมาเผื่อ กินคนเดียวไม่หมดหรอก”

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย    ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน 1

    การบำรุงร่างกายคนที่บ้านหลิวตานไม่ได้ให้กินอย่างเดียว เธอทำอาหารหลากหลายเพื่อบำรุงจริง แต่มีเวลากินที่แน่ชัด ขนมให้กินพอหายอยากหลังอาหารในแต่ละมื้อ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ให้น้องกินขนม บางวันเธอซื้อให้เองด้วยซ้ำ แต่ถ้ากินขนมน้อง ๆ ไม่ค่อยกินข้าวกัน กลับถึงบ้านหลิวตานนำขนมไปไว้ในตู้ เปลี่ยนชุด ก่อนออกมาสอนกลางบ้านเด็ก ๆ ที่หลายวันมานี้ไม่ต้องสอนทั้งสองก็เริ่มทำเองได้แล้ว เพียงแต่หลิวตานอยากตรวจก่อนส่งครูเลยต้องมาดู อีกทั้งต้องจัดการเรื่องการบ้านของตัวเองอีก “รดน้ำผักเสร็จพี่จะไปซักผ้า เมื่อวานอาสวี่ไม่ได้ซักเพราะเมื่อคืนมันดึกมาแล้ว เตรียมผ้าไปซักด้วย” หลิวตานบอกน้องชายระหว่างรดน้ำผักในฟาร์ม เมื่อคืนผู้ชาย ผู้หญิงแยกกันไปอาบน้ำ และซักผ้า หลิวตานสอนให้น้องชาย น้องสาวซักผ้าเอง แต่ผ้าของพ่อแม่เธอจะช่วยแม่ซักตอนอาบน้ำที่แม่น้ำ กว่าจะซักผ้าเสร็จมันดึกแล้ว หลิวตานเลยไม่ให้น้องชายซักผ้า หลิวอิ๋งอียืนอีกฟากตะโกนกลับมาบอก “ของพี่รองแม่เอาไปซักให้แล้วค่ะ” “เฮ้อ” หลิวตานอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ แม่ของเธอยังมีหัวโบราณและค้านตอนที่เธอสอนน้องชายซักผ้าเอง เวลาเผลอก็จะเอาของน้องชายไปซักผ้าให้ อย่างเช่นวันน

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย    ยกปิ่นโตอาหารให้ 2

    หลิวต้าสยงอายุน้อยกว่าหลิวตานเพียงหนึ่งปี อายุมากกว่าลูกชายคนเล็กของบ้านใหญ่ที่ได้เรียนตั้งหลายปี ถ้าย่าหลิวให้หลานชายเรียนทำไมจะเรียนไม่ได้ แต่บ้านรองไม่สามารถมีปากเสียงตั้งแต่แยกบ้านออกมาแล้ว หลิวตานไม่อยากเข้าไปวุ่นวาย “โอ๊ย!” “หยวนเฟิง!” สือหยวนเฟิงเดินสวนกับหลิวตานและด้วยความที่ไม่ทันมองทำให้เธอเดินชนกับอีกฝ่าย ปิ่นโตที่เขาถือมาด้วยปิดไม่แน่นมันหกลงพื้นทั้งหมด “ไม่นะ” สือหยวนเฟิงมองปิ่นโตของเขาอย่างตกใจ อาหารวันนี้หกลงพื้น ไม่มีเหลือเลย “วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย” ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญไหมที่วันนี้เป็นวันแรกที่สือหยวนเฟิงนำปิ่นโตอาหารกลางวันมาโรงเรียนด้วย ปกติแม่ของเขาจะนำมาส่งทุกกลางวันหรือฝากคนอื่นมาให้และจะนำปิ่นโตกลับไปด้วย วันนี้เป็นวันแรกที่แม่ของเขาไม่สามารถมาส่งและฝากคนอื่นมาส่งได้ ทำให้ต้องนำปิ่นโตมาด้วย “หยวนเฟิง ฉันขอโทษ...” หลิวตานระส่ำระส่ายรีบช่วยสหายเก็บปิ่นโตที่แยกส่วนออกเป็นสามส่วน “เอาของฉันไปกินแทนนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นอาหารบ้าน ๆ แต่นายน่าจะกินได้” สือหยวนเฟิงเป็นลูกชายทหาร บ้านของเขายังมีร้านเครื่องเทศเป็นของตัวเอง สือหยวนเฟิงเป็นลูกชายคนโตของบ้านที่มีฐ

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย    ยกปิ่นโตอาหารให้ 1

    “ขอบคุณนะ” หลิวตานบอกลาสือหยวนเฟิงและรีบไปรับน้องทั้งสองก่อนซื้อเนื้อหมูกลับบ้านด้วยสามชั่ง ที่บ้านไม่ได้กินเนื้อหมูกันเลยพอได้เงินที่ขายผักกาดได้หลิวตานเลยซื้อกลับไปด้วย เป็นอาหารมื้อใหญ่น้องทั้งสองคนดีใจมาก หลังกินข้าวอิ่มหลิวตานพร้อมกับคนอื่นในบ้านเข้าฟาร์มในรั้วไม้ไผ่เพื่อช่วยกันตัดผักกาดไปขายพรุ่งนี้เช้า นำไปล้างและผึ่งในห้องโถงของบ้านเพื่อไม่ให้พรุ่งนี้สามพี่น้องต้องแบกไปโรงเรียนให้เปียกชื้น “หักเงินซื้อหมูออกแล้ว เหลือเก้าหยวนสี่เหมา” จ้าวเหม่ยมองลูกสาวด้วยรอยยิ้มและดันเงินคืนลูกสาว “เสี่ยวตานลูกเก็บเอาไว้เถอะ แม่ไม่ได้ช่วยลูกทำอะไรเลยจะเก็บไว้ได้อย่างไร” หลิวตงตงสนับสนุนภรรยา “ใช่แล้ว เสี่ยวตานบอกจะหาเงินเรียนไม่ใช่หรือ ลูกเก็บเงินไว้ให้ลูกกับน้องชาย น้องสาวเถอะ พ่อกับแม่จะไปเอาเงินพวกลูกมาใช้ไม่ได้” ลำพังต้องให้ลูกหาเงินไปเรียนเองก็ลำบากใจมากแล้ว ลูกยังเอาเงินที่ขายผักได้มาให้อีก สองสามีภรรยาได้ปรึกษากันแล้วว่าเงินของลูกทั้งสองจะไม่รับ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ที่จำเป็นพวกเขาพอจะมีสำรองไว้จ่ายบ้าง หลิวตานพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะเก็บเอาไว้นะคะ ในอนาคตพวกฉันโตขึ้นต้

