LOGINShare
เกวียนลา
Last Updated:
2025-03-17 07:00:43เมื่อถึงวันส่งปลา หลินฉิงอันและหลินฉางหยูได้นำปลาที่จับมาได้ไปขายที่โรงเตี๊ยมไห่ถังเช่นเคย หลังจากขายปลาจนหมด หลินฉิงอันจึงแยกตัวออกมาพร้อมกับตะกร้าที่เต็มไปด้วยของป่ามีค่า นางตั้งใจที่จะนำโสมป่าไปขายที่ร้านขายยา เนื่องจากนางรู้ว่าร้านขายยาจะให้ราคาสูงกว่าขายในตลาดทั่วไป
หลินฉิงอันเดินไปยังร้านขายยาที่มีชื่อเสียงที่สุดในตลาด ร้านนั้นตกแต่งอย่างสวยงาม มีป้ายชื่อร้านเขียนด้วยตัวอักษรสีทองอร่าม ภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพรนานาชนิด
หลินฉิงอันเข้าไปในร้านและแสดงโสมป่าต้นใหญ่ให้เจ้าของร้านดู เจ้าของร้านเป็นชายชราที่มีท่าทางใจดี เมื่อเห็นโสมป่าต้นนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
“โอ้โฮ! โสมป่าต้นนี้มีอายุหลายปีทีเดียว หาได้ยากยิ่งนัก” เจ้าของร้านกล่าวด้วยความตื่นเต้น
เขาตรวจสอบโสมป่าอย่างละเอียด ทั้งราก ลำต้น และใบ ก่อนที่จะบอกราคาให้หลินฉิงอัน
“ข้าให้ราคาเจ้าสองร้อยตำลึงสำหรับโสมป่าต้นนี้” เจ
Related chapters
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ หาเมล็ดพันธุ์ผัก
หลังจากที่หลินฉิงอันและหลินฉางหยูได้เกวียนลาและเสบียงอาหารมาแล้ว พวกเขาก็ยังคงมุ่งมั่นกับการจับปลาต่อไป แต่เปลี่ยนจากการขึ้นเขาไปวันเว้นวัน เป็นขึ้นเขาทุกวัน พวกเขารู้ว่าช่วงเวลาก่อนที่หิมะจะตกนั้นมีค่ามาก พวกเขาต้องใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า“อันเออร์ เราต้องขึ้นไปจับปลาทุกวันแล้ว หากปล่อยไว้นานกว่านี้ หิมะอาจจะตกลงมาก่อนที่เราจะเตรียมตัวเสร็จ” หลินฉางหยูกล่าวด้วยความกังวล“ข้าเห็นด้วยเจ้าค่ะท่านพ่อ เราต้องเก็บปลาในบ่อพักให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้มีปลาส่งเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถังในช่วงหน้าหนาวต่อเนื่องอีกหลายรอบ” หลินฉิงอันตอบสองพ่อลูกจึงทำงานกันอย่างหนัก พวกเขาขึ้นเขาไปแต่เช้าตรู่ และกลับลงมาเมื่อตะวันคล้อยต่ำ พวกเขาใช้ความชำนาญในการจับปลา พวกเขานำปลาที่จับได้ลงมาพักไว้ในบ่อที่บ้านอย่างระมัดระวังทั้งสองทำเช่นนี้อยู่หลายวัน จนกระทั่งบ่อพักปลาเต็มไปด้วยปลามากกว่าพันตัว พวกเขาจึงตัดสินใจหยุดการขึ้นเขาจับปลาชั่วคราว เ
Last Updated : 2025-03-17ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สร้างโรงเรือน
