เสียดาย

โทรศัพท์มือถือในมือของ คิมหันต์ สั่นสะเทือนตามแรงกำแน่นของเขา ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังภาพข่าวบนหน้าจอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพของ ณลิน ในชุดราตรีหรูหราที่ยืนเคียงคู่กับ ปอร์เช่ ด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมสุข ข่าวพาดหัวตัวหนาประกาศการหมั้นของคนทั้งคู่ ทำให้หัวใจของคิมหันต์ปวดร้าวและเต็มไปด้วยความแค้น

"ไอ้ปอร์เช่...แกกล้าดียังไง..." เขาพึมพำกับตัวเองอย่างเจ็บปวด ความรู้สึกเสียดายณลินถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง เขานึกถึงวันที่เธอเคยทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขา แต่เขากลับมองไม่เห็นคุณค่าของเธอเลย

ก๊อกๆ!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก พิม เดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส ผิดกับคิมหันต์ที่กำลังจมดิ่งในความมืดมิดของตัวเอง

"พี่คิมหันต์คะ! พิมดีใจจังเลยที่พี่รินกับพี่ปอร์เช่หมั้นกันแล้ว" พิมพูดด้วยน้ำเสียงที่ใสซื่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "แบบนี้ก็แปลว่าพี่คิมหันต์ว่างแล้วใช่ไหมคะ... เมื่อไหร่เราสองคนจะหมั้นกันบ้างคะ?"

คำถามของพิมทำให้คิมหันต์ชะงักไปชั่วขณะ เขารู้ดีว่าพิมกำลังต้องการอะไร และเขาก็รู้สึกรำคาญในความไร้เดียงสาที่เสแสร้งของเธอ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจำเป็นต้องเก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใต้หน้ากากที่แนบเนียนที่สุด

คิมหันต์ฝืนยิ้มออกไป "รอฉันจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนนะพิม... ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา"

พิมหน้างอเล็กน้อย "แต่ทำไมต้องรอนานขนาดนั้นด้วยคะ?"

"เชื่อฉันเถอะ... พิม" คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "เมื่อถึงเวลาที่ฉันจัดการทุกอย่างได้แล้ว... ฉันจะให้เธอมากกว่าแค่การหมั้นแน่นอน"

คำพูดของคิมหันต์ทำให้พิมยิ้มออก เธอเชื่อในคำพูดของเขาและยอมเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย ทิ้งให้คิมหันต์กลับไปจมอยู่กับความแค้นที่สุมอยู่ในอกเพียงลำพัง

หลายวันผ่านไป ณ งานเลี้ยงการกุศลที่จัดขึ้นในโรงแรมหรูใจกลางเมือง ปอร์เช่ และ ณลิน เดินควงคู่กันเข้ามาในงานด้วยท่าทางที่สง่างามและน่าอิจฉา พวกเขาเป็นจุดสนใจของทุกคนในงาน ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่คู่หมั้นข้าวใหม่ปลามันที่ดูเหมือนจะมีความสุขอย่างล้นเหลือ

"ปอร์เช่คะ... ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะมีความสุขได้ขนาดนี้" ณลินพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส

ปอร์เช่หันมามองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน "ผมดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอนะริน... ต่อจากนี้ไป... ผมจะทำให้รอยยิ้มของเธอเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้"

ในมุมหนึ่งของงานเลี้ยง คิมหันต์ ยืนถือแก้วไวน์มองดูทั้งคู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความริษยาและโกรธแค้น เขาเห็นรอยยิ้มของณลินที่ทำให้เขาเจ็บปวด และเห็นท่าทางที่อ่อนโยนของปอร์เช่ที่ทำให้เขาแทบคลั่ง

"แก... แกแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน... ฉันจะไม่ยอมให้แกมีความสุข!" คิมหันต์พึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้นเอง แผนการบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา คิมหันต์ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหา สมบัติ ลูกน้องคนสนิทของเขา

"สมบัติ... แกอยู่ที่ไหน?"

"ผมอยู่ข้างนอกโรงแรมครับคุณคิมหันต์... มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?"

"แกไปหายาบางอย่างมาให้ฉันที..." คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย "ยาที่จะทำให้คนหลับ... โดยที่ไม่มีใครสงสัย... และแกต้องทำให้แน่ใจว่า... จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้"

"ได้ครับคุณคิมหันต์... ผมจะรีบไปหามาให้เดี๋ยวนี้เลยครับ"

เมื่อวางสายแล้ว คิมหันต์ก็ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย แผนการของเขากำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ณลินจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับเขา และเขาก็จะทำให้เธอได้รู้ว่า... การมีชีวิตอยู่กับผู้ชายที่เธอเกลียดชังนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน...

ในขณะที่ณลินและปอร์เช่กำลังดื่มด่ำกับความสุขในงานเลี้ยง พวกเขาก็ไม่รู้เลยว่า... เงามืดของอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ และชีวิตที่สงบสุขของพวกเขากำลังจะถูกสั่นคลอนอีกครั้ง...