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย   นำผักเข้าไปขายหน้าโรงเรียน 2

    ระหว่างเดินไปเรียนมีคนมองบ้างแต่พวกเธอไม่ได้สนใจ มีชาวบ้านบางคนที่ออกไปทำงานร้องทักบ้าง หลิวตานก็บอกเป็นผักที่จะนำไปขายหน้าโรงเรียน บางคนขอดูแต่พอถามราคาก็เดินหนี หลิวตานไม่ยอมแพ้ใครถามก็เปิดตะกร้าให้ดู เป็นการทดลองตลาดก่อนค้าขายจริงวันนี้หลิวตานนำผักกาดมาด้วยเพียงสามสิบหัว ขายหัวละสามเหมา ในขณะที่หลายคนบอกแพงเกินไป แพงมากกว่าเนื้อหมูแต่หลิวตานไม่ลดราคาให้ เพราะมันมีคุณภาพที่เกินราคา วันนี้สามพี่น้องออกจากบ้านเช้ากว่าทุกวันและมีเวลาเหลืออีกเป็นชั่วโมงที่ต้องเข้าเรียน จัดการหาที่วางตะกร้าดี ๆ หลิวตานก็ร้องเรียกลูกค้า โดยที่มีน้องทั้งสองคอยช่วยอยู่ข้าง ๆ “ผักกาดอวบ ๆ จ้า กรอบ หวาน นำไปผัดใส่น้ำมันหอยไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม” ครั้งนี้หลิวตานนำกระสอบขาวสะอาดมาด้วย จึงนำผักกาดในตะกร้าออกมาวางเรียงรายกันให้เห็นผักกาดขาวที่อวบมาก คนที่นี่ปลูกไม่ได้แบบนี้อย่างแน่นอน ผู้หญิงวัยรุ่นที่น่าจะออกมาซื้อของเดินผ่านมาหน้าโรงเรียนพอดี ได้ยินว่ามีผักกาดอวบจึงเดินมาดู “หนูน้อย พวกเธอขายผักกาดกันหรือจ๊ะ พี่สาวขอดูได้หรือไม่” ผักกาดต้นอวบถูกหยิบขึ้นมาให้ลูกค้าได้ดู หลิวตานกล่าวยิ้ม ๆ “พี่สาว วันนี้ฉันก

  • ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย   นำผักเข้าไปขายหน้าโรงเรียน 1

    “ขายหรือคะ” “ใช่ พวกเราจะขายผักเพื่อหาเงิน” นิ้วของหลิวตานชี้ไปยังแปลงผักที่เหลือ “มันคือเงินของพวกเราในอนาคต พ่อหาเงินเข้าบ้านไม่ได้เราก็ต้องช่วยกัน” เธอไม่คิดว่าพ่อจะเป็นภาระเลยเพราะขอเพียงพ่อยอมช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ หลิวตานก็จะหาวิธีหาเงินเข้าบ้านเอง ต้องบอกว่าถ้าพ่อไม่เลือกพวกเธอตอนนี้พ่อคงจะไม่ได้มาลำบากแบบนี้ “ผักหวานมาก” “อืม พี่ดูแลแบบพิเศษเลย วันนี้พี่จะทำผักกาดผัดเกลือให้ชิม” ชีวิตก่อนเธอกินผักเกือบทั้งชีวิต วิธีการทำอาหารจากผักจึงไม่ใช่สิ่งที่ยากสำหรับหลิวตาน ใช้เวลาไม่นานผักก็ถูกรดน้ำจนเสร็จ หลิวตานเลยต้องพาน้องทั้งสองคนไปตักน้ำในแม่น้ำสั่งโอ่งดินที่ตั้งไว้หน้าฟาร์มเล็กกับเอาไว้ใช้ในบ้านเพื่อใช้ทำอาหารมื้อเย็น พอถึงเวลาทำอาหารหลิวตานรีบหุงข้าวก่อนเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นค่อยเตรียมวัตถุดิบที่เหลือ วันนี้หลิวตานทำกับข้าวสองอย่างคือผักกาดผัดเกลือ กับแกงปลาใส่ผักป่าที่มีในบ้าน “กลิ่นอะไรหอมจัง” “พี่ใหญ่บอกจะทำผักกาดผัดเกลือค่ะพ่อ” หลิวเสี่ยวอีบอกพ่อของเธอ “กลิ่นมันหอมมากค่ะ ฉันท้องร้องหมดแล้ว” ไม่ว่าเปล่ายังลูบท้องของตัวเองไปด้วย หลิวตงตงหัวเราะ “เจ้าเด็กตะกละ” “พ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status