หลังจากที่หลินฉางหยูได้รับคำยืนยันจากผู้ใหญ่บ้านหลี่ว่าจะช่วยเหลือเรื่องการสร้างโรงเรือน เขาก็รีบกลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีนี้ให้กับคนในครอบครัวฟัง หลินอ้ายและลูกชายทั้งสองต่างดีใจที่รู้ว่าพวกเขาจะได้มีผักสดไว้รับประทานในช่วงฤดูหนาว“ฮูหยิน ฉิงเฉิง ฉิงหยาง ฉิงอัน พ่อมีข่าวดีจะบอก พวกเราจะได้สร้างโรงเรือนปลูกผักแล้ว!” หลินฉางหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม“จริงหรือเจ้าคะท่านพ่อ!” หลินฉิงอันถามด้วยความตื่นเต้น“จริงสิ ผู้ใหญ่บ้านหลี่รับปากว่าจะช่วยหาคนมาช่วยสร้างโรงเรือนให้เรา” หลินฉางหยูตอบเช้าวันต่อมา ผู้ใหญ่บ้านหลี่ก็ได้นำชาวบ้านที่อาสามาช่วยเหลือจำนวนสิบคนมาที่บ้านของหลินฉางหยูแต่เช้าตรู่ ก่อนที่หลินฉางหยูจะนำชาวบ้านขึ้นเขาไปหาไม้ไผ่และฟางสำหรับสร้างโรงเรือน ผู้ใหญ่บ้านหลี่ได้กำชับกับหลินฉางหยู“ฉางหยู ข้าจะกลับไปดูแลความเรียบร้อยในหมู่บ้านก่อน แล้วเย็นวันนี้ข้าจะมาดูความคืบหน้าการสร้างโรงเร
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ถั่วงอก
เมื่อวันใหม่มาเยือน หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็เตรียมตัวนำปลาที่เลี้ยงไว้ในบ่อไปส่งให้กับเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถัง พวกเขารู้ดีว่าปลาสามารถส่งได้อีกไม่กี่รอบก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึงอย่างเต็มตัวสองพ่อลูกช่วยกันตักปลาจากบ่ออย่างระมัดระวัง ใส่ลงในถังไม้ที่บรรจุน้ำสะอาด เพื่อให้ปลาสดและมีชีวิตอยู่จนถึงโรงเตี๊ยม พวกเขาใช้เกวียนลาที่เพิ่งซื้อมาใหม่บรรทุกถังปลา ทำให้การขนส่งสะดวกสบายและรวดเร็วยิ่งขึ้นเมื่อเดินทางถึงโรงเตี๊ยมไห่ถัง เถ้าแก่หลิวก็ออกมาต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้มเช่นเคย เขาตรวจสอบปลาที่นำมาส่งและกล่าวชมเชยในคุณภาพของปลา“ปลาของพวกท่านยังคงสดและมีคุณภาพดีเช่นเคย ข้าต้องขอขอบคุณพวกท่านที่ส่งปลาให้ข้าอย่างสม่ำเสมอ” เถ้าแก่หลิวก ล่าวหลังจากรับเงินค่าปลาแล้ว หลินฉางหยูจึงถือโอกาสแจ้งให้เถ้าแก่หลิวทราบว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถส่งปลาได้ในช่วงหน้าหนาวที่กำลังจะถึงนี้ เนื่องจากสภาพอากาศบนภูเขาที่อันตรายและเดินทางลำบาก&l
Last Updated : 2025-03-18ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ถ่านคืออะไร?
ก่อนที่หลินฉิงอันจะเริ่มสอนน้องชายทั้งสองเพาะถั่วงอก หลินฉางหยูตระหนักว่าพวกเขาต้องการภาชนะจำนวนมากสำหรับเพาะถั่วงอก เขาจึงตัดสินใจที่จะไปขอซื้อถังไม้เก่าๆ จากชาวบ้านในหมู่บ้านต้าไห่ในเช้าวันหนึ่ง หลินฉางหยูได้นำเกวียนลาไปยังบ้านแต่ละหลังในหมู่บ้าน เพื่อสอบถามว่าใครมีถังไม้เก่าๆ ที่ไม่ได้ใช้แล้วบ้างเมื่อชาวบ้านเห็นหลินฉางหยูมาพร้อมกับเกวียนลา พวกเขาต่างก็ออกมาทักทายด้วยความสงสัย“ฉางหยู เจ้ามาที่บ้านข้าแต่เช้า มีธุระอันใดหรือ?” ชาวบ้านคนหนึ่งถาม“ข้ามาขอซื้อถังไม้เก่าๆ จากพวกท่าน หากท่านใดมีถังไม้ที่ไม่ได้ใช้แล้ว ข้าขอซื้อต่อในราคาเล็กน้อย” หลินฉางหยูตอบด้วยความเกรงใจชาวบ้านต่างพากันแปลกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาไม่เข้าใจว่าหลินฉางหยูจะนำถังไม้เก่าๆ ไปทำอะไร เพราะถังเหล่านั้นส่วนใหญ่ก็ผุพังและไม่สามารถใช้งานได้แล้ว“ฉางหยู เจ้าจะนำถังเก่าๆ เหล่านี้ไปทำอะไรกัน? ถัง
Last Updated : 2025-03-19ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เห็ดหลินจือแดง
ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันเก็บฟืน หลินฉางหยูก็เกิดความกังวลใจเกี่ยวกับควันจากการเผาถ่าน เขาเกรงว่าควันเหล่านั้นจะลอยไปรบกวนชาวบ้านในหมู่บ้าน“อันเออร์ พ่อกังวลเรื่องควันจากการเผาถ่าน หากเราเผาถ่านที่บ้าน ควันเหล่านั้นอาจจะรบกวนชาวบ้านคนอื่นๆ ได้” หลินฉางหยูกล่าวด้วยสีหน้ากังวลหลินฉิงอันเข้าใจถึงความกังวลของท่านพ่อนาง นางจึงเสนอความคิดที่จะเผาถ่านบนเขาแทน เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนผู้อื่น“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าคิดว่าเราควรจะเผาถ่านบนเขาแทนที่จะนำฟืนลงไปที่บ้าน บริเวณนี้ห่างไกลจากบ้านเรือนผู้คน ควันจากการเผาถ่านจะไม่รบกวนใคร” หลินฉิงอันเสนอหลินฉางหยูพิจารณาดูแล้วเห็นว่าความคิดของลูกสาวนั้นถูกต้องและเหมาะสมที่สุด บริเวณที่พวกเขาอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน และมีลมพัดอยู่เสมอ ควันจากการเผาถ่านจะจางหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว“เจ้าพูดถูกแล้ว อันเออร์ การเผาถ่านบนเขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้” ห
Last Updated : 2025-03-19ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ได้เงินก้อนใหญ่
ก่อนที่แสงเงินแสงทองจะทอประกายจับขอบฟ้า ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยภารกิจสำคัญ นั่นคือการเก็บถั่วงอกที่หลินฉิงอันได้เพาะปลูกไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อนำไปส่งให้กับเถ้าแก่หลิวที่โรงเตี๊ยมไห่ถัง พร้อมกับปลาสดๆ อีกสองร้อยตัวหลินฉิงอันนำทุกคนไปยังบริเวณที่วางถังเพาะถั่วงอก ถั่วงอกขาวอวบอ้วนเบียดเสียดกันแน่นถัง ดูน่ารับประทานยิ่งนัก หลินฉิงอันอธิบายวิธีการเก็บถั่วงอกอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถั่วงอกช้ำหรือเสียหาย“เราต้องค่อยๆ เด็ดถั่วงอกขึ้นมาทีละกำ ระวังอย่าให้รากขาด และต้องเลือกเฉพาะถั่วงอกที่สมบูรณ์เท่านั้น” หลินฉิงอันกล่าวทุกคนช่วยกันเก็บถั่วงอกอย่างตั้งใจ หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางแม้จะยังเด็ก แต่ก็พยายามทำตามคำแนะนำของพี่สาวอย่างเต็มที่ พวกเขาค่อยๆ เด็ดถั่วงอกใส่ตะกร้าไม้สานอย่างเบามือหลังจากเก็บถั่วงอกเสร็จ หลินฉิงอันก็นำถั่วงอกไปล้างทำความสะอาดอีกครั้ง และผึ่งให้สะเด็ดน้ำ ก่อนที่จะบรรจุลงในตะกร้าที่รองด้วยผ้าขาวบาง เพื่อรักษาความสดของถั่วง
Last Updated : 2025-03-20ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ขึ้นเขาไปขนถ่าน
เมื่อรุ่งอรุณของวันใหม่มาเยือน ครอบครัวหลินก็ตื่นขึ้นมาด้วยความหวังและความตื่นเต้น วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะขึ้นเขาไปตรวจสอบเตาเผาถ่านที่พวกเขาได้สร้างไว้เมื่อสามวันก่อน พวกเขาหวังว่าการเผาถ่านครั้งแรกนี้จะเป็นไปด้วยดี และพวกเขาจะได้ถ่านที่มีคุณภาพดีไว้ใช้ในช่วงฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงหลินอ้ายตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับทุกคนในครอบครัว นางทำข้าวต้มร้อนๆ และผักดองรสชาติดี เพื่อให้ทุกคนได้รับประทานก่อนที่จะออกเดินทางหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็ช่วยกันเตรียมของสำหรับการขึ้นเขา หลินฉางหยูตรวจสอบอุปกรณ์ต่างๆ เช่น ขวาน จอบ เสียม และเชือก ส่วนหลินฉิงอันตรวจสอบผ้าเช็ดหน้าและถุงมือ เพื่อป้องกันความเย็นหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางกระตือรือร้นเป็นพิเศษ พวกเขาอยากจะขึ้นเขาไปดูเตาเผาถ่านและช่วยพ่อแม่ทำงาน พวกเขาช่วยกันเก็บกิ่งไม้เล็กๆ และใบไม้แห้งใส่ตะกร้า เพื่อใช้สำหรับก่อไฟเมื่อทุกอย่างพร้อม หลินฉางหยูก็นำครอบครัวออกเดินทางขึ้นเขาอีกครั
Last Updated : 2025-03-20ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เจอคนบาดเจ็บ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินฉางหยูและหลินอ้ายก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินฉิงอันจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะการส่งลูกชายไปเรียนหนังสือต้องใช้เงินทองจำนวนมาก ซึ่งพวกเขาไม่เคยมีมาก่อน แต่สำหรับหลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยาง เมื่อได้ยินพี่สาวพูดถึงเรื่องการเรียนหนังสือ ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ความปรารถนาที่ซ่อนไว้ในใจมานานแสนนานกำลังจะกลายเป็นจริงความจริงแล้ว หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางมีความใฝ่ฝันที่จะได้เรียนหนังสือมานานแล้ว หลังจากที่พวกเขาได้เห็นจูไห่เฟิง ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขาได้เข้าไปเรียนหนังสือในอำเภอตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาก็ยิ่งอยากที่จะได้เรียนรู้และศึกษาเช่นกัน พวกเขาอยากที่จะสอบเข้ารับราชการเป็นขุนนาง เพื่อที่จะได้มีตำแหน่งและอำนาจ ซึ่งจะสามารถดูแลและสนับสนุนครอบครัวของพวกเขาให้มีความสุขสบายมากยิ่งขึ้น“จริงหรือขอรับพี่ใหญ่! พวกเราจะได้ไปเรียนหนังสือจริงๆ หรือขอรับ!” หลินฉิงเฉิงถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“จริงสิ ฉิงเฉิง ฉิงหยาง พี่ใหญ่พูดจ
Last Updated : 2025-03-21
Latest chapter
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ข่าวแพร่กระจาย
หลังผ่านงานหมั้นของหลินฉิงอันไป ชาวบ้านในหมู่บ้านที่เข้าไปในเมืองก็กระจายข่าวดีนี้ให้ญาติมิตรที่เข้ามาซื้อสิ่งของกันในช่วงหน้าหนาวฟังกัน กระทั่งข่าวแพร่ไปถึงเจ้าเมืองเติ้ง เขายังไม่ได้นำของขวัญไปอวยพรปีใหม่เหิงอันโหวเลย พอได้ยินข่าวว่าหลินฉิงอันขุนนางขั้นสี่ได้หมั้นหมายกับแม่ทัพเหิงซึ่งเป็นหลานชายคนเดียวของเหิงอันโหวก็ยิ่งอยากไปเยี่ยมเยียนพวกเขาที่บ้านฮูหยินของเจ้าเมืองเติ้งเองก็อยากสร้างสัมพันธ์กับครอบครัวหลินเช่นกัน นางคิดว่าหากทั้งสองครอบครัวสนิทสนมกันแล้ว สามีของนางคงได้รับประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย“ท่านพี่ หรือเราจะเตรียมของขวัญไปมอบให้ท่านโหวกับครอบครัวหลินดีเจ้าคะ”“ความคิดเจ้าไม่เลว เช่นนั้นก็สั่งพ่อบ้านหาสิ่งของมีค่าไปมอบให้พวกเขาวันพรุ่งนี้กันดีหรือไม่ เจ้าเองก็ช่วยสานสัมพันธ์กับฮูหยินหลินแทนข้าด้วยก็แล้วกันนะ”“ได้เจ้าค่ะ ข้าเองก็อยากรู้จักนางเช่นกัน ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดลูก ๆ ของนางจึงต่างมีความสามารถกันมากตั้งแต่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ของหมั้น
ชาวบ้านที่ให้ผู้อาวุโสของตนมาทาบทามหลินฉิงอันเป็นต้องหน้าเสียไปตาม ๆ กัน เมื่อเหิงอันโหวเอ่ยปากขอหมั้นด้วยตัวเอง พวกเขามีหรือจะกล้าต่อกรกับคนใหญ่คนโตเช่นนี้ ถึงแม้จะเสียดายการหมั้นหมายครั้งนี้มากก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังต้องเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างที่เหิงอันโหวบอกก่อนหน้านี้ว่าหลินฉิงอันเป็นถึงขุนนางขั้นสี่ พวกเขาที่เป็นชาวบ้านคงไม่อาจเอื้อมหมายเด็ดดอกฟ้ากันได้อีกไม่นานนักรถม้าทั้งสิบคันของจวนโหวก็มาจอดเรียงรายกันที่ด้านข้างลานหน้าเรือนหลัก จากนั้นองครักษ์และบ่าวของจวนโหวทยอยยกหีบใบใหญ่หลายหีบลงมาจากรถม้า ชาวบ้านต่างมองหีบทั้งหลายตาโต พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าเหิงอันโหวจะเตรียมการเกี่ยวกับของหมั้นมามากมายถึงเพียงนี้ ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งละอายใจที่หาญกล้าไปขอหลินฉิงอันหมั้นหมายก่อนหน้านี้พ่อบ้านใหญ่เห็นพวกเขาวางหีบเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ เขาก็สั่งให้คนเปิดหีบทีละใบเพื่ออ่านรายการของหมั้นที่ยาวเป็นหางว่าวเพราะมีหีบทั้งหมดถึงหนึ่งร้อยแปดใบตามเลขมงคลครอบครัวหลินตอนนี้อ้าปากค้างกันไปหมดเมื่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ขอหมั้น
พ่อบ้านใหญ่เห็นว่าทุกคนเตรียมตัวพร้อมสำหรับเริ่มพิธีการปักปิ่นแล้ว เขาเริ่มเอ่ยลำดับขั้นตอนการทำพิธีตั้งแต่เริ่มต้นทันที“ขอเชิญขุนนางขั้นสี่หลินฉิงอัน เข้าประจำตำแหน่งเพื่อเริ่มพิธีการขอรับ”หลินฉิงอันพยักหน้ายิ้มรับคำพ่อบ้านใหญ่ ก่อนที่นางจะเดินไปยังตำแหน่งประธานของงานในวันนี้ซึ่งอยู่หน้าห้องโถงเรือนหลัก บรรดาชาวบ้านที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะตรงลานหน้าบ้านล้วนมองเห็นพิธีการกันอย่างทั่วถึง“ขอเชิญท่านเหิงอันโหวสวมเสื้อคลุมให้คุณหนูหลินขอรับ”เมื่อประโยคนี้สิ้นสุดลง เหล่าชาวบ้านต่างฮือฮากันขึ้นมาทันที พวกเขาไม่รู้ว่าตำแหน่งโหวนี้ยิ่งใหญ่เพียงใด แต่จากเสื้อผ้าอาภรณ์ของเหิงอันโหวแล้ว พวกเขาก็คิดว่าจะต้องไม่ใช่ขุนนางธรรมดาเป็นแน่หลินฉางหยู หลินอ้าย หลินฉิงเฉิงและหลินฉิงหยางเองก็ตกใจไม่น้อย พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าอาจารย์ปู่จะเป็นถึงท่านโหวของแคว้นเลยทีเดียว ส่วนหลินฉิงอันนั้นนางเดาได้มานานแล้วว่าท่านปู่ผู้นี้จะต
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ งานปักปิ่น
งานเลี้ยงปีใหม่ผ่านไปอย่างสนุกสนาน ยิ่งกับการกินหมูกระทะในครั้งนี้นั้นทำให้ทุกคนต่างติดอกติดใจ หลินฉิงอันจึงมอบเตาและกระทะให้กับบ่าวและครอบครัวท่านลุงของนางเป็นของขวัญด้วยก่อนงานเลี้ยงจะสิ้นสุดลง หลินฉิงอันก็นำหยกพกมอบให้กับบ่าวทั้งหมดรวมทั้งคนในครอบครัวของนางเอง ส่วนของบ้านท่านลุงนั้นนางไม่ได้ทำให้ เพราะนางอยากให้พวกเขาออกแบบลวดลายบนหยกด้วยตนเอง หลินฉิงอันยังมอบเงินให้ครอบครัวท่านลุง 500 ตำลึงเพื่อนำไปทำหยกพกเช่นกัน คราแรกท่านลุงของนางไม่ยอมรับเงินจำนวนนี้ แต่ด้วยเหตุผลและการคะยั้นคะยอของคนในครอบครัวทำให้เขาต้องยิ้มรับมาอย่างจนใจ เขายังสัญญากับครอบครัวน้องสาวด้วยว่าจะนำเงินนี้ไปใช้จ่ายตามที่หลานสาวของเขาต้องการเหิงอันโหวกับคนในจวนโหวที่มาต่างยอมรับนับถือในความใจกว้างของครอบครัวหลินฉิงอัน น้อยนักที่พวกเขาจะเห็นครอบครัวชาวบ้านยอมจ่ายเงินจำนวนมากออกไปอย่างไม่เสียดายเช่นนี้ ยิ่งพ่อบ้านคนสนิทของเหิงอันโหวที่มาเพราะอยากเห็นหน้าว่าที่หลานสะใภ้ของท่านโหวด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งยอมรับในความมีน้ำใจของครอบครัวว่าที่นายหญิ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ฉลองปีใหม่ที่ดี
ก่อนเที่ยงวัน หวังไห่ หลี่หมิง เหมยลี่และอิงฮวาก็เดินทางมาถึงเรือนหลัก พวกเขารีบเข้าไปคารวะเหล่านายท่านที่กำลังรออยู่“คาราวะนายท่าน นายหญิง คุณหนูใหญ่ขอรับ/เจ้าค่ะ”“พวกเจ้าตามสบายเถอะ ก่อนมาที่นี่ พวกเจ้าปิดร้านกันดีแล้วหรือยัง”“เรียบร้อยดีขอรับคุณหนูใหญ่ นี่เป็นสมุดบัญชีทั้งสองเล่ม ข้าน้อยนำมาให้ท่านตรวจสอบด้วยขอรับ”หลินฉิงอันยื่นมือไปรับสมุดบัญชีทั้งสองเล่มมาวางเอาไว้ที่โต๊ะด้านข้าง ก่อนจะบอกให้พวกเขานำสัมภาระไปเก็บที่เรือนพักในที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง เพราะที่นั่นยังมีเรือนพักว่างอีกมากนักหวังไห่กับคนอื่น ๆ ขอตัวลาเหล่านายท่านก่อนจะออกไปขับรถม้าไปยังที่ดินอีกฝั่งหนึ่งเพื่อเก็บข้าวของที่นำมาด้วย โดยมีโจวซานทำหน้าที่พ่อบ้านเดินตามรถม้าของพวกเขาไปยังเรือนพักตั้งแต่เริ่มเข้าสู่หน้าหนาวเต็มตัว บ้านหลินก็หยุดการรับซื้อผลไม้ทั้งหมดและให้บ่าวช่วยกันแช่อิ่มผลไม้ที่เหลื
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ส่งของให้เหิงจิ้งกั๋ว
หลังจากองครักษ์ทั้งแปดนำสิ่งของต่าง ๆ ที่หลินฉิงอันสั่งคนจัดเตรียมเอาไว้ขึ้นเกวียนครบแล้ว พวกเขาก็ใช้ม้าหกตัวในการลากเกวียน ส่วนม้าอีกสองตัวนั้นวิ่งขนาบข้างคอยคุ้มกันสิ่งของบนเกวียนใหญ่ก่อนที่ขบวนขององครักษ์จิงหยานจะออกเดินทาง เหิงอันโหวได้ฝากจดหมายให้พวกเขานำไปส่งหลานชายด้วย หลินฉิงอันเองก็ฝากจดหมายไปเช่นกัน นางยังแนบแบบเกือกม้าและอานทั้งหมดให้ไปด้วย เพราะนางเห็นว่าสิ่งของพวกนี้น่าจะเป็นประโยชน์กับกองทัพของเหิงจิ้งกั๋ว“พวกเจ้าออกเดินทางได้แล้ว ประเดี๋ยวหิมะจะตกลงมาเสียก่อน”“ขอรับนายท่านผู้เฒ่า” องครักษ์ทั้งแปดรีบรับคำเหิงอันโหว“ขอให้พวกพี่ชายเดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ อย่าลืมว่าถ้าหิมะตกให้เปลี่ยนล้อเป็นแบบลากเลื่อนด้วยนะเจ้าคะ จะได้เดินทางสะดวก”“ขอรับคุณหนูหลิน ขอบคุณสำหรับเสบียงระหว่างเดินทางด้วยขอรับ”เหิงอันโหวกลัวว่าพวกเขาจะออกเดินทางสายไปมากกว่
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เกือกม้าและอาน
อีกสองสัปดาห์จะเข้าหน้าหนาวอย่างเต็มตัวแล้ว หลินฉิงอันนึกถึงอากาศที่หนาวเย็นในปีที่แล้วขึ้นมา นางจึงคิดที่จะสร้างเกือกม้าและอานม้า รวมทั้งชุดม้า ลา สำหรับให้พวกมันใส่เพื่อป้องกันความหนาวเย็นด้วยหลินฉิงอันใช้เวลาว่างถึงสามวันวาดแบบออกมาเท่าที่นางจำได้ จากนั้นจึงนำแบบไปปรึกษากับเฉียนซื่อและเฉินกังก่อนให้พวกเขานำเงินไปสั่งทำที่ร้านตีเหล็กในเมือง นางไม่รู้ว่าราคาจะแพงมากหรือไม่จึงให้เงินพวกเขาไป 100 ตำลึงเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนหนังสัตว์ที่นางต้องการนำมาให้ท่านแม่กับพี่สาวหลิงฟางเย็บให้นั้นก็สั่งให้พวกเขาซื้อมาด้วยจำนวนมาก นางให้เงินพวกเขาไปอีก 100 ตำลึงเช่นกันจะได้ไม่เสียเวลากลับมานำเงินไปซื้อของหลายครั้งหลินอ้ายไม่ได้ทักท้วงอะไรที่เห็นหลินฉิงอันใช้เงินจำนวนมากในครั้งนี้ นางรู้ดีว่าบุตรสาวทำสิ่งใดก็ล้วนแล้วแต่เพื่อประโยชน์ของคนในบ้านทั้งนั้น เรื่องชุดในบ้านที่นางเองจะมอบให้บ่าวรับใช้ก็เสร็จครบทั้งหมดแล้ว หลินอ้ายนึกถึงเสื้อคลุมกันหนาวขึ้นมาได้ นางจึงคิดจะส่งโจวซานไปสอบถามราคาที่ร้านค้าดูก่อน หากราคาแพงเกินไป นางค
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เข้าสู่หน้าหนาว
สองวันต่อมา หลินฉิงอันเข้าเมืองกับชุนจินเพื่อไปรับหยกพกที่นางสั่งทำไว้ก่อนหน้านี้ หลินฉิงอันจ่ายเงินที่เหลือก่อนจะรับหยกพกมาตรวจสอบดู รูปแบบหยกที่สลักออกมาทำได้อย่างสวยงามตามที่นางวาดภาพเอาไว้ให้ช่างแกะสลัก ซึ่งหลินฉิงอันให้ช่างแกะสลักเป็นรูปผลไม้ต่าง ๆ รอบตัวหยก ตรงกลางมีคำว่า “林” สลักเอาไว้อย่างสวยงาม หยกพกของบ่าวทั้งหมดเหมือนกัน ส่วนหยกพกอีกห้าอันสำหรับคนในครอบครัวนั้น หลินฉิงอันใช้รูปเมฆมงคลและศาลากลางน้ำหลังเล็กโดยตรงกลางสลักคำว่า “หลิน” เช่นกัน เพิ่มเติมเพียงด้านหลังจะมีชื่อเจ้าของหยกแต่ละอันสลักเอาไว้ สีของหยกยังเป็นหยกมันแพะสีขาวนวล แตกต่างจากสีหยกของบ่าวในเรือนที่เป็นหยกสีเขียวธรรมดาหลังจากรับของมาทั้งหมดแล้ว หลินฉิงอันนำถุงหยกทั้งสองถุงเก็บเอาไว้ในรถม้าอย่างดี ก่อนที่นางจะไปยังร้านขายของชำเพื่อซื้อเครื่องปรุงรสเพิ่มเติม รวมทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองเพิ่มด้วย ถึงแม้เมื่อวานทางร้านจะนำไปส่งที่บ้านนางจำนวนมาก แต่หลินฉิงอันก็ยังคงเผื่อเหลือเอาไว้อีกนิดหน่อย นางรู้ดีว่าการเ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สั่งทำหม้อหมูกระทะ
คืนนั้นหลินฉิงอันใช้เวลาครึ่งค่อนคืนเพื่อเขียนรายการสิ่งของจำเป็น เสบียงอาหารที่จะต้องซื้อในปีนี้ให้พอเพียงกับคนจำนวนมากที่เพิ่มขึ้นในครอบครัว นางคิดด้วยว่าปีที่แล้วนางชวนครอบครัวกินหม้อไฟไปแล้ว ปีนี้นางอยากให้พวกเขาได้ลองกินหมูกระทะดูบ้าง หลินฉิงอันจึงร่างแบบหม้อสำหรับทำหมูกระทะตามความทรงจำในภพก่อนออกมา ด้วยคนจำนวนมากในบ้าน หลินฉิงอันคิดจะสั่งทำหม้อสัก 50 ใบเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนเตานั้นนางก็จะต้องซื้อเพิ่มมาด้วยเพื่อให้พอเพียงสำหรับวางหม้อหมูกระทะที่นางต้องการหลังอาหารเช้าวันต่อมา หลินฉิงอันอ่านรายการสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ พร้อมกับเสบียงอาหารจำนวนมากให้หลินอ้ายและหลินฉางหยูฟังเป็นเวลานาน หลินอ้ายและหลินฉางหยูยังบอกรายการสิ่งของเพิ่มเติมสำหรับการนำมาเป็นเสบียงอาหารในปีนี้ด้วย พวกเขาคิดว่าคนจำนวนมากจะต้องได้กินอิ่มนอนหลับในขณะที่อยู่ร่วมกันกับพวกเขาที่หมู่บ้านหลินฉิงอันไม่ได้ปฏิเสธรายการต่าง ๆ ที่พ่อและแม่นางเสนอ หลินฉิงอันทำเพียงแค่เพิ่มรายการต่าง ๆ เข้าไปในกระดาษเท่านั้น“ลูกค
